dinsdag 31 mei 2011

Keerpunt Alaska

Wellicht herinneren jullie je onderstaande foto nog. Deze stond enkele maanden geleden op onze blog. We zaten toen buiten - er lag nog een dik pak sneeuw - in het zonnetje en Nicôle las een mooi boek, 'Keerpunt Alaska' geschreven door Jolanda Linschooten.


Vandaag willen we van de gelegenheid gebruik maken om dit boek warm aan te bevelen. In 'Keerpunt Alaska' beschrijft Jolanda Linschooten de drie maanden lange reis welke ze - op de fiets, te voet en met de kano - samen met haar partner Frank van Zwol dwars door het onherbergzame binnenland van Alaska maakte. Haar gemoedstoestand tijdens deze reis triggerde bij Jolanda een tweede reis: een innerlijke tocht naar haar verleden. Daarin blijken onverwerkte ervaringen schuil te gaan, waarmee ze eerst nu kan afrekenen. Uiteindelijk veroorzaakte de reis - of beter gezegd, veroorzaakten de twee reizen - een keerpunt in haar leven.

'Keerpunt Alaska' is niet alleen een bijzonder boeiend reisverslag, maar tevens een intrigerend boek over hoe je het heft in eigen hand kunt nemen en je leven kunt veranderen. Wat ons betreft, warm aanbevolen!

maandag 30 mei 2011

Sprookjesboom

Tijdens de avondwandeling met Jeanny lopen we over een oud bospad. Het pad, overwoekerd door struiken en heideplanten, deed in het verleden dienst als onverharde weg naar enkele arbeidershuisjes in het bos van Laggåshöjden. Het pad is inmiddels zo goed als dichtgegroeid. De huisjes zijn vergaan tot bouwvallen, en slechts enkele goedbewaarde aardkelders en stenen funderingen herinneren nog aan de tijden van weleer. In het omringende aangeplante sparrenbos ontwaren we plots een vreemde eend in de bijt. Een heuse sprookjesboom in de vorm van een vierarmige berk, lijkt zich niets aan te trekken van de in het sparrenbos geldende normen. Grillig en kronkelend, in plaats van statig en kaarsrecht. De boom valt wel op en doet het meest denken aan een soort vork. Een exemplaar als deze hebben wij in elk geval nog nooit gezien, en is alleen daarom al een verhaal met foto waard op deze weblog. De twee bruine punten op de grond zijn flinke mierenhopen!

zondag 29 mei 2011

Schutkleur

Ondanks het feit dat het lente is, ligt het bos nog vol met dorre bruine bladeren welke aan de herfst doen herinneren. Omdat we sinds de winter nauwelijks neerslag hebben gehad, duurt het dit jaar extra lang voordat de natuur de herfstbladeren heeft verteerd en zodoende aan de aarde heeft teruggegeven.

Tijdens een wandeling zie ik plotseling een mooie vlinder fladderen, welke haar kleuren - vraag me niet hoe het kan - perfect op de voor deze tijd van het jaar ongewone bodembedekking in het bos heeft afgestemd. Gelukkig maakt de vlinder vervolgens een lange tussenlanding zodat ik ruim de tijd heb om dit voorbeeld van een buitengewoon geslaagde schutkleur op de gevoelig plaat vast te leggen.

vrijdag 27 mei 2011

Zes jaar Zweden

Vandaag precies zes jaar geleden reden we hier het pad op om ons permanent in Lilla Laggåsen te vestigen. Onze emigratie naar Zweden was daarmee een feit en ons 'nieuwe' leven stond op het punt te beginnen.

Nadat we de sleutels onder een struik hadden opgevist, konden we ons nieuwe bezit inspecteren. We troffen een leeg huis aan - zoals afgesproken - en twee schuren gevuld met een enorme hoeveelheid rotzooi. Dat laatste was dus niet volgens afspraak. Omdat onze eigen spullen pas enkele dagen later zouden arriveren, moesten we tot die tijd noodgedwongen in een leeg huis bivakkeren. Twee flinterdunne slaapmatjes, twee slaapzakken en een paar toilettassen vormen het enige door ons meegenomen comfort. Twee oude matrassen, evenveel gammele stoelen en een krakkemikkige tafel uit één van de schuren zouden onze inventaris voor de eerste dagen van ons leven in Zweden completeren.

