zaterdag 30 juni 2012

Ultieme bloemenpracht

Vandaag sluiten we de maand juni - de bloeimaand - af met de laatste serie bloemen. En als je nu denkt dat je ze allemaal hebt gezien, dan moeten we je teleurstellen. De overdaad aan bloemenpracht is zo groot dat je nog niet eens de helft hebt gezien. De rest bewaren we echter voor een volgend jaar.

vrijdag 29 juni 2012

Tafeltje-dek-je

Steeds meer jonge vogeltjes verlaten het nest. Op en rond ons erf krioelt het van de kleine vogeljes. De meesten kunnen al aardig vliegen en vallen eigenlijk alleen op als ze ergens neerstrijken. Dan zetten ze het namelijk op een piepen zonder met het fladderen van hun vleugels te stoppen. Even later duikt er dan altijd wel een oudervogel op om het kroost te voeren. Het lijkt wel tafeltje-dek-je.

Vanochtend zagen we ook twee jonge spechten - herkenbaar aan hun rode hoedje - die door vader specht waren meegenomen naar de pot met pindakaas. Eerst voerde pa zijn nakomelingen enkele hapjes, daarna moesten ze het - in het begin wat onwennig - zelf proberen. Vervolgens gingen ze in een andere boom naar insecten zitten pikken.

Nu al betreur ik het moment waarop straks alle jonge vogeltjes zelfstandig zullen zijn. Dan zullen de meeste van onze gevederde vrienden namelijk de beschutting van het bos opzoeken, om daar pas in de herfst - als hun voedsel schaars begint te worden - weer uit te komen. En in de tussentijd zal het om ons huis heel wat minder levendig zijn.

donderdag 28 juni 2012

Nog meer kleurenpracht

Zo langzamerhand bereikt de periode van bloei haar climax. Als je aan de bosrand en in de velden om je heen kijkt, dan zie je onvoorstelbaar veel verschillende soorten bloemen in bloei staan. Op het gevaar af dat sommige webloglezers het misschien wat overdadig beginnen te vinden, volgt hier weer een nieuwe serie. Nee, zonder gekheid, het is gewoon een weergave van de buitensporige verscheidenheid aan bloemen die zich hier nu letterlijk aan ons opdringt.

woensdag 27 juni 2012

Muggenwerende middelen

Elk jaar weer krijgen we in de aanloop naar de zomervakantie mailtjes van mensen die van plan zijn om naar Zweden op vakantie te gaan en willen weten of wij ze misschien een goed werkend muggenwerend middel kunnen aanbevelen. Natuurlijk geven we al deze mensen netjes antwoord, maar het leek ons nu ook eens een goed idee om het - lees ons - antwoord op deze vraag op onze blog te zetten.

Het luidt als volgt...

Er zijn veel verschillende muggenwerende middelen op de markt. De meeste daarvan zijn gebaseerd op DEET, een stof waarvan wordt gezegd dat deze ook teken afstoot. Door de jaren heen hebben we een aantal van deze middelen geprobeerd, zonder echter iets te vinden dat voor ons echt goed werkt - dat wil zeggen dat het ook daadwerkelijk een significant verschil maakt.

Wat voor ons echter wel een groot verschil maakt, is het zo spaarzaam mogelijk - lees het liefst niet - gebruik maken van zeep, shampoo en deodorant. Andere verzorgingsproducten met geurtjes zijn sowieso uit den boze. Naar onze ervaring trekken al deze kunstmatige luchtjes enorm veel insecten aan, terwijl ze duidelijk veel minder van onze natuurlijk geur zijn gecharmeerd. Het zal voor de meesten even wennen zijn, maar het scheelt wel.

Vervolgens is er als je eenmaal bent gestoken - en ga er maar van uit dat dit vele malen gaat gebeuren - nog iets wat helpt. Blijf van de gestoken plek af; krab nooit en te nimmer aan muggen- of knottenbeten. Dit is het verschil tussen enkele seconden van irritatie en dagenlang jeuk. Het is een kwestie van zelfbeheersing, maar het werkt wel. Diegenen voor wie dit niet werkt (sommigen zijn overgevoelig voor de stof die muggen ons inspuiten), kunnen we hydrocortisone creme (1%) aanbevelen. Deze is vrij verkrijgbaar en werkt in de meeste gevallen snel en goed tegen jeuk, mits je verder van de gestoken plek afblijft.

