donderdag 30 mei 2013

Oranjetipjes

Het is tropisch heet. Er hangt een sterke kruidige geur over de velden en er fladderen voor deze tijd van het jaar opvallend veel vlindertjes in het rond. Het zijn bijna zonder uitzondering oranjetipjes, een vlindersoort die we hier al onze voorgaande lentes maar weinig hebben gezien.

woensdag 29 mei 2013

Genieten!

Tijdens onze afwezigheid zijn naast het gras ook alle andere planten en kruiden behoorlijk - en soms zelfs explosief - gegroeid. Zo ook de brandnetels en daar maken we graag gebruik van om verse brandnetelsoep te maken. Een deel om meteen op te eten en tevens een voorraadje om in te vriezen, daar leent deze heerlijke soep zich namelijk uitstekend voor.


Op de foto hierboven de gekookte en fijngesneden brandnetels voordat ze aan de 'soep' worden toegevoegd. Lees voor het volledige recept de post die we hierover vorig jaar schreven.
 
 
Zo, en nu gaan we aan tafel. Op het menu staan verse brandnetelsoep en versgebakken brood uit onze buitenkeuken. Dat wordt genieten!

dinsdag 28 mei 2013

Druk, druk, druk...

Na onze thuiskomst en de viering van ons achtjarig jubileum in Zweden moesten we even stevig aan de bak. Zo was het gras - dat op sommige plaatsen twintig centimeter hoog stond - nodig aan een maaibeurt toe. Daarnaast ontkwamen we er niet aan om de auto van binnen en van buiten grondig schoon te maken. Ook moesten er enkele wassen worden gedraaid en moesten we boodschappen doen om nieuwe voorraden te kopen om de lege keukenkastjes en koelkast te vullen. Tussendoor maakten we enkele wandelingen in de omgeving - om er achter te komen dat er wederom enkele forse stukken bos zijn gesneuveld - en namen we onze buitenkeuken weer in gebruik om brood te bakken. Druk, druk, druk dus.

maandag 27 mei 2013

Acht jaar Zweden

Misschien wordt het ooit nog wel eens de titel van een boek, maar vooralsnog staat 'Acht jaar Zweden' gewoon voor het feit dat we vandaag op de dag af acht jaar in Zweden wonen. Het is dus een bijzondere dag die we traditiegetrouw vieren met een waar culinair feest.


En om alle verontruste schrijvers van mailtjes gerust te stellen het volgende. Nee, we zijn niet van plan om het Hoge Noorden voor de Oostenrijkse Alpen te verwisselen. Daar mag je namelijk geen vuurtjes stoken en hoe zouden we dan de verjaardag van onze emigratie moeten vieren?

zondag 26 mei 2013

Terug naar Zweden

We zijn in twee etappes naar de Duitse noordkust teruggereden. Gewoon over de Autobahn, maar wel relaxt. Vooral het meest oostelijke traject parallel aan de grens met Polen was wat verkeer betreft erg rustig. Vlak voordat we Oostenrijk verlieten, reden we langs de vesting van Werfen die al honderden jaren de route van de stad Salzburg naar het zuiden domineert. Eind zestiger jaren van de vorige eeuw was de vesting het decor van de filmklassieker Where eagles dare.


Naarmate we verder naar het noorden kwamen, werd het weer steeds slechter. Uiteindelijk reden we urenlang in hevige regen. Later hoorden we van Oostenrijkse kennissen dat het daar - de dag nadat we waren vertrokken - zelfs stevig had gesneeuwd. Net als tijdens de heenreis werd ons uitzicht in Duitsland ook nu weer grotendeels bepaald door het geel van de velden met in bloei staand koolzaad.


Na de overtocht naar Zweden - nu met de TT-Line die de hutten op de boot wel had schoongemaakt - reden we via de westkust richting het noorden. We overnachtten op een camping op het eiland Orust...


en tweemaal 'in het wild' in de Värmlandse natuur. En geloof het of niet, deze verlaten plekjes in het bos waren - samen met de plek aan het strand waar we tijdens de heenreis overnachtten - onze mooiste slaapkamers van de hele reis.

zaterdag 25 mei 2013

Afscheid...

