vrijdag 29 juli 2011

Steenoven bouwen - 6

De afgelopen dagen zijn we druk in de weer geweest met allerlei dingen, waaronder het uitproberen van de steenoven. Kijk en geniet mee.


Het eerste vuurtje is er één van bescheiden aard. Het is de bedoeling om de oven goed op te warmen en te kijken of er geen rare dingen gebeuren - zo zou een bel met vocht in één van de stenen een ongewenst effect kunnen hebben. Gelukkig doorstaat ons bouwwerk de test met glans.


Dan is het tijd voor het echte werk. Deze keer stoken we de steenoven stevig op. We stoppen de hele oven vol met hout en steken de boel aan, met een bulderend vuur als resultaat. Pas als het vuur bijna is gedoofd, voegen we een nieuwe lading hout toe. Wederom stoppen we de hele oven vol. Nu moeten we wachten tot het vuur is uitgebrand. En daarmee bedoelen we ook echt uitgebrand, er mag alleen nog witte as over zijn.


Ondertussen staat het brooddeeg in de keuken te rijzen.

Wanneer het vuur in de oven is gedoofd, halen we de stenen aan de voorkant weg om de as te verwijderen. Vervolgens maken we de bodem van de oven schoon met een natte lap. Dit is een precair werkje, want het onverhoopt met je blote handen aanraken van de - inmiddels onwaarschijnlijk hete - stenen kan slechts in één ding resulteren: een bezoek aan het ziekenhuis. Nadat we deze klus zonder brandwonden op te lopen hebben geklaard, plaatsen we het deeg in de oven. Daarna maken we de vookant weer dicht en begint het - spannende - wachten.


Het resultaat mag er zijn: een fraai ogend steenovenbrood. 's Avonds genieten we van een bijzondere maaltijd met een hoog doe-het-zelf gehalte: cantharelsoep en steenovenbrood met kaas en kruipbramenjam. Het is overheerlijk en op de kaas na hebben alles zelf geoogst en/of gemaakt.

Alle eer voor het idee gaat naar 'wilderness dweller' Chris Czajkowski.

woensdag 27 juli 2011

Wonder der natuur

Terwijl Ben zich in het zweet stond te werken bij Niclas, die met de bouw van een veranda bezig is, besloot ik gistermiddag om wat frambozen te plukken.

Ik kwam echter niet ver, omdat ik werd afgeleid door een wel heel bijzonder insect. Dit rupsachtige diertje was voorzien van vier opvallende gele haarbundels op zijn rug. Iets verder naar beneden prijkten twee knalrode 'speldenkoppen' en het eind van zijn lijfje werd besloten door een dreigende zwarte 'weerhaak'. Na het maken van flink wat foto's zocht ik op internet naar de soort. Na enig zoekwerk bleek mijn rups een larve van de witvlakvlinder, een nachtvlinder waarvan de vrouwtjes vreemd genoeg geen vleugels krijgen en hun hele leven als een grijze mot in de struiken doorbrengen. De mannetjes krijgen roodbruine vleugels met daarop een witte stip.

Aan het plukken van de frambozen heb ik vervolgens helemaal niet meer gedacht, zo genoot ik van dit 'wonder der natuur'. Vandaag doe ik dus een nieuwe poging frambozenplukken, en wie weet wat we nu weer in de struiken ontdekken!

maandag 25 juli 2011

Steenoven bouwen - 5

Het steenovenproject heeft nog een staartje. Gezien de constructie van de oven heeft het namelijk zo z'n voordelen om de regen - en 's winters de sneeuw - buiten te houden. De meest elegante oplossing daarvoor is het bouwen van een afdakje.


Voor de staanders gebruiken we stammetjes van in de meest recente storm gesneuvelde sparrenbomen. Hier worden ze van hun bast ontdaan.


Bij zo'n klus is goed gereedschap onontbeerlijk.


Timmeren met rond hout - in plaats van balken en planken - is een vak apart.


