dinsdag 30 april 2013

Walpurgis

Vandaag vieren de Zweden Valborg oftewel Walpurgis en dat is een goed excuus om een lekker vuurtje te maken.

zondag 28 april 2013

Broodjes bakken

Wanneer mijn baasje de gietijzeren pan uit de kast haalt, weet ik direct wat er gaat gebeuren. We gaan buiten vuurtje stoken en broodjes bakken!


Terwijl de broodjes in de pan liggen te rijzen, lig ik geduldig te wachten. Straks krijg ook ik mijn deel van deze lekkere warme bolletjes. Heerlijk trouwens ook dat alle sneeuw en ijs zijn verdwenen. Nu kan ik weer overal lopen, liggen en rollen.

zaterdag 27 april 2013

Veranderd

In de twee weken die we zijn weggeweest, is het uitzicht vanaf onze 'werkplek' behoorlijk veranderd. Alle sneeuw is inmiddels verdwenen. En daardoor heeft de overheersend witte kleur waar we maandenlang tegenaan hebben gekeken, weer plaatsgemaakt voor het vertrouwde bruin en groen. Daarmee is wat dat betreft ook alles gezegd, want er is nog nergens uitlopend blad of gras te ontdekken. Dat was bij onze terugkomst eigenlijk wel een tegenvaller. Want toen we uit het al behoorlijk groen wordende Nederland weggingen, hoopten we stiekem dat we ook hier door een vleugje fris lentegroen zouden worden begroet. Maar nee, dat zat er niet in.
 
Ook moeten we het nu zonder de regelmatige bezoekjes van 'onze' reetjes doen. Het is natuurlijk alleen maar goed dat onze wintergasten weer dieper de bossen zijn ingetrokken, maar we zouden liegen als we zouden zeggen dat we ze niet missen. Wat dat betreft is er de afgelopen maanden een band gesmeed die veel sterker is dan alle voorgaande jaren het geval is geweest. We hopen dan ook van ganser harte dat we binnenkort hier of daar nog een glimp van deze dieren mogen opvangen, zodat we weten dat het goed met ze gaat.
 
De enige dieren die zich nog in grote hoeveelheden laten zien, zijn de vogels. Zij zijn bezig het laatste beetje van onze voorraad vogelvoer soldaat te maken. En voor de zekerheid wroeten ze ook met man en macht in de grote hopen schillen en doppen die overal over ons erf verspreid liggen. Want daartussen zou natuurlijk nog best wel eens iets eetbaars verscholen kunnen liggen.

vrijdag 26 april 2013

Een kleine wereld

Naar aanleiding van onze reis naar Nederland ontvingen we naast de reacties op onze blog ook enkele mails. Eén daarvan was van een trouwe lezeres die vlak bij de Grebbeberg blijkt te wonen. Ze schreef ons dat ze daar normaal gesproken elke maandagmiddag met een vriendin gaat wandelen. Afgelopen maandag echter - toen wij daar een wandeling maakten - is ze bij hoge uitzondering niet gegaan omdat haar vriendin was verhinderd. Anders hadden we elkaar zomaar kunnen tegenkomen! Voor ons is dit weer typisch zoiets dat ons regelmatig doet afvragen of toeval nu bestaat of niet... Het is in elk geval een kleine wereld waarin we leven.

donderdag 25 april 2013

Weer thuis

Gisteravond kwamen we na bijna de hele dag onderweg te zijn geweest weer terug in Laggåsen. Terwijl de schemering al was ingevallen, legden we de laatste meters over de gravelweg af. In het midden van de foto zie je de weerspiegeling van het licht van de koplampen van de auto in de reflector op onze brievenbus.


Vervolgens reden we ons pad in, na twee slingerende bochten het laatste heuveltje op en toen waren we weer thuis.

woensdag 24 april 2013

Op het strand

Wanneer mijn baasje de deur van de auto open doet, hoor en ruik ik het al. Het geraas van de wind, het gebulder van de golven en de zilte zeelucht. We zijn bij het strand! Er gaat een golf van opwinding door me heen en als mijn baasje me niet had tegengehouden, dan was ik zo uit de auto gesprongen.
 
Voordat we naar Zweden verhuisden, kwamen we vaak op het strand. Daar kon ik - gek gemaakt door allerlei opwindende geuren en geluiden - naar hartelust rennen en ravotten. En nu ik dan na bijna acht jaar weer eens die oude maar o zo bekende sfeer proef, besef ik ineens dat ik deze best wel heb gemist.
 