Die eerste middag op onze nieuwe plek deden we niet veel bijzonders. Het was mooi weer en we lagen in de tuin in het gras te genieten van de rust en al het moois om ons heen. Later maakten we een vuurtje waarboven we onze eerste maaltijd hier bereidden: gegrilde chorizoworstjes en idem dito broodjes. Daarbij een salade en alles weggespoeld met een lekkere Lambrusco.

Onze trouwe lezers weten dat we het ritueel van onze eerste maaltijd hier inmiddels vijf keer hebben herhaald. En ook vandaag zijn we niet van plan om daarvan af te wijken. In het gras liggen en genieten van de warmte van de zon zal er dit keer echter niet van komen, want tot nu toe regent het pijpenstelen. Maar wat er ook gebeurt, straks maken we een groot vuur - of gaat de grill aan - om worstjes en broodjes te roosteren. Niets kan de viering van ons zesde jaar in Zweden in de weg staan en zeker niet een beetje regen.



donderdag 26 mei 2011

Knipkunsten

Het is inmiddels ruim zes jaar geleden, dat ik voor het laatst een kapper bezocht. Toch hangt mijn haar nog niet tot op de grond. Sterker nog, ik ga nog steeds door het leven met hetzelfde korte kapsel als voor onze emigratie naar Zweden. En om alle grappenmakers voor te zijn: nee, dat kapsel bestaat niet uit een kale kop.

Ik zal de eerste zin van deze post dus even moeten verduidelijken. Met kapper bedoel ik daar een daartoe opgeleide persoon die in een kapsalon tegen betaling - van een vaak niet onaanzienlijk bedrag - je haar knipt. En van de diensten van een dergelijke persoon heb ik dus al heel lang geen gebruik meer gemaakt.

Nadat we er voor hadden gekozen om ons leven te veranderen (en naar Zweden te emigreren), besloten we ook om voortaan de kappersschaar zelf ter hand te nemen. Deels omdat we er - enigszins naief wellicht - weinig vertrouwen in hadden om hier in de buurt een kapper te vinden. Deels bang gemaakt door verhalen over de knipkwaliteiten van Zweedse kappers in het algemeen. En tenslotte ook met het idee dat het zelf bijhouden van onze kapsels ons aardig wat geld zou besparen.

Nicôle deed een cursus van een half uur bij mijn toenmalige kapper Koos en knipt sindsdien mijn haar. En ik had zelfs geen opleiding nodig om Nicôle met hetzelfde van dienst te kunnen zijn. Zo hebben we het onderhoud van onze kapsels nu geheel in eigen hand. En naar volle tevredenheid, mag ik wel stellen. Achteraf gezien, zat er hier in de buurt natuurlijk wél een kapper. Ook valt het met het vakmanschap van de Zweedse kappers best wel mee. Maar het laatste argument dat ons voor deze vorm van zelfvoorzienendheid deed kiezen, staat nog steeds als een huis: we hebben daardoor een aardig bedrag bespaard!

Ook gisteren maakte ik weer dankbaar gebruik van de knipkunsten van Nicôle. En nu zie ik er - mede met het oog op de dag van morgen - weer pico bello uit.

dinsdag 24 mei 2011

Groei en bloei

De afgelopen dagen is het groeizaam weer. Onderstaande foto maakte ik vier dagen geleden. Het plaatje toont bloeiende bloesem in onze aalbessenstruik. Toen ik vanmiddag nogmaals een kijkje nam bij de rode bessenplant, zag ik tot mijn grote verwondering dat de bloemen al zijn uitgebloeid en zijn getransformeerd tot kleine groene besjes. En als de schijn ons niet bedriegt, belooft het ook dit jaar weer een goed plukjaar te worden!

In vier dagen tijd van bloesem tot bes. De natuur verandert waar je bij staat.

maandag 23 mei 2011

Wit

De Zweedse elandenstam bestaat - naar beste schatting - in totaal uit zo'n 300 tot 400 duizend exemplaren. In de herfst, vlak voor de jaarlijkse jacht, is de stam het grootst, om vervolgens aan het einde van de winter op haar kleinste omvang uit te komen. En al deze elanden - het verschil tussen stier, koe en kalf daargelaten - lijken op elkaar. Het zijn enorm grote beesten en ze zijn allemaal (rood-, grijs- of zwart-) bruin. Of toch niet?

