woensdag 30 november 2011

Pijnvrij

De kiespijn-post van een dikke twee weken geleden heeft nog een vervelend staartje gehad.

Laat ik met het goede nieuws beginnen: sinds afgelopen weekend ben ik weer helemaal pijnvrij. En dat is na twee weken van pijn in alle soorten en maten een hele opluchting.

Alhoewel het er na de behandeling waarover ik in de kiespijn-post schreef even op leek dat de oorzaak van mijn pijnklachten was verholpen, bleek dat uiteindelijk toch niet het geval. Na enkele dagen zonder noemenswaardige problemen kwam de pijn namelijk terug. Soms slechts een beetje, maar op andere momenten zo hevig dat zelfs een meer dan maximale dosis pijnstillers geen enkel verzachtend effect had. Tussen de pijnaanvallen door werd ik geplaagd door een hevig jeukend gevoel ergens binnenin mijn kaak. En ik kan jullie ervan verzekeren dat ook dat bijzonder onaangenaam was. Een telefoontje naar de tandarts leerde echter dat deze geveld door hoge koorts in bed lag en dus niet in staat was om mijn problemen direct te verhelpen. Ik kwam voor een keuze te staan. Nog enkele dagen doorbijten of het er bij een andere dienstdoende tandarts op wagen. Voor dat laatste zou ik dan wel een dik uur - enkele reis - moeten rijden en vervolgens maar afwachten hoe het met de kwaliteiten van deze vervanger gesteld zou zijn. Ik besloot om nog enkele dagen flink te zijn, maar was ten slotte maar wat blij toen ik in de behandelstoel mocht plaatsnemen. Na een flinke injectie was ik al snel van mijn pijn af en kon de tandarts aan de slag met het begin van een wortelkanaalbehandeling. Daarna had ik nog wel enkele dagen pijn, maar al veel minder en goed te bestrijden met pijnstillers. En zoals ik al schreef, ben ik thans weer helemaal pijnvrij.

Al wat me nog wacht is het volgende deel van de behandeling. En het doen van een flinke donatie aan de kerstviering van de tandarts. Gelukkig vieren ze in Zweden geen Sinterklaas en doen wij met Kerstmis niet aan cadeautjes...

maandag 28 november 2011

Zwak

Tijdens de ochtendwandeling met Jeanny zijn de gevolgen van de storm van gisteravond duidelijk zichtbaar. Tegenover de inrit naar ons erf is een grote spar gesneuveld. De stam is op ongeveer drie meter hoogte finaal doormidden gebroken. In het bos langs de 'grote' weg zijn meerdere bomen ontworteld en liggen triest op de grond. En ook op het punt waar we meestal het bospad nemen terug naar huis, vinden we de weg versperd door een ontwortelde spar. Een dezer dagen zal ik de kettingzaag mee moeten nemen om het pad weer begaanbaar te maken.

En dan te bedenken dat 'onze' storm slechts een zwakke uitloper was van de storm welke het zuiden van Zweden teisterde. Daar werden uit voorzorg enkele bruggen - waaronder de Öresundbrug - voor het verkeer gesloten, viel een groot deel van het treinverkeer uit, sneuvelden ontelbare bomen en kwamen zo'n 80.000 huishoudens zonder stroom te zitten. Nee, dan valt het bij ons wel mee.

zondag 27 november 2011

Novemberstorm

De zondag werd voornamelijk gebruikt voor wat huishoudelijke klussen in huis. Omdat het de hele ochtend stevig regende, was dat geen straf. Tegen het middaguur klaarde het wat op, en trakteerden we Jeanny op een lange wandeling in de buurt van Gustavsfors. Rond een uur of half vier trokken we er weer op uit, ditmaal naar Hagfors waar skyltsöndag werd gevierd. De winkeliers hebben hun etalages in kerstsfeer opgetuigd en deze worden op 'skyltsöndag' voor het eerst getoond aan het massaal toegestroomd winkelend publiek, dat tevens de 'mooist versierde etalage' mag kiezen.

Voor het avondeten waren we weer thuis, en deze herfstige dag leende zich goed voor een schnitzeltje met aardappels en spruitjes. Ik had amper de laatste pan afgewassen en opgeborgen in het aanrechtkastje, of een stevige zuidwester stak op en deed het huis op zijn grondvesten schudden. De avondwandeling met Jeanny was dan ook niet echt een pretje, zeker niet omdat de storm ook nog eens (natte) sneeuw meevoerde en we bijna geen hand voor ogen konden zien.