Zo worden de verbindingen gemaakt.


We zijn lekker bezig en het schiet al aardig op.


Dragers voor de dakplaten er op...


...en vervolgens de dakplaten zelf.


Klaar is Kees, onze steenoven staat voortaan droog. Niet slecht voor een stelletje amateurs - al zeggen we het zelf. De geur van versgebakken steenovenbrood komt steeds dichterbij.

Wordt vervolgd...

zondag 24 juli 2011

Moerasandoorn

En toen stond ik laat op de avond ineens in een veld vol moerasandoorns - Stachys palustris. Wat een prachtige bloemen.

zaterdag 23 juli 2011

Steenoven bouwen - 4

We hebben een prima steen - groot, plat en dik - gevonden die de bovenkant van de steenoven in wording bijna helemaal afdekt. Gezien het gewicht van de steen en de plek waar we deze vonden, een dikke twee kilometer van de bouwplaats verwijderd, was het nog een hele klus om deze op z'n plek te krijgen. Maar het is gelukt en nu kunnen we weer verder.


Wat rest is het stapelen - lees: in elkaar puzzelen - van de rest van de stenen, zodat de wanden en de bovenkant van de oven overal minimaal dertig centimeter dik worden. Dit is nodig om de warmte goed en lang genoeg vast te kunnen houden.


Zie hier het eindresultaat van ons werk: een heuse steenoven.


Tijd om te poseren. Zo kun je bovendien goed zien hoe groot het bouwwerk uiteindelijk is geworden.

Wordt vervolgd...

vrijdag 22 juli 2011

Jachtdiploma

Nadat ik een jaar geleden mijn jachtdiploma - jägarbevis - behaald had, was de beurt aan Nicôle. In de herfst van 2010 begon ze met de theorie en afgelopen voorjaar startte ze met het praktijkgedeelte. Dit laatste bestaat uit de onderdelen veilig omgaan met schietwapens, afstanden schatten alsmede schieten met klein kaliber, groot kaliber en hagel. Afgelopen woensdag stond voor Nicôle het examen van het laatste onderdeel op het programma: schieten met hagel.


Tijdens deze proef wordt er geschoten op kleiduiven en horizontaal bewegende hazenfiguren. Hierboven zo'n hazenfiguur van dichtbij. Om te slagen moet je het ronde trefgebied met minimaal acht hagelkorrels weten te raken.


En zo ziet het er van schietafstand - twintig meter - uit. De hazenfiguren lijken ineens een heel stuk kleiner en komen ook nog eens behoorlijk snel voorbij zoeven bovendien. Eerst bewegen de figuren van rechts naar links, dan schiet je op de linker figuur, en vervolgens van links naar rechts waarbij je op de rechter figuur schiet. In één omgang moet je beide figuren met voldoende hagelkorrels raken.


Zo ziet de schutter er van de andere kant uit. Deze foto is in scène gezet. Het geweer is ongeladen en gezekerd. Normaal gesproken mag je nooit en te nimmer met de loop van een geweer in een onveilige richting wijzen - zoals op deze foto dus wel het geval is.


Nicôle wist zowel de kleiduiven als de hazenfiguren goed te raken en is nu in het bezit van een compleet jachtdiploma. Goed gedaan!

En is er dan nu in onze omgeving geen dier meer veilig? Nou, dat valt wel mee. Zoals onze trouwe lezers weten, leven we met een diep geworteld respect voor de natuur en alle daarin voorkomende wilde dieren, hetgeen deze vraag eigenlijk overbodig maakt. We hebben de jachtopleiding primair gevolgd om meer te leren over onze omgeving - de natuur - en al haar bewoners. En daarin zijn we uitstekend geslaagd. Daarnaast vinden we het leuk om te schieten, maar dan hoofdzakelijk op kleiduiven en andere doelen op de schietbaan.

woensdag 20 juli 2011

Leuker dan tv

Nu zitten de jongen van de boerenzwaluwen de hele tijd met z'n vieren op een rijtje. Ik heb bijna de hele ochtend zitten kijken. Het is zoveel leuker dan tv...

dinsdag 19 juli 2011

Steenoven bouwen - 3

We hebben weer een heleboel stenen bij elkaar gezocht en gaan verder met de bouw van onze steenoven.