Ten slotte is er nog iets waaraan muggen en knotten een hekel hebben. En dat is rook. Een beter excuus om een gezellig kampvuurtje te maken, is er niet. En als dat vuurtje eenmaal brandt, dan kun je meteen een paar lekkere worstjes - of iets anders - grillen. Dat hoort nu eenmaal bij een vakantie in Zweden. Net als muggen en knotten overigens...

maandag 25 juni 2012

Nat pak

De hele dag al regent het pijpenstelen, dus los van de rondjes met onze hond - drie tot nu toe, met evenveel natte pakken - zoeken we ons vertier vandaag binnenshuis. Naast wat schrijfwerk bestaat dat onder andere uit het doen van de was, stofzuigen, opruimen en enig grondig schoonmaakwerk. Weinig glamoureuze of inspirerende activiteiten, maar wel dingen die ook in ons leven regelmatig moeten gebeuren. Zelfs als emigrant kun je daar niet aan ontsnappen.

In dezelfde moeite door ben ik ook begonnen met het uitzoeken van de laatste dingen die sinds onze verhuizing - nu alweer bijna een half jaar geleden - nog ingepakt staan. Steeds weer is de vraag: bewaren of weggooien? En is het antwoord verbazingwekkend vaak het laatste. Vaak gaat het dan ook om dingen die we ruim zeven jaar geleden van Nederland naar Zweden hebben meeverhuisd, maar sinds onze emigratie nooit meer hebben gebruikt. Hoog tijd voor een definitief afscheid dus.

Terwijl ik dit schrijf, valt de regen nog steeds gestadig naar beneden en ziet het er niet naar uit dat we straks aan ons vierde natte pak van de dag zullen ontsnappen. Dat geeft echter niks, want met een beetje geluk zet de regen ook iets moois in gang: het cantharellenseizoen. Volgens de kalender is de tijd er rijp voor.

zaterdag 23 juni 2012

Vetblad

Zo'n anderhalve maand geleden vond ik in de berm enkele stervormige, op een schijfje carambola lijkende, plantjes die kennelijk net waren uitgelopen. Omdat ik niet wist wat voor plant dit was, maar het wel graag wilde weten, maakte ik onderstaande foto.


Enkele dagen geleden zag ik op een andere plek - maar wel weer in de berm - een heleboel mooie paarse bloempjes. Toen ik één daarvan nader bestudeerde, en de lange dunne steel waarop deze stond naar beneden volgde, zag ik iets bekends. Jawel, het was zo'n zelfde stervormig plantje waaraan het fraaie bloempje was ontsproten.


Het plantje in kwestie is vetblad - pinguicula vulgaris - en zoals je aan het bloempje kunt zien, is het een vleesetende - lees insectenetende - plant.

vrijdag 22 juni 2012

Midzomer 2012

Vandaag lapten we alle Zweedse inburgerings- en integratielessen aan onze laars. Zo brachten we géén bezoek aan de plaatselijke hembygdsgård om het traditionele opzetten van de midzomerboom bij te wonen. Ook het normaal gesproken daarmee gepaard gaande socialiseren viel dus in het water. Onze grootste zonde bestond echter uit de menukeuze voor vandaag. In plaats van de klassiekers van het midzomerbuffet stond er bij ons pizza op tafel. Zelfgemaakt en geheel in stijl in onze zomerkeuken bereid.


Verder deden we het rustig aan en genoten we van het mooie weer. Bijna als vanzelfsprekend gingen we naar één van de vele meren in de buurt zodat Jeanny even lekker in het water kon afkoelen.


Aan de oever van het meer ontdekte ik een prachtig bloeiende plant. Ik denk dat het moeraswederik is.


Zo zag het er van dichtbij uit.


