Afgezien van de vele vogeljongen zien we ook aardig wat ander nieuw leven. Tijdens één van onze avondwandelingen houdt Nicôle plotseling stil, Jeanny en mij met een handgebaar manend om hetzelfde te doen. Terwijl we alledrie langzaam door onze knieën zakken, volg ik met mijn blik Nicôle's wijzende vinger. En daar zie ik - half verborgen achter een wirwar van omgezaagde bomen - vier dassenjongen enthousiast wroetend de bosgrond verkennen. Met hun karakteristieke zwarte gezichtsmaskers en hun bijzonder zacht uitziende vacht lijken het net pluche knuffelbeesten in plaats van roofdieren die hun leven grotendeels wroetend in en onder de grond doorbrengen. Enkele minuten lang zijn we in staat om de dassen zonder dat deze ons in de gaten hebben van dichtbij te bekijken. Maar dan duurt het onze hond te lang en brengt ze een opgewonden blaf ten gehore waarop de dassen met een hoop geritsel bliksemsnel uit het zicht verdwijnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Bedankt voor het lezen van onze blog.
Je kunt hier een reactie achterlaten. Alle reacties zullen worden gelezen en, indien nodig, beantwoord. We stellen het op prijs als je je naam achterlaat, per slot van rekening zijn ook wij niet 'anoniem'. Reclame en off-topic reacties zullen niet worden geplaatst. Gebruik voor persoonlijke berichten het e-mailadres op de contactpagina.
Je reactie verschijnt niet direct op de blog. Deze wordt pas geplaatst nadat wij deze hebben gelezen.
Nogmaals bedankt en... vergeet niet van elke dag te genieten!