woensdag 29 juni 2011

Overdwars

Alhoewel ons erf - en het bos daaromheen - volhangt met nestkastjes, is er één welke voor ons het meest in het oog springt. Dat exemplaar hangt op zo'n twee en een halve meter hoogte aan een berk welke we vanuit het keukenraam kunnen zien en wordt thans bewoond door een svartvit flugsnappare (bonte vliegenvanger) en haar kroost.

Omdat de aanvliegroute naar het nestkastje vaak via een struik vlak bij het keukenraam loopt, kunnen we goed zien wat een enorme klus het voor moeder vliegenvanger is om haar jongen van voedsel te voorzien. Ze vliegt af en aan om de insecten welke ze in de omgeving vangt, via de opening in de voorkant van het nestkastje aan haar kroost voor te schotelen. Het is echt lopendebandwerk, dat nooit stokt. Nou ja, bijna nooit.

Onlangs zagen we hoe moeder vliegenvanger kwam aanvliegen met iets enorms in haar bek. Alhoewel de afstand te groot was om met zekerheid te kunnen zeggen waaruit de prooi bestond, houden we het op een grote kokerjuffer of libelle. En toen bleek de opening in het nestkastje te klein om dat smakelijke hapje - overdwars in de bek van moeder vogel - door te kunnen geven. Het duurde enige tijd voordat deze logistieke horde werd geslecht. Pas toen herhaalde pogingen om het prooidier met bruut geweld naar binnen te proppen niet slaagden, werd de oplossing gevonden door het eens in de lengterichting te proberen. En dat werkte. Daarna nam moeder vogel even extra tijd om van alle inspanningen bij te komen. Om vervolgens weer hard aan het werk te gaan.

maandag 27 juni 2011

Moestuin

Dit jaar zijn de ambities met onze moestuin bescheiden van aard. Naast de rabarber - waarover we al eerder schreven - en bessenstruiken, beperken we ons tot aardappelen, uien, sla en courgettes. We richten ons niet op het binnenhalen van een grote oogst, maar met name op het uitproberen van een aantal zaken.


Afgelopen weekend kwam er in de vorm van enkele boerenkoolplantjes - welke we cadeau kregen, waarvoor dank - nog een aanvulling op het assortiment. Om deze straks een plekje te geven, moest er trouwens wel eerst een nieuw stukje land worden ontgonnen, een taak welke Nicôle graag op zich nam.


Ten slotte is er goed nieuws van het aardbeienfront. Nadat aan het eind van de winter al onze aarbeienplanten door een hongerig reetje waren aangevreten, hadden we alle hoop op zomerkoninkjes opgegeven. Het lijkt er echter op dat we geluk hebben, want een deel van de planten heeft zich hersteld en staat inmiddels in bloei.

zaterdag 25 juni 2011

Zomergoud

Tijdens een wandeling door het bos valt me bijna onbewust iets afwijkends op. Ik stel mijn blik iets scherper in en stel vast dat mijn gevoel me niet heeft bedrogen. Een paar meter voor me wordt het groen, grijs, bruine kleurenpalet van de bodembegroeiing gebroken door enkele vlekjes die qua kleur het midden houden tussen oranje en geel. Voordat ik me buk om op nader onderzoek uit te gaan, weet ik het al: het zijn cantharellen.

Heel even twijfel ik. Het gonst namelijk van de muggen, die ik tijdens mijn wandeling alleen door stevig door te stappen enigszins van me af heb kunnen houden. Stoppen om de paddenstoelen te oogsten zal me zonder twijfel een flink aantal muggenbeten opleveren. Dan verwerp ik het idee om door te lopen. Het gaat om de eerste cantharellen van dit jaar en ik zou wel gek zijn om die traktatie aan mijn neus te laten voorbijgaan.

Na een paar minuten plukken - tegelijkertijd de honderden muggen om mijn hoofd wegslaand - past de buit in de palm van mijn hand. De paddenstoelen zijn nog klein, maar de hoeveelheid is toereikend om er een lekker maaltje mee te bereiden. Het mooiste van alles is dat het er op lijkt dat geen enkele mug er in is geslaagd om me te prikken.

Wanneer ik thuiskom is Nicôle zo lief om meteen achter het fornuis te springen. De cantharellen gaan in plakjes gesneden, samen met twee geklutste eieren in de koekenpan en al gauw hangt er een heerlijke geur in de keuken. Wat citroenpeper om het af te maken en dan belandt de omelet op een stevig stuk knäckebröd. Daarna is het genieten geblazen en in gedachten repeteer ik al een aantal andere bereidingswijzen voor het zomergoud dat we de komende maanden gaan oogsten.

