zaterdag 30 november 2013

Avondgloed

Het is tegen drieën en ik zit achter mijn bureau. Langzaam maar zeker begint het buiten alweer donker te worden. Wanneer ik door het raam omhoog kijk, zie ik boven de boomtoppen een prachtige gloed ontstaan. Rond kwart over drie krijgt de duisternis de overhand en beginnen de kleuren te verdwijnen. Op dat moment maak ik onderstaande foto. Het is een mooi plaatje om de dag mee af te sluiten.

Ochtendgloren

Gisterochtend om even voor half negen in de buurt van Laggåsen. Tijdens de ochtendwandeling met Jeanny werd ik overvallen door het ochtendgloren. Het was een rustige lila variant, zonder special effects veroorzaakt door laaghangende bewolking. Maar hé, zelfs gewone dingen zijn vaak erg mooi. Als je maar met de juiste instelling kijkt...

vrijdag 29 november 2013

Pindakaas

"Als jij die pot pindakaas even buiten ophangt, dan hebben de vogels ook weer iets lekkers te eten. Dat kunnen ze goed gebruiken nu het zo koud is", roept Nicôle me na wanneer ik naar buiten ga om de houtmand bij te vullen.
Ze doelt op de pot pindakaas die we onlangs van vrienden hebben gehad, dat is me wel duidelijk. Ik besluit om het meteen te doen, dus zet ik de houtmand neer en loop terug naar binnen. Maar wanneer ik met de pot pindakaas in mijn handen sta, begin ik te twijfelen. Ik heb eigenlijk zelf ook wel trek in een lekker broodje met pindakaas. Het is namelijk lang geleden dat ik dat heb gegeten. Ik besluit om aan mijn verlangen toe te geven en zeg tegen Nicôle dat ik eerst zelf even een broodje met de bruine lekkernij ga smeren.
Zij begint te lachen en zegt: "Kijk dan eerst maar eens goed."
Dat doe ik en dan begrijp ik Nicôle's hilariteit. De pot bevat namelijk geen gewone pindakaas, maar een variant die speciaal voor vogels is bedoeld. Zoutloos en met meelwormen verrijkt. Jakkes! Ik besluit om mijn portie maar aan mijn gevleugelde vrienden te geven. Die zullen er ongetwijfeld blij mee zijn en bovendien hebben ze het harder nodig dan ik.
 

woensdag 27 november 2013

Perspectief

De laagstaande zon zorgt er voor dat de wereld om ons heen op een heel aparte manier wordt belicht. Bovendien veroorzaakt ze hele lange schaduwen. En dat is weer goed voor hele leuke plaatjes zoals die van de steltloper hieronder.

dinsdag 26 november 2013

Toen en nu

Laten we hetgeen we acht jaar geleden in onze allereerste post schreven eens nader analyseren en doortrekken naar de dag van vandaag. Wie weet wat daar voor leuks uit komt...

Uitslapen tot wel acht uur? En gewoonlijk om half zeven opstaan zodat we om acht uur in de schoolbanken kunnen plaatsnemen? Laten we met het laatste beginnen: naar school gaan we al lang niet meer. Halverwege 2007 zat dat er na eerst een jaar SFI en daarna een jaar SAS te hebben gevolgd voor ons helemaal op. Opstaan doe ik normaal gesproken rond zes uur. De dames volgen meestal zo'n twee uur later. Jeanny heeft daarvoor een goed excuus, want die is inmiddels hoogbejaard.

Alcoholhoudende drank is inderdaad duur in Zweden. Maar niet zo extreem als we dachten toen we hier net woonden. Helaas trekken we geen voordeel meer uit dit voortschrijdend inzicht, want sinds enkele jaren drinken we bijna alleen nog maar alcoholvrij. Mede daarom zitten we er nu niet meer zo mee dat de heer J.K. zijn toezegging tot op heden - nog steeds - niet is nagekomen.

Dan het weer. Hier in het Hoge Noorden twijfelt dat dit jaar niet tussen vriezen en dooien. Het vriest gewoon zoals het hoort. Sneeuw van betekenis hebben we nog niet gehad. En niets wijst erop dat dit binnenkort zal veranderen. In Nederland is thans geen sprake van hevige storm en andere extreme weersomstandigheden, zoals acht jaar geleden klaarblijkelijk wel het geval was.