Eenmaal weer thuis vonden we op het erf een klavertje vier. En even later nog één. Het lijkt er op dat deze dag niet meer stuk kan.

donderdag 21 juni 2012

Onverwacht bezoek uit Nederland

Nu Jeanny wat ouder begint te worden heeft zij uiteraard wat meer zorg nodig. Maar dat onze voormalige dierenarts uit Castricum daar een rit van zo'n 1.600 kilometer voor over heeft hadden wij in onze stoutste dromen niet kunnen bevroeden! Hij stond vanmiddag, samen met zijn vrouw, namelijk totaal onverwacht voor onze deur. Natuurlijk kwam hij niet (alleen) voor de hond, dus het weerzien met onze oude dorpsgenoten was allerhartelijkst.

Het stel was voor het eerst op vakantie in Zweden en al bij ons vertrek uit Nederland werd ons beloofd dat wij 'ooit' op een bezoekje konden rekenen. Nadat we een rondje door de omgeving hadden gemaakt schotelde ik onze gasten een eenvoudige maaltijd voor, falukorv med potatismos oftewel worst uit de oven met aardappelpuree. Gelukkig ging de typisch Zweedse maaltijd er evengoed lekker in en sloten we het weerzien af met een bananensplit.

Daarna werd de reis voortgezet richting het noorden, waar ongetwijfeld nieuwe belevenissen wachten. Wat ons betreft: een hele goede reis gewenst en bedankt voor het bezoek!

De familie Wolters verrast ons met een onverwacht bezoek.

Zomerzonnewende

Gisteravond laat bereikte de zon haar noordelijkste stand ten opzichte van de evenaar en was de zomerzonnewende van dit jaar een feit. Vanaf vandaag worden de dagen weer korter en gaan we, alhoewel we de hele zomer nog voor de boeg hebben, alweer langzaam op weg naar donkere tijden.

woensdag 20 juni 2012

Fast food specht

De vogels zullen zeker blij zijn met de overdaad aan insecten welke nu aanwezig is. Zij moeten namelijk niet alleen zichzelf, maar ook hun jongen van voedsel voorzien. En dat is, gezien de vele vliegbewegingen die we van en naar de nestkastjes waarnemen, zeker geen eenvoudige klus.

Wat het er voor de kleinere vogels ook niet makkelijker op maakt, is dat er in de directe omgeving van ons huis verhoudingsgewijs veel spechten voorkomen. Ook deze hebben jongen te voeren en dat doen ze over het algemeen niet alleen met insecten, maar ook met eieren en pas uitgekomen jongen van andere vogels. Spechten zijn echte rovers die, als je ze hun gang laat gaan, rustig stuk voor stuk alle nesten in de omgeving leegroven en vervolgens ook nog eens alle nestkastjes openbreken en leeghalen. En dat laatste is een lot dat we 'onze' vogeltjes liever willen besparen.

Om dat te doen, voorzien we de spechten ook gedurende de lente van krachtvoer. Voorgaande jaren deden we dat met vetbollen, maar dit jaar gebruiken we iets anders. Het viel ons namelijk op dat de pindakaas - door de vogels tijdens de winter massaal genegeerd - toen het wat warmer werd, gretig aftrek begon te vinden. En dat is zo gebleven. De afgelopen weken 'kostten' ons een halve pot pindakaas per dag en het waren vooral de spechten die we telkens weer met een dikke klodder van deze lekkernij in hun bek naar hun nestholtes zagen terugvliegen. Het was zelfs zo erg dat Nicôle heeft voorgesteld om een nieuwe spechtensoort te introduceren: de fast food specht.

Fast food specht met een dikke klodder pindakaas in haar bek.

maandag 18 juni 2012

Beter laat dan nooit

De afgelopen weken hebben we ons regelmatig afgevraagd wanneer de jaarlijkse muggen- en knottenplaag nu eindelijk eens zou beginnen. Natuurlijk waren ze er al wel, deze nuttige insecten, maar de hoeveelheid viel reuze mee. Hier en daar een mug, en af en toe een knot. Het mocht eigenlijk geen naam hebben.