Vandaag was de buit slechts een fractie van bovenstaande hoeveelheid.

vrijdag 24 juni 2011

Midsommarafton 2011

Vandaag viert heel Zweden midzomer. Voor de meeste op het platteland wonende Zweden begint deze viering in de loop van de middag met een bezoek aan de lokale hembygdsgård. Dit Zweedse woord, en fenomeen, is het best naar het Nederlands te vertalen als openluchtmuseum. Elk gehucht van twintig of meer huizen heeft er één. Omdat Laggåsen net niet aan zoveel huizen komt, en Lilla Laggåsen al helemaal niet, moeten wij voor de dichtsbijzijnde hembygdsgård naar buurdorp Gustavsfors.

De midzomerviering op de hembygdsgård bestaat over het algemeen uit een aantal Pippi Langkousachtige activiteiten. Allereerst wordt een midzomerboom opgezet. Dan is er zang en dans. En ten slotte zijn er attracties voor kinderen. Een absolute favoriet daaronder is de zogenaamde godisregen. Letterlijk vertaald betekent dit snoepregen en dat dekt de lading prima. Soms zijn er op de hembygdsgård consumpties verkijgbaar, maar alcohol is absoluut uit den boze.


Na de viering op de hembygdsgård gaan de meeste mensen naar familie om aldaar het feest voort te zetten. Dan wordt er goed gegeten en komen de flessen op tafel. Andere drank dan alcoholhoudende is 'not done' en de schade die wat dat betreft 's middags is opgelopen, is dan snel hersteld. Het is maar goed dat er na de midzomerviering twee hele dagen zijn om bij te komen. De gemiddelde Zweed heeft die tijd hard nodig.


Terug naar vanmiddag. Ongeveer een half uur voordat de activiteiten op de hembygdsgård van Gustavsfors zouden aanvangen, gingen de hemelsluizen open. De stortbui die volgde was zo hevig en duurde zo lang dat wij besloten om het officiële gedeelte van de midzomerviering in ons buurdorp maar te laten voor wat het was. Er zijn tenslotte leukere dingen te bedenken dan het nemen van een onnodig stortbad. Voor de eventueel aanwezige kinderen hopen we dat er in elk geval nog iemand op het idee is gekomen om de regen aan te lengen met snoep.

Inmiddels heeft de goede lezer begrepen dat deze foto's niet
van de midzomerviering van dit jaar zijn.

Vanavond vieren we midzomer in onze eigen familiekring zijnde twee mensen en een hond. We zullen dat doen met goed eten, maar zonder overdadig alcoholgebruik. Want zeg nu zelf. Waarom zouden we een heel weekend aan een alcoholroes willen kwijtraken, als we ook gewoon van deze tijd kunnen genieten?

woensdag 22 juni 2011

2 the North

Als compensatie voor het feit dat niet alle Nederlandstalige posts ook op onze Engelstalige blog terechtkomen en omdat deze laatste blog jaren aan geschiedenis mist, publiceren we op '2 the North' af en toe een post die niet op 'Naar de Noorderzon' verschijnt. Zo ook vandaag.

Dus als je niets wilt missen, dan raden we je aan om ook de posts op '2 the North' in de gaten te houden.

Midzomer

Gisteravond even na zeven uur vond de zomerzonnewende plaats en dit betekent dat vanaf nu de dagen weer korter worden. Het effect daarvan zal voorlopig echter niet merkbaar zijn omdat het op dit moment 's nachts nauwelijks echt donker wordt. Slechts de korte tijd dat de zon net onder de horizon daalt, is er sprake van een schemertoestand die je met goed fatsoen geen nacht kunt noemen. Het is nog het best te vergelijken met de hoeveelheid licht die je - nog steeds - hebt, wanneer het overdag zwaar bewolkt is.