Boswandelingen maken we nog steeds, maar niet meer zulke lange als destijds. Gezien haar leeftijd trekt Jeanny dat niet meer. Wij hebben daar geen problemen mee. Onze hond heeft ons jarenlang enorm veel gegeven, dus 'doen' we nu gewoon iets terug. Zoals het hoort...

Zweedse erwtensoep is geel. En dat is zo niet vreemd aangezien ze van gele erwten wordt gemaakt. Wat geur en smaak betreft wijkt ze nogal af van de groene variant die we in Nederland gewend zijn. Ik ben dol op Zweedse erwtensoep. Nicôle is dat echter niet en het zou me dan ook niet verbazen als het nu acht jaar - en een dag - geleden is dat we voor het laatst erwtensoep aten. Zweedse welteverstaan.

Ja, deze tijd van het jaar is het al om vier uur donker. Zo donker dat je hier in het bos geen hand meer voor ogen kunt zien. En dan te bedenken dat de dagen de komende vier weken nog veel 'korter' zullen worden. Tijdens onze eerste lange donkere winters in het Hoge Noorden brachten we we met behulp van overdadige kerstverlichting letterlijk en figuurlijk licht in de duisternis. Net als veel Zweden overigens. Inmiddels hebben we geleerd om ons aan de duisternis aan te passen en kunnen we het af met meer bescheiden sfeerverlichting. Aankomende zondag is het eerste advent en zullen we deze weer tevoorschijn halen.

Met een goed boek bij de houtkachel zitten is nog steeds één van onze favoriete bezigheden tijdens de lange donkere winteravonden. En ten slotte beseffen we ons nog steeds heel erg goed dat we niets te klagen hebben. Integendeel, we hebben het enorm getroffen met ons leven hier in Zweden.

maandag 25 november 2013

Terug in de tijd

Vandaag is het precies acht jaar geleden dat onze eerste website 'live' ging. En dat we over ons leven in Zweden begonnen te bloggen, een bezigheid die zich al snel tot een behoorlijk uit de hand gelopen hobby ontwikkelde. Er is in die acht jaar veel veranderd en daarom gaan we nu voor iedereen die er destijds niet 'bij' was terug in de tijd naar onze allereerste post. Een post die we schreven vlak voordat het allemaal begon...

 
Vrijdag 25 november 2005
 
Vanochtend uitgeslapen tot wel acht uur. Normaal staan we om half zeven op omdat 'school' om acht uur begint. Vrijdags slaan we de les echter meestal over en studeren we thuis. Zo ook vandaag, maar niet zo lang als gebruikelijk. Vandaag hebben we de laatste hand gelegd aan de ruwe versie van onze website. Normaal gesproken zou dat champagne betekenen, maar die is hier in Zweden niet te betalen. Dat herinnert me overigens aan een (nog) niet nagekomen toezegging die iemand me aan het einde van mijn Nederlandse arbeidsverleden heeft gedaan, maar dat terzijde.
 
De temperatuur twijfelt tussen vriezen en dooien. De sneeuw die hier begin deze week lag, is inmiddels weer verdwenen. Voor de rest is het rustig weer. Heel anders dan in Nederland, naar we hebben begrepen. We hebben zojuist een fraaie boswandeling gemaakt en daarna genoten van een lunch van Zweedse erwtensoep. Vanmiddag gaan we proberen om onze website te publiceren en verder staan er nog wat huishoudelijke klusjes op het programma. Daarna nog een keer met de hond op pad en om vier uur zal het alweer helemaal donker zijn. Tijd om de kerstverlichting aan te doen en met een goed boek bij de houtkachel te gaan zitten. We hebben het maar zwaar hier in Zweden...
 

zondag 24 november 2013

Freeze-up

Sinds woensdagnacht vriest het in de dubbele cijfers, met als gevolg dat in de natuur om ons heen al het vloeibare langzaam maar zeker vaste vorm begint aan te nemen. Freeze-up is begonnen! Vrijdagochtend lag de oever van het meer vol met door de wind over elkaar heen geblazen ijsfragmenten.