Zaterdag veranderde dat. Toen bereikte het mengsel van vocht, temperatuur en larven een kritisch punt. En barstte de muggen- en knottenbom. Die avond gonsden er gigantische wolken met insecten door de lucht. En sindsdien betekent buiten stilstaan, dat je je niet hoeft af te vragen óf je wordt gestoken, maar hoe vaak dat zal gebeuren.

De muggen en knotten waren dus erg laat dit jaar, maar compenseren dit met verve door de nachtmerrie-achtige hoeveelheden waarin ze thans het bos onveilig maken. "Beter laat dan nooit" luidt het gezegde, maar in dit geval zal niet iedereen het daarmee eens zijn.

Een bescheiden stukje muggenzwerm.

zondag 17 juni 2012

Meer kleurenpracht

De combinatie van regen en warmte doet de natuur goed. Alles groeit als een tierelier en er duiken steeds meer prachtige bloemen op. Hier volgen er weer enkele.

vrijdag 15 juni 2012

Verbondenheid

"Heb jij zin om met Jeanny te gaan lopen?"

Dat is de vraag die Nicôle me stelt terwijl het buiten zachtjes begint te regenen.

Ondanks dat het nog enkele uren voor zonsondergang is, lijkt het wel alsof de schemering al is ingevallen. Het dikke wolkendek dat zich het afgelopen uur heeft samengepakt, trakteert ons nu niet alleen op regen, maar blokkeert tevens al het licht. Onze hond heeft daar echter geen boodschap aan. Het is tijd voor haar avondwandeling. Ik trek een jas aan, zet een pet op en neem haar mee naar buiten.

Het eerste deel van onze wandeling lopen we door een dichtbegroeid stuk bos. Het wildspoor dat we volgen loopt er als ware het een tunnel doorheen. Zo zijn we nog enigszins beschut tegen de regen die steeds heviger begint te vallen. Ook veel vogels hebben juist in dit stuk bos beschutting tegen de regen gezocht. Overal om ons heen klinkt hun getjilp en gekwetter.

Verderop is het bos meer open. In een mum van tijd heeft de regen, die inmiddels met bakken uit de lucht valt, ons totaal doorweekt. Ik kan er echter niet mee zitten. Terwijl het water langs de kraag van m'n jas m'n nek in loopt, zie ik dat Jeanny zich prima vermaakt. Enthousiast loopt, rent, springt en rolt ze door de lage onderbegroeiing. Verstoppertje spelend en me uitdagend: pak me dan, als je kan... Ze stopt alleen af en toe even om haar vacht droog te schudden, daarbij elke keer weer een enorme hoeveelheid rondvliegende druppels veroorzakend.

Ten slotte komen we hoog op de heuvel bij de rand van het bos uit. Van het uitzicht waarvan we hier normaal gesproken kunnen genieten, is nu niets te zien. We staan letterlijk in de wolken en alles is grijs. Ondanks het slechte weer houden we even stil. De wind heeft vrij spel en de regen geselt onze lijven. Jeanny gaat zitten en kijkt verwachtingsvol naar me op. Ik hurk neer en aai haar in haar hals. Als beloning krijg ik een lik in m'n gezicht. Er gaat een gevoel van verbondenheid door me heen.

Dan springt Jeanny op. Vervolgens loopt ze het bos in, af en toe omkijkend of ik haar wel volg. En natuurlijk doe ik dat. Een klein halfuur later zijn we weer thuis.

donderdag 14 juni 2012

Nee tegen de euro

Bij een referendum over de eventuele invoering van de euro in Zweden, zou op dit moment 77,7% van de Zweden tegen stemmen en 13,6% voor. De resterende 8,7% geeft aan niet te weten welke keuze ze zouden maken. Aldus een persbericht van Statiskiska centralbyrån oftewel het Zweedse Bureau voor de Statistiek, naar aanleiding van onderzoek dat ze daarnaar in mei 2012 deden.

