zaterdag 31 december 2011

2011 in beeld

Vandaag blikken we terug en brengen we het afgelopen jaar in beeld.

donderdag 29 december 2011

Vuurwerk

Bijna gaan we aftellen naar het nieuwe jaar. Net zoals in Nederland, is ook in Zweden de verkoop van vuurwerk van start gegaan. Groot verschil is dat je hier nog gewoon rustig over straat kunt, zonder dat je bang hoeft te zijn voor een onverwachte knaller die moedwillig in jouw richting wordt gegooid. Ik heb het tenminste nog niet meegemaakt in Hagfors!

Een ander groot verschil is dat het vuurwerk hier 'gewoon' verkocht mag worden. Daar waar men in Nederland zo'n beetje zijn bestelling in een zwaarbeveiligde bunker moet ophalen, staan in Hagfors de dozen met vuurwerk gewoon in de winkelschappen. Vanmiddag tijdens het boodschappen doen verbaasde ik me wederom over de nonchalante vorm van bewaring van dit knalgoed. Voor de vorm had men een gazen rekje langs de stapels dozen met vuurpijlen gezet en een plastic kettinkje moest er voor zorgen dat het winkelend publiek niet zélf de doos met pijlen pakt maar dit overlaat aan het winkelpersoneel. Personeel dat overigens niet in de buurt van het vuurwerk aanwezig is, maar daartoe eerst van een heel andere kant uit de zaak moet komen.

Geloof me of niet, zo gaat het hier al jaren, en al jaren gaat het goed. Maar met de vuurwerkramp in Enschede nog vers in mijn geheugen, vraag je je af of het nooit eens fout zal gaan. De Zweden zelf hebben echter alle vertrouwen in de veiligheid van hun knalwaren, en dat is maar goed ook.

Ik verliet veilig de winkel en liep een rustig rondje met Jeanny in de omgeving van Hagfors. Geen knal te horen, en dat is voor de huisdieren wel zo prettig!

woensdag 28 december 2011

Stormschade

Eindelijk is Dagmar tot bedaren gekomen. De storm heeft ons ruim 2,5 dag in haar greep gehouden en flink wat bomen in onze omgeving ontworteld. Nog altijd staat er een stevige bries, maar van echte storm is gelukkig geen sprake meer. Wel is het gaan regenen, zodat we spoedig helemaal niets meer van de sneeuw die er nog lag over zullen hebben. Voor komend weekend wordt een nieuwe portie sneeuw verwacht, dus voor die tijd willen we graag onze wandelpaden weer vrij hebben en de bomen die de weg versperren in mootjes hebben gezaagd. Je kunt het er maar druk mee hebben...

maandag 26 december 2011

Stormachtige kerst dankzij Dagmar

Voor veel Zweden is het kerstfeest niet helemaal geworden wat men er van verwacht had. Sinds zondagavond raast de storm Dagmar over Zweden (en ook Noorwegen). Honderdduizenden kwamen in de nacht van eerste op tweede kerstdag zonder stroom te zitten. Daarbij mocht men nog van geluk spreken dat de storm warme lucht meevoerde, want 'geen stroom' betekent in vele gevallen ook 'geen verwarming'! Veerponten bleven aan de wal, treinen reden niet of hadden urenlange vertragingen en sommige kerstvierders konden na afloop van het diner niet meer naar huis omdat omgevallen bomen hun de weg versperden.

Ook in Laggåsen sneuvelden enkele bomen en geselde de wind de ramen van ons huis. Wij hadden ditmaal geluk. De stroom viel tot twee keer toe weg, maar kwam niet lang daarna weer terug. Rond de 30.000 mensen van elektraleverancier Fortum kwamen urenlang zonder stroom te zitten, dus wij mogen niet mopperen! Behalve wat slaaptekort door het onstuimige weer liepen wij geen schade op.

De storm raast nog immer door Laggåsen. De temperatuur is inmiddels opgelopen tot 7C! Dit brengt weer een ander probleempje met zich mee: tjällosning. De bevroren weg kan het smeltwater niet goed kwijt waardoor er een bovenlaag ontstaat van een soort cement. De arme Jeanny zakte tot aan haar enkels weg in de prut, en had bij thuiskomst van de wandeling een stevige schrobbeurt nodig om haar weer schoon te krijgen. Dit tot haar grote ongenoegen, maar het 'hondenkerstdiner' na afloop maakte gelukkig weer een hoop goed.

zondag 25 december 2011

Zweedse kerstmaaltijd

Dankzij buurman en -vrouw Gunnar en Berit beleefden wij vandaag een op en top Zweedse kerst. Zij trakteerden ons op een 'traditioneel Julbord', oftewel dé kerstmaaltijd die in zo'n beetje elk Zweeds huishouden wordt geserveerd tijdens de feestdagen. Gehaktballetjes, worstjes, ingelegde haring, Janssons Frestelse (aardappelgerecht), rode bietensalade, kerstbrood, kerstham, karbonaadjes en ander gegrild vlees. Naar goed Zweeds gebruik aten we veel te veel, maar ook dat schijnt inherent te zijn aan Kerstmis.

zaterdag 24 december 2011

Kerstgroet

We wensen al onze lezers prettige kerstdagen en een voorspoedig 2012.

vrijdag 23 december 2011

Winterzonnewende

Gisterochtend om ongeveer half zeven vond de winterzonnewende plaats. De kortste dag van het jaar was daarmee een feit en vanaf nu worden de dagen weer langer. Voorlopig moeten we daar echter nog niet te veel van verwachten, want de komende weken zal de tijd tussen zonsop- en zonsondergang slechts met enkele seconden per dag toenemen. De donkere dagen zijn dus nog niet voorbij.

Gisteren was het zwaarbewolkt en derhalve niet mogelijk om de laagste stand van zon te zien, laat staan vast te leggen. We doen het daarom nogmaals met de foto welke ik vorig jaar op de kortste dag rond het middaguur maakte.