Nee, toch niet. In het noorden van Värmland komt er een klein aantal witte elanden voor. Schattingen variëren van een tiental tot enkele tientallen. Het betreft overigens echte witte dieren, dus geen albino's oftewel pigmentloze beesten. Tot nu toe heeft de wetenschap geen verklaring voor het bestaan van deze buitenbeentjes in de Zweedse elandenstam.

Een ontmoeting met een witte eland is dan ook zeer bijzonder en het op zo'n moment bij de hand hebben van je fotocamera nog meer. Vanochtend had onze vriend Magnus dat geluk en hij was bovendien zo aardig om ons één van zijn foto's ter beschikking te stellen.

Witte eland. Foto: Magnus Lövgren.

zondag 22 mei 2011

Poll nummer vier

Hier volgt de definitieve uitslag van lezerspoll nummer vier.

Op de vraag 'bij Zweden denk ik aan?' was de respons als volgt: Pippi Langkous 6%, elanden 20%, eeuwige bossen 62% en blonde vrouwen 12%. In totaal werd de vraag door 95 personen beantwoord, een toename ten opzichte van de vorige poll met bijna 40%. Een mooi resultaat dat misschien ook deels te danken is aan de vraagstelling, die anders was dan bij de eerste drie polls. Laten we eens kijken of we het aantal respondenten bij de volgende poll in de drie cijfers kunnen krijgen. Doe mee, we want your votes!

Nog even over de uitslag van poll nummer vier. Ikzelf had een nek aan nek race verwacht tussen de elanden en de eeuwige bossen, maar de Zweedse koning van het woud was van het begin af aan kansloos. Daarnaast had ik Pippi Langkous veel meer appeal toegedicht dan de blonde vrouwen, maar kennelijk vallen onze lezers - of in elk geval een deel daarvan - meer op blond dan op rood. Al met al een leuke poll met een verrassende uitslag. Iedereen bedankt voor het stemmen.

zaterdag 21 mei 2011

Muggen en knotten

Het merendeel van de Zweden houdt meer van de zomer dan van de winter. Of, zo je wilt, meer van warmte dan van kou. Eigenlijk vinden veel Zweden dat er wat de winter betreft maar één positief ding te melden valt en dat is bij dertig graden onder nul dan ook een favoriet grapje: "det är myggfritt - er zijn geen muggen".

Vanochtend constateerde ik dat, met tot de langste dag nog precies een maand te gaan, de mugvrije periode weer voorbij is. Nog maar nauwelijks de deur uit, werd ik zonder voorafgaande waarschuwing in mijn nek geprikt en was ik vervolgens te laat om de boosdoener te grazen te nemen. Daarna werden Jeanny en ik tijdens ons ochtendrondje vergezeld door een aantal muggen en knotten, dat ons hardnekkig volgde. Slechts door even hardnekkig met mijn handen te wapperen, kon ik ze van me af houden.

Denk nu niet meteen het ergste. Nog niet tenminste. Mijn aanvallers van vanochtend waren slechts beperkt in aantal. Maar het waren wel de voorbodes van de - ongetwijfeld - gigantische hoeveelheden muggen en knotten die binnenkort weer door de Zweedse bossen zullen zoemen.

Steun Naar de Noorderzon

De afgelopen tijd zijn we hard bezig geweest met het leggen van de basis voor de voortzetting van onze reis naar een ander leven. Voorbeelden daarvan zijn het nieuwe jasje - en een deels aangepaste inhoud - van déze website en het opzetten van een Engelstalige blog, welke onlangs onder de naam 2 the North in de lucht ging. Daarnaast zijn we nu - eindelijk, want het heeft door omstandigheden lang op zich laten wachten - gestart met de voorbereidingen voor het schrijven van een tweetal vervolgen op onze boeken 'Naar de Noorderzon' en 'In het Hoge Noorden'. Voorzichtigheidshalve gaan we er van uit dat we deze in de loop van 2012 zullen kunnen publiceren. Als het eerder wordt, dan is dat meegenomen.

Om onze reis te kunnen voortzetten, is de steun van onze lezers onontbeerlijk en daarom doen we hierbij een beroep op jullie om ons - waar mogelijk - te helpen.

Om te beginnen kan dat door het kopen van de door ons geschreven boeken. Dit kan via de links op de pagina Boekwinkel op deze website, maar natuurlijk ook via de reguliere (internet)boekhandel.