Bij een soortgelijk onderzoek in november 2011 lagen de verhoudingen slechts marginaal anders (nee 80,4%, ja 11,2% en weet niet 8,4%). De Zweden zeggen dus massaal nee tegen de euro en geef ze eens ongelijk...

woensdag 13 juni 2012

Koninginnenpage

Hij komt zomaar aanfladderen, de eerste vlinder van dit jaar. Na een rondje over het erf, waarbij hij alle uitbundig bloeiende 'wilde' bloemen links laat liggen, strijkt hij neer op de enige gecultiveerde bloemen die we hebben - een bak vol, die we enkele weken geleden cadeau kregen. Onze gast is zeker een fijnproever...


Het is een prachtig exemplaar en groot bovendien. Ik schat dat het diertje, tussen de vleugeltoppen gemeten, zo'n acht centimeter breed is.


De vlinder doet zich uitgebreid tegoed aan de nectar van de bloemen, om vervolgens weer het luchtruim te kiezen. Hoger en hoger fladdert hij. Totdat hij boven de boomtoppen komt en door een windvlaag uit ons zicht wordt geblazen.

dinsdag 12 juni 2012

Negen

Vandaag is het feest, want we vieren Jeanny's negende verjaardag.

Ondanks het feit dat voor haar de jaren nu echt beginnen te tellen, doet onze hond het nog wonderwel goed. Natuurlijk slaat de ouderdom lichamelijk toe. De wandelingen worden korter. Het tempo wordt lager. En de tijd welke ze slapend doorbrengt steeds langer. Aan de andere kant echter, is Jeanny geestelijk nog steeds de jonge hond van weleer. Nieuwsgierig, speels en erg eigenzinnig. Dol op het verdienen van een snoepje. Gek op water en zwemmen. En altijd waakzaam en alert - met haar ogen, oren en neus is gelukkig nog niets mis.

Voor zover we het kunnen beoordelen, heeft onze hond het elke dag nog steeds enorm naar haar zin. En natuurlijk doen wij ons best om daar zoveel mogelijk aan bij te dragen - dankbaar dat we in de gelegenheid zijn om zoveel tijd en energie aan haar te kunnen besteden.


Afgelopen zondag kreeg Jeanny haar eerste cadeautjes. Van enkele bewonderaars (uit Nederland, maar op vakantie in Zweden) kreeg ze een grote tas vol met leuke en vooral ook lekkere dingen. Enkele dagen te vroeg weliswaar, maar daar had onze viervoeter - uiteraard - geen enkel probleem mee.

maandag 11 juni 2012

Kleurenpracht

Inmiddels staan de voorjaarsbloemen volop in bloei. Ze trakteren ons op een ongekende kleurenpracht. Het is in één woord schitterend. Hier volgt een selectie.


Het laatste bloempje zal overigens nog een smakelijk staartje hebben. Hieruit zal namelijk een heerlijke bosaardbei ontstaan. En afgemeten aan het aantal van dit soort bloempjes dat we overal in het bos om ons heen zien, belooft het een prima bosaardbeienjaar te worden. We kunnen nauwelijks wachten!

zondag 10 juni 2012

Bannock maken

Denk nu niet meteen dat we elke dag luxe brood eten. Dat is namelijk niet het geval. Over het algemeen maken we gewoon basic brood. Wel maken we er een sport van om dit, als het weer het ook maar even toelaat, buiten in de koekenpan te bakken. Zoals ik gisteren ook al schreef: in de pionier-stijl.

Bannock - of bakbrood - is met beperkte middelen snel en eenvoudig te bereiden en was daarom populair bij de pioniers die in vervlogen tijden op zoek naar fortuin door het noorden van Amerika trokken. Ook de indianen, eskimo's en Schotten schijnen iets met bannock te hebben, zij het allemaal op hun eigen manier.

Het meest eenvoudige bannockdeeg maak je door 250 ml bloem, twee theelepels bakpoeder, een halve theelepel zout en maximaal 125 ml water te mengen. Kneed het deeg zo weinig mogelijk. Des te luchtiger het blijft, des te beter zal het brood uiteindelijk rijzen. Daarna kun je het deeg bakken in een koekenpan - smeer deze wel eerst lichtjes in met wat olie of vet. Wanneer de onderkant van het brood hard is, draai je het om, om ook de andere kant te bakken. Het is even experimenteren om het moment te vinden waarop het brood klaar is - dat is namelijk afhankelijk van de pan en de intensiteit van het vuur. Wij hadden drie pogingen nodig om het helemaal goed te krijgen, maar sindsdien gaat het als vanzelf.