Voor de bodem en zijwanden hebben we een paar rechthoekige stenen gevonden, die we mooi - en makkelijk - op elkaar kunnen stapelen. Door dat gelukje schiet het ineens aardig op.


Nu nog iets vinden om de achterkant mee dicht te maken.


Vele stenen en enkele uren puzzelen - nogmaals, we gebruiken geen cement - later, zijn we tot hier gevorderd. Met een beetje fantasie kun je er al een oven in herkennen. Nu gaan we op zoek naar een hele grote steen om de bovenkant mee dicht te maken.

Wordt vervolgd...

maandag 18 juli 2011

Boerenzwaluwen

Inmiddels hebben de jongen van het tweede legsel van onze boerenzwaluwen - Hirundo rustica - het nest verlaten. Alhoewel ze al heel behoorlijk kunnen vliegen, zijn ze nog niet in staat om hun eigen voedsel te vangen. Na wat heen en weer gefladder nemen ze plaats op een richel aan ons huis, om zich vervolgens uitgebreid te laten voeren. Vader en moeder zwaluw vliegen af en aan met allerlei insecten, daarbij overigens geholpen door de - inmiddels bijna volgroeide - jongen uit het eerste legsel.

zondag 17 juli 2011

Steenoven bouwen - 2

We werken verder aan ons steenoven project. Wat heb je nodig om zo'n ding te bouwen? De naam zegt het al: stenen, een enorme hoeveelheid stenen.


Dus gaan we aan de gang met het verzamelen van de stenen. Gelukkig ligt het bos er vol mee. We zijn echter wel kieskeurig omdat het hele bouwwerk straks zonder gebruik van cement in elkaar moet worden gezet - en hoekige stenen stapelen nu eenmaal veel beter dan ronde.


Het is zwaar werk, dus we doen het rustig aan. De hoop stenen hierboven is nog maar een fractie van wat we nodig hebben. De onderkant, wanden en bovenkant van de oven moeten minimaal dertig centimeter dik worden, maar het liefst nog dikker zodat de warmte langer wordt vastgehouden.


Hier ligt de basis van de oven. En je ziet het: we moeten weer op zoek naar een nieuwe lading stenen.

Wordt vervolgd...

vrijdag 15 juli 2011

Steenoven bouwen - 1

Sinds ruim een jaar bakken we ons eigen brood. En onze zelfgebakken broden zijn niet alleen goedkoper dan die van de supermarkt, maar vele malen smakelijker bovendien. Ondanks deze dubbele winst zijn we er nog niet helemaal. Ongeveer de helft van het jaar vindt het bakproces in de oven van ons houtfornuis plaats, met steevast een superlekker brood als resultaat. Buiten het stookseizoen echter, moeten we het met een broodbakmachine doen. En de broden uit dit apparaat tippen toch niet aan die uit de oven van het houtfornuis. Het is echter geen optie om dit fornuis ook 's zomers te gaan gebruiken, want daardoor zouden we de temperatuur in huis tot ondragelijke hoogte opjagen.

Enkele maanden geleden vonden we via de boeken en website van 'wilderness dweller' Chris Czajkowski - ere wie ere toekomt - de oplossing voor dit 'probleem': een zogenaamde steenoven. Deze week zetten we het bouwproces in gang en dat zullen we komende dagen met jullie delen.


We beginnen met het zoeken van een geschikte locatie. Juist, de steenoven komt buitenshuis te staan en omdat deze met hout zal worden gestookt ligt een plek bij de houtschuur voor de hand. Er zal nog wel wat struikgewas moeten verdwijnen.


