dinsdag 31 december 2013

Afscheid

Over enkele uren nemen we afscheid van alweer een voorbijgevlogen jaar. Want voorbijvliegen doen de jaren nog steeds. Daar hebben onze emigratie naar Zweden en vervolgens ingrijpend veranderde levensstijl helemaal niets aan veranderd. En dat is maar goed ook. Dat betekent namelijk niet alleen dat we genoeg te doen hebben, maar dat we ons daarbij nog steeds niet vervelen bovendien!
 
Tot volgend jaar!

zaterdag 28 december 2013

Warm en groen

Gedurende al onze jaren in Zweden maakten we nooit eerder zo'n warm en groen einde van het jaar mee. Vriezen doet het al een tijd niet meer, alle sneeuw is verdwenen en zelfs de meren en beekjes zijn weer helemaal ijsvrij. Het is bizar. En hoe anders dan bijvoorbeeld vier jaar geleden. Toen dwong Koning Winter het kwik al halverwege oktober tot ver onder het vriespunt - waar het daarna maandenlang rond de min twintig bleef staan - en had hij onze omgeving rond deze tijd al bedekt onder een laag sneeuw van meer dan een meter dik. De ene winter is duidelijk de andere niet, maar daarmee zeg ik natuurlijk niets nieuws...

Net als altijd accepteren we het weer zoals het is en passen we ons aan de omstandigheden aan. En die bieden ons nu prima de gelegenheid om alvast een deel van de door de recente stormen gevelde bomen tot brandhout te verwerken. Gedaan is maar gedaan!
 
Ook controleren we de bomen aan de rand van ons erf nog eens extra kritisch. We ontdekken daarbij enkele 'twijfelachtige' exemplaren waar we uit voorzorg meteen maar de zaag in zetten. Daaronder een amper dertig jaar oude berk die er op het eerste oog gezond uitziet, maar waarbij we op de stam op zo'n vier meter hoogte een zogenaamde tondelzwam ontdekken.


Zo ziet de zwam er van dichtbij uit. De zwam is slechts het spreekwoordelijke topje van de ijsberg. Hij is het vruchtlichaam van een schimmel waarvan de draden de hele boom ernstig hebben aangetast.


Het bovenste deel van de berk is broos en breekt wanneer de boom omvalt spontaan in meerdere stukken uiteen. Ook aan de basis is de stam van de berk in slechte conditie. Het is maar goed dat we de boom hebben weggehaald, want anders was hij gegarandeerd een keer tijdens een storm afgebroken.

Bedankt!

In de aanloop naar de kerst ontvingen we van onze lezers heel veel leuke en aardige kerst en nieuwjaarswensen. Als reactie op de weblog, via Facebook en vooral ook via de mail. Bedankt daarvoor, we waarderen dit enorm!

maandag 23 december 2013

Kerstgroet 2013

We wensen al onze lezers hele fijne en gezellige kerstdagen toe!
 
 
Vanuit het Hoge Noorden
Ben, Nicôle en Jeanny

Storm - vervolg

Gisteren meldde ik al hoe Nicôle tijdens een bezoek aan vrienden aan de verkeerde kant van een omvergeblazen boom strandde. Hier volgen - met dank aan onze vriendin Mario - nog wat plaatjes waarop is te zien dat ook Nicôle haar steentje bijdroeg aan het weer vrijmaken van het pad.
 
Hoeveel geluk kun je trouwens hebben? Als de enorme spar die in het stormgeweld sneuvelt net naast je schuur valt in plaats van er op? En als 'het topje' van die spar dan ook nog eens een prima kerstboom voor in de tuin blijkt te zijn? Nee, onze vrienden Rob en Mario hadden het veel slechter treffen...


