dinsdag 31 januari 2012

Brandhout

Op de drempel van februari is het hoog tijd om een begin te maken met het aanleggen van een voorraad brandhout voor het volgende stookseizoen. Voor je het weet is de winters immers voorbij en komt de sapstroom in de bomen weer op gang met als gevolg dat het geoogste hout veel langer moet drogen.

De eerste boom welke we tot brandhout gaan transformeren is een door de meest recente storm gevelde spar - van top tot teen zo'n vijftien meter lang - die in de bosrand achter ons huis ligt.


Om te beginnen ontdoe ik de stam van alle takken. Ik gebruik daarvoor een bijl met een korte steel en een zware kop.


Daarna is het tijd om de kettingzaag op te starten. Uiteraard heb ik eerst beschermende kleding - broek, laarzen en handschoenen - aangetrokken en aan gehoor- en gezichtsbescherming gedacht.


In een mum van tijd is de vijftien meter lange stam in korte stukken gezaagd.


Daarna moeten de blokken hout vanuit het bos naar het houthok worden gesjouwd. Zolang je niet teveel haast hebt, is dat een fijne klus waarvan je lekker warm wordt. Ondanks de tien graden vorst blijft mijn jas dus uit.


Het begin is er, maar we zijn er nog lang niet. De komende maand hebben we nog behoorlijk wat werk voor de boeg.

maandag 30 januari 2012

Geduld

Langzaam maar zeker wint de zon terrein. De dageraad begint rond half acht en pas tegen half vijf valt de schemering weer in. Het geeft een goed gevoel dat de zon hoger komt te staan en de dagen langer worden. Toch zal het nog een hele tijd duren voordat ons - nieuwe - huis weer direct zonlicht vangt. Het ligt namelijk middenin het bos en niet aan de noordzijde van een groot open erf zoals ons vorige huis. Voorlopig moeten we het doen met de zonneschijn welke een klein uurtje per dag door een gat in de bosrand net de meest noordelijke rand van ons erf bereikt. Zo ziet dat er - vanaf het huis gezien - uit.


En als je in de zon gaat staan en je omdraait, dan zie je dit.


Op bovenstaande foto staat de zon bijna op haar hoogste punt. Het is dus duidelijk dat haar baan nog heel wat hoger moet komen te liggen, voordat ze boven de bomen uitkomt. Geduld is een schone zaak.

zondag 29 januari 2012

Dieren om ons heen

Gelukkig hebben we niet alleen dode dieren om ons heen. Hoewel Jeanny een goede neus heeft voor ten prooi gevallen slachtoffers, wijst zij ons eveneens op de dieren in het wild die rond ons huis scharrelen. Zo is er wederom een vos die haar het leven zuur maakt, en die ze luid blaffend van haar nieuwe terrein probeert te weren.

Voor de eekhoorn heeft ze meer begrip. Het snelle bruine diertje pikt graag een zonnepitje mee. Hoewel Jeanny de eekhoorn meerdere malen heeft zien zitten, houdt ze het bij het werpen van een controlerende blik op de voerplek. Gelukkig maar, want zulke gasten zien wij graag bij ons aan tafel!

donderdag 26 januari 2012

Winterwandeling

Vandaag heb ik samen met mijn baasje een mooie wandeling gemaakt. We begonnen in het bos achter het huis. De bomen zorgden voor beschutting en hielden het grootste deel van de gestaag neervallende sneeuw tegen.


Daarna klommen we de heuvel op. Het eerste stuk liepen we nog steeds door het bos. Veel sporen van andere dieren kwamen we niet tegen. Alleen een haas en een vos waren er voor ons geweest. Ik heb het spoor van de vos nog een stuk gevolgd, maar het was niet vers. Uiteindelijk kwamen we bij een groot open stuk uit, waar we even van het uitzicht genoten.


Vervolgens liepen we langs de bosrand verder omhoog totdat ik opeens iets interessants rook. Ik sloeg meteen linksaf het bos in en al na enkele meters had ik de bron van het luchtje gevonden.


Het waren de resten van een specht. Veren, slagpennen en wat bloed, meer was er niet van de arme vogel over. Ik rook geen vossenlucht en mijn baasje kon vaststellen dat er geen sporen in de sneeuw rondom de overblijfselen van de specht stonden, dus waarschijnlijk is de boosdoener een roofvogel geweest.