Dat deel van de klus viel wel mee. Inmiddels hebben we een mooie open plek gemaakt en de gesneuvelde struiken en boompjes afgevoerd.

Wordt vervolgd...

Storing lezerspoll

Inmiddels is duidelijk dat de software ten behoeve van de lezerspoll niet meer functioneert. Er is een storing waardoor de stemmen niet worden geregistreerd. We hebben geen idee waardoor het probleem wordt veroorzaakt en kunnen niet anders dan afwachten totdat de provider de storing heeft verholpen. In afwachting daarvan hebben we de poll van de website verwijderd.

donderdag 14 juli 2011

Op heterdaad

Vanochtend konden we dan eindelijk vaststellen wie - of misschien beter gezegd wat - de aanrichter van de vraatschade aan onze aardbeien is. En toen bleek dat alle tot nu toe gedane suggesties verkeerd zijn. De daders zijn geen vogels of knaagdieren. En ook de hommels blijken vals te zijn beschuldigd.

Het zijn slakken die verantwoordelijk zijn voor het decimeren van onze aardbeienoogst. Hoe zeker we van onze zaak zijn? Honderd procent, want Nicôle betrapte één van de daders op heterdaad. Hieronder staat het bewijsmateriaal.

Het mysterie is dus opgelost en het dossier gesloten.

Hier zien we de dader met bijna heel z'n lijf in de rechteraardbei.

Hier neemt hij een laatste hap vlak voor zijn deportatie naar het bos.

dinsdag 12 juli 2011

Poll nummer zes

Hier volgt de definitieve uitslag van lezerspoll nummer zes.

Op de vraag 'De meest bekende Zweed is?' was de respons als volgt: Björn Borg 28%, Greta Garbo 1%, Ingmar Bergman 9% en Alfred Nobel 62%. In totaal werd de vraag door 94 personen beantwoord, een afname ten opzichte van de vorige poll met ruim 30%, waardoor we qua respons weer op het niveau van onze vierde lezerspoll terechtkwamen. Een iets minder resultaat waarmee we niet geheel tevreden zijn, maar wellicht verklaarbaar omdat de vraag minder tot de verbeelding sprak. Voor de nieuwe poll hebben we voor een ander onderwerp gekozen en we zijn zeer geinteresseerd in de uitslag, dus doe mee en laat van je horen!

En wie is nu echt de meest bekende Zweed van het door ons bedachte lijstje van vier? Volgens onze lezers is dat met grote afstand de uitvinder van het dynamiet en de stichter van de Nobelprijs. Natuurlijk kun je niet om de bekendheid van Alfred Nobel heen, al is het wel wrang dat hij zelf dacht dat de door hem uitgevonden springstof tot algehele wereldvrede zou leiden. Tennisser Björn Borg komt op de tweede plaats en als we Stefan Edberg in het lijstje hadden opgenomen, dan was het resultaat waarschijnlijk hetzelfde geweest. Als je uitblinkt in sport, dan word je bekend. Opmerkelijk is het geringe aantal stemmen dat op Ingmar Bergman (volgens de kenners één van 's werelds beste filmregisseurs aller tijden) en Greta Garbo (volgens het Amerikaanse filminstituut de op vier na beste actrice aller tijden) is uitgebracht. Kennelijk zijn deze twee grootheden wat hun huidige bekendheid betreft, inmiddels door de generatiekloof ingehaald. Toch zullen zowel Ingmar Bergman als Greta Garbo vanaf naar verwachting 2015 op één van de nieuwe Zweedse bankbiljetten prijken. En daarmee geven ze Alfred Nobel en Björn Borg mooi het nakijken.

Iedereen wederom bedankt voor het stemmen.

maandag 11 juli 2011

Een onverwachte verdachte

Wie heeft er stiekem van onze aardbeien gesnoept? Dat is de onbeantwoorde vraag uit mijn post van afgelopen vrijdag. Zijn het vogels geweest? Knaagdieren? Of iets anders?