zondag 22 december 2013

Storm

We hebben een stormachtige dag achter de rug. Letterlijk welteverstaan. De storm was weliswaar voorspeld, maar pakte veel heviger uit dan de weergeleerden van tevoren hadden ingeschat. In de loop van de ochtend werd de klasse 2 waarschuwing die was afgegeven, opgewaardeerd tot klasse 1. En dat was niet zo vreemd, want op dat moment was de storm succesvol bezig op grote schaal schade te veroorzaken en het openbaar leven te verstoren. Zo waren er meerdere grote stroomstoringen, werd op sommige trajecten het treinverkeer stilgelegd en sneuvelden er ontelbare bomen onder het geweld van de wind. Net zoals enkele weken geleden kwam het bos rondom ons huis er ook dit keer niet zonder kleerscheuren af. Gelukkig kwamen wij dat wederom wél, maar niet zonder dat we daarbij de kanttekening moeten maken dat één van de vanochtend gesneuvelde bomen wederom op niet al te grote afstand van onze houtschuur ligt. Nu is dat natuurlijk wel praktisch, maar toch...

Daarnaast vond Nicôle toen ze na bij vrienden op bezoek te zijn geweest weer met de auto naar huis wilde rijden, haar weg versperd door een over hun oprijpad gevallen spar. Tja, die vrienden waren dus nog niet van Nicôle af en konden eerst samen met haar aan de slag om de in de weg liggende boom in stukken te zagen en van het pad af te slepen.

Inmiddels liggen er aardig wat gesneuvelde bomen rondom ons erf. Bomen die we stuk voor stuk met de kettingzaag te lijf moeten gaan. Om de houtblokken vervolgens naar de schuur te sjouwen en ze daar tot brandhout te kloven. Waarschijnlijk zullen we één dezer dagen wel met die klus beginnen. Maar eerst zitten we de storm uit en steken we als het buiten donker wordt de vierde en laatste adventskaars aan!
 

zaterdag 21 december 2013

Wachten op de zon

Al enkele dagen lang wordt het weer bepaald door wind en regen. Vriezen doet het niet meer en alle sneeuw is verdwenen. Het dikke wolkendek en het ontbreken van een reflecterende witte laag op de grond versterken het gevoel van duisternis dat deze 'kortste' dagen van het jaar sowieso al overheerst. Geen van onze voorgaande jaren in Zweden beleefden we deze donkere periode zo intens als nu. Geenszins somber of bedrukt overigens, maar wel heel erg bewust.
 
Gisteren spraken we tegen elkaar het verlangen uit om weer eens de warmte van de zonnestralen op onze huid te mogen voelen. Onze behoefte aan wat zonne-energie is enorm. We zijn echter reëel en weten dat we daarop nog wel even zullen moeten wachten. Toch is er licht in de duisternis. Over ongeveer een uur vindt de winterzonnenwende plaats. Dan passeert de zon haar laagste punt van deze winter om vervolgens elke dag weer een stukje hoger boven de horizon te klimmen. We maken een groot vuur op het erf om dat te vieren.


woensdag 18 december 2013

Zolderbewoners

"Wat leuk zeg", schreef een lezeres in reactie op mijn post over Koolmeesje Tik. "Maar komen er door het grote gat geen grote vogels naar binnen?", vroeg ze zich in dezelfde reactie af. Dat is natuurlijk een goede vraag en zo had ik meteen weer iets om vandaag over te schrijven.
 
Grote vogels hebben we in de opening boven het luik nog nooit gezien. En ook op de zolder zelf niet overigens. Daar hadden we tot voor kort überhaupt geen vogels gezien. Koolmeesje Tik is voor zover wij weten de allereerste gevederde gebruiker van deze ruimte. Hij moet trouwens wel op zijn hoede zijn, want er is nog een dier dat met enige regelmaat op de zolder verblijft. Dat is een eekhoorn die het gat rechtsonder in het luik als in- en uitgang gebruikt. En een hongerige eekhoorn draait zijn poot niet om voor een klein vogeltje als Koolmeesje Tik...
 
