In de vroege ochtend spotten we een vogel in de tuin die we niet eerder hadden gezien. Het dier was iets kleiner dan de lijsters en merels die hem gezelschap hielden. Dankzij het vogelhandboek kwamen we er al snel achter dat de rödvingetrast (koperwiek) verwant is aan eerder genoemde vogels, en dat hij graag in de nabijheid van zijn grotere soortgenoten verblijft. Weer wat geleerd.
Iets later in de middag zagen we een klein vogeltje vol ijver de stam van een berk beklimmen. Deze vogel hadden we wel eens eerder gezien, maar erg frequent zijn deze ontmoetingen niet. De trädgårdskrypare (of gewone trädkrypare, deze twee soorten uit elkaar houden is voor een kenner al lastig en voor ons dus zeker) wordt in het Nederlands boomkruiper genoemd. Vlak voordat het diertje de top van de berk was genaderd, schrok het van een langs vliegende specht en fladderde zo vlug als het kon het veilige bos weer in.
Nog nagenietend van deze twee ontmoetingen stond ik niet veel later oog in oog met mevrouw Ree. De geit keek me verbaasd aan, verblikte of verbloosde niet en liep vervolgens nog een ererondje om ons huis voordat ze in het bos verdween. Nu moet ik wel zeggen dat ik achter het raam stond, maar het hertje had me daar toch heel duidelijk zien staan.
Al met al een dag vol mooie ontmoetingen met de dieren om ons heen. Elke keer weer genieten we van deze onverwachte bezoekers, zeker als we ze ook nog met de camera weten vast te leggen!