De bloesemtijd van de bomen en struiken is inmiddels over haar hoogtepunt heen. De bloesems beginnen uit te vallen en het zal niet lang meer duren voordat de bomen en struiken weer 'kaal' zijn. De bloei van de veldbloemen is nu op haar piek. Daarmee bedoel ik dat het aantal verschillende soorten bloemen dat in bloei staat, thans het grootst is. Dit betekent overigens niet dat het over enkele weken met de bloemenpracht gedaan is. Tot ver in de herfst valt er namelijk te genieten van de ene na de andere bloemensoort die in bloei komt. Er moet tenslotte in brandstof worden voorzien voor alle insecten die zich met nectar voeden...

maandag 20 juni 2011

Orchidee - Gevlekte orchis

Nu is het de beurt van de orchideeën om te bloeien. Overal in het bos, met een voorkeur voor de wat meer open en vochtige plekken, duiken ze op. Ook bij ons in de buurt zijn er veel van deze mooie bloemen te vinden. Op de foto de variant die in Zweden het meest algemeen voorkomt: de Gevlekte orchis.

Gevlekte orchis - Dactylorhiza Maculata ssp maculata.

zondag 19 juni 2011

Rabarber

En toen was het tijd voor de eerste rabarberoogst. Rabarber is zeer eenvoudig zelf te verbouwen. Eigenlijk heb je er na het in de aarde zetten van de planten bijna geen omkijken meer naar en ben je met jonge planten van zeker tien jaar opbrengst verzekerd. Bovendien kun je meerdere keren per jaar oogsten en kun je al in het voorjaar van het eerste maaltje rabarber genieten. Normaal gesproken is dat. Wij moeten het doen met oudere planten. Die geven veel minder opbrengst en kunnen slechts één, of met veel geluk twee, keer per jaar worden geoogst. De rabarber smaakt er echter niet minder lekker om!


Zie hier het eindresultaat. Elandengehakt, aardappelen en rabarber. Niet alleen brandstof, maar ook nog eens lekker en bovendien eten met een sterk lokaal tintje.

vrijdag 17 juni 2011

Regen

Vandaag valt de regen met bakken uit de hemel. Eindelijk, want ondanks het feit dat we de afgelopen anderhalve week wel wat buien hebben gehad, is het in de natuur om ons heen nog steeds gortdroog. En aangezien dat geen goede basis is voor een geslaagde bessen- en paddenstoelenoogst, zijn wij - geheel tegen de draad in - nu eens wél blij met deze verder troosteloze dag.

Een dag die we besteden aan schoonmaken, stofzuigen, wassen, boodschappen doen en het wegwerken van een kleine achterstand in onze correspondentie. En de wandelingen met Jeanny eindigen elke keer weer in een stevige afdroogpartij en het aantrekken van droge kleren. Tja, ook wij maken toch nog wel eens een wat minder inspirerende dag mee.

donderdag 16 juni 2011

Grote bonte specht - 2

Inmiddels hebben pappa en mamma specht besloten dat het tijd is dat hun nakomelingen de nestholte verlaten. Deze hebben daar echter nog lang geen zin in. Waarom zouden ze ook? Ze zitten niet alleen warm en beschut, maar worden ook nog eens doorlopend van eten voorzien. Nou, dat laatste dus niet meer. Om hun kroost ertoe te bewegen de kraamkamer te verlaten, zijn de ouderspechten vanochtend gestopt met het spelen van tafeltje dekje. Het enige wat ze nog doen is af en toe in de buurt van de nestholte naar hun jongen roepen. En wachten totdat deze uiteindelijk door honger gedreven, de wijde wereld in vliegen.

Pappa specht zit twee bomen verder naar zijn kroost te roepen.

Verder dan zo durft het jong zijn kop nog niet naar buiten te steken.

woensdag 15 juni 2011

Rijbewijs

Sinds twee dagen ben ik in het bezit van een Zweeds rijbewijs. Omdat het 'roze papiertje' uit Nederland niet overal als geldig legitimatiebewijs wordt geaccepteerd, leek het omruilen voor een Zweeds exemplaar, dat je meteen als ID-kaart kunt gebruiken, een logische stap.

Logisch misschien wel, maar eenvoudig helaas niet. Zo duurde het omruilen van mijn rijbewijs ruim drie maanden, en gedurende die periode reed ik met slechts een kopietje in het rond. Mijn echte rijbewijs had ik namelijk direct bij de aanvraag moeten opsturen.