Ik ben benieuwd of we nog te maken krijgen met stroomuitval, want met dergelijk weer is het niet ondenkbaar dat een boom op de elektraleiding valt en voor een stroomstoring zorgt. Voorlopig zitten we warm en verlicht bij de kachel, maar voor de zekerheid hebben we toch alvast maar wat kaarsjes aangestoken. Al is het maar voor de gezelligheid...

donderdag 24 november 2011

Voedselhulp

Gisteren ontvingen we geheel onverwacht een voedselpakket van één van onze lezers. De inhoud van het pakket was echter niet voor ons bestemd, maar voor onze hond Jeanny en de 'wilde vogels' die we dagelijks van voer voorzien. Mede namens hen: "Hartelijk bedankt!"

woensdag 23 november 2011

Julbock maken - 4

En dan nu de laatste loodjes. Het recept is en blijft: takken vastzetten, daarna omwikkelen met draad en ten slotte de boel in vorm snoeien.


De kop is klaar en de nek moet nog een beetje worden bijgeknipt.


De kraag en staart van de Julbock maak je door enkele flinke takken schuin in de nek en kont van het beest te steken. De hoorns maak je door een paar takken langs elkaar te leggen, waarna je deze stevig en royaal met draad omwikkeld. Daarna prik je ze in de kop van de Julbock.


Daar waar nodig prik je nog wat takjes bij en desgewenst kun je de kop en poten met rood lint omwikkelen.


Ziehier het eindresultaat. Voor de zevende keer op rij zal de Julbock tijdens De Donkere Dagen - en natuurlijk met kerst - ons erf opsieren.

En voor iedereen die zelf een poging gaat wagen: succes!

Julbock maken - 3

We gaan door met het maken van onze Julbock. In het houten frame hebben we op verschillende plekken spijkertjes geslagen, waaraan we de sparrentakken met opbinddraad vastmaken.


We beginnen met het vastzetten van een flinke hoeveelheid takken op de romp.


Daarna winden we opbinddraad om de takken heen, zodat deze goed tegen de romp aan komen te zitten. Vervolgens maken we een bos takken vast aan één van de voorpoten.


Ook die takken omwinden we met opbinddraad, zodat ze goed om de poot heen komen te zitten. We doen hetzelfde met de achterpoot en daarna nemen we de snoeischaar ter hand om alle nog vreemd uitstekende stukjes tak weg te knippen. Je ziet nu al duidelijk dat 'het' ergens op begint te lijken.


Nadat we ook de andere twee poten van onze Julbock met sparrentakken hebben bekleed, beginnen we met de hals en de kop van het beest. Het is niet moeilijker dan eerst de takken vastzetten en ze daarna met draad om het frame heen binden. En de boel tot slot een beetje bijsnoeien.

Wordt vervolgd...

dinsdag 22 november 2011

Julbock maken - 2

Voor we verder gaan nog even iets over het formaat en de verhoudingen van het frame. Het eerste hoeft natuurlijk niet zo groot te zijn als dat van de Julbock welke ons erf opsiert. Een kleine Julbock is niet alleen net zo leuk, maar waarschijnlijk ook makkelijker ergens neer te zetten. Als de vorm en verhoudingen van het frame maar kloppen, dan is het resultaat steeds hetzelfde.

De verhoudingen zijn - aan de hand van onderstaand frame met een schofthoogte van 32 centimeter - als volgt: romp van voor tot achter 100%, poten vanaf bovenkant romp 120%, nek vanaf bovenkant romp 90% en kop 40%.


Wordt vervolgd...

maandag 21 november 2011

Julbock maken - 1

Met nog een maand te gaan tot de winterzonnewende - en slechts enkele dagen meer tot aan de kerst - is het hoog tijd om Lilla Laggåsen in kerstsfeer te brengen. Het meest opvallende attribuut dat we daarvoor gebruiken is de Julbock welke inmiddels alweer voor de zevende keer ons erf zal opsieren. Dit keer zullen we iets meer in detail laten zien hoe zo'n Julbock wordt gemaakt.


Om te beginnen heb je een geraamte nodig dat de basis vormt voor de Julbock. Het is daarbij van belang dat de vorm en de verhoudingen kloppen. Deze zijn - onafhankelijk van het formaat van de Julbock - altijd gelijk.


Verder heb je een goede snoeischaar nodig.


Plus sparrentakken. Het formaat en de hoeveelheid hangen af van de grootte van de Julbock die je gaat maken.


En tenslotte ijzerdraad of opbinddraad (voor in de tuin) om de takken op het geraamte te bevestigen.

