Spinrag

Terwijl ik met Jeanny door het bos loop, voel ik een lichte streling over m'n gezicht. En even later nog één, en nog één. Vervolgens 'plakken' er enkele vage strepen over de glazen van m'n bril. Ik herken het verschijnsel, maar kan het nu - midden in de winter - eigenlijk niet goed plaatsen.

 

Ik kijk wat beter om me heen en stel vast dat m'n ingeving wel degelijk klopt. Overal om me heen hangen lange draden spinrag. Een deel daarvan loopt van boomstam naar boomstam. De rest hangt aan de stammen en takken en beweegt langzaam in het zachte briesje dat er staat. En omdat ik - eerst zonder het te beseffen - door al deze spinragdraden heen loop, verzamel ik een flinke hoeveelheid daarvan op m'n kleren, hoofd en bril. Geen onbekend verschijnsel, zoals ik al schreef, maar wel eentje dat in de herfst thuishoort en niet midden in de winter.

 

Het is echter al een aantal dagen achtereen boven nul. Kennelijk zijn de spinnen daardoor massaal uit hun winterschuilplaats tevoorschijn gekomen en aan de slag gegaan. En, aan de hoeveelheid spinrag die overal hangt te zien, in rap tempo bovendien. Er moet echter wel iets zijn geweest dat hun werk heeft beïnvloed, want er is nergens ook maar iets te zien dat op de structuur van een echt web lijkt. Al wat er is te zien, zijn lange draden die lukraak heen en weer lopen of aan een tak hangen te bungelen. Schijnbaar doelloos, maar wellicht is er iets dat ik niet weet.

 

Dat was gisteren. Vannacht heeft het licht gesneeuwd waardoor het vanochtend mogelijk was om de overdaad aan spinrag op de gevoelige plaat vast te leggen.