Tijdens de kortste dag van 2010 staat de zon rond het
middaguur nog net boven het dak van de schuur.

donderdag 22 december 2011

Dooi

Slecht nieuws voor alle wintersportliefhebbers die rond de kerstdagen richting Värmland komen. De dooi heeft vandaag flink ingezet en voor morgen worden zelfs temperaturen tot 6C in Laggåsen voorspeld! De sneeuw is bijzonder papperig aan het worden en vanmiddag heeft het zelfs een tijdje geijzeld. Dat resulteerde bijna in de eerste uitglijder van dit jaar op het onverwacht spekgladde straatje voor ons huis. Ben wist zich ternauwernood op de been te houden en kon eerst met een emmer strooizout aan de slag.

Ondanks het milde weer zijn de meeste skipistes echter gewoon open. Men doet er uiteraard alles aan om de vakantievierende wintersportgasten op een goede ondergrond te trakteren. Voor de sneeuwliefhebbers is het daarom te hopen dat de warme luchtstroom snel plaats maakt voor een koufront. Maar als we de weerberichten mogen geloven, is daar de komende dagen voorlopig nog geen sprake van...

dinsdag 20 december 2011

Zachte winter

De kerstdagen naderen met rasse schreden. De goede wensen blijven bij ons binnenstromen (waarvoor dank) en Koning Winter heeft ons zowaar op wat vrieskou getrakteerd. De wereld ziet er dan toch eindelijk echt 'winters wit' uit. We hebben gisteren zelfs weer eens moeten sneeuwruimen, en dat is vergeleken met vorig jaar, toen we vaker mét schep dan zonder op ons erf te vinden waren, bijna leuk te noemen.

Ook de temperaturen zijn veel vriendelijker. Waar we het vorig jaar steevast met een temperatuur rond de -20C mochten doen in de decembermaand, is het kwik momenteel nog niet beneden de -9C geweest. Overdag welteverstaan. In 2010 kwamen we geen enkele dag uit de greep van de ijskou en mochten we pas half januari de eerste dag met 'plusgraden' noteren. Ter vergelijk: deze maand hebben wij pas negen dagen gehad met temperaturen onder het vriespunt. De houtvoorraad voor de kachels slinkt dan ook lang zo hard niet als deze vorig jaar deed. Maar laten we niet te vroeg juichen: de winter is nog maar net begonnen en wie weet wat ons nog te wachten staat. Voor de kerstdagen is overigens 'Nederlands weer' voorspeld: regenachtig, met temperaturen tussen de 3C en 7C. Over een paar dagen weten we of de weergeleerden gelijk krijgen. Tot die tijd hopen ook wij op een witte kerst...

vrijdag 16 december 2011

Vreemd

Gisteren vonden we een pakje met daarin een vreemde combinatie in onze brievenbus: twee chocoladeletters alsmede een kerstkaart waarop ons prettige kerstdagen en een voorspoedig 2012 werden toegewenst.

Aangezien we zeker menen te weten dat Sinterklaas en de kerstman niet samenwerken - hoe zou dat ook kunnen met twee zo ver van elkaar verwijderde woonplaatsen - vragen we ons af van welke van de twee roodgekleede grijsaards dit pakje nu afkomstig is.

Als het pakje van de Sint afkomstig is, dan is de postbezorging weliswaar stevig vertraagd, maar is het wel een hele eer dat de goedheiligman de moeite heeft genomen om ons tevens een kerstkaart te sturen. In het geval dat het echter de kerstman is die ons het pakje heeft toegezonden, dan is de wereldwijde economische crisis ook aan hem niet voorbij gegaan. Waarom zou hij anders zijn toevlucht nemen tot afgeprijsde chocoladeletters in plaats van de bij 'zijn' feest behorende kerstkransjes?

Sint of 'Santa', hartelijk bedankt!

donderdag 15 december 2011

Verhuistrance

We raken steeds meer in de ban van onze aankomende verhuizing. Nagenoeg niets van wat we de afgelopen dagen dachten en deden had nog met iets anders te maken. Verhuisstress? Nee, dat nog net niet. Maar wel enorm veel te doen met een enorme bewustzijnsvernauwing tot gevolg.

Kerstmis schijnt er aan te komen, maar bij ons in huis is er niets wat daarop wijst. Voor alles wat er in de natuur gebeurt, is er ook geen tijd. De vogels krijgen hun voer en that's it. De enige reden waarom we aandacht voor het weer en de winter - voor zover je van winter mag spreken - hebben, is ook al aan de verhuizing gerelateerd. Voor het overbrengen van de meubelen hebben we namelijk enkele dagen met droog weer en matige vorst nodig. Hopelijk gaat het voor die tijd niet noemenswaardig sneeuwen, want anders gaat er weer een hoop tijd aan sneeuwruimen verloren. Normaal gesproken zitten we daar niet mee, maar nu komt het even niet uit. We zijn dus helemaal in de verhuistrance en verder gaat bijna alles aan ons voorbij. 

woensdag 14 december 2011

IJzig

De temperaturen van de afgelopen dagen hebben er toe geleid dat de wegen in onze omgeving zijn veranderd in ijsbanen. Rijden zonder spijkerbanden staat momenteel zo ongeveer gelijk als je auto vanaf een helling naar beneden laten rollen terwijl je weet dat de remmen niet werken. Kortom: een foute afloop is welhaast gegarandeerd.

Gelukkig hebben wij, zoals Ben een paar dagen geleden ook al schreef, spijkerbanden onder de auto en kunnen we ons nog enigszins verplaatsen. Te voet wordt het al een stuk lastiger, maar aangezien Jeanny toch echt behoefte heeft aan haar wandelrondjes schuifelen we dagelijks braaf achter de hond aan over de ijzige wegen. Vanmiddag werden we in elk geval verblijd met een lading grus over de weg, zodat we weer enigszins grip hebben op de gestrooide zand/steentjeslaag.

Vooralsnog blijft het dooien volgens de weersvoorspellingen, en is het ook hier maar de vraag of er sprake zal zijn van een witte kerst.

dinsdag 13 december 2011

Luciadagen

Op 13 december viert men in Zweden Luciadagen - De dag van Lucia - en dat is een mooie gelegenheid om onderstaande tekst, die enkele jaren geleden ook al eens op onze blog stond, enigszins aangepast nog eens te posten.