Nadat ik de omgeving van de plaats delict verder had afgespeurd, maar niks had gevonden, vervolgden we onze wandeling. Na een grote boog over de heuvel te hebben gemaakt, daalden we weer af richting huis. Ik ging steeds sneller lopen. Het was namelijk bijna etenstijd en na al dat gespeur zouden wat brokjes er best wel in gaan. En jawel hoor, het avondeten smaakte prima. Nadat ik mijn bak grondig had schoongelikt, ging ik lekker op mijn kussen bij de kachel liggen. Ik was al gauw in dromenland en daar beleefde ik de hele wandeling opnieuw.

woensdag 25 januari 2012

Aquarel

Vandaag liep ik zomaar tegen een fraaie 'aquarel' aan.

dinsdag 24 januari 2012

Bevroren neusharen

De afgelopen zeven winters in Zweden hebben we verschillende verschijnselen ervaren die allemaal een graadmeter zijn voor de temperatuur, of beter gezegd hoe koud het is en hoe ver de vorst al in de natuur - grond, water enzovoort - is doorgedrongen.

Voorbeelden hiervan zijn het zingen van het ijs, het 'knallen' van de bomen, het kraken van de muren van ons huis en - wanneer de vorst echt diep de grond in ging - een klemmende voordeur. Het zal geen verrassing zijn dat we deze winter nog niet veel van deze verschijnselen hebben meegemaakt.

Een andere manier waarop we de kou classificeren is aan de hand van lichamelijke ongemakken. Daarbij kun je denken aan bevriezende neusharen, Jeanny die gaat trekkebenen en ondanks het dragen van goede handschoenen bevriezende vingers. Alle winters tot nu toe hebben we al deze ongemakken met regelmaat moeten ondergaan. Déze winter echter zijn we nog niet verder gekomen dan bevroren neusharen. Eén keer om precies te zijn en dat was vanochtend vroeg tijdens het ochtendrondje met Jeanny.

maandag 23 januari 2012

Alle eendjes...

Gisteren kwamen we tijdens een wandeling plots een grote groep eenden tegen. We liepen over een weinig gebruikte weg welke afwisselend door het bos en langs een meer loopt. Precies waar de weg met een bruggetje over een forse inham heen gaat, was er flink stuk water nog niet bevroren. En dat open stuk water was door de eenden in beslag genomen. Misschien was de aanwezigheid van de eenden zelfs wel de reden waarom het wak nog steeds niet was dichtgevroren, wie zal het zeggen? Gelukkig gedroeg Jeanny zich voorbeeldig. Ze ging zonder kabaal te maken rustig naar de watervogels zitten kijken. De aanwezigheid van de eenden is best wel bijzonder. Tijdens alle voorgaande winters hebben we hier nog nooit eenden gezien. Ook dit is wederom een teken van de tot nu toe ongewoon milde winter.

zondag 22 januari 2012

Afgesloten

Afgelopen vrijdag was de officiële overdracht van ons oude huis. Tijdens een formele bijeenkomst - stel je daar overigens niet te veel van voor - bij één van de plaatselijke banken werd de zogenaamde koopbrief ondertekend, waarna we de sleutels en eigendomspapieren aan de nieuwe eigenaren overhandigden. In ruil daarvoor ontvingen wij een donatie op onze bankrekening en daarmee was de transactie afgerond.

In de periode voorafgaand aan de overdracht hebben we nog even flink de handen uit de mouwen moeten steken. In Zweden is het namelijk zo dat een huis bij verkoop helemaal schoon moet worden opgeleverd. Schoon betekent daarbij niet 'gewoon' schoon, maar meer iets wat op klinisch schoon lijkt. Op zich is dat als je de boel enigszins hebt bijgehouden natuurlijk geen probleem, maar evengoed komt er dan na het weghalen van alle meubels en apparaten nog wel het één en ander tevoorschijn. In ons geval ging het bovendien om een groot en oud huis en ook dat betekende gewoon extra werk. Maar goed, de punt is gezet en daarmee zijn het hoofdstuk - en een drukke periode - definitief afgesloten.

woensdag 18 januari 2012

Mild

Met de winter - wij rekenen daartoe de maanden november tot en met maart - inmiddels half voorbij, kunnen we niet anders dan vaststellen dat deze tot nu toe ongewoon mild verloopt.