Je kunt de bannock upgraden door aan het deeg twee eetlepels melkpoeder en/of een eetlepel (basterd)suiker en/of een eetlepel olie of margarine toe te voegen. Ook rozijnen en bessen doen het goed. Verder is het gewoon een kwestie van je fantasie gebruiken en uitproberen. Zo gaan wij binnenkort een poging doen met appel en kaneel. Uiteraard houden we ons aanbevolen voor andere - liefst beproefde - suggesties. Veel plezier en eet smakelijk!

vrijdag 8 juni 2012

Bosbessenbrood

Uiteraard nemen we de zomerkeuken meteen in gebruik. Het lijkt ons daarbij wel toepasselijk om af te trappen met het bakken van brood. En dan niet in de oven, maar geheel in pionier-stijl in een gietijzeren koekenpan. We gebruiken 'standaard' brooddeeg waar we een flinke hoeveelheid bosbessen - die we nog in de vriezer hadden liggen - aan toevoegen.


Zo ziet het deeg er uit.


En zo zien Nicole's handen er uit.


We vetten de pan licht met olie in en verhitten hem boven het vuur. Vervolgens gaan de deegbolletjes er in. Van een afstand zien ze er uit als een vreemd soort hamburgers. De manier van bakken is ook ongeveer hetzelfde, zij het dat we dit langzamer en boven een lager vuur doen. Het is een kwestie van geduld, verder is er niets moeilijks aan.


Uiteindelijk vissen we vier heerlijke bosbessenbolletjes uit de pan. Met name warm zijn ze om je vingers bij af te likken. En dat is wel nodig ook.

donderdag 7 juni 2012

Zomerkeuken

We hebben een nieuwe keuken. Helemaal in tune met het Zweedserlevengevoel en niet duur bovendien.

Na onze verhuizing hebben we overwogen om een nieuwe steenoven te bouwen. We besloten echter om dit vooralsnog niet te doen en eerst met een andere manier van koken in de openlucht te experimenteren. Het enige wat de daarvoor nodig hadden, was een zogenaamde zomerkeuken en deze staat sinds kort in onze tuin.


De gebruikte materialen - keien, zand, enkele bakstenen en de standaard van een vuurkorf - zijn afkomstig uit het bos en van de vuilstort en hebben derhalve niets gekost. De standaard biedt plaats aan een gietijzeren koekenpan, een grilrooster of een ovensteen. De komende tijd moet gaan blijken of de zomerkeuken in staat zal zijn om ons de steenoven te laten vergeten.

woensdag 6 juni 2012

Feestmaal

Terwijl we in de beschutting van het houthok van de warmte van de namiddagzon zitten te genieten, maakt Nicôle me attent op een klein muisje dat naast de schuur over de grond scharrelt. Voorzichtig sta ik op om het diertje beter te bekijken. Erg schuw is het niet, want ik kan het beestje tot zeer dichtbij benaderen. Aan het formaat en gedrag te zien, houd ik het er op dat de muis in kwestie erg jong is. Maar aangezien ik geen muizenexpert ben, kan ik er volledig naast zitten.


Het muisje trekt zich niets van me aan en hobbelt al snuffelend naar iets eetbaars over de grond. Als het iets van z'n - of haar - gading vindt, maakt het pas op de plaats om het lekkers te verorberen. Geruime tijd volg ik het diertje op handen en knieën door de tuin. Gelukkig is Nicôle wel wat van me gewend, want het moet een koddig gezicht zijn.

Dan verplaatst het muisje de speurtocht naar eten naar het bos. Daar vindt het na verloop van tijd een paddenstoel die erg in de smaak valt. Vol overgave stort het beestje zich op de zwam en werkt er behoorlijk wat van naar binnen.