Gisteren begon de beek achter ons huis dicht te vriezen.


En zo zag het meer er vanmiddag uit. Vanaf een andere plek gefotografeerd weliswaar, maar helemaal bedekt met ijs.

zaterdag 23 november 2013

Geef ons een 'cadeau'

Nog een aardse zaak, misschien wel de meest aardse zaak die er is: reclame. Onze schoorsteen moet namelijk ook roken. En om het vuur brandende te houden zijn we afhankelijk van verschillende kleinschalige activiteiten die we als zelfstandige ondernemers ontplooien. Eén daarvan is het schrijven van boeken. Iets wat we leuk vinden en waar we verhoudingsgewijs veel tijd in investeren. Maar ook iets wat vervolgens pas een bescheiden zakcentje oplevert wanneer deze boeken ook daadwerkelijk worden verkocht. En dat is iets waarmee jullie ons kunnen helpen. Vandaar deze oproep om ons te steunen en onze boeken te kopen.

En waarom zou je dat als volger van deze blog niet doen? We gaan ervan uit dat je met plezier ons wel en wee in het Hoge Noorden volgt, want anders zou je niet elke dag weer naar onze website of Facebookpagina surfen. Onze meest trouwe volgers doen dat overigens al sinds november 2005, iets wat wij enorm waarderen. Aanstaande maandag 'viert' onze blog zijn achtste verjaardag. We geven onze lezers dus al acht jaar lang op bijna dagelijkse basis een stukje plezier cadeau. Dat is een mooi moment om - hoe onbescheiden dat misschien ook is - eens iets terug te vragen. Daarnaast zijn ook de naderende feestdagen een goed excuus om jezelf of een ander één of meerdere van onze boeken cadeau te geven.

We zijn ervan overtuigd dat we geen groot offer van je vragen. Want als je van onze dagelijkse posts geniet, dan zul je dat ook zeker van onze boeken doen. Je kunt kiezen uit de eerste drie delen van ons emigratieverhaal - Naar de Noorderzon, In het Hoge Noorden en Berichten uit Zweden 2007 - alsmede het door ons vertaalde boek over Zwedens meest roemruchte Paralympiër aller tijden Anders Olsson - Er is geen grens.

Heb je al één of meerdere van deze boeken? Vul dan de serie aan. Het in mei van dit jaar verschenen Berichten uit Zweden 2007 hoort zeker niet te ontbreken.

Heb je er nog geen één? Foei, dan moeten we je hier eigenlijk als 'zwartlezer' beschouwen en is het voor jou de hoogste tijd om die status te veranderen.

Heb je ze al allemaal? Aanvaard dan onze dank en accepteer dat je nog even op onze volgende boeken zult moeten wachten. Er staat je echter niets in de weg om er nog één of meerdere cadeau te geven.

Kijk voor meer informatie over onze boeken en hoe je die kunt bestellen op de pagina's van onze boekwinkel.

Ten slotte nog even serieus. Het is niet de bedoeling dat iemand zich gedwongen voelt om iets te kopen. En ook 'zwartlezers' zullen in de toekomst welkom zijn op onze blog. Je kunt ons echter wel degelijk helpen door onze boeken te kopen en die hulp zouden we enorm waarderen. Bedankt alvast!

vrijdag 22 november 2013

Aardse zaken

Het is amper negen uur wanneer ik over de grusweg de heuvel op loop. Alles is bedekt met rijp. Het door de 'glazuurlaag' veroorzaakte verlies aan kleur wordt ruimschoots goedgemaakt door de prachtig witte gloed die over het landschap ligt. We zijn hard op weg naar de door de niet-kleuren zwart en wit alsmede een breed scala aan grijstinten gedomineerde winter. Rechts van me zijn de meeste dalen gevuld met damp.


Iets hoger aan dezelfde kant is de afnemende maan goed voor een mooi plaatje.

 
En links van me zie ik tussen de bomen door de zon boven de heuveltop opkomen.