Na een dikke drie maanden wachten kwam dan toch de verlossende brief. Mijn nieuwe rijbewijs kon worden afgehaald bij het postkantoor in Hagfors. Om deze mee te krijgen had ik echter wel een Zweedse legitimatie nodig, anders kreeg ik het rijbewijs niet mee! En de enige manier waarop ik mij op z'n Zweeds kon legitimeren... precies, die zat dus in de envelop op het postkantoor. Gelukkig deed de beambte achter de balie niet moeilijk, en gaf mij na het tonen van mijn Nederlandse paspoort en het persoonlijk openen van de brief met daarin het rijbewijs, het felbegeerde document alsnog mee. Het had dus nogal wat voeten in de aarde, maar inmiddels ben ik voorzien van een Zweedse ID-kaart én rijbewijs in één. Ik ben er welhaast net zo blij mee als toen ik het papiertje in 1992 voor het eerst in handen kreeg!

dinsdag 14 juni 2011

Grote bonte specht

Van alle vogels die in het bos rondom ons huis broeden en hun jongen trachten groot te brengen, zijn de spechten zonder twijfel het meest luidruchtig. Het was dan ook niet moeilijk om het in een boom uitgehakte nest - dat je in de video hieronder kunt zien - van een grote bonte specht te vinden. Ik hoefde niet meer te doen, dan gewoon op het geluid van de om eten krijsende jongen af te gaan. De oudervogels hebben er een hele klus aan. Zolang het licht is, en dat is thans zo'n 22 uur per etmaal, vliegen ze af en aan om hun kroost te voeren.

maandag 13 juni 2011

Poll nummer vijf

Hier volgt de definitieve uitslag van lezerspoll nummer vijf.

Op de vraag 'Zwedens beste product is?' was de respons als volgt: Abba - muziek 12%, Ikea - meubels 34%, Volvo - auto's 41% en Mankell - literatuur 13%. In totaal werd de vraag door 128 personen beantwoord, een toename ten opzichte van de vorige poll met ruim 30%. Wederom een mooi resultaat waarmee we niet ontevreden mogen zijn, maar natuurlijk blijven we gaan voor 'meer'. Dus doe mee, we want your votes!

En dan nog even over de uitslag van poll nummer vijf. Na een lange nek-aan-nekrace tussen Ikea en Volvo, werd de laatste na een stevige eindsprint uiteindelijk toch met ruime marge de winnaar. Abba en Mankell eindigen met grote afstand op een gedeelde derde plaats. Iedereen bedankt voor het stemmen.

zondag 12 juni 2011

Voorbeeld

Vandaag vier ik mijn achtste verjaardag. In mensenjaren gerekend ben ik nu ongeveer 65 jaar oud en volgens sommigen rijp voor achter de geraniums. Wat mij betreft is dat echter nog lang niet het geval.

Natuurlijk vertoont mijn lijf tekenen van het ouder worden. Zo heb ik al sinds enkele jaren een grijze snuit, brak enkele maanden geleden de eerste grijze snorhaar door en merkte mijn baasje vorige week de eerste grijze haren achter mijn oren op. Daarnaast heb ik al jaren twee chronische aandoeningen. Eén daarvan is met medicijnen onder controle en met de andere hebben we, mijn baasjes en ik, leren leven. Tenslotte heb ik een vetbult op mijn heup, maar los van het feit dat mijn haren daar wat vreemd overeind staan, heb ik er geen enkele last van. Het enige dat wél zorgen baart, is de conditie van mijn linkerelleboog. Deze is veel stijver dan vroeger en sinds een dik jaar krijg ik medicijnen tegen de pijn. En ondanks het feit dat deze goed werken, zijn de lange wandelingen die ik vroeger met mijn baasjes maakte, de laatste tijd een stuk korter geworden.

Verder is er van ouderdom niet veel te merken. Ik ben nog steeds waaks en alert. IJs en weder dienende, ben ik zoveel mogelijk buiten. Dan zoek ik een plek op vanwaar ik de omgeving goed in de gaten kan houden. Er is buiten zoveel te zien en te horen, dat ik me daar altijd vermaak.

Ook heb ik nog immer de geest van een jonge hond. Elke dag probeer ik mijn baasjes tot spelen te verleiden. Ik ga er dan met een bal of tak vandoor en maak de meest vreemde capriolen. Zonder respect voor mijn leeftijd en beperkingen. En vaak tot verontrusting van mijn baasjes die zich dan - uiteraard - zorgen over mijn welzijn maken. Maar mijn zorgeloosheid - volgens mijn baasjes roekeloosheid - is niet zonder reden. Als je namelijk teveel rekening gaat houden met handicaps en beperkingen, dan stop je met leven. En dat is in mijn ogen het slechtste wat je kunt doen.