Ondertussen is mij de schrik om het hart geslagen. Het feestmaal van de muis bestaat namelijk uit een voorjaarskluifzwam. Juist, dat is de giftige paddenstoel waar ik onlangs nog over schreef. Na ampele overweging, laat ik het muisje maar begaan. Ik ga ervan uit dat Moeder Natuur haar kostgangers heeft ingeprent welke van haar vruchten ze kunnen eten, en welke niet... En als dat niet zo is, dan zal ze daar ook wel een goede reden voor hebben gehad.

dinsdag 5 juni 2012

Een huis in het bos

In de Zweedse bossen staan veel meer huizen dan je in eerste instantie zou denken. Door ontelbare bomen aan het oog onttrokken, vallen ze echter niet of nauwelijks op. Zo zijn er in onze omgeving vele huizen te vinden - vaak voormalige boerderijen - die je pas ziet, wanneer je slechts enkele bomenrijen van de open plek waar ze thans staan, bent verwijderd. Of wanneer je, komend vanaf de weg, het erf oprijdt of -loopt.

Het zijn oases van rust waar je heerlijk op jezelf kunt zijn. De bomen dempen het omgevingsgeluid, zorgen voor beschutting tegen de wind en belemmeren de inkijk. Bovendien bieden de bomen op de rand van zo'n open plek huisvesting aan vele vogels die hun genoegen daarover uiten door het voortbrengen van een bijna ononderbroken melodieus gezang. Geloof me, over het algemeen zijn zulke plekken idyllisch mooi.

De meeste van dit soort huizen worden niet meer bewoond, maar staan leeg of zijn slechts enkele weken per jaar in gebruik als vakantieverblijf. En als ze nog wel worden bewoond, dan is dat vaak door mensen die bewust de rust, beschutting en afzondering die het bos biedt, hebben opgezocht. Beschermd door de eeuwige bossen, leven ze hun leven en gaan ze hun eigen gang. Elke dag weer genietend van al het moois dat het bos hen schenkt. Totdat op een kwade dag duidelijk wordt dat die eeuwige bossen allerminst het eeuwige leven hebben.


Dan komen de kapmachines die het bos verslinden. In een mum van tijd zijn alle bomen verdwenen en is het bos verleden tijd. Het huis blijft achter op een gigantische kale vlakte. Van alle beschutting ontdaan. Nadat de boomstammen zijn opgehaald en de takken zijn verdord, heeft de omgeving nog het meest weg van een slagveld waar de banden van de strijdwagens enorme wonden in de grond hebben gereten. De idyllisch mooie plek is voorgoed verdwenen en het zal decennia duren voordat er überhaupt weer sprake is van een huis in het bos.

zondag 3 juni 2012

Stormschade

Gisteren maakte de zomer pas op de plaats en was het behoorlijk koud voor de tijd van het jaar. Er stond een frisse wind en veel warmer dan vijf graden werd het niet. 's Avonds maakten we zelfs de houtkachel aan en dat is, aangezien het al juni is, eigenlijk een unicum.

Vannacht waaide het bij vlagen stevig. Toen ik vanochtend de deur uit stapte was het resultaat daarvan meteen te zien: de elektrapaal op ons erf stond behoorlijk uit het lood.


En de steen waaraan de paal met een spandraad is verankerd, was compleet uit de grond gerukt.


Het was me direct duidelijk dat er ergens in het bos een forse boom over de elektraleiding moest zijn gevallen. Veel verder dan honderd meter hoefde ik niet te lopen om de plek waar dit was gebeurd, te vinden.


Alles in ogenschouw nemende, mochten we van geluk spreken dat de leiding niet was gebroken. En dat we dus nog stroom hadden. Nu hoefden we niet meer te doen dan de elektramaatschappij te bellen en de 'schade' te melden. Een dik uur later stonden er al twee monteurs op de stoep om de boom van de leiding te verwijderen en onze elektrapaal provisorisch te verankeren. In de loop van de week zal de steen weer worden ingegraven en de paal definitief worden verankerd.