Wordt vervolgd...

zondag 20 november 2011

Wandeling - vervolg

De vorige post 'liep' tot halverwege de wandeling - deze was dus nog niet voorbij - en ook op de terugweg maakte ik enkele mooie plaatjes.


Met rijp bedekte berkenkroon tegen een lichtbewolkte hemel.


IJsdruppels gevangen in een spinnenweb.


Nog een hartvormig object.


En tenslotte de eland waar één van onze lezers naar aanleiding van de vorige post naar vroeg.

vrijdag 18 november 2011

November wandeling

Elke dag weer is er hier zoveel moois te zien. Dwalend door de omgeving maakte ik de afgelopen dagen onder andere de volgende plaatjes.


Uitzicht over een met mist gevulde vallei. Het heeft iets sprookjesachtigs.


IJs in een greppel langs de weg.


Een omgewaaide esp. Elanden hebben de stam grotendeels van zijn schors ontdaan. Voor hun zijn de bladeren en takken van deze boom geliefd voedsel. Normaal gesproken laten ze de schors van levende bomen met rust, maar een omgewaaid exemplaar wordt over het algemeen gauw van zijn bast ontdaan.


Zo ziet het er lager op de stam van dichtbij uit. De groeven welke de eland met zijn tanden in de boomstam heeft gemaakt, zijn duidelijk te zien. Het moet een aardige klus zijn geweest. Een eland heeft namelijk alleen voortanden in zijn onderkaak.


Deze graspol - een beetje in hartvorm - brengt nog wat kleur in het verder wat kleurloze bos.

woensdag 16 november 2011

Bijna magisch

Alhoewel onderstaande foto wellicht anders doet vermoeden, hebben we de kerstverlichting nog niet buiten gehangen. De kleurenpracht welke je op de foto kunt zien, wordt veroorzaakt door het zonlicht dat breekt in het met rijp bedekte gras in onze tuin. Het was een bijna magisch gezicht, net alsof ons erf bezaaid lag met fonkelende edelstenen.

dinsdag 15 november 2011

Vertrouwen

Wellicht herinneren jullie je de post nog, waarin ik beschreef hoe de vogels op het erf me duidelijk maakten dat het tijd was om met bijvoeren te beginnen. Een post welke voor sommigen wellicht aanleiding was om me een levendige fantasie toe te dichten...

Inmiddels zijn we een maand verder en al weer aardig wat vogelvoer lichter. Maar dankzij deze investering hebben we ondertussen wel een innige relatie met 'onze' vogels opgebouwd.

Elke ochtend wordt ik met luid gekwetter begroet en als ik dan de voederautomaat niet snel genoeg bijvul, dan komen de brutaalsten van onze gevederde vrienden me gewoon halen. Ze verlaten dan de veilige beschutting van de struiken en vliegen op me af. Vervolgens maken ze - fluitend en tjilpend - een paar scheervluchten langs me heen. Of vliegen een paar rondjes om mijn hoofd. Af en toe gaat er zelfs eentje op mijn schouder zitten. De boodschap is duidelijk: opschieten met dat voer. En als ik dan in beweging kom, dan vliegen ze naar de voederautomaat terug in de wetenschap dat hun eten op het punt staat om geserveerd te worden. Ook als het voer in de loop van de dag op raakt en één van ons ergens buiten op het erf is, dan maken ze ons daar op precies dezelfde manier op attent.

Natuurlijk besef ik dat de liefde van onze gevederde vrienden door de maag gaat, maar ondanks dat ben ik toch ook onder de indruk van het vertrouwen dat we genieten. Of is mijn fantasie nu helemaal op hol geslagen?

maandag 14 november 2011

Waar blijft de sneeuw?

Sinds de korte periode van vorst die we half oktober hadden, is het veel te mild voor de tijd van het jaar. De eerste echte vorst en sneeuw van deze winter moeten nog komen.

Vorige week las ik in de krant dat er op de voorgaande dag nergens in Zweden enige sneeuw van betekenis lag. En dat was opmerkelijk. Want sinds het SMHI (Zweedse Meteorologische Instituut) in 1904 met het vastleggen van gegevens over het weer begon, was dat op de betreffende datum nog geen enkele keer het geval geweest.