Nadat mijn baasje me uit de auto heeft getild, gaan we strand op. De vermoeidheid van de jaren valt als bij toverslag van me af en voor even ga ik weer tekeer als de jonge hond die ik ooit was. Ik ren langs de waterlijn, loop te dollen met een stok, speel tikkertje met de strandvogels en rol lekker door een dode vis. Dat laatste stelt mijn baasje trouwens niet op prijs en komt me op een reprimande te staan. Mij deert dat echter niet, ik heb de middag van mijn leven!




Terug naar Zweden - 2

Het is een prachtige ochtend met flink wat zonneschijn. Na het ontbijt nemen we in de luwte van de auto een bescheiden zonnebad. Tegen een uur of negen sturen we de auto weer de snelweg op. 

 
Bij Kopenhagen rijden we de laatste afslag in Denemarken voorbij: bestemming Zweden!


Na de Sonttunnel krijgen we de Sontbrug in zicht. Het is nu minder mistig dan tijdens de heenreis, dus hebben we een redelijk uitzicht op de zee en de kust.


De Sontbrug zelf is een waar kunstwerk.


Bij de grens worden we gecontroleerd door de douane. Bovendien moet Nicôle - die achter het stuur zit - een blaastest doen. Alcohol in het verkeer is en blijft iets waarop in Zweden veel wordt gecontroleerd. Aan het einde van de ochtend maken we een tussenstop bij het strand van Båstad, vlak bij de plek waar we tijdens de heenreis overnachtten.

dinsdag 23 april 2013

Terug naar Zweden - 1

Na enkele gezellige dagen met onze ouders te hebben doorgebracht, is het tijd om de terugreis naar Zweden te aanvaarden. We nemen afscheid - ook van de konijntjes die elke dag tijdens de dageraad en schemering rond onze kampeerplek rondscharrelden, pakken de auto in en zetten weer koers naar het noorden.


Via de Elbetunnel in Hamburg...


komen we uiteindelijk in Denemarken.


Daar zien we - net als tijdens de heenreis - in de velden en akkers langs de snelweg heel veel reetjes en fazanten. En af en toe een typisch Deens kerkje met een van een trapgevel voorziene toren.  


In het begin van de avond rijden we over de Grote Beltbrug naar het Deense eiland Seeland, waar we overnachten.

maandag 22 april 2013

De Grebbeberg

Na ons bezoek aan De Hoge Veluwe maken we met de auto nog een toeristisch rondje dat ons onder andere over de Grebbeberg voert. Deze ruim vijftig meter hoge heuvel maakt deel uit van de Utrechtse Heuvelrug en was door zijn strategische ligging lange tijd van groot historisch belang. De laatste keer dat er hier zwaar is gevochten was na de Duitse inval in Nederland in mei 1940. Toen hielden de Nederlandse strijdkrachten hier drie dagen lang stand tegen de Duitsers voordat ze zich moesten terugtrekken. Iets achter de top van de berg ligt een militaire erebegraafplaats.


Uitzicht vanaf de Grebbeberg, in de verte de Nederrijn.


Boven op de berg ligt een aarden verdedigingswal die oorspronkelijk uit de zevende eeuw na Christus stamt.


Op verschillende plaatsen langs deze wal staat het gewoon speenkruid - een ranonkelachtige - in bloei.

De Hoge Veluwe

We bezoeken het Nationaal Park De Hoge Veluwe. Het is er erg rustig en dat is natuurlijk niet zo vreemd op een maandagmorgen zo vroeg in het seizoen. Op een ree en enkele buizerds na, zien we helemaal geen wild. Wel zien we overal enorme stukken omgewoelde grond als bewijs voor het feit dat er hier in elk geval een flink aantal wilde zwijnen moet zijn.


Ook vanuit één van de speciale wildobservatieplaatsen is er helemaal niets te zien.


Het natuurgebied biedt een diversiteit aan landschappen. Verschillende soorten bos alsmede heide en zandverstuivingen wisselen elkaar af.


Ook zijn er vele picknickplaatsen, waar we natuurlijk dankbaar gebruik van maken.