Enkele dagen geleden namen we afscheid van de Bischofsmütze...

 
de hoog boven Filzmoos uit torende meiboom - Oostenrijks variant op de Zweedse midzomerboom...


de kamer waar we een week verbleven - rechtsboven in spiegelbeeld...


en last but not least onze gastgevers Traudl en Adi, met wie het weerzien na bijna negen jaar allerhartelijkst was.

vrijdag 24 mei 2013

Nieuw verschenen!

Berichten uit Zweden 2007
Dagboek van twee landverhuizers

In 2005 emigreerden Ben en Nicôle Heerland naar Zweden. In hun eerdere boeken Naar de Noorderzon en In het Hoge Noorden verhaalden ze al uitgebreid over hun emigratie en de enorme veranderingen die daardoor in hun leven plaatsvonden. In dit boek vertellen ze verder over hun avontuurlijke leven in het land van de midzomernacht. Een leven waar de sleur maar geen greep op krijgt en dat het duo in korte tijd meer verrassingen en uitdagingen voorschotelt dan de meeste andere mensen in een heel leven kunnen behappen.

Berichten uit Zweden 2007 is het derde boek over ons leven in Zweden en het vervolg op onze eerdere boeken Naar de Noorderzon en In het Hoge Noorden. In ons derde boek doen we aan de hand van dagboekfragmenten en korte stukjes verslag van wat we zoal in het jaar 2007 beleefden. Zo wordt de lezer onder andere deelgenoot van hoe we in contact komen met Paralympisch en wereldkampioen zwemmen voor gehandicapten Anders Olsson, hoe onze onderneming zo veel werk aantrekt dat we drastische keuzes moeten maken, hoe onze vriendin Ewy het slachtoffer wordt van een killer-bacterie, hoe de terugkeer van de wolf in de Zweedse bossen voor een hoop tumult zorgt, hoe we steeds vaster wortelen in onze nieuwe woonomgeving en tal van andere wetenswaardigheden over ons leven op het Zweedse platteland.
 
Berichten uit Zweden 2007 is uitgegeven in eigen beheer en alleen te koop via de Duitse en Engelse webwinkels van Amazon. Als je het boek bij Amazon in Duitsland bestelt, dan is de verzending naar adressen in Nederland en België gratis. Door het boek te kopen, steun je ons bij onze schrijfwerkzaamheden en het actueel houden van onze weblog. En als je het boek koopt, doe dat dan via onderstaande link. Dat levert ons enkele extra procentjes op. Alvast bedankt daarvoor.


Berichten uit Zweden 2007
Dagboek van twee landverhuizers
Auteur: Ben & Nicôle Heerland
Foto’s: Ben & Nicôle Heerland
1e druk mei 2013, 155 pagina's
ISBN 978-1484823439
Prijs 14,95 euro plus eventuele verzendkosten
(bij Amazon.de verzending naar Nederland en België gratis)

Amazon Duitsland vermeldt op haar website de prijs van het boek inclusief 7% Duitse BTW - 15,09 euro. Bij levering naar adressen in andere EU-landen wordt de prijs aangepast naar het BTW-tarief van het land waarnaar het boek wordt verstuurd. Voor leveringen naar bijvoorbeeld Nederland, België en Zweden geldt 6% BTW en wordt de prijs van het boek derhalve 14,95 euro. Deze prijsaanpassing wordt bij het afronden van de bestelling gedaan.

donderdag 23 mei 2013

Oostenrijk versus Zweden

Uiteraard ontkomen we er niet aan om het land van onze dromen - Oostenrijk - en het land waar we naartoe emigreerden - Zweden - op een aantal punten met elkaar te vergelijken. Weet echter wel dat we daarbij verre van objectief zijn en alleen kijken naar enkele dingen die ons opvallen en die voor ons zwaar wegen.