"Wanneer de winter op haar donkerst is, brengt Lucia met haar kaarsenkroon licht in de duisternis." In onze boeken Naar de Noorderzon en In het Hoge Noorden hebben we de achtergrond van deze bijzondere dag al uitvoerig 'belicht', maar er is nog wel een zaak welke enige toelichting behoeft. Er staat namelijk: wanneer de winter op haar donkerst is. En dat is pas op 21 of 22 december. Komt Lucia dan een week te vroeg, of is er iets anders aan de hand? Het antwoord op deze vraag is dat er vroeger andere kalenders werden aangehouden dan vandaag de dag het geval is. Tot het moment dat in Zweden in 1753 de Gregoriaanse kalender werd ingevoerd, viel de Luciaviering - op 13 december - samen met de kortste dag. Daarna kregen beide dagen een eigen plek op de kalender, maar ondanks dat beleven veel Zweden Luciadagen nog steeds als de kortste dag van het jaar.

IJsbrij

In de nacht van zondag op maandag sloeg het weer radicaal om. De temperatuur steeg tot boven het vriespunt en het begon te regenen. Op dit moment dooit en regent het nog steeds. Het mooie witte sneeuwdek is veranderd in een vieze brij van water en ijs. En de wegen zijn bedekt met een dikke laag ijs waarop rijden zonder spijkerbanden - wij hebben ze mét - een riskante onderneming is. Wat ons betreft is het wachten op beter weer zodat we een serieuze start met onze verhuizing kunnen maken.

Inpakken

De rest van het weekend was het prachtig weer. Het was helder, windstil en de temperatuur lag tussen de min vijf en min tien graden. Hét ideale winterweer en normaal gesproken een uitgelezen gelegenheid om er lekker op uit te trekken om van de natuur te genieten. Dit weekend echter kwamen wij daar niet aan toe. Met de aankomende verhuizing in het verschiet, hielden wij ons bezig met het inpakken van onze spullen.

maandag 12 december 2011

Twaalf uur

Zaterdagochtend - na de sneeuwstorm - kon ik aan de bak met sneeuwruimen. Er lag genoeg voor enkele uren zware arbeid. Toen het erf weer helemaal begaanbaar was, had de zon net haar hoogste punt bereikt. Het was precies twaalf uur en sinds ik het huis had verlaten om de sneeuw te lijf te gaan, waren er ruim vier uren verstreken. Het was dus een prima moment om het even rustig aan te doen. En om vast te leggen hoe donker het hier deze tijd van het jaar midden op de dag is.


Ons huis krijgt inmiddels helemaal geen direct zonlicht meer. Herinneren jullie je de foto van enkele weken geleden - toen het hele huis midden op de dag nog in de zon lag - nog?


En zo ziet het er vanuit het keukenraam uit. Nog ruim een week te gaan tot aan de kortste dag...

vrijdag 9 december 2011

Sneeuwstorm

Vandaag kregen we meer sneeuw dan ons lief was. Tot op heden moesten we het doen met een bescheiden centimeter of vijf, en geloof me, voor het aanzicht was dat wat mij betreft mooi genoeg. Maar sinds afgelopen nacht besloot Koning Winter wat guller met het witte goedje te strooien, en nog steeds is die bui niet ten einde. Tractor Gunnar heeft inmiddels onze weg geveegd, zodat we er tenminste met de auto door kunnen als we dat zouden willen.

Niet dat we daar onnodig gebruik van willen maken, want dat betekent dat we de auto eerst moeten uitgraven voordat we op pad kunnen. De temperatuur is rond het vriespunt, waardoor de sneeuw verschrikkelijk plakt. Scheppen is daardoor nagenoeg onmogelijk, want je verzamelt weliswaar een grote klont sneeuw in één keer, maar die klont blijft vervolgens doodleuk aan je schep hangen wanneer je deze omdraait.

Volgens het weerbericht blijft het de hele avond en nacht nog sneeuwen. Dat belooft nog wat voor morgen! We hebben de scheppen maar bij de deur geposteerd, je weet maar nooit hoeveel sneeuw er nog gaat vallen. Tja, ook dat zijn de 'geneugten' van de winter.

woensdag 7 december 2011

Verkocht

Lilla Laggåsen is verkocht.

Afgelopen vrijdag ondertekenden we, op één dag na precies zeven jaar nadat we Lilla Laggåsen kochten, het verkoopcontract van deze speciale plek welke na onze emigratie naar Zweden ons thuis werd. Het zetten van onze handtekeningen riep dubbele gevoelens op. Aan de ene kant was er iets van verdriet omdat we deze voor ons zo bijzondere plek nu definitief - en op korte termijn - gaan verlaten. Aan de andere kant was er ook opluchting en blijdschap. Opluchting omdat we ons huis zo snel - binnen twee maanden nadat het op de makelaarssite terecht kwam - konden verkopen, iets waarop we gezien de wereldwijde economische malaise toch zeker niet hadden gerekend. En blijdschap omdat we nu verder kunnen met wat we met betrekking tot onze toekomst voor ogen hebben (zie ook de post Te koop).

Nu ons huis is verkocht, breekt er een drukke tijd voor ons aan. We moeten Lilla Laggåsen uiterlijk begin februari opleveren en dit betekent dat we aan de slag moeten met onze verhuizing. Er is daarbij geen reden om te wachten of rustig aan te doen, want met de winter voor de deur lijkt het ons slim om zolang het nog kan gebruik te maken van de - nu nog - relatief milde weersomstandigheden.

zondag 4 december 2011

Sneeuw

Dit is wat ik zag, toen ik vanochtend de voordeur uitliep. Het is niet veel, maar het is sneeuw!

vrijdag 2 december 2011

Papierwerk

Gisteren bracht ik een groot deel van de dag binnenshuis door. Niet omdat me dat zo leuk leek, maar omdat de weergoden me geen andere keus lieten.