Echt koud is het nog niet geweest. Slechts enkele nachten daalde het kwik tot in de buurt van de min vijftien, maar dat is helemaal niets vergeleken met de lange periodes van extreme kou - tussen de min 25 en min dertig - waarop we de vorige twee winters werden getrakteerd. Ook de hoeveelheid sneeuw is tot op dit moment uiterst bescheiden. De bodem is weliswaar bedekt met een mooie witte laag, maar dieper dan tot je enkels zak je er niet in weg. Nee, neem dan de vorige twee winters. Toen was het sneeuwdek - nadat het onder z'n eigen gewicht was ingezakt - goed voor kniediep wegzakken. En soms nog meer. Tenslotte valt te melden dat nog steeds niet alle meren zijn dichtgevroren en ook dat is - voor deze tijd van het jaar - heel apart.

Natuurlijk is de winter nog niet voorbij. En zal het vast nog wel echt koud worden en stevig gaan sneeuwen. Maar het deel van de winter dat inmiddels achter ons ligt, hebben we als uiterst aangenaam beleefd. Ook Jeanny is erg in haar nopjes met de tot nu toe milde winter. Haar wandelingen zijn nog niet noodgedwongen ingekort en in het bos kan ze nog overal komen. Met als gevolg dat haar conditie thans veel beter is dan normaal gesproken het geval is, deze tijd van het jaar.

dinsdag 17 januari 2012

Meer Zweedse humor

Op Hagforstorget, de 'plaatselijke' Zweedse versie van Marktplaats, vond ik onderstaand bericht. Ik vind het bijzonder creatief verzonnen en een gebrek aan ondernemersgeest kun je Jeanette absoluut niet verwijten. Of er ook animo voor haar advertentie is waag ik te betwijfelen, maar goed voor een vrolijk noot op de weblog is het in elk geval!

Te koop: een kerstboom die volgend jaar gegarandeerd in dezelfde staat verkeert, wordt verkocht aan de hoogste bieder. Circa 2 meter hoog. De omvang variert, niet overdreven groot. Kleur: bruingroen. De standaard van de kerstboom is niet inbegrepen. De groene vloerbedekking kan indien gewenst worden meegenomen in drie stofzuigerzakken. Met vriendelijke groet, Jeanette.

maandag 16 januari 2012

Verjaardag

Bij hoge uitzondering gebruiken we vandaag de weblog om onze welgemeende felicitaties over te brengen. Trouwe bloglezer 'Dickie Dick' viert namelijk zijn 50ste verjaardag. Hoewel hij geen 'echte' Abraham wilde zien, hopen we dat hij deze vorm van aandacht wél weet te waarderen. Dick, een fijne verjaardag toegewenst!

zaterdag 14 januari 2012

Wat een boer niet kent...

Van onze Nederlandse vakantie'buren' Rob en Marjo kregen we een leuk vogelvoerhuis. Het was een zelfgemaakt huisje waarin je een pot pindakaas kunt leggen, zodat de vogels een lekkere en calorierijke traktatie kunnen genieten. Enthousiast over het idee toog ik meteen naar Hagfors om een pot pindakaas te scoren. Ook voor Ben nam ik een potje mee, het was namelijk al even geleden dat hij dit bruine goedje op zijn boterham mocht smeren.

Het huisje werd aan een boom gehangen die vanuit het raam goed zichtbaar is. Uiteraard waren we heel benieuwd hoe lang het zou duren voor de vogels de nieuwe lekkernij zouden ontdekken! Twee dagen later kwamen we tot de conclusie dat de Zweedse vogels duidelijk niet met pindakaas zijn opgegroeid. De bekende slogan van Calvé slaat in elk geval niet op ónze tuinvriendjes.