 
Heel even sta ik stil, mijmerend over de twee hemellichamen die zo'n belangrijke rol spelen bij wat er op onze planeet gebeurt. Dan loop ik verder. Rechtsaf het bos in en terug naar huis. Het is tijd voor meer aardse zaken zoals iets warms te drinken en werk.

donderdag 21 november 2013

Vrieskou

Sinds gisteren staat de thermometer in de min. Vandaag en morgen zal dat ook het geval zijn. En de weersvoorspelling op lange termijn geeft pas voor volgende week donderdag de mogelijkheid aan dat de temperatuur weer even boven het vriespunt komt. Niet veel overigens, slechts één graad. Dat is echter nog ver weg en tot die tijd zal de vrieskou langzaam maar zeker ons dagelijks leven gaan beheersen.

woensdag 20 november 2013

Bloemmotief

Er gaat bijna geen dag voorbij zonder dat we niet één of meerdere wandelingen door het bos maken. Af en toe over onverharde wegen en paden, veelal over wildpaden en soms ook lukraak dwars door alle begroeiing heen. De laatste soort wandelingen zijn het avontuurlijkst, want die brengen ons vaak op plaatsen waar we nog nooit zijn geweest. En af en toe doen we tijdens zo'n wandeling een leuke ontdekking. Zo ook afgelopen maandag toen we diep in het bos een scherf aardewerk vonden. De witte kleur daarvan stak zo duidelijk af tegen het groen van het mos waarop de scherf lag dat deze nauwelijks was te missen. In het glazuur van de scherf lijkt een bloemmotief te zijn verwerkt. We durven echter geen antwoord te geven op de vraag of dit motief door mensenhanden is gemaakt of dat het door vele decennia blootstelling aan de weersinvloeden is onstaan. Tevens is het voor ons een raadsel hoe de scherf in het bos is terechtgekomen. De plek waar we deze hebben gevonden ligt namelijk ver van alle bebouwing - en voor zover wij weten ook van alle vroegere bebouwing - verwijderd.

zondag 17 november 2013

Oog in oog

Met grote passen lopen we door het veld. Nicôle voorop, dan Jeanny en ik sluit de rij. Het is net iets onder nul en de hemelsluizen staan open, een mix van ijzel en regen over ons uitstortend. Het is bitterkoud, maar desondanks lekker om buiten te zijn. Plotseling houdt Nicôle stil. Ze draait zich om en ik zie haar lippen zonder geluid te maken de woorden 'een vos' vormen. Dan bukt ze om Jeanny - die zoals gewoonlijk los loopt - aan de riem te doen. Terwijl Nicôle voorovergebogen staat, zie ik het dier staan. Zo'n dertig meter bij ons vandaan en met zijn kop fier omhoog. Het is een middelgroot exemplaar met een mooie volle vacht. Prachtig oranje met een witte bles. Slechts een fractie van een seconde staan we oog in oog. Dan gaat de vos er vandoor. Nog voordat Nicôle weer rechtop staat, is het dier al uit het zicht verdwenen. Nicôle en ik wisselen een blik van verstandhouding. Wat een mooi moment, onze dag kan niet meer stuk.

Dagboeknotitie, donderdag 14 november 2013

donderdag 14 november 2013

Een heerlijke dag

En zo trokken we er gisteren op uit om even hoognodig bij te tanken. Na een dik uur noordwaarts te hebben gereden, parkeerden we de auto om te voet het bos in te trekken. Het was prachtig weer. Het vroor licht, de zon scheen volop en er stond een licht briesje. Omdat de vorst al een klein beetje in de grond zat, waren ook de normaal gesproken drassige stukken door het moeras goed begaanbaar. Alles bij elkaar - soms stevig doorstappend, maar ook veel slenterend en regelmatig pauzerend om van het uitzicht te genieten - deden we een kleine twee uur over onze wandeling. Daarna genoten we van de meegenomen broodjes en warme chocolademelk. Uiteraard hadden we ook voor Jeanny iets lekkers bij ons. Pas toen het al lang weer donker was, waren we weer thuis. Het was een heerlijke dag!