Daarnaast kan dat door het aanbevelen van onze blog en boeken bij mogelijke andere geinteresseerden. Nieuwe lezers zijn van harte welkom en mond-tot-mondreclame is een prima manier om deze te vinden.

Bij voorbaat ontzettend bedankt voor jullie steun. Deze wordt enorm gewaardeerd!

vrijdag 20 mei 2011

Safari

Gisteravond bleek er voor ons een heuse safari op het programma te staan. Alhoewel we slechts met de auto op pad gingen voor 'een ritje' met de bedoeling om Jeanny eens op een avondwandeling in een andere omgeving te trakteren, konden we achteraf constateren dat we geen beter moment hadden kunnen kiezen om wild te spotten.

Terwijl Jeanny en ik even schuilen voor een buitje ...

maakt Nicôle een foto van deze dubbele regenboog.

Met name toen het tijdens de rit terug naar huis begon te schemeren, kwamen de dieren in beweging. En dus in beeld. Tijdens de ongeveer veertig kilometer terug naar huis - over kronkelige bosweggetjes waarop we geen enkele andere auto tegenkwamen - zagen we een eland, een auerhaan, meerdere korhoenders, een auerhoen, kraanvogels, canadaganzen en een tiental reetjes. Met name dat laatste vonden we opmerkelijk omdat de populatie van deze dieren de laatste tijd - door jacht, roofdieren en strenge winters - enorm onder druk heeft gestaan.

Canadaganzen, gefotografeerd tijdens een eerdere gelegenheid.

woensdag 18 mei 2011

2 THE NORTH

Vandaag hebben we een grensverleggende primeur: onze website en blog in het Engels. Ondanks het feit dat Zweeds misschien meer voor de hand had gelegen, hebben we bewust voor de Engelse taal gekozen omdat we daarmee een - in potentie - veel groter lezerspubliek kunnen bereiken. En met een toekomst voor ogen waarin onze schrijfactiviteiten voor een groot deel van het brood op de plank moeten zorgen, is een groot aantal lezers een absolute vereiste.

Gaan we dan stoppen met onze Nederlandstalige blog?
- Nee, daar gaan we onveranderd mee door.

Wordt de Engelse blog een kopie van de Nederlandse versie?
- Nee, de basis is gelijk, maar er zal minder frequent worden gepost.

Vooralsnog zien we dit anderstalige avontuur als een interessant experiment. Maar we hopen natuurlijk dat het ons gaat lukken om op termijn zoveel engelstalige bezoekers op onze nieuwe blog te krijgen, dat het continueren daarvan gerechtvaardigd is. De tijd zal het leren ...

Dan rest ons nu niets anders dan jullie uit te nodigen om een kijkje te nemen op


maandag 16 mei 2011

Vijf potten met goud

Het wisselvallige weer dat ons nu ten deel valt, gaat gepaard met prachtige luchten. Terwijl regen en zonneschijn elkaar afwisselen, drijven er allerlei soorten bewolking voorbij en neemt het zwerk alle varianten op de kleuren blauw, rood, wit, grijs en zwart aan. Het zijn luchten welke een schilder zouden inspireren.

Wanneer ik na een korte regenbui de lucht bestudeer, zie ik hoog aan de hemel maar liefst vijf regenbogen tegelijk. Ze staan, als waren ze halve cirkels, netjes binnen elkaar. Eén ietwat vage aan de buitenkant en dan een tijdje niets. Vervolgens twee heldere die bijna tegen elkaar aan liggen. Daarna weer even niets en tenslotte, met een kleine tussenruimte, nog eens twee heldere. Tegen de bijna zwarte bewolking komen ze schitterend uit.