 
Allereerst het uitzicht. Het Oostenrijkse berglandschap met haar prachtige vergezichten wint het wat ons betreft met groot gemak van Zweden waar de hoogteverschillen in een groot deel van het land veel minder zijn. Ook de zorg die er in Oostenrijk aan wordt besteed om het uitzicht in het belang van de toeristenindustrie mooi te houden, is goed voor extra punten. In Oostenrijk is de bosbouwindustrie ondergeschikt aan het toerisme en daarom zul je in dit Alpenland niet snel de enorme kaalgekapte en compleet verwoeste gebieden vinden die in Zweden steeds meer 'normaal' worden. Aan de andere kant loopt er bij ons in het Hoge Noorden een grote verscheidenheid aan wilde dieren letterlijk door de tuin en dat zul je in Oostenrijk weer niet snel meemaken.
 
Vervolgens de rust, onlosmakelijk verbonden met de hoeveelheid mensen die in een bepaald gebied wonen, recreëren, vakantie vieren enzovoort. Wat dat betreft constateren we dat het in Oostenrijk vele malen drukker - en dus veel minder rustig - is dan in Zweden. En alhoewel het de laatste jaren ook daar steeds drukker is geworden, is het gebied in waar wij in Zweden wonen nog steeds een oase van rust vergeleken met de plek waar we ons nu in Oostenrijk bevinden.

 
Ten slotte de vrijheid. In Oostenrijk word je middels een woud van bordjes gebombardeerd met boodschappen over wat er allemaal niet mag: parkeren verboden, honden aan de lijn, geen toegang, privé grond, op de paden blijven, hondenpoep opruimen, kamperen verboden, vuur maken verboden, geen bloemen plukken en ga zo maar door. En om in Oostenrijk in de maatschappij te kunnen functioneren lijkt het ons dat je op alle fronten mee moet doen met de waan van alledag. Met non-confirmisme kom je in dit prachtige land - waar uiterlijk vertoon belangrijk is - niet ver. Tja, en waar blijven wij dan? Gewend als we zijn om te doen en - vooral ook - te laten wat we willen. Meestal tegen de stroom ingaand. En verslaafd aan vuurtje stoken. Nee, wat dat betreft kunnen we ons een leven in Oostenrijk eigenlijk niet meer voorstellen. Alles bij elkaar genomen lijkt Zweden op dit moment veel beter bij ons te passen dan Oostenrijk, dit natuurlijk wel met de kanttekening dat we sinds onze emigratie enorm zijn veranderd.

woensdag 22 mei 2013

Eerste indrukken

Met oorverdovend lawaai komen de trikes de hoek om rijden. Het zijn er vier in totaal en ze stoppen precies bij ons pension voor de deur. Eén voor één rijden ze achteruit de parkeerplaats op. "Misschien moeten ze alleen maar omdraaien", zegt Nicôle tegen me. Maar nee, de motoren van de driewielers worden uitgezet en de in stoere leren pakken gehulde berijders klauteren van hun machines af. Dan loopt de aanvoerder van het stel naar de voordeur toe en even later weten we dat de motormuizen vannacht de kamers naast ons zullen bevolken. Zowel bij Nicôle als bij mij schiet de volgende gedachte door het hoofd: nu is het gedaan met de rust.
 
Niets is echter minder waar. De van redelijk wat overtollige kilo's voorziene trike berijders zijn veel beleefder en rustiger dan de meeste andere pensiongenoten die we tijdens onze vele verblijven in Oostenrijk hebben meegemaakt. Eén van hen krijgt van de rest zelfs een reprimande wanneer hij 's avonds op de gang nog iets probeert te fluisteren. Sst, stil moet het zijn! Tja, eerste indrukken kunnen soms behoorlijk bedriegen.

dinsdag 21 mei 2013

Hooikoorts

Ik was het eigenlijk helemaal vergeten, maar ik ben hooikoorts patiënt. Toen we nog in Nederland woonden, had ik elk jaar maandenlang behoorlijk last van deze aandoening. En ook tijdens onze vakanties naar Oostenrijk werd ik geplaagd door deze kwaal. Na onze emigratie naar Zweden heb ik er echter nauwelijks meer problemen mee gehad. Slechts af en toe heb ik last van 'brandende' ogen. Maar zeker niet zo erg als vroeger en bovendien gaat dat dan altijd weer heel snel over.
 