Eigenlijk begon de dag - wat het weer betreft - nog best redelijk. Alhoewel de harde wind met af en toe stormachtige uitschieters nog steeds voor een onstuimig weerbeeld zorgde, was het wel droog. En dus nam ik na de ochtendwandeling met Jeanny en het ontbijt de kettingzaag ter hand om een doorgang te zagen in de grote spar, welke na enkele dagen geleden te zijn omgewaaid, ons pad versperde. Toen ik die klus had geklaard en naar huis terugliep, begon de lucht al weer aardig te betrekken. Niet veel later was het helemaal bewolkt, zo goed als donker - ondanks dat het midden op de dag was - en begon het te regenen. Omdat de regen door de harde wind eerder horizontaal dan verticaal 'viel', leek het me verstandig om de andere buitenklus die ik had gepland, uit te stellen en binnen aan de slag te gaan.

Daar lag namelijk ook een aardige klus te wachten: het verwerken van onze persoonlijke en zakelijke administratie van het afgelopen jaar. Dat is iets waar ik met het einde van het jaar in zicht altijd een voorschot op neem, zodat eventuele problemen nog binnen het jaar kunnen worden afgehandeld. Kort en goed had ik dus een boel papierwerk om me mee te vermaken. Het was dan ook niet vreemd dat ik op een bepaald moment even terug dacht aan het professionele leven dat ik vroeger in Nederland leidde. Lange dagen binnenshuis, veel praten en regelen alsmede het afhandelen van karrenvrachten met papierwerk vielen me toen dagelijks ten deel. Niet tot mijn ongenoegen overigens, maar ook niet iets wat ik ooit nog eens op dezelfde manier zou willen overdoen.

woensdag 30 november 2011

Pijnvrij

De kiespijn-post van een dikke twee weken geleden heeft nog een vervelend staartje gehad.

Laat ik met het goede nieuws beginnen: sinds afgelopen weekend ben ik weer helemaal pijnvrij. En dat is na twee weken van pijn in alle soorten en maten een hele opluchting.

Alhoewel het er na de behandeling waarover ik in de kiespijn-post schreef even op leek dat de oorzaak van mijn pijnklachten was verholpen, bleek dat uiteindelijk toch niet het geval. Na enkele dagen zonder noemenswaardige problemen kwam de pijn namelijk terug. Soms slechts een beetje, maar op andere momenten zo hevig dat zelfs een meer dan maximale dosis pijnstillers geen enkel verzachtend effect had. Tussen de pijnaanvallen door werd ik geplaagd door een hevig jeukend gevoel ergens binnenin mijn kaak. En ik kan jullie ervan verzekeren dat ook dat bijzonder onaangenaam was. Een telefoontje naar de tandarts leerde echter dat deze geveld door hoge koorts in bed lag en dus niet in staat was om mijn problemen direct te verhelpen. Ik kwam voor een keuze te staan. Nog enkele dagen doorbijten of het er bij een andere dienstdoende tandarts op wagen. Voor dat laatste zou ik dan wel een dik uur - enkele reis - moeten rijden en vervolgens maar afwachten hoe het met de kwaliteiten van deze vervanger gesteld zou zijn. Ik besloot om nog enkele dagen flink te zijn, maar was ten slotte maar wat blij toen ik in de behandelstoel mocht plaatsnemen. Na een flinke injectie was ik al snel van mijn pijn af en kon de tandarts aan de slag met het begin van een wortelkanaalbehandeling. Daarna had ik nog wel enkele dagen pijn, maar al veel minder en goed te bestrijden met pijnstillers. En zoals ik al schreef, ben ik thans weer helemaal pijnvrij.

Al wat me nog wacht is het volgende deel van de behandeling. En het doen van een flinke donatie aan de kerstviering van de tandarts. Gelukkig vieren ze in Zweden geen Sinterklaas en doen wij met Kerstmis niet aan cadeautjes...

maandag 28 november 2011

Zwak

Tijdens de ochtendwandeling met Jeanny zijn de gevolgen van de storm van gisteravond duidelijk zichtbaar. Tegenover de inrit naar ons erf is een grote spar gesneuveld. De stam is op ongeveer drie meter hoogte finaal doormidden gebroken. In het bos langs de 'grote' weg zijn meerdere bomen ontworteld en liggen triest op de grond. En ook op het punt waar we meestal het bospad nemen terug naar huis, vinden we de weg versperd door een ontwortelde spar. Een dezer dagen zal ik de kettingzaag mee moeten nemen om het pad weer begaanbaar te maken.

En dan te bedenken dat 'onze' storm slechts een zwakke uitloper was van de storm welke het zuiden van Zweden teisterde. Daar werden uit voorzorg enkele bruggen - waaronder de Öresundbrug - voor het verkeer gesloten, viel een groot deel van het treinverkeer uit, sneuvelden ontelbare bomen en kwamen zo'n 80.000 huishoudens zonder stroom te zitten. Nee, dan valt het bij ons wel mee.

zondag 27 november 2011

Novemberstorm

De zondag werd voornamelijk gebruikt voor wat huishoudelijke klussen in huis. Omdat het de hele ochtend stevig regende, was dat geen straf. Tegen het middaguur klaarde het wat op, en trakteerden we Jeanny op een lange wandeling in de buurt van Gustavsfors. Rond een uur of half vier trokken we er weer op uit, ditmaal naar Hagfors waar skyltsöndag werd gevierd. De winkeliers hebben hun etalages in kerstsfeer opgetuigd en deze worden op 'skyltsöndag' voor het eerst getoond aan het massaal toegestroomd winkelend publiek, dat tevens de 'mooist versierde etalage' mag kiezen.

Voor het avondeten waren we weer thuis, en deze herfstige dag leende zich goed voor een schnitzeltje met aardappels en spruitjes. Ik had amper de laatste pan afgewassen en opgeborgen in het aanrechtkastje, of een stevige zuidwester stak op en deed het huis op zijn grondvesten schudden. De avondwandeling met Jeanny was dan ook niet echt een pretje, zeker niet omdat de storm ook nog eens (natte) sneeuw meevoerde en we bijna geen hand voor ogen konden zien.

