Delen

Het voelt goed om weer thuis te zijn.

Twee dagen had ik nodig om de vermoeidheid welke de hectiek van de korte trip naar Nederland uiteindelijk toch had veroorzaakt, weer van me af te schudden. Gelukkig hoefde ik daarvoor niets anders te doen dan op tijd naar bed gaan. De ruimte en rust om me heen deden de rest.

Toch is er iets dat mist. Afgelopen dinsdag vertrok Nicôle namelijk naar Nederland. Ongelukkigerwijs pakte het zo uit dat omstandigheden - nee, niets om je ongerust over te maken - ons er toe brachten om vlak na elkaar, en apart van elkaar, een bezoek aan ons geboorteland te brengen. Ik was dus amper weer thuis, toen Nicôle op het vliegtuig stapte en mij hier alleen achterliet. Nou ja, niet helemaal alleen, want Jeanny houdt me gezelschap en met z'n tweeën vermaken we ons best.

Het is echter wel zo - dat maken deze twee weken maar weer eens duidelijk - dat de mooie dingen die je beleefd en het geluk dat je daardoor ervaart, meer dan dubbel zoveel waard zijn als je ze kunt delen met iemand van wie je houdt.

Na een lange wandeling doet Jeanny een dutje achter in de auto.