Daarnaast wordt de zolder met name 's winters bevolkt door een legertje muizen. En daarom zal er daar tijdens dat jaargetijde ook wel eens een wezel of hermelijn een kijkje nemen. Dat is echter een vermoeden, want zo'n dier hebben we - in tegenstelling tot de eekhoorn - nog nooit over de muur omhoog zien klimmen. Ten slotte huizen er het hele jaar door enkele vleermuizen onder het zolderdak. Die hebben we vaak zien in- en uitvliegen. Nu zijn ze echter in winterslaap. Maar als de zon in het voorjaar het zwarte plaatdak weer verwarmt, dan worden ze wakker en kun je ze als je goed luistert onder het dak horen rondscharrelen.

dinsdag 17 december 2013

Koolmeesje Tik

Eén van de in het bos rondom ons huis overwinterende vogeltjes spant wat het veroorzaken van 'geluidsoverlast' betreft wel de kroon. En dat is Koolmeesje Tik, zoals we hem - of haar - inmiddels hebben gedoopt. Ten opzichte van zijn soortgenoten vertoont dat vogeltje nogal afwijkend gedrag. Zijn 'werkplaats' bevindt zich niet op de tak van een struik of boom, maar op de zolder van de oude stuga naast ons huis. Daar hamert hij - beschermd tegen weer en wind - zijn zonnebloempitten open. Meestal doet hij dat tegen de binnenkant van het zwarte luik dat je op de foto hieronder kunt zien. En daardoor wordt het hamerende geluid dat deze kampioen 'geluidsoverlast' produceert enorm versterkt. Buiten kun je het overal horen... en binnen in de oude stuga klinkt het net alsof er op zolder daadwerkelijk iemand spijkers in de muur aan het hameren is.
 
Ondanks dit 'ongemak' peinzen we er niet over om Koolmeesje Tik van zijn vaste stek te verjagen. We zouden niet weten waarom. Het mag misschien vreemd klinken, maar we zijn bijzonder op hem gesteld en zijn getimmer klinkt ons als muziek in de oren. Soms staan we zelfs even speciaal te wachten om hem na één van zijn drumsessies in de ventilatieopening boven het zolderluik te zien verschijnen. Koolmeesje Tik heeft onze harten gestolen en zal één van die 'wilde' dieren zijn die we ons - in de categorie 'onbetaalbaar' - ook als individu nog lang zullen herinneren.



maandag 16 december 2013

Geluidsoverlast

Het is de laatste weken verre van stil rondom ons huis. Een groot deel van de dag klinkt er een luid gehamer en getik. Het begint zodra het buiten licht wordt, om pas weer te verstommen wanneer de zon achter de horizon is weggezakt. Zolang het buiten licht is, wordt er hier kennelijk hard gewerkt. Wat een kabaal, het is net alsof we op een bouwplaats wonen. Maar nee, dat is niet het geval. Er wordt hier - of hier in de buurt - niets gebouwd en ook zijn wíj - of andere mensen - niet degenen die de 'geluidsoverlast' veroorzaken.

Het gehamer en getik wordt voortgebracht door de vele vogeltjes die inmiddels hun winterkamp rondom ons huis hebben opgeslagen. Overdag doen ze niets anders dan eten. Om de beurt vliegen ze naar één van de voederautomaten om daar een zonnebloempit op te halen. Vervolgens vliegen ze terug naar hun plek in één van de vele struiken en bomen rondom ons huis om daar keihard pikkend met hun snavel de kern van de pit van zijn harde schaal te ontdoen. En zo produceren vele vogeltjes bij elkaar de hele dag door een 'oorverdovend' gehamer en getik!

zondag 15 december 2013

'Derde advent'

Het regent dat het giet, vandaar dat we de derde adventskaars vandaag maar binnenshuis hebben aangestoken. Het plaatje is er gelukkig niet minder sfeervol door geworden!

zaterdag 14 december 2013

Oh moeder wat is het... donker!