Toen Nicôle gisteren controleerde of er nog meer rijpe aardbeien waren, zag ze een hommel op één van de rode vruchten zitten. En omdat er in de aarbeienplanten geen bloemen meer zitten, moet het de zoete lucht van de aardbeien zelf zijn geweest welke het insect had aangetrokken. Helaas ging de hommel er van schrik  vandoor, zodat Nicôle niet kon zien wat deze nu echt aan het doen was...

Dit werpt echter wel de volgende vraag op: zouden het hommels geweest kunnen zijn die zich op onze aardbeien hebben uitgeleefd?

Afkoeling

Heerlijk, het is iets koeler geworden. 's Nachts daalt het kwik nu tot een 'frisse' vijftien graden en dat heeft tot gevolg dat het dan zowel binnens- als buitenshuis lekker afkoelt. Ook overdag is het minder heet. Het is nu weer gewoon de zon die de boel opwarmt en er tegelijkertijd voor zorgt dat de luchtvochtigheid afneemt. Al met al is het het nu zowel binnen als buiten weer goed uit te houden.

vrijdag 8 juli 2011

Broeierig

Het benauwde en broeierige weer houdt aan. De regen- en onweersbuien waarop we met de regelmaat van de klok worden getrakteerd brengen wel veel vocht, maar helaas geen enkele afkoeling zodat de atmosfeer alleen maar klammer en onbehaaglijker wordt. Dat laatste voor ons dan, welteverstaan. Wij vinden het namelijk maar zozo dat elke vorm van lichamelijke aktiviteit tot zware transpiratie leidt welke vervolgens domweg weigert te verdampen.

Er zijn echter ook levensvormen die dankzij het warme en vochtige weer wél bijzonder goed gedijen.


Zo zijn de aarbeien op slag bijna allemaal tegelijk rijp. En getuige enkele reeds aangevreten exemplaren aan de planten zijn wij hier niet de enigen die van zomerkoninkjes houden. We hebben geen idee wie de boosdoeners zijn, maar houden het vooralsnog op vogels of knaagdieren.


Ook de muggen doen het extreem goed. We hadden niet gedacht dat het mogelijk was, maar er komen er nog steeds elke dag meer bij. Nicôle heeft voor tijdens het paddenstoelen plukken het laatste redmiddel uit de kast gehaald: een hoofddeksel met muskietennet. Ikzelf geef me nog niet gewonnen.


En dan ten slotte de cantharellen. Ook die geven inmiddels gas. Een recordoogst mogen we dit jaar niet verwachten, daarvoor is het te lang te droog geweest, maar er zijn nu in elk geval genoeg van deze oranjegele paddenstoelen te vinden om een ordentelijk maal mee te bereiden.

donderdag 7 juli 2011

Wilderness Dweller

Al ruim 25 jaar woont Chris Czajkowski op de meest afgelegen plekken in British Colombia, Canada. Helemaal alleen (haar honden niet meegerekend), onbereikbaar met de auto en verstoken van voorzieningen zoals water, telefoon en elektra. En alle huizen waarin ze heeft gewoond - op dit moment staat de teller op vijf - heeft ze eigenhandig gebouwd, grotendeels van materialen welke ter plekke aanwezig waren. Wat mij betreft is Chris een bijzondere dame met een apart en inspirerend levensverhaal.

Chris is een begenadigd schrijfster en heeft meerdere succesvolle titels op haar naam staan. Meer informatie over haar boeken - onder andere verkrijgbaar via Bol en Amazon - vind je op haar website (zie de link in de volgende alinea).