Zoals ik al schreef was ik mijn overgevoeligheid voor pollen dus helemaal vergeten. Totdat we aan onze reis naar Oostenrijk begonnen. Al in het zuiden van Zweden kreeg ik op ouderwets heftige manier last van de verschijnselen waarmee deze aandoening gepaard gaat. En geloof me, dat was geen pretje. Ook in Duitsland werd ik behoorlijk geplaagd. Nu we in Oostenrijk in de bergen zitten, gaat het iets beter. Maar ook hier voel ik me door de hooikoorts af en toe knap beroerd. Zo is deze reis ook op een onverwachte manier een confrontatie met het verleden. Maar dan één die ik liever niet had meegemaakt.

maandag 20 mei 2013

Gesloten deuren

Omdat Ben de wandeling van gisteren nog aardig in de benen voelt, is het vandaag mijn beurt voor een grotere wandeltocht. Ik besluit om vanuit Filzmoos naar de Sulzenalm te lopen, die - enkele reis - twee uur duurt volgens de routeborden. Allereerst passeer ik de Rettensteinhütte met op de achtergrond de Rettenstein, ook wel Rötelstein genaamd.


Tijdens een plaspauze in het bos kom ik dit fraaie bloempje tegen, waarvan ik helaas de naam niet ken maar die ik in Zweden nooit heb gezien.


Wanneer ik bijna bij de Sulzenalm ben krijg ik deze fraaie hutjes in het zicht, met op de achtergrond de Bischofsmütze. 


Ook passeer ik nog de Krahlehenhütte en verheug me op een smakelijke Almjause en verfrissend drankje. Aangezien de hut versierd is met fraaie bloemen verwacht ik dat er wel bedrijvigheid moet zijn. Helaas zit de deur nog op slot en moet ik hopen dat men bij de Sulzenalm wel al op bezoekers rekent.


Maar helaas, ook bij de Sulzenalm zijn de deuren nog gesloten en doet het welkomsbord met daarop 'kom binnen' zelfs wat spottend aan. Gelukkig heb ik mijn eigen lunchpakket in de rugzak en kan ik alsnog wat nieuwe energie opdoen voor de terugtocht.


Die voert me via een natuurpad langs enkele kaalgekapte stukken bos. Ook in Oostenrijk wordt dus bos gekapt, zij het veel kleinschaliger dan in Zweden. Het zagen wordt met de hand gedaan en de boomstammen worden met een lier uit het bos getrokken. De houtzagers hebben kennelijk lol in hun werk, gezien de verschillende 'kunstwerkjes' die ik op de route tegenkom. Zo'n vier uur na vertrek sta ik weer in Filzmoos en heb ook ik vermoeie benen maar een voldaan gevoel!

Bloemenpracht

Ondanks het feit dat we ons op ruim duizend meter hoogte bevinden, is de lente hier in Oostenrijk al veel verder voortgeschreden dan in onze woonomgeving in Zweden. Het gras staat op sommige plaatsen al dertig centimeter hoog en er is een overvloed aan prachtige bloemen, iets waarop we in Zweden normaal gesproken tot half juni moeten wachten.








zondag 19 mei 2013

Hofpürglhütte

Vandaag ga ik proberen om naar de Hofpürglhütte - zie de vorige post van Nicôle - te lopen. Het is de vraag of ik deze kan bereiken, want hoger in de bergen ligt er nog aardig wat sneeuw. Ik ga op pad en win al snel hoogte ten opzichte van het dorp in het dal.


Naar het zuiden heb ik prachtig zicht op de besneeuwde toppen van de Alpen.