 
In de weekends en in vakantietijd moet je hier waarschijnlijk niet zijn, maar zo op een doordeweekse dag is het park wat ons betreft een aanrader.

zaterdag 20 april 2013

Rustig aan

We zijn bij onze ouders te gast en doen het een paar dagen rustig aan. Volgende week zullen we weer langzaam richting het noorden gaan reizen. Gelukkig kan Jeanny het prima vinden met z'n maatje Joey, de hond van onze ouders.

vrijdag 19 april 2013

Bedankt

Even terug in de tijd. In het begin van de week begon één van de chronische aandoeningen waarvan Jeanny last heeft zodanig op te spelen dat we de hulp van een dierenarts moesten inroepen. Gelukkig verbleven we toen nog in de buurt van onze oude woonplaats zodat we bij onze voormalige dierenarts terecht konden. Daar werden we direct en prima geholpen en nu zijn we met een diagnose en een flinke hoeveelheid medicijnen weer op pad. Alhoewel pas over enkele weken kan worden vastgesteld of de behandeling aanslaat, lijkt het er nu in elk geval op dat Jeanny's klachten niet erger worden of zelfs licht afnemen. We hopen er maar het beste van! En Harry Wolters bedankt!

donderdag 18 april 2013

Stilte

We zetten koers naar de Veluwe om daar nog enkele dagen met onze ouders door te brengen. We maken een tussenstop bij het Uitgeestermeer om samen met Jeanny de benen te strekken. Het recreatiegebied is helemaal verlaten zodat onze hond ook nog even lekker los kan rennen.


Aan de rand van het recreatiegebied ligt een zogeheten stiltegebied. Enkele weken voor onze emigratie naar Zweden waren we ook hier. Toen verbaasden we ons er over dat op deze plek een dergelijk gebied werd gehandhaafd. Het 'stiltegebied' ligt namelijk amper honderd meter van de autosnelweg A9 verwijderd. En achter het bordje bij het toegangshek strijden het lawaai van de in een ononderbroken stroom voorbijrazende auto's en het oorverdovende gebulder van de met hooguit twee minuten tussenruimte naar de Polderbaan onderweg zijnde vliegtuigen om de macht. Het was wat ons betreft niet bepaald een plek om tot rust te komen.

Inmiddels is het doek voor dit stiltegebied gevallen. Enkele weken geleden las ik dat de provincie Noord-Holland heeft besloten om het van de lijst van dergelijke gebieden af te voeren. En volgens een woordvoerder van de provincie is het ook in de resterende twee - van de oorspronkelijk tien - stiltegebieden in Noord-Holland al in de verste verte niet meer stil. Nee, vertel ons iets nieuws...

Overbevolkt

Nog enkele indrukken van onderweg. Om te beginnen zagen we in het noorden van Duitsland enorm veel reetjes in de weilanden langs de weg. En dan niet één, twee of drie dieren per keer, maar veelal groepen van wel tien tot twintig dieren. Vervolgens het feit dat het naarmate we zuidelijker kwamen, steeds groener werd. Er was wat het voortschrijden van de lente betreft duidelijk verschil met Zweden, maar bij lange na niet de gebruikelijke drie tot vier weken. Dan de grote variëteit aan vogels die we in de weilanden in Groningen en Friesland zagen. Misschien zijn deze weilanden wel net zo overbevolkt als de rest van Nederland. We hebben het dan echter wel over een soort van overbevolking waar wij niet zo heel veel problemen mee hebben.
 

woensdag 17 april 2013

Bedevaart

Tijdens ons verblijf in de duinstreek overnachten we precies tussen twee bedevaartsoorden in. Allebei hebben ze een zogeheten heilige bron aan het water waarvan heilzame krachten worden toegedicht. De eerste van de twee ligt een kleine kilometer naar het oosten en is de Kapel in Heiloo, of het Maria Heiligdom 'Onze Lieve Vrouwe ter Nood' zoals deze plek officieel heet. Alhoewel we niet religieus zijn, bezochten we deze plek in het verleden met enige regelmaat om er een kaarsje te branden en diepere gedachten te vinden.


Het binnenplein voor de Kapel met de Runxputte of 'Mariabron'.


Het interieur van de Kapel.

 
Eén van de fraaie wandschilderingen die de Kapel rijk is.


Het tweede bedevaartsoord ligt amper een kilometer naar het westen en was mij - ik durf het haast niet te zeggen - totaal onbekend. Totdat ik er vanochtend vroeg tijdens een wandeling vlak na zonsopgang min of meer tegenaan liep. Het is de heilige bron op de Adelbertusakker in Egmond-Binnen. Klik op onderstaande foto als je meer wilt lezen over deze historisch bijzondere plek.


De heilige bron op de Adelbertusakker.