We hebben nog precies een week te gaan tot de winterzonnewende en oh moeder wat is het donker! Vandaag kwam de zon om twee minuten over negen op en ging hij om vier minuten voor drie alweer onder. Niet dat daar iets van was te zien overigens, want het was de hele dag zwaar bewolkt waardoor het zonlicht sowieso grote moeite had om ons te bereiken. Van half negen 's ochtends tot half vier 's middags was de 'schemerlamp' aan en daar is ook alles mee gezegd. Gelukkig is het ergste 'leed' nu bijna geleden, want vanaf volgende week zaterdag zal de duisternis een half jaar lang elke dag weer een stukje terrein moeten prijsgeven.

vrijdag 13 december 2013

Even bijpraten

Nu de Julbock klaar is, is het tijd om weer even 'bij te praten'. Een week geleden begon het te sneeuwen en vier dagen lang vielen er met regelmaat witte buien. Langzaam maar zeker veranderde de wereld om ons heen in een sprookjesachtig winterwonderland. Uiteraard betekende dit dat we aan de bak moesten om ons erf en oprijpad sneeuwvrij te houden. Gelukkig bleef er echter ook meer dan genoeg tijd over om van de winterse wereld te genieten. Vooral Jeanny vermaakte zich prima. Zij is namelijk niet alleen dol op water, maar ook op sneeuw.


Dinsdag sloeg het weer radicaal om en begon het te dooien. We waren net aan min vijftien gewend en nu was het in één klap een dikke twintig graden warmer. Sneller dan de sneeuw gevallen was, smolt deze ook weer weg. Inmiddels is het weer ónder nul en is het op sommige plaatsen spiegelglad. Ondanks dat gaan we er ook vandaag gewoon op uit om een rondje te lopen. Eens kijken wat we zoal tegenkomen.


Het drie dagen geleden nog helemaal met ijs bedekte meer ligt er troosteloos bij.

 
Deze fraaie patronen getuigen van druk gefrequenteerde muizensnelwegen onder de sneeuw.


Slachtoffers van de storm van anderhalve week geleden.


Met Jeanny's neus is niets mis. Ineens wijkt ze van de route af om ons dieper het bos in te leiden. Vijftig meter verderop gaat ze zitten, bijna bovenop enkele plukken haar. Wie zou die zijn verloren?

donderdag 12 december 2013

Julbock maken - 4

En dan nu de laatste loodjes. Het recept is en blijft: takken vastzetten, daarna omwikkelen met draad en ten slotte de boel in vorm snoeien.


De kraag en staart van de Julbock maken we door een flink aantal takjes schuin in de nek en kont van het beest te steken. Als basis voor de staart gebruiken we het topje van een kleine spar. Om wat kleurcontrast te creëren, omwikkelen van de kop en poten van de Julbock met rood lint. De staart sieren we op met een rode strik.


De hoorns maken we door enkele takken langs elkaar te leggen, waarna we deze stevig met draad omwikkelen. Daarna prikken we ze in de kop van de Julbock.


Even stevig doorduwen totdat ze echt goed vastzitten!


Dan nog wat laatste snoeiwerk...


Ziehier het eindresultaat: een fraaie Julbock. Wat vinden jullie er van?

 
We zetten hem even buiten om een wat sfeervollere foto te maken. Hier mag de Julbock voorlopig blijven staan. Winterse kou is namelijk een stuk beter voor zijn 'vacht' dan de warmte binnenshuis.
 
Voor iedereen die zelf een poging gaat wagen: succes!
 
Deel deze serie posts via Facebook. En plaats als je ze leuk vind een 'like' op onze Facebookpagina. Alvast bedankt daarvoor!

woensdag 11 december 2013

Julbock maken - 3

Op ongeveer de helft van de klus ziet onze Julbock in wording er zo uit. Nu kan het bijna niet meer mislukken, dus gaan we snel verder.


Nadat we ook de andere twee poten van onze Julbock met sparrentakken hebben bekleed, is het moment daar om met de hals en de kop van het beest te beginnen.
 
 
We prikken enkele lange takken in de romp van de Julbock en laten deze langs de nek van het beest omhoog steken.
  

Daarna pakken we de takken achter de kop van de Julbock bij elkaar...


En buigen we het uitstekende gedeelte van de takken over de kop heen.


Zo dus. Vervolgens omwinden we de takken met draad zodat ze stevig om het frame heen komen te zitten. En dan is het een kwestie van bijsnoeien en hier en daar een takje bijprikken.

 
Met dit als resultaat. Let op de 'baard' van de Julbock.
 