Ik ben benieuwd of we nog te maken krijgen met stroomuitval, want met dergelijk weer is het niet ondenkbaar dat een boom op de elektraleiding valt en voor een stroomstoring zorgt. Voorlopig zitten we warm en verlicht bij de kachel, maar voor de zekerheid hebben we toch alvast maar wat kaarsjes aangestoken. Al is het maar voor de gezelligheid...

donderdag 24 november 2011

Voedselhulp

Gisteren ontvingen we geheel onverwacht een voedselpakket van één van onze lezers. De inhoud van het pakket was echter niet voor ons bestemd, maar voor onze hond Jeanny en de 'wilde vogels' die we dagelijks van voer voorzien. Mede namens hen: "Hartelijk bedankt!"

woensdag 23 november 2011

Julbock maken - 4

En dan nu de laatste loodjes. Het recept is en blijft: takken vastzetten, daarna omwikkelen met draad en ten slotte de boel in vorm snoeien.


De kop is klaar en de nek moet nog een beetje worden bijgeknipt.


De kraag en staart van de Julbock maak je door enkele flinke takken schuin in de nek en kont van het beest te steken. De hoorns maak je door een paar takken langs elkaar te leggen, waarna je deze stevig en royaal met draad omwikkeld. Daarna prik je ze in de kop van de Julbock.


Daar waar nodig prik je nog wat takjes bij en desgewenst kun je de kop en poten met rood lint omwikkelen.


Ziehier het eindresultaat. Voor de zevende keer op rij zal de Julbock tijdens De Donkere Dagen - en natuurlijk met kerst - ons erf opsieren.

En voor iedereen die zelf een poging gaat wagen: succes!

Julbock maken - 3

We gaan door met het maken van onze Julbock. In het houten frame hebben we op verschillende plekken spijkertjes geslagen, waaraan we de sparrentakken met opbinddraad vastmaken.


We beginnen met het vastzetten van een flinke hoeveelheid takken op de romp.


Daarna winden we opbinddraad om de takken heen, zodat deze goed tegen de romp aan komen te zitten. Vervolgens maken we een bos takken vast aan één van de voorpoten.


Ook die takken omwinden we met opbinddraad, zodat ze goed om de poot heen komen te zitten. We doen hetzelfde met de achterpoot en daarna nemen we de snoeischaar ter hand om alle nog vreemd uitstekende stukjes tak weg te knippen. Je ziet nu al duidelijk dat 'het' ergens op begint te lijken.


Nadat we ook de andere twee poten van onze Julbock met sparrentakken hebben bekleed, beginnen we met de hals en de kop van het beest. Het is niet moeilijker dan eerst de takken vastzetten en ze daarna met draad om het frame heen binden. En de boel tot slot een beetje bijsnoeien.

Wordt vervolgd...

dinsdag 22 november 2011

Julbock maken - 2

Voor we verder gaan nog even iets over het formaat en de verhoudingen van het frame. Het eerste hoeft natuurlijk niet zo groot te zijn als dat van de Julbock welke ons erf opsiert. Een kleine Julbock is niet alleen net zo leuk, maar waarschijnlijk ook makkelijker ergens neer te zetten. Als de vorm en verhoudingen van het frame maar kloppen, dan is het resultaat steeds hetzelfde.

De verhoudingen zijn - aan de hand van onderstaand frame met een schofthoogte van 32 centimeter - als volgt: romp van voor tot achter 100%, poten vanaf bovenkant romp 120%, nek vanaf bovenkant romp 90% en kop 40%.


Wordt vervolgd...

maandag 21 november 2011

Julbock maken - 1

Met nog een maand te gaan tot de winterzonnewende - en slechts enkele dagen meer tot aan de kerst - is het hoog tijd om Lilla Laggåsen in kerstsfeer te brengen. Het meest opvallende attribuut dat we daarvoor gebruiken is de Julbock welke inmiddels alweer voor de zevende keer ons erf zal opsieren. Dit keer zullen we iets meer in detail laten zien hoe zo'n Julbock wordt gemaakt.


Om te beginnen heb je een geraamte nodig dat de basis vormt voor de Julbock. Het is daarbij van belang dat de vorm en de verhoudingen kloppen. Deze zijn - onafhankelijk van het formaat van de Julbock - altijd gelijk.


Verder heb je een goede snoeischaar nodig.


Plus sparrentakken. Het formaat en de hoeveelheid hangen af van de grootte van de Julbock die je gaat maken.


En tenslotte ijzerdraad of opbinddraad (voor in de tuin) om de takken op het geraamte te bevestigen.

Wordt vervolgd...

zondag 20 november 2011

Wandeling - vervolg

De vorige post 'liep' tot halverwege de wandeling - deze was dus nog niet voorbij - en ook op de terugweg maakte ik enkele mooie plaatjes.


Met rijp bedekte berkenkroon tegen een lichtbewolkte hemel.


IJsdruppels gevangen in een spinnenweb.


Nog een hartvormig object.


En tenslotte de eland waar één van onze lezers naar aanleiding van de vorige post naar vroeg.

vrijdag 18 november 2011

November wandeling

Elke dag weer is er hier zoveel moois te zien. Dwalend door de omgeving maakte ik de afgelopen dagen onder andere de volgende plaatjes.


Uitzicht over een met mist gevulde vallei. Het heeft iets sprookjesachtigs.


IJs in een greppel langs de weg.


Een omgewaaide esp. Elanden hebben de stam grotendeels van zijn schors ontdaan. Voor hun zijn de bladeren en takken van deze boom geliefd voedsel. Normaal gesproken laten ze de schors van levende bomen met rust, maar een omgewaaid exemplaar wordt over het algemeen gauw van zijn bast ontdaan.


Zo ziet het er lager op de stam van dichtbij uit. De groeven welke de eland met zijn tanden in de boomstam heeft gemaakt, zijn duidelijk te zien. Het moet een aardige klus zijn geweest. Een eland heeft namelijk alleen voortanden in zijn onderkaak.