Van 'levensbelang'

Het is bijna beangstigend om te constateren hoe belangrijk een hoge dagelijkse dosis buitenlucht - of moet ik schrijven: buitenleven - voor ons welbevinden is. Afgelopen dinsdag kwamen we daar weer eens 'pijnlijk' achter. We begonnen de dag met een van tevoren geplande werksessie - enkele weken geleden schreef ik ook al dat we ons daar af en toe aan moeten overgeven. Werk van de soort die je binnenshuis houdt en het rationele gedeelte van je brein belast. We hadden daar ongeveer een halve dag aan toebedacht met de bedoeling om daarna enkele uren buiten bij te tanken.

Het eerste deel van de dag liep zoals gepland, maar het tweede niet. Want toen we na even samen met Jeanny de benen te hebben gestrekt weer thuiskwamen, stond er onverwacht bezoek voor de deur. Met als gevolg dat we ook de rest van de dag binnenshuis doorbrachten. Nu was dat reuze gezellig, begrijp de strekking van dit stukje dus niet verkeerd. Maar toen we aan het begin van de avond eindelijk weer 'alleen' waren, waren we allebei onprettig moe. Bovendien kroop er een soort van kriegeligheid door ons lijf en onze geest die we alleen maar konden verklaren door een tekort aan iets dat voor ons kennelijk van 'levensbelang' is.

Nu weten we natuurlijk al lang welke rol het buitenleven in ons huidige leven speelt, maar dit leken wel heuse ontwenningsverschijnselen. Zou er voor ons ooit nog een weg terug mogelijk zijn? Laten we maar hopen dat we daar nooit achter hoeven te komen.

maandag 11 november 2013

In Memoriam

Zaterdagochtend bereikte ons het droevige bericht dat Traudl Mooslechner is overleden. We zeggen niets te veel als we stellen dat Traudl aan de wieg van onze emigratiedroom heeft gestaan. Zij is er mede 'schuldig' aan geweest dat we steeds heviger naar een leven in Oostenrijk zijn gaan verlangen. En mede door haar toedoen kozen we er uiteindelijk voor om niet naar Oostenrijk, maar naar Zweden te emigreren. Naast alle gezellige momenten die we met haar en haar familie mochten beleven, is er voor ons dan ook veel om Traudl dankbaar voor te zijn.

Toen we in mei van dit jaar voor het eerst sinds onze emigratie naar Zweden weer in Oostenrijk waren en Traudl en haar man Adi bezochten, was ze al enige tijd ernstig ziek. Ondanks dat ging het op dat moment redelijk goed met haar en beleefden we samen enkele gezellige dagen. We namen afscheid van elkaar met een wederzijds zeer stellig 'tot de volgende keer'. Traudl voegde daar wel aan toe 'maar afwachten hoe het loopt...'.

Afgelopen vrijdag heeft Traudl ons verlaten. Ze is 73 jaar geworden. Vandaag is ze in Filzmoos begraven. Rust in vrede lieve Traudi. En bedankt voor alles dat je voor ons hebt betekend.

Nicôle, Ben & Jeanny

Mei 2013. Traudl, Nicôle en Adi.

zaterdag 9 november 2013

The girl with the dragon tattoo

Afgelopen zaterdag deden we iets wat we al jaren niet meer hadden gedaan. We bleven tot ver na het middernachtelijk uur op. Pas tegen half twee 's nachts doken we in bed. Een tijdstip dat we zelfs niet met de jaarwisseling halen. Meestal gaat bij ons tegen elf uur 's avonds het licht uit. Letterlijk en figuurlijk welteverstaan. Want als je vroeg opstaat en een groot deel van de dag in de buitenlucht doorbrengt, dan heb je het tegen die tijd wel gehad.

Wat deed ons dan met dat ingesleten patroon breken? Welnu, er was een film op televisie die we graag wilden zien. Normaal gesproken is dat niet iets dat ons uit bed houdt. Maar in dit geval ging het om The girl with the dragon tattoo, de Amerikaanse remake van de Zweedse kaskraker Män som hatar kvinnor. En met die film, die is gebaseerd op het gelijknamige eerste deel van de Millenium trilogie van Stieg Larsson, hebben we een bijzondere band.