Om de vogels toch richting het nieuwe voerhuis te lokken hing ik er een vetbol aan op. Inmiddels is de vetbol gevonden, en rond het huisje is het dringen geblazen. De pot pindakaas is echter nog steeds onaangeroerd. Het lijkt er helaas op dat op de Zweedse vogeltjes een andere slogan van toepassing is: Wat een boer niet kent, dat (vr)eet hij niet. Misschien moet ik Ben maar naast het huisje zetten met zijn broodje pindakaas. Zien eten doet immers eten!

vrijdag 13 januari 2012

Verveling

Alweer lang geleden las ik onderstaande spreuk in een bijzonder boek. Deze spreuk is me altijd bijgebleven.

Om vrij en gelukkig te leven,
moet u de verveling opofferen.
Het is niet altijd een makkelijk offer.
- Richard Bach, Illusies.

donderdag 12 januari 2012

Op de spark

Vanochtend ontwaakten we door het gesijpel van regenwater door de dakgoot. Het dooide stevig en dat was niet verwonderlijk, gezien de temperatuur: plus 2C! De sneeuw van de vorige dag was flink ineen gezakt, en waar de auto's de weg bereden hadden was het behoorlijk glad geworden. Hoogste tijd dus om de spark tevoorschijn te halen! De afgelopen dagen had ik al op de slee met lange glij-ijzers gestaan, maar in de stroeve sneeuw glijdt de spark lang niet zo goed als op een glimmend verijsde weg. De post werd vandaag in elk geval in sneltreinvaart gehaald. Helaas was het daarna over met de pret, want de strooiwagen gooide roet in het eten. Eigenlijk maar goed ook, want de wandeling met Jeanny stond op het programma en lopen op zand en steentjes gaat nu eenmaal een stuk makkelijker dan je hond uitlaten op een ijsbaan!

woensdag 11 januari 2012

Apotheker met humor

De Zweden staan er niet echt om bekend dat zij een stressvol leven leiden. Als het even kan werkt men 'lagom hård', oftewel, precies voldoende, niet bovenmatig. De medewerkers van de apotheek in Hagfors vormen daarop geen uitzondering. Daar waar onze dierenarts weliswaar keurig het recept voor Jeanny's medicijnen had doorgefaxt (in Zweden mogen dierenartsen zelf geen medicijnen verstrekken, deze zijn alleen verkrijgbaar bij de apotheek), had de apotheek geen tabletten voor me. De fax was weliswaar goed aangekomen en ja, men had de bestelling zelfs in de computer verwerkt. Maar dat je de pillen dan ook daadwerkelijk moet bestellen bij de leverancier, nee, zover had men niet nagedacht. Dus mocht ik vandaag nogmaals terug naar Hagfors, en wederom werd het spannend toen de medicijnen onvindbaar leken. Uiteindelijk wist één van de assistentes de pillen alsnog boven water te krijgen. Het doosje lag namelijk niet bij de H van Heerland, maar onder een andere naam op de plank.

Na 6,5 jaar Zweden kijk ik hier allang niet meer van op, en wacht geduldig tot het doosje boven water komt. De dame achter de balie heeft in elk geval een onbedoelde portie humor voor me in petto als ik de medijnen afreken. Ze voegt me ernstig toe dat het zaak is de pillen goed op tijd te bestellen, omdat het voor hun ook 'bestellingswaren' zijn die ze zelf niet op voorraad hebben. ''Nee'', lach ik vriendelijk. ''Ik weet het hoor. Gelukkig haal ik altijd zo'n twee weken tevoren een nieuwe voorraad, zit ik altijd goed.'' De medewerkster prijst me om mijn intelligentie en gaat tevreden verder met haar werk. Lagom uiteraard, in de wetenschap dat een slimme klant zekerheidshalve twee weken speling incalculeerd.

dinsdag 10 januari 2012

Sneeuw

Gisteren is een nieuwe lading sneeuw gevallen. Naast het gebruikelijke opruimwerk hebben we er vandaag ook op een andere manier van genoten. De omgeving zag er erg mooi uit onder deze witte deken van vers poeder. Ben maakte een lange wandeling richting het meer, terwijl Jeanny en ik een mooie ronde door Hagfors maakten, waar ik sowieso naar toe moest voor wat boodschappen. De temperatuur loog er niet om, -13C en dat in de zon, zo koud hebben we het deze winter nog nauwelijks gehad. Het was ook voor het eerst dat Jeanny begon te trekkebenen, om mij nog eens extra duidelijk te maken dat ze last had van koude zolen. Gelukkig wordt voor de komende dagen minder koud weer voorspeld, anders had ik Jeanny's laarsjes vast uit de kast kunnen halen.