Vorig jaar verhuisde Chris voor het eerst van haar leven naar een plek die wél met de auto bereikbaar is, volgens haar zeggen een concessie aan haar stijgende leeftijd. Het betreft echter wederom een afgelegen locatie waar alle voorzieningen ontbreken en ook bouwde ze weer geheel eigenhandig haar huis. Vanaf dat moment deelt Chris haar belevenissen via een weblog met de wereld en het is deze weblog, Wilderness Dweller, welke ik jullie warm aanbeveel. De link naar Chris' weblog, met een feed van de meest recente post, staat sinds kort ook onderaan in het rechtermenu van onze eigen blogs.

dinsdag 5 juli 2011

Wat kruipt daar?

Elke dag weer wordt ons erf bezocht door een enorme variatie aan dieren. De meeste van deze bezoekers zien we overigens niet of vallen ons gewoon niet op. En dat is niet zo vreemd. We zitten namelijk niet heel de dag op de uitkijk, maar zijn gewoon in de weer met onze dagelijkse bezigheden waarvan een groot deel zich dan ook nog eens op een andere plaats dan ons erf afspeelt.

Gisteren waren we echter weer eens op het juiste moment op de goede plek aanwezig en zagen we 'iets vreemds' op één van de margrieten voor ons huis zitten. Het bleek een enorme kever, die uitgebreid de tijd nam om zich aan de nectar van de bloem tegoed te doen. Het steeds van intensiteit wisselende zonlicht zorgde ervoor dat het glanzende pantser van het diertje steeds een andere schakering groen aannam. Op een gegeven moment was het zelfs bijna goudkleurig. Het was een prachtig gezicht.

Wat kruipt daar?

zondag 3 juli 2011

Op het strand

Ik lig met mijn ogen dicht op het warme zand van het strand. Mijn oren registreren de geluiden welke onlosmakelijk met een bezoek aan het strand verbonden zijn: het ruisen van het zachtjes breken van de golven en het gekrijs van de altijd aanwezige meeuwen. Ik geniet van de warmte van het zonlicht op mijn lijf. Maar er klopt iets niet, er ontbreekt iets. Afgezien van de eerder genoemde geluiden is het stil. Ik hoor geen enkel menselijk geluid. Geen stemmen en ook het gebrom van de dieselgeneratoren voor de koeling van de strandpaviljoens ontbreekt.

Ik open mijn ogen en stel vast dat ik in bed lig. Door het open slaapkamerraam hoor ik het geluid van de wind die door de berkenbladeren blaast - het heeft wel wat van het geruis van de golven. En af en toe wordt de stilte van dit constant aanwezige geluid doorbroken door het gekrijs van meeuwen. Dat moet het paartje zijn dat ons erf vroeg in de ochtend en laat in de avond bezoekt om te foerageren. Verder is het stil. Nou ja, bijna dan. Jeanny ligt in haar mand te brommen om me duidelijk te maken dat het tijd is voor haar ochtendwandeling. En ook Nicôle geeft tekenen van ontwaken. "Hoor je de meeuwen krijsen?", vraag ik haar. "Ja", mompelt ze slaapdronken. "Net als vroeger op het strand." Ja, denk ik, bijna net als vroeger op het strand.

vrijdag 1 juli 2011

Wilde aardbeien

Sinds woensdag is het tropisch warm en om enigszins aan de klamme en benauwde atmosfeer te ontsnappen, besloten we om een wandeling langs Storsjön te maken. Gelukkig stond er langs de oever van het meer een verfrissende wind zodat we daar inderdaad enige afkoeling vonden.


En verfrissing was niet het enige dat we vonden. Halverwege ons rondje stuitten we op een plek die vol stond met wilde aardbeien.


Omdat de miniatuur-zomerkoninkjes rijp waren, maakten we een tussenstop om ze te plukken.


En om niet het risico te lopen dat ze zouden bederven - dat gaat immers supersnel als het warm en vochtig is - aten we de hele oogst meteen op. Daar hadden we geen enkele moeite mee, want we zijn alledrie verzot op deze zoete lekkernij.


Daarna was voor Jeanny het feest compleet, toen ze ook nog even heerlijk mocht pootjebaden.