Vijf potten met goud, schiet er door mijn hoofd. Ik zou bijna op zoek gaan, maar realiseer me dan dat ik dit soort prachtige schouwspelen voor geen geld ter wereld zou willen missen.

zaterdag 14 mei 2011

Kerriesoep

De duif op onderstaande foto is een bijzonder exemplaar gezien zijn niet alledaagse verenpak. Maar meer nog wil ik jullie aandacht vragen voor het gele water, waarnaast hij bivakkeert. Momenteel zijn grote delen van het meer geelgekleurd. De afgelopen dagen heeft er vreselijk veel stuifmeel in de lucht gehangen. Na de regen- en onweersbui van woensdag is dit massaal neergeslagen, met alle gevolgen van dien. Geelgekleurde vlekken sieren de grusweg langs ons huis en de auto's zijn bedekt onder een dikke laag geel poeder. Het water van het meer, dat anders zo mooi helder is, lijkt nu meer op kerriesoep. Voorlopig blijft Jeanny dus verplicht op de kant, want een gele hond, dat ontbreekt er hier nog net aan!

vrijdag 13 mei 2011

EHBS

Een fiks onweer gooide gisteren roet in ons weblog-eten. Hoewel de bui gelukkig niet recht over ons huis trok, gaf het horen van de donderslagen genoeg aanleiding om zekerheidshalve alle stekkers maar uit de stopcontacten te trekken. Door schade en schande zijn we inmiddels heel goed op de hoogte van de ellende die een blikseminslag kan veroorzaken. Voor Jeanny betekende het onweer een onrustige avond heen en weer lopen en hijgen. Pas rond 22.30 uur gaf zij zich gewonnen en viel uitgeput in slaap.

Een avond eerder mocht ik mijn schietkunsten vertonen op de schietbaan van Hagfors. Dit in het kader van het praktijkgedeelte van mijn jachtcursus. Het was maar goed dat we op kartonnen elanden schoten, want ik heb zo'n beetje alle poten van het dier wel geraakt en zou een levend dier slechts ernstig verwond hebben. Ik moet er wel even bij zeggen dat we deze week op 'hardlopende' elanden schoten, terwijl de eerste les een stilstaande eland betrof. Toen leek er nog geen vuiltje aan de lucht en 'velde' ik eland na eland. Niets leek mij een gouden jachtcarrière in de weg te staan. Totdat ik woensdag middels een harde landing op de aarde werd teruggezet. Oefening baart kunst zullen we maar denken en volgende week probeer ik het gewoon opnieuw. Zolang het kartonnen dieren betreft zijn mijn afzwaaiers niet erg en plakken we de gaten in de poten gewoon weer netjes dicht. Of zoals een medecursist de rest van de groep lachend meedeelde: Is Nicole aan schot? Pak de elanden-verbanddoos er dan maar vast bij. Dat wordt weer Eerste Hulp Bij Schietgaten verlenen...

Dit exemplaar hoeft zich niet al te druk te maken. Het raken van een kartonnen eland is voorlopig al moeilijk genoeg!

woensdag 11 mei 2011

Gelukkig

Gelukkig liep het onderonsje dat Jeanny gisteren met de adder had goed af. De twee uithalen van de slang misten doel of ze waren bewust slechts bedoeld om af te schrikken. En daarna stond ik al tussen onze hond en de slang in en kon ik erger voorkomen.

Het voorval maakte ook maar weer eens duidelijk dat je hier in deze contreien een loslopende hond bij je in de buurt èn goed onder appèl moet hebben. Twee dingen waar wij altijd goed op letten, maar zelfs dan kun je nog steeds pech hebben.

En wat als Jeanny nu wel gebeten was? Tja, dat is de vraag. De adder in kwestie was de grootste niet en met haar ruim dertig kilo kan onze hond normaal gesproken wel wat hebben. Als ik er naar zou moeten gissen, dan zou ik zeggen dat we waarschijnlijk wel op tijd bij de dierenarts zouden zijn geweest - een dik uur autorijden hier vandaan - voor het laten toedienen van antiserum. Maar ja, zeker weten doe ik dat natuurlijk niet en daarom ben ik maar wat blij dat we daar niet achter hoefden te komen.

dinsdag 10 mei 2011

Pak me dan

Terwijl we lekker aan het wandelen zijn, zie ik ineens iets donkers tussen het gras wegschieten. Ik bedenk me geen tel en ga er meteen achter aan. Ik heb slechts drie reusachtige sprongen nodig en dan heb ik het te pakken. Geen idee wat het is, maar mijn voorpoot staat er boven op.

Dan klinkt er een hard gesis en schiet er vanuit het gras iets omhoog - het lijkt wel een zweepslag - richting mijn neus. En laat ik die nu net naar beneden bewegen om het ding dat ik te pakken heb eens goed te besnuffelen. Van schrik spring ik achteruit en de adder, want dat blijkt het te zijn, mist me maar net. Nu is het mijn beurt en probeer ìk de slang te pakken. Deze doet echter nogmaals een uitval en weer spring ik weg waardoor de adder me wederom niet te pakken krijgt. Wat een leuk spelletje en spannend dat we zo aan elkaar gewaagd zijn.