Deze graspol - een beetje in hartvorm - brengt nog wat kleur in het verder wat kleurloze bos.

woensdag 16 november 2011

Bijna magisch

Alhoewel onderstaande foto wellicht anders doet vermoeden, hebben we de kerstverlichting nog niet buiten gehangen. De kleurenpracht welke je op de foto kunt zien, wordt veroorzaakt door het zonlicht dat breekt in het met rijp bedekte gras in onze tuin. Het was een bijna magisch gezicht, net alsof ons erf bezaaid lag met fonkelende edelstenen.

dinsdag 15 november 2011

Vertrouwen

Wellicht herinneren jullie je de post nog, waarin ik beschreef hoe de vogels op het erf me duidelijk maakten dat het tijd was om met bijvoeren te beginnen. Een post welke voor sommigen wellicht aanleiding was om me een levendige fantasie toe te dichten...

Inmiddels zijn we een maand verder en al weer aardig wat vogelvoer lichter. Maar dankzij deze investering hebben we ondertussen wel een innige relatie met 'onze' vogels opgebouwd.

Elke ochtend wordt ik met luid gekwetter begroet en als ik dan de voederautomaat niet snel genoeg bijvul, dan komen de brutaalsten van onze gevederde vrienden me gewoon halen. Ze verlaten dan de veilige beschutting van de struiken en vliegen op me af. Vervolgens maken ze - fluitend en tjilpend - een paar scheervluchten langs me heen. Of vliegen een paar rondjes om mijn hoofd. Af en toe gaat er zelfs eentje op mijn schouder zitten. De boodschap is duidelijk: opschieten met dat voer. En als ik dan in beweging kom, dan vliegen ze naar de voederautomaat terug in de wetenschap dat hun eten op het punt staat om geserveerd te worden. Ook als het voer in de loop van de dag op raakt en één van ons ergens buiten op het erf is, dan maken ze ons daar op precies dezelfde manier op attent.

Natuurlijk besef ik dat de liefde van onze gevederde vrienden door de maag gaat, maar ondanks dat ben ik toch ook onder de indruk van het vertrouwen dat we genieten. Of is mijn fantasie nu helemaal op hol geslagen?

maandag 14 november 2011

Waar blijft de sneeuw?

Sinds de korte periode van vorst die we half oktober hadden, is het veel te mild voor de tijd van het jaar. De eerste echte vorst en sneeuw van deze winter moeten nog komen.

Vorige week las ik in de krant dat er op de voorgaande dag nergens in Zweden enige sneeuw van betekenis lag. En dat was opmerkelijk. Want sinds het SMHI (Zweedse Meteorologische Instituut) in 1904 met het vastleggen van gegevens over het weer begon, was dat op de betreffende datum nog geen enkele keer het geval geweest.

Zo zag het er op 5 november 2009 uit, nu ligt er nog geen vlok.

zondag 13 november 2011

Kiespijn

Afgelopen donderdag was ik aan de beurt. De kiespijn kwam nagenoeg vanuit het niets opzetten en was in een mum van tijd zo hevig dat ik er niet aan ontkwam om een pijnstiller in te nemen. Daarmee was meteen duidelijk dat er echt iets aan de hand was. Het aantal keren dat ik gedurende mijn - inmiddels bijna vijftig jaar durende - leven pijnstillers heb geslikt, is namelijk nog steeds op de vingers van twee handen te tellen.

Tot mijn opluchting kon ik vrijdag direct bij de tandarts terecht. Daarbij had ik overigens nog geluk ook, want hij was precies die dag, na een week in het buitenland te hebben verbleven, weer terug in het land. 's Nacht om half een was zijn vliegtuig geland en toen moest hij nog terug naar Hagfors. Veel slaap had hij niet gehad en dat was hem aan te zien ook. Schreef ik net dat ik geluk had? Dat viel dus nog maar te bezien...

De kies in kwestie was snel gelocaliseerd, maar het bleek lastiger om de echte oorzaak van de pijn te achterhalen. Om te beginnen werd een deel van de ellende veroorzaakt door een kapotte vulling aan de hals van de kies. Na wat hak- en breekwerk, en even flink boren, kon er een nieuwe vulling worden geplaatst. Maar daarmee was de kous nog niet af.
"Deed dat boren niet ongelooflijk veel pijn?", vroeg de tandarts zich af.
"Nee hoor, ik heb niets gevoeld."
Nou, dat was volgens de tandarts helemaal geen goed teken en ik werd meteen het slachtoffer van enkele aanvullende testen. De uitslag daarvan was dat de kans groot was dat er onder de betreffende kies ook nog eens een wortelpuntontsteking broeide. Heel fijn.

Röntgenfoto's gaven echter geen eenduidige uitslag en daarom besloten we om af te wachten hoe de situatie zich verder zou ontwikkelen. Met een beetje geluk zou de pijn nu langzaam afnemen. En anders zou deze vroeg of laat weer terugkomen. Voor het geval dat dit tijdens het weekend zou gebeuren, kreeg ik het mobiele telefoonnummer van de tandarts.
"Mag ik je dan gewoon bellen?", vroeg ik hem nog voor alle zekerheid.
"Ja natuurlijk, ik ben toch je tandarts en het is niet de bedoeling dat je met pijn rond loopt", was zijn verbaasde reactie.
Een tandarts met het hart op de juiste plaats.

En hoe is het nu? Gisteren was ik helemaal pijnvrij, maar vandaag heeft het de hele dag een beetje 'gezeurd'. Ik durf er dus nog niet echts iets van te zeggen. Laat ik er maar het beste van hopen en rustig afwachten.

zaterdag 12 november 2011

vrijdag 11 november 2011

De elfde van de elfde

Voor veel mensen heeft de datum 11-11-'11 iets speciaals. Sommige stellen hebben deze dag uitgekozen als hun trouwdag, anderen hopen dat juist vandaag hun baby ter wereld komt. Ook voor Ben is de elfde van de elfde een dag die hij niet snel zal vergeten, al is het waarschijnlijk niet op de manier waarop hij had gehoopt. Hij kreeg gisteren namelijk zo'n last van kiespijn dat een bezoek aan de tandarts onvermijdelijk bleek. Helaas was de tandarts gisteren vrij, en moest hij een nachtje 'doorbijten'. Vanmiddag mocht hij plaatsnemen op de lederen stoel, om (vermoedelijk) een wortelkanaalbehandeling te ondergaan. Met een beetje mazzel is Ben inmiddels van de pijn verlost, maar de datum 11-11-'11 zal bij hem een heel andere herinnering oproepen dan een 'vreugdevolle bijzondere dag'.