Wordt vervolgd...
 
Deel deze serie posts via Facebook. En plaats als je ze leuk vind een 'like' op onze Facebookpagina. Alvast bedankt daarvoor!

dinsdag 10 december 2013

Julbock maken - 2

We gaan door met het maken van onze Julbock. In het houten frame hebben we op verschillende plekken spijkertjes geslagen, waaraan we de sparrentakken met behulp van opbinddraad vastmaken.


We beginnen met het vastzetten van enkele flinke takken op de romp.


Daarna winden we opbinddraad om de takken heen, zodat deze goed tegen de romp aan komen te zitten. Vervolgens maken we een bos takken vast aan één van de voorpoten. Ook die takken omwinden we met opbinddraad, zodat ze goed om de poot heen komen te zitten.


Dan nemen we de snoeischaar ter hand om alle nog vreemd uitstekende stukjes tak weg te knippen.


Kijk, dat ziet er al een stuk beter uit.


Vervolgens bekleden we de achterpoot met takken, op precies dezelfde manier als we dat met de voorpoot hebben gedaan.


Nu nog even met behulp van de snoeischaar de 'voet' van onze creatie vormgeven.


Het is gewoon een kwestie van bijknippen, moeilijker is het niet.

Wordt vervolgd...
 
Deel deze serie posts via Facebook. En plaats als je ze leuk vind een 'like' op onze Facebookpagina. Alvast bedankt daarvoor!

maandag 9 december 2013

Julbock maken - 1

Twee jaar geleden deden we in een aantal posts verslag van hoe je een traditionele Zweedse Julbock kunt maken. Toen gebruikten we de reusachtige Julbock die het erf van onze toenmalige woning opsierde als voorbeeld. Nu doen we het nog eens over aan de hand van een meer bescheiden exemplaar.
 
Om een Julbock te maken, heb je het volgende nodig: een geraamte van hout, een scherpe snoeischaar, sparrentakken, rood lint en ijzerdraad - opbinddraad voor in de tuin voldoet prima.
 

Het geraamte vormt de basis voor de Julbock. Het is belangrijk dat de vorm en de verhoudingen enigszins kloppen. Deze verhoudingen zijn - onafhankelijk van het formaat van de Julbock - altijd gelijk: romp van voor tot achter 100%, poten vanaf bovenkant romp 120%, nek vanaf bovenkant romp 90% en kop 40%. Het frame op bovenstaande foto heeft een 'schofthoogte' van 32 centimeter.
 
Wordt vervolgd...

Deel deze serie posts via Facebook. En plaats als je ze leuk vind een 'like' op onze Facebookpagina. Alvast bedankt daarvoor!

zondag 8 december 2013

'Tweede advent'

Vandaag is de tweede zondag van de advent. Zweden is al een week lang in de ban van het naderende kerstfeest. En nu Sinterklaas weer naar Spanje is vertrokken, zal ook in Nederland de kerstversiering massaal tevoorschijn zijn gehaald.

vrijdag 6 december 2013

'Jaloers'

Vandaag besteden we een groot deel van onze tijd aan het weer begaanbaar maken van ons erf en het pad naar de weg. De wereld om ons heen ziet er weer prachtig wit uit, maar de versgevallen sneeuw betekent ook dat we de armen flink uit de mouwen moeten steken. En als we dan op het pad staan te scheppen, zijn we best wel even 'jaloers' als we een grote sneeuwschuiver over de weg voorbij zien denderen...

donderdag 5 december 2013

Dank u wel Sinterklaas!

Luid toeterend komt er een gele bestelauto ons erf oprijden. Het is de postbode die een pakje komt brengen. Een pakje? We hadden toch niets besteld? Snel maken we het pakje open. De inhoud verklaart alles. Dank u wel Sinterklaas!