 
Het toeval wil dus dat we ons kamp tussen twee 'heilige' plekken hebben opgeslagen en ik vraag me af of dat een diepere betekenis heeft. Het kan natuurlijk zo zijn dat deze gedacht puur en alleen voortkomt uit de fascinatie die ik altijd al voor dergelijke plekken heb gehad, of zit er toch meer achter?

dinsdag 16 april 2013

Tijd voor onszelf

Tijdens dit bezoek aan Nederland nemen we heel bewust de tijd voor onszelf. We bezoeken slechts een beperkt aantal familieleden en bekenden. Daarnaast zoeken we plekjes uit ons verleden op en maken we veel mooie wandelingen.


Door de polder vlak voor zonsopgang.


Door de bollenvelden vlak na zonsopgang.


In de meeste bollenvelden is trouwens nog helemaal geen kleur te zien. Alleen de narcissen en hyacinthen staan hier en daar - dus lang niet overal - al in bloei. Net als bij ons in Zweden loopt de natuur ook hier drie tot vier weken achter.

 
En door het Noordhollands Duinreservaat, waar we vroeger heel vaak kwamen. Het voelt trouwens wel raar wanneer we een kaartje moeten kopen om de duinen überhaupt in te mogen. Dat zijn we in Zweden niet gewend. Net zo min als verplicht op de paden blijven overigens. Desondanks vermaken we ons er prima. 

maandag 15 april 2013

Iets extra's

Voor mij is deze reis naar Nederland een bijzondere. Want alhoewel ik na onze emigratie meerdere keren naar mijn oude thuisland ben teruggeweest, lag daar altijd een andere reden aan ten grondslag dan het - om wat voor reden dan ook - teruggaan naar Nederland zelf. Het weer in Nederland zijn was dan puur het gevolg van iets anders. Dit keer is de eerste keer in bijna acht jaar tijd dat ik hier ben omdat ik er voor heb gekozen om hier naartoe te komen om bepaalde mensen en plekken weer eens te zien. Voor Nicôle ligt het net even anders, want die is al vele malen puur en alleen voor familiebezoek terug naar Nederland geweest.
 
Toch ligt deze reis ook voor Nicôle net even anders dan 'normaal'. Omdat we de laatste tijd veel met 'deel drie' van onze boekenserie zijn bezig geweest, hebben we ongewoon veel over ons verleden - en ook de toekomst trouwens - nagedacht. Wat het verleden betreft is dat niet beperkt gebleven tot de periode die ons binnenkort te verschijnen derde boek beslaat. We zijn veel verder teruggegaan in de tijd en daarbij hebben we het niet alleen veel over ons verleden in Nederland, maar ook veel over onze aanvankelijke plannen om naar Oostenrijk te emigreren gehad. En in het verlengde daarvan heeft deze reis zeker iets extra's. Zeker als je weet dat we van plan zijn om in de loop van dit voorjaar ook koers te zetten naar Oostenrijk. Puur voor ons plezier natuurlijk, maar wellicht ook een beetje om dat stuk van ons verleden naar de toekomst toe een goede plek te geven.

zondag 14 april 2013

Voor ons alleen

Uiteindelijk bereiken we de eindbestemming van het eerste deel van deze reis: de duinstreek van Noord-Holland. Daar woonden we voor onze emigratie naar Zweden. Het is prachtig weer. De zon doet erg haar best en het is dik in de twintig graden. Het is nauwelijks voor te stellen dat het slechts enkele dagen geleden ook hier nog vroor. Op de camping waar we neerstrijken zijn we de eerste gasten van het seizoen en hebben we het rijk voor ons alleen.


We sluiten de dag af met een prachtige zonsondergang.

Onderweg - vervolg

Gisteravond eindigde de reis net over de Nederlandse grens. We overnachtten op hetzelfde adres waar ik ongeveer een jaar geleden tijdens de terugreis naar Zweden ook al een tussenstop maakte: Boerderij Hermans Dijkstra in Midwolda, een absolute aanrader. En nee, deze 'reclame' is niet gesponsord, maar komt recht uit het hart.


De voorgevel van het monumentale pand.


Een herinnering aan het vervlogen verleden van de gouden graantijden.


We nemen de toeristische route die ons naar de kust - en de Waddenzee - voert.


Op de dijk bij Lauwersoog stormen we bijna uit onze kleren.


De vissershaven van Lauwersoog.

 
Geschiedenisles op de Afsluitdijk. Wie weet het nog?