donderdag 10 november 2011

De Donkere Dagen

Vandaag was het mooie weer alweer voorbij. De bewolking en mist waren terug en de hele dag viel er een hardnekkige miezerregen. Na de lange middagwandeling waren we tot op het bot verkleumd. We stookten het houtfornuis dan ook extra hoog op om weer op temperatuur te komen. Het is vooral het vocht dat het heersende weertype - dat alles van een typisch Nederlandse winter heeft - zo onaangenaam maakt. Wat ons betreft is het hoog tijd dat Koning Winter ontwaakt en een flinke dosis vorst deze kant uit stuurt. Het zal dan weliswaar kouder worden, maar door de lagere luchtvochtigheid wel veel aangenamer.

Gisteren rond het middaguur maakte ik onderstaande foto. Je kunt daarop goed zien dat de schaduwrand van het bos nu precies tegen ons huis aan ligt. Dit betekent dat het vanaf vandaag - als het tenminste helder is - steeds meer het licht en de warmte van de zon zal moeten ontberen. Totdat het moment daar is dat het zelfs helemaal in de schaduw zal liggen. De Donkere Dagen zijn begonnen.

woensdag 9 november 2011

Bijzonnen

Toen ik vanochtend opstond, gaf onze digitale buitenthermometer precies 0,0 graden aan. Dichter bij het vriespunt kun je niet komen!

Alhoewel het helder en zonnig was, heeft het de hele dag gevroren. Aan het einde van de middag waren het gras en de struiken nog steeds met rijp bedekt.

Kort na het middaguur viel me op dat er zich rechts van de zon een bijzon - parhelium - aan het vormen was. Af en toe nam deze zelfs een langwerpige vorm aan die op een kort stukje regenboog leek. Zo'n tien minuten later dook er ook aan de linkerkant van de zon een bijzon op. Het was een fraai gezicht.

Bijzon - parhelium - links van de zon.
Bijzon - parhelium - rechts van de zon.
En het complete plaatje, de zon met twee bijzonnen.

dinsdag 8 november 2011

Avondrood

Vandaag waaide de wind eindelijk weer eens uit een andere hoek. De bewolking verdween en de zon kreeg volop de gelegenheid om weer wat kleur in ons leven te brengen. Aan het einde van de dag kregen we een prachtig portie avondrood voorgeschoteld. Op dit moment is het nog steeds grotendeels helder en is het kwik tot net boven het vriespunt gedaald.

maandag 7 november 2011

Druk

We hebben enkele drukke dagen achter de rug. Om te beginnen zijn we, ondanks het daartoe weinig uitnodigende weer, veel buiten geweest. Samen met Jeanny hebben we, op nieuw terrein en verder van huis dan gebruikelijk, enkele lange wandelingen gemaakt. Daarnaast ben ik afgelopen zaterdag met Gunnar - ja precies, Tractor-Gunnar - mee op jacht geweest. Daarover zal ik één dezer dagen wat meer schrijven. Vervolgens is er aardig wat tijd gaan zitten in het verkopen van overtollige huisraad. Positieve bijkomstigheid daarvan is overigens wel dat we de huishoudportmonnee weer een beetje hebben kunnen bijvullen.

En zo kan ik nog wel even doorgaan met wat we allemaal hebben gedaan.

Maar dat doe ik niet. Want we hebben nog meer te doen...

Grauw

De laatste keer dat we de zon zagen, is alweer een tijd geleden. Sinds midden vorige week komt de luchtstroming uit een ongunstige hoek en daardoor hangt er een hardnekkige bewolking boven Värmland. Deze houdt vervolgens de vorst weg en de luchtvochtigheid hoog. Het algehele weerbeeld is met de volgende woorden te typeren: grauw, grijs, mistig, kil en donker. Al met al weinig inspirerend dus.

donderdag 3 november 2011

De schoorsteenveger

Vandaag was het weer tijd voor de halfjaarlijkse schoonmaakbeurt van houtfornuis, houtkachel, kakelugn en natuurlijk de schoorsteen. We hadden nog maar nauwelijks ons ontbijt achter de kiezen, toen de schoorsteenveger - ruim een uur te vroeg - al voor de deur stond. Natuurlijk konden we het niet nalaten om hem even te plagen met de vraag of hij wellicht nog op zomertijd werkte. Maar nee, dat was niet het geval, zo verzekerde hij ons. Hij had bij zijn vorige adres gewoon de koffie overgeslagen om daar bij ons rustig van te genieten.

Uiteraard moest hij daarna ook nog stevig aan de bak. Omdat zowel houtfornuis als kakelugn dagelijks worden gebruikt, is het zeker geen overbodige luxe dat deze twee keer per jaar grondig van roet worden ontdaan. En voor de schoorsteen - voor elke vuurbron is er een apart kanaal - geldt natuurlijk hetzelfde.

Anderhalf uur later was de klus geklaard. Tot het volgende bezoek van de schoorsteenveger - dit staat gepland voor februari 2012 - kunnen wij weer naar hartelust stoken. Zonder gevaar voor schoorsteenbrand en andere ellende. En dat is met de winter voor de boeg een prettige gedachte.

dinsdag 1 november 2011

Even poseren

Vanmiddag besloot Jeanny om op een mooi plekje te poseren en natuurlijk maakte ik graag van de gelegenheid gebruik om een plaatje te schieten.

maandag 31 oktober 2011

Ongewoon warm

Met het einde van de zomertijd is de donkere tijd van het jaar weer begonnen. In termen van licht en donker ziet het er hier thans als volgt uit: om zeven uur 's ochtends wordt het licht en om vijf uur 's middags is het alweer pikdonker. En het nu nog respectabele aantal uren licht waarvan we tussen deze twee tijdstippen kunnen genieten, zal tot aan de winterzonnewende - welke over zo'n acht weken plaatsvindt - drastisch afnemen.