zondag 8 januari 2012

Nieuwsgierig

Terwijl ik bezig ben met het uitruimen van de schuur, meen ik plotseling buiten iets te zien bewegen. Duidelijk is het echter niet. Het speelt zich af in mijn ooghoeken en wanneer ik mijn blik écht naar buiten richt, is er niets meer te zien. Ik werk door, ondertussen de deuropening in de gaten te houdend. Dan flitst er buiten over de grond weer iets voorbij, maar ik kan nog steeds niet zien wat het is.

Ik loop naar buiten en blijf op enkele meters afstand van de deur doodstil staan. Lang hoef ik niet te wachten. Vanachter één van de funderingsstenen van de schuur komt er een wezeltje tevoorschijn. Het diertje is niet groot, hooguit zo'n vijftien centimeter lang. Omdat het winter is, is het van top tot teen gehuld in een fraaie witte wintervacht. Alleen de donkere ogen en neuspunt van dit kleinste lid van de familie der marterachtigen zorgen voor enig contrast met de met sneeuw bedekte grond. Geen wonder dat ik het diertje eerder wél zag, maar toch ook niet.

Na het diertje enkele minuten te hebben bestudeerd, besluit ik weer aan de slag te gaan. Nog voordat ik een stap heb gezet, is het wezeltje al onder de schuur verdwenen. Later blijkt het echter minstens zo nieuwsgierig als schrikachtig te zijn, want gedurende het uur dat ik daarna nog in de schuur aan het werk ben, komt het regelmatig even om de hoek van de deur kijken waar ik mee bezig ben.

vrijdag 6 januari 2012

Een nieuwe start

Langzaam maar zeker raken de verhuisdozen uitgepakt en komen alle spullen op hun plek terecht. De ene keer is het even zoeken, maar de andere keer gaat het als vanzelf. Het zal niet lang meer duren voordat we dusdanig op orde zijn, dat we weer verder kunnen met datgene wat we ons dagelijks leven noemen. We kijken daar erg naar uit, want verhuizen in eigen beheer kost - zelfs als de te overbruggen afstand meevalt - enorm veel tijd en energie.

Zo ziet de plek waar we een nieuwe start maken, er bij aankomst uit.


En zo vanuit een andere hoek.

donderdag 5 januari 2012

Dierenarts

Vandaag stond een bezoekje aan de dierenarts op het programma. Nee, niks spannends zoals afgescheurde teennagels, ditmaal betrof het een geplande afspraak. Jaarlijks wordt bij Jeanny wat bloed afgenomen, zodat we zeker weten dat de schildklier-medicatie op het juiste niveau ligt. Onze hond gedroeg zich wederom voorbeeldig, en de klus was dan ook snel geklaard. Nu is het wachten op de uitslag van de bloedproef, zodat we weten of we de dosis pillen moeten verhogen of niet. Dat zal Jeanny verder een zorg zijn, de gratis zak snoepjes die ze na afloop mocht uitzoeken was van veel groter belang. Na enig snuffelen koos de hond voor snoepjes die goed zijn voor een gezond gebit. Een slimme keuze wat mij betreft, want 'verantwoord snoepen', daar kan natuurlijk geen baasje iets op tegen hebben!

maandag 2 januari 2012

Afscheid

Afgelopen weekend verruilden we niet alleen het oude jaar voor het nieuwe, maar ook het zo vertrouwde huis in Lilla Laggåsen voor een ander. We sloten daarmee een bijzondere tijd van ons leven af, om aan een nieuwe - en als het even kan net zo avontuurlijke - periode te beginnen. De tijd zal het leren...

Het huis in Lilla Laggåsen staat nu leeg. We moeten het nog grondig schoonmaken en daarna wordt het opgeleverd aan de nieuwe eigenaren.

Met onderstaande foto nemen we afscheid van het huis dat gedurende ruim zes en half jaar niet alleen ons onderkomen, maar ook ons beeldmerk was.