Zo zag het er op 5 november 2009 uit, nu ligt er nog geen vlok.

zondag 13 november 2011

Kiespijn

Afgelopen donderdag was ik aan de beurt. De kiespijn kwam nagenoeg vanuit het niets opzetten en was in een mum van tijd zo hevig dat ik er niet aan ontkwam om een pijnstiller in te nemen. Daarmee was meteen duidelijk dat er echt iets aan de hand was. Het aantal keren dat ik gedurende mijn - inmiddels bijna vijftig jaar durende - leven pijnstillers heb geslikt, is namelijk nog steeds op de vingers van twee handen te tellen.

Tot mijn opluchting kon ik vrijdag direct bij de tandarts terecht. Daarbij had ik overigens nog geluk ook, want hij was precies die dag, na een week in het buitenland te hebben verbleven, weer terug in het land. 's Nacht om half een was zijn vliegtuig geland en toen moest hij nog terug naar Hagfors. Veel slaap had hij niet gehad en dat was hem aan te zien ook. Schreef ik net dat ik geluk had? Dat viel dus nog maar te bezien...

De kies in kwestie was snel gelocaliseerd, maar het bleek lastiger om de echte oorzaak van de pijn te achterhalen. Om te beginnen werd een deel van de ellende veroorzaakt door een kapotte vulling aan de hals van de kies. Na wat hak- en breekwerk, en even flink boren, kon er een nieuwe vulling worden geplaatst. Maar daarmee was de kous nog niet af.
"Deed dat boren niet ongelooflijk veel pijn?", vroeg de tandarts zich af.
"Nee hoor, ik heb niets gevoeld."
Nou, dat was volgens de tandarts helemaal geen goed teken en ik werd meteen het slachtoffer van enkele aanvullende testen. De uitslag daarvan was dat de kans groot was dat er onder de betreffende kies ook nog eens een wortelpuntontsteking broeide. Heel fijn.

Röntgenfoto's gaven echter geen eenduidige uitslag en daarom besloten we om af te wachten hoe de situatie zich verder zou ontwikkelen. Met een beetje geluk zou de pijn nu langzaam afnemen. En anders zou deze vroeg of laat weer terugkomen. Voor het geval dat dit tijdens het weekend zou gebeuren, kreeg ik het mobiele telefoonnummer van de tandarts.
"Mag ik je dan gewoon bellen?", vroeg ik hem nog voor alle zekerheid.
"Ja natuurlijk, ik ben toch je tandarts en het is niet de bedoeling dat je met pijn rond loopt", was zijn verbaasde reactie.
Een tandarts met het hart op de juiste plaats.

En hoe is het nu? Gisteren was ik helemaal pijnvrij, maar vandaag heeft het de hele dag een beetje 'gezeurd'. Ik durf er dus nog niet echts iets van te zeggen. Laat ik er maar het beste van hopen en rustig afwachten.

zaterdag 12 november 2011

vrijdag 11 november 2011

De elfde van de elfde

Voor veel mensen heeft de datum 11-11-'11 iets speciaals. Sommige stellen hebben deze dag uitgekozen als hun trouwdag, anderen hopen dat juist vandaag hun baby ter wereld komt. Ook voor Ben is de elfde van de elfde een dag die hij niet snel zal vergeten, al is het waarschijnlijk niet op de manier waarop hij had gehoopt. Hij kreeg gisteren namelijk zo'n last van kiespijn dat een bezoek aan de tandarts onvermijdelijk bleek. Helaas was de tandarts gisteren vrij, en moest hij een nachtje 'doorbijten'. Vanmiddag mocht hij plaatsnemen op de lederen stoel, om (vermoedelijk) een wortelkanaalbehandeling te ondergaan. Met een beetje mazzel is Ben inmiddels van de pijn verlost, maar de datum 11-11-'11 zal bij hem een heel andere herinnering oproepen dan een 'vreugdevolle bijzondere dag'.

donderdag 10 november 2011

De Donkere Dagen

Vandaag was het mooie weer alweer voorbij. De bewolking en mist waren terug en de hele dag viel er een hardnekkige miezerregen. Na de lange middagwandeling waren we tot op het bot verkleumd. We stookten het houtfornuis dan ook extra hoog op om weer op temperatuur te komen. Het is vooral het vocht dat het heersende weertype - dat alles van een typisch Nederlandse winter heeft - zo onaangenaam maakt. Wat ons betreft is het hoog tijd dat Koning Winter ontwaakt en een flinke dosis vorst deze kant uit stuurt. Het zal dan weliswaar kouder worden, maar door de lagere luchtvochtigheid wel veel aangenamer.