"Blijf!", klinkt het hard en ik verroer me - welopgevoed als ik ben - niet meer. Mijn baas lijkt het spelletje minder leuk te vinden dan ik. Met twee stappen staat hij bij me, tussen mij en de slang in. Ook deze lijkt het commando te gehoorzamen. Alleen zijn kop wiegt zachtjes heen en weer, voor de rest beweegt hij zich niet. Dan leidt mijn baas me bij de adder weg en vervolgen we onze wandeling. Na slechts enkele passen ontdek ik een interessant luchtje en ben ik het spelletje met de slang alweer bijna vergeten.

maandag 9 mei 2011

Jassenwissel

Het filmpje van gisteren was niet helemaal mijn smaak. Het gekrioel en gefriemel van al die mieren bezorgt me de kriebels. Ik was dan ook blijer met de dieren die we vandaag tegenkwamen: een boshaas en een korhoen. De eerste (ook wel sneeuwhaas genoemd) mag overigens wel haast maken met het verruilen van zijn spierwitte winterjas voor een wat beter bij deze periode van het jaar passende grijsbruine zomerjas. Dit exemplaar was nog maar halverwege met zijn 'jassenwissel' en vormt daarmee wel een erg makkelijke prooi voor zijn vijanden. De korhoen pikte kleine steentjes van de grusweg, dit om haar eieren straks van een goede kalklaag te kunnen voorzien. De hoen had het er druk mee, want bleef in eerste instantie onverstoorbaar dooreten. Pas toen we naar haar zin écht te dichtbij kwamen, vloog ze op en verdween uit ons zicht.


zondag 8 mei 2011

Aaseters

Met het stijgen van de temperatuur zijn ook de mieren weer tot leven gewekt. Deze diersoort komt in werkelijk gigantische aantallen in de bossen voor. Tijdens een wandeling van slechts een kwartier kun je met gemak honderden mierenhopen tellen. Sommigen daarvan zijn wel een meter hoog. En als je een poging wilt doen om de mieren zelf te tellen, dan is één blik op de grond voldoende om je van dat voornemen af te brengen. Het is zoiets als sterren aan het firmament, maar dan de overtreffende trap daarvan. Als het windstil is, dan kun je de grotere mierenhopen zelfs op het gehoor vinden. Zoveel geluid brengen de honderdduizenden - laat ik er maar eens een voorzichte gooi naar doen - mieren die daar bij die ene enkele hoop rondkrioelen namelijk voort.

De mieren hebben in de natuur een belangrijke functie, namelijk die van opruimers. Deze aaseters zorgen er voor dat de restjes welke roofdieren en andere aaseters achterlaten, verdwijnen.

Vanmiddag volgde ik uit nieuwsgierigheid een grote stroom mieren, om uiteindelijk bij de kop van een muis uit te komen. Zoals je op onderstaande video kunt zien, waren de mieren waren druk bezig om de laatste resten van het knaagdier soldaat te maken en zodoende op te ruimen. Als je goed kijkt (dat moet je maar willen bij zo'n onsmakelijk filmpje), dan kun je de tanden, de snorharen en het ooggat van de muis nog duidelijk onderscheiden.

zaterdag 7 mei 2011

Gestrand

Inmiddels is de vorst uit de grond en zijn de wegen weer goed begaanbaar. En van deze situatie maken wij dankbaar gebruik om al onze favoriete plekjes - welke ten gevolge van winterse omstandigheden maanden onbereikbaar waren - weer eens te bezoeken. Dit is een ritueel dat we elke voorjaar herhalen en wat ons soms voor verrassingen plaatst. En dat was ook gisteren het geval.

Tijdens een tochtje naar het reservaat - zo noemen wij het uitgestrekte bosgebied tussen Lilla Laggåsen en de grens met Dalarna (waarin overigens ook een echt reservaat ligt) - kwamen we er achter dat toch niet alle wegen berijdbaar zijn. Geheel onverwacht strandden we voor een met de auto onoverbrugbare geul in het wegdek.