Afgezien van het feit dat de dagen steeds korter worden, lijkt de winter zelf op dit moment nog ver weg. Na de periode van vorst - en de eerste sneeuw - die we traditiegetrouw in oktober hadden, volgde een voor deze tijd van het jaar ongebruikelijk warme periode die voorlopig nog niet voorbij lijkt. Vandaag was het zelfs zo warm dat - terwijl ik buiten aan het werk was - mijn jas de hele dag aan de kapstok heeft gehangen. Nee, dat was vorig jaar wel anders. Toen daalde het kwik in oktober al tot ver onder het vriespunt om daar pas zes maanden later weer boven te komen.

zaterdag 29 oktober 2011

Pestvogels

Gisteren beleefden we een ongewoon grauwe dag. Zware bewolking, harde windvlagen en een hardnekkige miezerregen bepaalden de sfeer welke moeilijk anders dan kil en troosteloos genoemd kan worden. Het was een echte herfstdag, maar dan wel eentje van de verkeerde soort. We brachten een groot deel van de dag binnenshuis door, iets wat we normaal gesproken niet doen. Gelukkig komen dit soort dagen hier maar zelden voor.

's Avonds klaarde het eindelijk op en lieten de sterren zich zien, maar omdat het net nieuwe maan geweest is, was het toch - wederom - ongewoon donker.

Vanochtend zag het er allemaal weer een stuk vrolijker uit. Het gras was bedekt met rijp en de zon was druk bezig om de mist te verdrijven. En vanachter de ontbijttafel zagen we hoe twee pestvogels  - Bombycilla garrulus - zich tegoed deden aan de bessen welke hier en daar nog aan de struiken op ons erf hangen.

donderdag 27 oktober 2011

Gevangen

De afgelopen avonden heeft Nicôle aardig wat tijd buitenshuis doorgebracht met het bestuderen van de das en met het doen van pogingen om deze op de gevoelige plaat vast te leggen.

Dat eerste was niet zo moeilijk, want zolang ze zich stil hield en geen wilde bewegingen maakte, leek het dier zich totaal niet aan haar aanwezigheid te storen. Alle aandacht van de das ging uit naar het opgraven van alle lekkere hapjes die onder het gras en mos in onze tuin te vinden waren.

Het maken van een ordentelijke foto van het dier was echter een stuk moeilijker. Om te beginnen hielp het niet dat het pikdonker was, maar daarnaast gooide ook een groot aantal regenbuien roet in het eten. Gisteravond had Nicôle echter geluk en slaagde ze er eindelijk in om het dier dat elke avond ons 'gazon' omwoelt met de camera te vangen.

woensdag 26 oktober 2011

Moeder en dochter

Terwijl ik een kaalgekapt stuk nader, leg ik de laatste meters door het bos zo stil mogelijk af. Eenmaal bij de overgang naar de kaalkap aangekomen, blijf ik roerloos staan. Een stevige tegenwind blaast me om de oren.

Langzaam speur ik de vlakte voor me af. Deze ligt vol met stronken, takken en achtergebleven stammen. En daarom moet ik af en toe twee keer kijken voordat ik weet wat ik zie. Geen wild in elk geval. En verder niets anders dan de ravage die het bosbouwbedrijf na het kappen van het bos heeft achtergelaten.

Net op het moment dat ik verder wil lopen, zie ik toch iets bewegen. Vanachter een grasheuveltje dat als een oase in de woesternij ligt, komt er een klein reegeitje tevoorschijn. Aan het formaat en de ongewone roodbruine kleur van het dier kan ik afleiden dat ik een oude bekende voor me heb. In het voorjaar heb ik dit - vorig jaar geboren - geitje enkele keren samen met haar moeder niet ver hier vandaan door het bos zien lopen. Nu is het geitje echter alleen. Ze graast in het gras en om de paar happen steekt ze haar kop omhoog om de omgeving af te speuren naar mogelijk gevaar. Terwijl ze om zich heen kijkt, draaien haar grote donkere oren alle kanten op. Ze is enorm op haar hoede.

Dan beweegt er enkele meters voor het grasheuveltje nog iets. Het is een grijs reekalfje dat van de grond opstaat en naar haar moeder toe drentelt. Na een ritueel van likken en knuffelen, gaat het tweetal langzaam op pad naar de bosrand aan de overkant van de kaalkap. Voordat ze daar aankomen, is er echter iets wat ze doet schrikken, want plotseling gaan ze er met grote sprongen als een raket vandoor. Nadat de reetjes in het bos zijn verdwenen, blijf ik nog enkele minuten staan voordat ik mijn wandeling voortzet. Mijn dag kan niet meer stuk.

dinsdag 25 oktober 2011

Don Quichot

Is het opwekken van stroom door middel van gigantische windmolens nu echt wel zo milieuvriendelijk als men doet voorkomen?

En hebben we al die reusachtige windmolens waarmee grote delen van Noord-Europa in rap tempo worden volgebouwd ook echt nodig?

Het zijn vragen waar ik geen antwoord op heb.

Wat ik wel weet is dat ik me afvraag of er geen betere alternatieven zijn. En dat ik me stoor aan de horizonvervuiling en verstoring van de stilte die ze veroorzaken. Om van de schade welke aan de natuur wordt toegebracht nog maar te zwijgen.

Waar ik me ook aan stoor is het feit dat geld(zucht) overal regeert. En dat de natuur altijd het onderspit delft in de voortdurende strijd om meer van wat we met z'n allen welvaart noemen.

Natuurlijk hebben we energie en grondstoffen nodig, maar zou het niet wat zijn als we met z'n allen met wat minder tevreden zouden zijn? De wereld zou er een stuk van opknappen.

Ja, ik weet het. Ik ben zo langzamerhand een zonderling aan het worden die steeds meer afstand neemt van de waan welke de maatschappij ons probeert op te leggen. Daar kan ik echter niets aan doen. Het is de schuld van Don Quichot. In mijn versterbank staat een beeldje van hem en dat fluistert me al zo lang ik me kan heugen van alles in mijn oor. Mijn probleem is echter dat ik hem de laatste jaren steeds beter ben gaan horen. En begrijpen...