Na een dik uur klimmen kom ik in de sneeuw terecht. Deze is echter goed te belopen en levert geen problemen op. Het pad naar de Hofpürglhütte - iets rechtsboven het midden van de foto - loopt via de rotspartij rechtsonder de hut.


Wanneer ik het besneeuwde stuk ben gepasseerd, kom ik in een dorre weide die helemaal vol staat met krokussen. Wat een prachtig gezicht!


Het steile pad over de rotspartij onder de hut is gelukkig vrij van sneeuw. Een kleine twee uur nadat ik uit het dorp ben vertrokken, sta ik bij de hut.


Nog een keer het uitzicht naar het zuiden. In de verte ligt Filzmoos en onder op de foto het besneeuwde stuk waar ik door moest voordat ik in de dorre weide met de krokussen kwam.


Achter de hut ligt nog enorm veel sneeuw. Ik had het idee om misschien ook een stuk langs de bergwand op onderstaande foto te lopen, maar dat is helaas niet mogelijk. Na een half uurtje lekker in de zon te hebben gezeten, begin ik aan de wandeling terug naar het dorp.

zaterdag 18 mei 2013

Alleen op pad

Terwijl Ben op Jeanny past, maak ik een wat langere wandeling dan gebruikelijk. Vanwege de artrose in haar poot, kan de hond helaas niet mee op deze mooie tocht. Na een steile klim vanaf de rand van het dorp, kijk ik op de kerk van Filzmoos neer.


Even verderop krijg ik zicht op de Bischofsmütze, de berg die haar naam te danken heeft aan de twee uitstekende punten, die samen de vorm van de mijter hebben. Een bisschopsmuts dus!


In de wintermaanden is de Kleinbergalm een druk bezocht restaurant aan de skipiste, maar ik moet me vandaag tevreden stellen met mijn meegebrachte lunchpakket. Niet dat ik dat erg vind, want ik heb in elk geval het rijk alleen en geniet in alle rust van het uitzicht.


Ik vervolg mijn tocht richting Schwarze Lacke, een meer dat haar naam te danken heeft aan de kleur die het gronderige water heeft.


Aan de rand van het meer hangt een bord met daarop nog een mooie sage. Ik heb noch de gouden koets die op de bodem van het meer ligt noch de lintworm die hem bewaakt of de draak die eveneens in het meer schijnt te huizen kunnen ontdekken, maar misschien ben ik inmiddels wel te oud voor sprookjes?


Een dier dat ik wél tegenkwam tijdens mijn wandeling was deze hagedis. Gelukkig was het zo vriendelijk om even rustig te poseren, want het duurde even voordat ik de camera scherp gesteld had. 


In het verleden hebben we de hut op onderstaande foto meerdere malen bezocht. Ditmaal moest ik het doen met een vergezicht, want de op 1.703 meter gelegen Hofpürglhütte ligt vandaag niet op mijn route.


De sneeuw die de Bischofsmütze bedekt, zal nog geruime tijd blijven liggen. Sterker nog, aan het eind van de week verwachten de weerkundigen zelfs nieuwe 'voorraden'!

vrijdag 17 mei 2013

Rossbrand

Op een kleine achttienhonderd meter hoogte ligt aan de noordkant van de bergen nog behoorlijk wat sneeuw, zoals hier bovenop de Rossbrand. Iets verderop houdt de weg op en kunnen we tussen de hoge sneeuwwallen nog maar net omdraaien.


Het uitzicht op de Bischofsmütze is hier vandaan nog veel mooier dan vanuit het dal, een dikke zevenhonderd meter lager.

 
We maken een korte wandeling, waarbij de bij vlagen stormachtige wind serieuze pogingen doet om ons van de berg af te blazen.


Ondanks de heiige lucht hebben we naar het zuiden mooi uitzicht op diepe dalen omringd door met sneeuw bedekte bergen.


Dan gaan we weer verder. Op zoek naar een plek in de luwte om van het door ons meegebrachte eten en drinken te genieten.