Noodgewongen namen we voor het laatste stukje van onze route dus de benenwagen en zo kwamen we tenslotte bij de plek waar de vorst en het smeltwater de eerste bres in de weg hadden geslagen.

vrijdag 6 mei 2011

Geurexplosie

Op dit moment wordt het weerbeeld bepaald door grauwe bewolking van waaruit gestaag een geniepige miezerregen valt. En dat werd tijd ook, want ik kan me niet eens meer herinneren wanneer het hier voor het laatst - echt - heeft geregend. De natuur was hard toe aan een beetje vocht en het is nog maar de vraag of datgene wat nu valt 'toereikend' zal zijn. De mate van uitdroging was namelijk zo groot, dat een algeheel vuurverbod al in de lucht hing. En als we de weersverwachting mogen geloven, dan zal de regen slechts van korte duur zijn en worden gevolgd door een lange periode van bestendig droog weer.

De regen zorgt in combinatie met de hoge luchtvochtigheid voor een ware geurexplosie. Toen ik vanochtend met Jeanny in het bos liep, was de lucht verzadigd met allerlei luchtjes die stuk voor stuk de weg naar mijn geurcellen vonden. En ondanks het feit dat ik in vergelijking met onze hond over een slechts pover reukvermogen beschik, kon ik een grote variatie aan geuren onderscheiden. Zware humusachtige geuren overheersten, maar daarnaast kon ik ook duidelijk zoete, zure en kruidige luchtjes onderscheiden. Het is een wonder hoe een klein beetje vocht de dorre 'dode' bodem weer tot leven kan brengen.

donderdag 5 mei 2011

Poll nummer drie

Hier volgt de definitieve uitslag van lezerspoll nummer drie.

Op de vraag 'emigreren naar?' was de respons als volgt: de Tropen 3%, midden Europa 3%, het Hoge Noorden 88% en anders 6%. Ten opzichte van de vorige poll nam het aantal respondenten met ruim 20% toe. Het is mooi dat we wat dat betreft wederom een flinke toename zien. Maar ondanks het feit dat een totaal van 68 respondenten niet onaardig is, zijn we er nog lang niet. Vandaar wederom onze oproep om aan de lezerspoll mee te doen. We want your votes!

Verder wekt het natuurlijk geen verbazing dat het grootste deel van de respondenten voor het Hoge Noorden kiest. Daar komt onze berichtgeving immers vandaan en dat is één van de redenen waarom zij en alle andere lezers regelmatig onze website bezoeken.

dinsdag 3 mei 2011

Elk jaar weer

Elk jaar gebeurt het weer. We schrijven dat het ècht gedaan is met de winter. Dat het ècht voorjaar is; voorjaar met heuse zomerneigingen zelfs. En dan trakteert Koning Winter ons op een laatste streek. Dit jaar vormt daarop geen uitzondering. Toen we vanochtend wakker werden, was het buiten weer helemaal wit. Nu was het geen dikke laag sneeuw, maar toch. Inmiddels is de sneeuw weer bijna helemaal verdwenen, maar de dag heeft nog steeds een winters karakter met sneeuw- en hagelbuien die elkaar afwisselen.

Het uitzicht vanochtend rond zeven uur, Jeanny vindt er het hare van.

maandag 2 mei 2011

De goede volgorde

Op onze vorige website stond onderaan elke pagina een spreuk welke volgens ons goed paste in de geest van ons verhaal en onze manier van denken. De bedoeling daarvan was om anderen te inspireren. In de nieuwe opzet van onze site en blog gaan we hier iets anders mee om en vandaag is de aftrap.

Zoals wij het zien gaat ons verhaal - en dus ook onze website en blog - niet alleen over emigreren naar, en leven in Zweden. Onze emigratie naar Zweden is namelijk de resultante van iets anders: onze drang naar vrijheid en het willen realiseren van onze dromen. Met deze laatste twee is het begonnen en omdat we er uiteindelijk ook ècht voor gingen, zijn we hier in het hoge noorden beland. Zo staat het in de goede volgorde.

"U heeft nooit een wens ontvangen zonder tevens de macht te ontvangen hem waar te maken.
U moet er misschien echter wel voor werken."

"Om vrij en gelukkig te leven moet u de verveling opofferen.
Het is niet altijd een makkelijk offer."

Bovenstaande citaten komen uit het boek 'Illusies' van Richard Bach.