Mijn motto is en blijft dat je van elke dag moet genieten. Niemand zal ooit kunnen zeggen dat ik er niet het maximale heb uitgehaald. En daar zouden veel mensen een voorbeeld aan kunnen nemen.

zaterdag 11 juni 2011

Zoet

Zodra we ons buitenshuis begeven, wordt ons reukorgaan overvallen door een zwaar en zoet geurboeket. Het is nu namelijk niet alleen bloesemtijd, maar ook het moment waarop de veldbloemen volop beginnen te bloeien. Met name kort na de overgang van binnen naar buiten, wanen we ons als het ware in een parfum- of wasverzachterfabriek. Als we dan wat langer buiten zijn, dan zwakt de hevigheid van alle geuren weliswaar iets af, maar blijft daarna wel duidelijk waarneembaar.

De heerlijke bloemengeur zou ons er bijna toe verleiden om alle ramen en deuren open te zetten, zodat we er ook binnen van kunnen genieten. Maar dat doen we niet. De geurexplosie gaat namelijk gepaard met een enorme toename van de insectenpopulatie, waarvan het overgrote deel helaas niet alleen bromt of zoemt, maar ook bijt of steekt. En die beestjes houden we liever buitenshuis.

donderdag 9 juni 2011

Dieventuig

De laatste tijd wordt de rust en vrede welke normaal in deze contreien heerst, ruw verstoord door gajes dat het verschil tussen het mijn en dijn niet schijnt te kennen. Meerdere inbraken, waarvan enkele hier dicht in de buurt, en verdacht rondrijdende auto's - alsof ze op verkenning uit zijn - houden de gemoederen behoorlijk bezig. En helaas is er niks leuks aan de activiteiten van het dieventuig dat als een ware plaag in het rond waart.

De inbrekers hebben het met name voorzien op vakantiehuizen die wat meer afgelegen liggen. Daar is de kans dat ze gezien of gestoord worden namelijk het kleinst. Maar ook permanent bewoonde huizen en vakantiehuizen die meer in de bewoonde wereld liggen, zijn - getuige de berichten over inbraken en verdachte activiteiten - niet veilig.

Het is allemaal erg naar. Dat je je bijna zorgen maakt wanneer je van huis weg bent en dat je elke voorbij rijdende auto die je niet kent met argusogen bekijkt. En dan hebben we het nog niet eens over de mensen die daadwerkelijk het slachtoffer van het dieventuig zijn geworden. Maar ja, het is vervelend genoeg niet anders. Voorlopig leven we noodgedwongen in verhoogde staat van waakzaamheid.

woensdag 8 juni 2011

In het Hoge Noorden als eBook

Vanaf nu is In het Hoge Noorden - Leven in Zweden, ons verhaal - ook als eBook verkrijgbaar. De digitale versie van dit boek over onze emigratie naar Zweden neemt geen extra plaats in op de boekenplank en is met 6,95 euro per stuk scherp geprijsd.

Klik voor meer informatie en bestellingen op onderstaande link.

Naar de Noorderzon als eBook

Vanaf nu is Naar de Noorderzon - Emigreren naar Zweden, ons verhaal - ook als eBook verkrijgbaar. De digitale versie van dit boek over onze emigratie naar Zweden neemt geen extra plaats in op de boekenplank en is met 6,95 euro per stuk scherp geprijsd.

Klik voor meer informatie en bestellingen op onderstaande link.

dinsdag 7 juni 2011

Oefening baart kunst

Na de weinig hoopgevende berichtgeving over de schietlessen van Nicôle van enkele weken geleden, besloot ik het heft in eigen hand te nemen en haar een handje te helpen. Tijdens de daarop volgende anderhalve week togen we enkele malen naar de schietbaan om de kunst van het schieten - met kogel op stilstaande en bewegende doelen - zowel in theorie als in de praktijk van de grond af aan op te bouwen. De resultaten waren meer dan hoopgevend en Nicôle had al snel haar zelfvertrouwen terug.