Gisteren rond het middaguur maakte ik onderstaande foto. Je kunt daarop goed zien dat de schaduwrand van het bos nu precies tegen ons huis aan ligt. Dit betekent dat het vanaf vandaag - als het tenminste helder is - steeds meer het licht en de warmte van de zon zal moeten ontberen. Totdat het moment daar is dat het zelfs helemaal in de schaduw zal liggen. De Donkere Dagen zijn begonnen.

woensdag 9 november 2011

Bijzonnen

Toen ik vanochtend opstond, gaf onze digitale buitenthermometer precies 0,0 graden aan. Dichter bij het vriespunt kun je niet komen!

Alhoewel het helder en zonnig was, heeft het de hele dag gevroren. Aan het einde van de middag waren het gras en de struiken nog steeds met rijp bedekt.

Kort na het middaguur viel me op dat er zich rechts van de zon een bijzon - parhelium - aan het vormen was. Af en toe nam deze zelfs een langwerpige vorm aan die op een kort stukje regenboog leek. Zo'n tien minuten later dook er ook aan de linkerkant van de zon een bijzon op. Het was een fraai gezicht.

Bijzon - parhelium - links van de zon.
Bijzon - parhelium - rechts van de zon.
En het complete plaatje, de zon met twee bijzonnen.

dinsdag 8 november 2011

Avondrood

Vandaag waaide de wind eindelijk weer eens uit een andere hoek. De bewolking verdween en de zon kreeg volop de gelegenheid om weer wat kleur in ons leven te brengen. Aan het einde van de dag kregen we een prachtig portie avondrood voorgeschoteld. Op dit moment is het nog steeds grotendeels helder en is het kwik tot net boven het vriespunt gedaald.

maandag 7 november 2011

Druk

We hebben enkele drukke dagen achter de rug. Om te beginnen zijn we, ondanks het daartoe weinig uitnodigende weer, veel buiten geweest. Samen met Jeanny hebben we, op nieuw terrein en verder van huis dan gebruikelijk, enkele lange wandelingen gemaakt. Daarnaast ben ik afgelopen zaterdag met Gunnar - ja precies, Tractor-Gunnar - mee op jacht geweest. Daarover zal ik één dezer dagen wat meer schrijven. Vervolgens is er aardig wat tijd gaan zitten in het verkopen van overtollige huisraad. Positieve bijkomstigheid daarvan is overigens wel dat we de huishoudportmonnee weer een beetje hebben kunnen bijvullen.

En zo kan ik nog wel even doorgaan met wat we allemaal hebben gedaan.

Maar dat doe ik niet. Want we hebben nog meer te doen...

Grauw

De laatste keer dat we de zon zagen, is alweer een tijd geleden. Sinds midden vorige week komt de luchtstroming uit een ongunstige hoek en daardoor hangt er een hardnekkige bewolking boven Värmland. Deze houdt vervolgens de vorst weg en de luchtvochtigheid hoog. Het algehele weerbeeld is met de volgende woorden te typeren: grauw, grijs, mistig, kil en donker. Al met al weinig inspirerend dus.

donderdag 3 november 2011

De schoorsteenveger

Vandaag was het weer tijd voor de halfjaarlijkse schoonmaakbeurt van houtfornuis, houtkachel, kakelugn en natuurlijk de schoorsteen. We hadden nog maar nauwelijks ons ontbijt achter de kiezen, toen de schoorsteenveger - ruim een uur te vroeg - al voor de deur stond. Natuurlijk konden we het niet nalaten om hem even te plagen met de vraag of hij wellicht nog op zomertijd werkte. Maar nee, dat was niet het geval, zo verzekerde hij ons. Hij had bij zijn vorige adres gewoon de koffie overgeslagen om daar bij ons rustig van te genieten.

Uiteraard moest hij daarna ook nog stevig aan de bak. Omdat zowel houtfornuis als kakelugn dagelijks worden gebruikt, is het zeker geen overbodige luxe dat deze twee keer per jaar grondig van roet worden ontdaan. En voor de schoorsteen - voor elke vuurbron is er een apart kanaal - geldt natuurlijk hetzelfde.

Anderhalf uur later was de klus geklaard. Tot het volgende bezoek van de schoorsteenveger - dit staat gepland voor februari 2012 - kunnen wij weer naar hartelust stoken. Zonder gevaar voor schoorsteenbrand en andere ellende. En dat is met de winter voor de boeg een prettige gedachte.

dinsdag 1 november 2011

Even poseren

Vanmiddag besloot Jeanny om op een mooi plekje te poseren en natuurlijk maakte ik graag van de gelegenheid gebruik om een plaatje te schieten.