We gaan aan de hand van ons dagboek terug naar 29 februari 2008. Toen kregen we te horen dat we onbedoeld - maar daarom niet minder leuk - onze sporen zouden achterlaten in de film Män som hatar kvinnor, die op dat moment werd opgenomen. In een reeks van scènes waarin door middel van onderzoek naar een aantal oude onopgeloste moorden naar de ontknoping van het verhaal wordt toegewerkt, zou verwerkt in een nagemaakte oude krant namelijk onderstaande foto worden getoond.

 
Het productieteam van de film was heel bewust op zoek geweest naar een dergelijk plaatje. En had bovenstaande foto op internet gevonden op een pagina die wij als bijlage bij onze toenmalige website hadden gemaakt, puur en alleen om te laten zien hoe het er vroeger in onze woonomgeving uitzag. Zo kwam een oude foto van een op amper vijfhonderd meter afstand van ons huis staande ladugård dankzij onze aanwezigheid op internet in één van Zwedens grootste filmsuccessen aller tijden terecht. Wat een geweldig verhaal!

 
The girl with the dragon tattoo viel overigens niet tegen. De film bleef ons tot het einde boeien. Niet in het minst omdat deze remake het script van het origineel slechts losjes volgde. Wel hadden we de indruk dat sommige van de filmlocaties hetzelfde waren. Om dat nader te bekijken, zullen we er binnenkort eens voor gaan zitten en de Zweedse versie van de film in de dvd-speler stoppen. En de oude foto van de ladugård? Nee, deze kwam in de remake niet voor. Maar dat zou dan ook wel heel onwaarschijnlijk zijn geweest.

 
Ben je benieuwd hoe de betreffende internetpagina er uitzag? Neem dan eens een kijkje op Gamla Laggåsen. Zolang het nog kan tenminste, want eigenlijk had de webhost deze pagina al lang geleden moeten verwijderen.

vrijdag 8 november 2013

Sudderkoken

We schreven al eerder dat we onze buitenkeuken pas sluiten wanneer deze onder een dikke laag sneeuw is bedolven. Welnu, dat is nog lang niet het geval. Dus toen het gisteren weer stopte met sneeuwen, leek het ons een goed idee om onze nieuwe sudderketel eens uit te proberen. Nicôle ging voortvarend aan de slag en in een mum van tijd hing de ketel boven het vuur. Gevuld met een mix van groenten, aardappels en vis. En vervolgens sudderen maar!


Sudderkoken is een relatief eenvoudig proces. Mits er genoeg water in de ketel zit, kan er eigenlijk niets misgaan. Het enige dat je moet doen is af en toe even roeren. En niet vergeten om zo nu en dan wat hout op het vuur te gooien natuurlijk.


Langzaam viel de duisternis in en werd de ambiance steeds sfeervoller. Maar net toen we onze borden wilden volscheppen, gooiden de weergoden roet in het eten. Het begon hevig te regenen en het hield niet meer op. En alhoewel we ons hadden voorgenomen om buiten bij het kampvuur te eten, lieten we dat plan toch schieten.


We verhuisden de sudderketel met inhoud naar een droge plek in de bijkeuken. Om daar onze borden vol te scheppen - ook een sfeervol plaatje - en vervolgens 'gewoon' aan de eettafel in de keuken van een heerlijk suddermaal te genieten.

donderdag 7 november 2013

De eerste sneeuw

Vandaag is de eerste sneeuw van deze winter gevallen. Veel was het niet en er bleef ook niets van liggen, maar toch...

Kerstbomenbos

We hebben er hard voor moeten werken, maar uiteindelijk zijn we dan toch de trotse bezitters geworden van een eigen kerstbomenbos. Op de foto hieronder een selectie van onze mooiste exemplaren. Staan ze er niet prachtig bij?

woensdag 6 november 2013

Kerstboom maken

Dan gaan we nu aan de slag. Zoals ik al in de vorige post schreef, was het ons niet om de schuin afgesneden takken te doen. Maar wel om de langgerekte - of zo je wilt druppelvormige - plakjes die we daar met behulp van een scherp mes hebben afgesneden.