Winterse buien

Het is zwaar bewolkt. Regen- , sneeuw- en ijzelbuien wisselen elkaar af. Het waait hard met af en toe forse uitschieters die hun best doen om nog wat bomen te laten sneuvelen. Ja, je leest het goed. Er staat 'nog wat', want afgelopen zondag heeft de wind op nog geen twintig meter van waar ik nu zit de stammen van twee grote berken als luciferhoutjes laten breken. Gelukkig zijn de bomen niet richting het huis gevallen, maar in het bos. Daar liggen ze nu te wachten totdat we ze binnenkort met behulp van de kettingzaag tot brandhout zullen transformeren.

 
Eerst hebben we echter nog wat andere klussen te doen. En moeten we niet vergeten om straks de sneeuwscheppen uit de schuur te halen. Het begint namelijk langzaam maar zeker wit te worden en volgens de weersvoorspelling zal het in de loop van dag serieus gaan sneeuwen.

woensdag 4 december 2013

Wie zou hier wonen?

Het ontbreken van sneeuw maakt het opsporen van dieren die zich onder de grond hebben gehuisvest erg makkelijk. Hun schuilplaatsen worden zichtbaar gemaakt door het bevroren condensatievocht uit de lucht die ze uitademen. Pas wanneer er sneeuw ligt, vallen plekken zoals hier tussen de wortels van deze spar minder op.

 
Wat voor dier zou hier wonen? Een wezel of een hermelijn misschien?

dinsdag 3 december 2013

Vals alarm

Toen we gisteren van ons avondeten zaten te genieten - voor de geïnteresseerden: pannenkoeken en stevig gevulde linzensoep - viel mijn oog ineens op de display van ons weerstation. Uit de denkbeeldige wolken vielen al even denkbeeldige sneeuwkristallen. Het van een Amerikaans klinkende merknaam voorziene, maar desondanks - of uiteraard? - in China gemaakte wonder der techniek voorspelde sneeuw! Ondanks het feit dat er volgens de weersvoorspellingen voorlopig geen sprake zou zijn van sneeuw, maakte een onrustige opwinding zich van mij meester. Niets zo veranderlijk als het weer, zeggen ze toch?


Rond half acht gingen we met Jeanny naar buiten voor haar laatste rondje van de dag. De hemel was helder en stelde een overweldigende pracht aan helder fonkelende sterren tentoon. Er was niets te zien dat er ook maar in de verste verte op wees dat het op korte termijn zou gaan sneeuwen. Laat op de avond nam ik nog een keer poolshoogte, met dezelfde bevinding als resultaat.
 
Ook vanochtend bleek er nog geen vlok gevallen. Het was nog steeds helder en dus was er maar één conclusie mogelijk: de Chinese technologie had ons gefopt met een vals alarm. Op sneeuw zullen we nog even moeten wachten, maar dat geeft ons wel de mogelijkheid om onze buitenkeuken nog een keertje op te stoken.

 
Wat vinden jullie trouwens? Wordt het al eens tijd voor een dik pak sneeuw? Of mag het in verband met de 'overlast' die dit witte goedje veroorzaakt nog wel even duren voordat de eerste vlokken vallen?

maandag 2 december 2013

In silhouet

We zijn naar Storsjön gereden om daar met Jeanny een stukje te wandelen. Terwijl het veel kleinere Laggen een week geleden al helemaal met ijs was bedekt, is er op dit veel grotere meer nog maar nauwelijks ijs aanwezig. Alleen langs de randen en in enkele kleine inhammen is het water bevroren. Wat een tegenstelling!
 
Ik loop iets vooruit om een foto te maken van een landtong die ver het meer insteekt. Het tegenlicht van de laagstaande zon zorgt voor een mooi plaatje, bijna in zwart-wit.


Ondertussen maakt Nicôle een foto van mij. Links aan de rand van de foto kun je tussen de takken van de bomen door de landtong zien liggen.


Dan zoemt Nicôle in om daarna nog enkele foto's te maken. In eerste instantie lijken deze - net als bovenstaande foto - te zijn mislukt. Maar nee, de schijn die de kleine display achterop de camera wekt, blijkt te bedriegen.
 

De foto's zijn namelijk verre van mislukt. Integendeel, deze prachtige plaatjes in silhouet grenzen wat mij betreft aan pure kunst.