Aan het begin van de eerste les na afloop van onze oefenperiode, vertelde Nicôle haar leraar dat ze die avond wilde 'afschieten'. Hij vond dat echter te voorbarig, getuige zijn reactie: "Weet je dat wel zeker?" En toen dat niet hielp: "Zou je dat nu wel doen?" Nicôle hield echter voet bij stuk zodat de man ten slotte overstag ging met: "Dan moet je het zelf maar weten." Hij had Nicôle op geen betere manier kunnen motiveren. Nadat ze enkele series met bijna perfecte scores had geschoten, kreeg ze haar gelijk. De leraar was perplex en stamelde met grote moeite: "Ik geloof dat je bent geslaagd?" Hij begreep er helemaal niets van. Nou, wij begrijpen het wel: oefening baart kunst.

zondag 5 juni 2011

Niets

Vanmiddag was Nicôle met een vriendin op pad en dus hadden Jeanny en ik het rijk alleen. En dát leek me een prima gelegenheid om eens iets totaal anders te doen dan 'normaal'. Om te beginnen even geen klusjes aan en om het huis. Vervolgens de computer uit en dus ook geen geschrijf. En tenslotte ook geen mooie wandeling door de natuur. Nee, gewoon even helemaal niets.

Samen met Jeanny ging ik op het erf in het gras liggen. Het was mooi weer. Zonnig, maar met een verfrissend briesje waardoor het goed uit te houden was. Het geruis van de wind werd met gemak overstemd door het getjilp, gefluit en gekwetter van ontelbare vogels in de bomen om ons heen. En nadat we ons een tijdje niet meer hadden bewogen, streek een deel van deze vogels in het gras om ons heen neer om te fourageren. Sommigen kwamen zelfs zo dicht bij dat we ze bijna konden aanraken. Terwijl de vogels druk in de weer waren, deed ik niets. Behalve genieten dan. Daarna sloot ik me bij Jeanny aan. Eén van haar favoriete bezigheden in de buitenlucht is dommelen en daar deed ik nu aan mee. Op mijn rug in het gras liggend en ondertussen met half gesloten ogen het fraaie wolkenspel aan de grotendeels blauwe hemel volgend.

Zo vloog de tijd, wonderlijk genoeg, voorbij. Toen kwam Nicôle weer thuis en was het - leg dit niet verkeerd uit - met de rust gedaan. En op haar vraag wat ik vanmiddag had gedaan, had ik een kort antwoord: niets.

vrijdag 3 juni 2011

Zwaluwen

Terwijl we op de veranda van onze lunch zitten te genieten, zien we ineens een opmerkelijk groot aantal huiszwaluwen het luchtruim boven ons erf onveilig maken. Enkele van hen vliegen op de voor deze vogelsoort kenmerkende manier in het rond, maar het grootste deel van de zwaluwen lijkt de vliegkunst maar nauwelijks te beheersen. Ze maken de vreemdste capriolen en sluiten deze vervolgens steeds met iets wat nog het beste op een noodlanding lijkt af.

Dan valt het kwartje. De huiszwaluwen hebben zojuist hun eerste kroost het nest uit gewerkt en zijn bezig met de eerste vlieglessen. Het is een prachtig schouwspel dat pas een dik half uur later wordt afgesloten, wanneer het laatste jong - na eerst enkele gemiste aanvliegpogingen - weer veilig op het nest onder de dakrand van de schuur is geland. Even teruglezen op onze blog leert ons later dat het op een dag na vijf weken geleden is, dat de eerste huiszwaluw hier op Lilla Laggåsen arriveerde.

De rust is nog maar nauwelijks teruggekeerd, wanneer we enkele donkere sikkelvormige silhouetten door de lucht zien schieten. Wat een timing! Precies op de dag dat het eerste nest van de huiszwaluwen uitvliegt, komen ook hun verre verwanten de gierzwaluwen - met de gebruikelijke vertraging van ongeveer een maand - terug op hun vaste broedplaats. Enkele verkenningsvluchten later hebben ook zij hun vaste plek onder het schuurdak weer gevonden en kunnen ze beginnen met het voortbrengen van hun twee of drie broedsels voor dit jaar.

donderdag 2 juni 2011

Ik hou van water

Ik hou van water. Of beter gezegd, ik ben er gek op.

Het maakt niet uit wat voor water het is of waar het vandaan komt. Water in een meer, een beek, een greppel, een - liefst modderige - poel of een emmer. Water uit een kraan, een tuinslang, een fontuin of een fles. Als het maar water is, dan ga ik er voor. En nee, ik heb het nu niet over het drinken van dat spul, wat ik natuurlijk regelmatig doe. Ik moet wel, want anders zou ik doodgaan. Ik heb het nu over spelen met water. Over proberen om dat verradelijke en glibberige spul - dat altijd maar weer lijkt te ontsnappen - te pakken te krijgen. Ik word er stapelgek van ... en ik hou er van. Ik ben er gek op.