We hebben er een heleboel verzameld en die gaan we gebruiken om een mooie kerstdecoratie in de vorm van een kerstboom te maken.


Als drager voor de plakjes hout gebruiken we een kegel die we van een vel papier op A4-formaat maken. We zetten de randen vast met plakband en knippen de opstaande rand van de 'patatzak' af zodat de kegel een rechte onderkant krijgt.


Dit hebben we nodig: langgerekte plakjes hout van een dunne tak, een papieren kegel, een standaard om de kegel op te zetten, een snoeischaar en een lijmpistool.


Met behulp van het lijmpistool lijmen we de plakjes hout op de papieren kegel. We beginnen met een rij langs de onderste rand.


Wanneer we de rij langs de onderste rand hebben voltooid, beginnen we met de volgende rij. We laten de plakjes hout van de tweede rij zo veel mogelijk dakpansgewijs over de onderliggende rij oversteken en schuiven zijwaarts 'een halfje' op.


Zo werken we langzaam maar zeker van onder naar boven.


Totdat we bij de top van de boom komen.


Daar wordt het een beetje priegelen om de laatste - kleine - plakjes hout goed op hun plaats te krijgen.


Wanneer de kegel helemaal is beplakt, plaatsen we hem op een 'stam' die we van een dun stuk berkenstam hebben gemaakt. En dan kunnen we het eindresultaat bewonderen: een fraaie kerstboom!

 
Deel en 'like' deze post op Facebook. Alvast bedankt daarvoor!

dinsdag 5 november 2013

Een tipje...

Naar aanleiding van onze post van afgelopen zaterdag hebben we via diverse kanalen suggesties gekregen van waar onze handvaardigheidsactiviteiten toe zouden leiden. Vooralsnog zit er echter niemand op het juiste spoor en daarom lichten we nu een tipje van de sluier op. Het is ons te doen om de stukjes die ik van de tak heb afgesneden, daar gaan we mee aan de slag.

maandag 4 november 2013

Check!

Het is de hoogste tijd om te controleren of onze auto helemaal winterklaar is. We beginnen onder de motorkap. Accu: check. Peil van de motorolie, koelvloeistof en remvloeistof: check. V-snaar: check. Antivries in de ruitensproeiervloeistof - goed tot min twintig: check. En natuurlijk even alle blaadjes en andere viezigheid bij de openingen van het ventilatiesysteem verwijderd...


We gaan verder met de verlichting: check. En de verstralers: check.

 
Dan de winterbanden. Profiel en dubbs: check. Spanning: check.


Ten slotte enkele belangrijke attributen. De ijskrabber en de sneeuwborstel: check. En ook het snoer voor de motorvärme ligt gereed. We zijn er helemaal klaar voor!

zaterdag 2 november 2013

Handvaardigheid

De afgelopen week hebben we aardig wat regenachtige dagen gehad. Niet het meest optimale weer voor buitenactiviteiten en wat doe je dan om de tijd door te komen? Gelukkig had Nicôle een leuk idee waarbij ze mijn hulp goed kon gebruiken. En zo gingen we aan de slag. Waar we mee bezig zijn? Dat verklappen we nog even niet, maar we zijn elk geval geen grillspiezen aan het maken.

vrijdag 1 november 2013

Daglichtschaarste

Nu de tijd die de zon per etmaal boven de horizon staat van dag tot dag in rap tempo alsmaar korter wordt, kunnen we rustig stellen dat de jaarlijkse periode van daglichtschaarste weer is aangebroken. Vandaag moesten we het - de dageraad en schemering meegerekend - met amper negen uur daglicht doen. En zelfs daarvan mochten we niet volledig genieten, want om ongeveer tien uur vanochtend ging het licht even helemaal uit. Niet binnen, maar buiten! Het leek net alsof er een zonsverduistering plaatsvond, zo donker werd het. De door lichtsensoren aangestuurde buitenverlichting sprong aan en binnenshuis zagen we bijna geen hand meer voor ogen. Niet veel later barstte er een hevige regenbui los en pas een dik uur later hadden we weer het idee dat het dag was in plaats van nacht.