woensdag 31 december 2014

Afscheid

Vandaag nemen we afscheid van het jaar 2014.
 
Het jaar begon met grote zorgen over de gezondheid van onze lieve hond Jeanny. Zorgen die tot nu toe gelukkig onterecht zijn gebleken omdat Jeanny haar fysieke problemen vooralsnog met een enorme wilskracht en levenslust - en een beetje hulp van buitenaf - de baas weet te blijven. Ze geniet nog steeds met de geest van een jonge hond van het leven en dat stemt ons buitengewoon gelukkig.
 
Vervolgens was 2014 voor ons vooral een jaar van mooie momenten. We genoten van het buitenleven, brachten veel tijd in de natuur door en hadden het voorrecht - wederom - veel wilde dieren in hun natuurlijke omgeving te mogen ontmoeten. Er was slechts één droevig moment: het afscheid van Piep. En een bijzonder heftig moment: het noodweer dat Värmland begin augustus teisterde. Geen enkele reden tot mopperen overigens, want ook dat soort dingen horen er allemaal bij.
 
Verder hakten we dit jaar enkele knopen over onze toekomst door. Deels in het verlengde van de reizen die we vorig jaar maakten en misschien ook wel normaal nu we hard onderweg zijn naar de tiende verjaardag van onze emigratie naar Zweden. We deden dat overigens zonder daarover op onze blog te berichten. Maar als je ons blijft volgen, dan wordt er de komende maanden vanzelf wel het een en ander duidelijk. Maak je niet ongerust: we blijven in Zweden!
 
Het venijn van 2014 zat hem echter in de staart. Op eerste kerstavond ontviel ons geheel onverwacht een goede vriend. Een droevige gebeurtenis waardoor het leven van enkele ons dierbare mensen nooit meer hetzelfde zal zijn. En ook voor ons zal er veel veranderen. Gelukkig kunnen we terugkijken op enkele jaren waarin we samen veel mooie, leuke en gezellige momenten hebben beleefd. En daar zijn we uiteraard enorm dankbaar voor.
 
De klok tikt echter gewoon door. We moeten verder en vooruit. We moeten goed voor onze dierbaren zorgen, genieten van wat we doen, nieuwe plekken ontdekken, nieuwe uitdagingen aangaan en onze dromen realiseren. Niet binnenkort of ooit. Maar nu, morgen en daarna elke dag weer...
 
Laggåsen, Zweden
Nicôle, Ben & Jeanny
 
Wees niet bedroefd wanneer je afscheid neemt. Een vaarwel is nodig voordat je elkaar weer kunt ontmoeten. En dat er een nieuwe ontmoeting zal plaatsvinden, na enkele ogenblikken of levens, staat vast voor hen die vrienden zijn.
 
- Richard Bach, Illusies
 

dinsdag 30 december 2014

Jawel, boerenkool...

Vandaag pakken we de draad weer op en dat doen we met het vervolg op de post die we op 24 december over onze eerste kerst in Zweden plaatsten...

Tja, dat was wat met die boerenkool. Eerst bleek onze favoriete wintergroente in ons nieuwe thuisland niet te verkrijgen. En vervolgens maakten we de vergissing er open en bloot voor uit te komen decoratiemateriaal te eten. Onze nieuwe Zweedse vrienden zullen wel gedacht hebben, rare jongens die Nederlanders! Nu was dat overigens wel voor de komst van de Lidl naar deze contreien en ruim voordat deze in de wintermaanden boerenkool in haar assortiment opnam, maar toch...
 
Gedurende onze eerste jaren in Zweden was boerenkool dus een groente waar we maar zelden van konden genieten. Toch waren we nooit te beroerd om deze schaarse lekkerlij met onze Zweedse vrienden te delen, al was het maar om ze even flink in de maling te nemen.
 
We gaan even terug in de tijd en zo staat er vlak voor de kerst van 2007 voor het eerst in lange tijd weer eens boerenkool met rookworst en spek op het menu. De rookworst is import uit Nederland – we hebben er altijd wel een paar in de vriezer liggen – en spek is in Zweden natuurlijk gewoon te koop. De boerenkool heb ik enkele dagen eerder bij een van de plaatselijke supermarkten gekocht en dit keer heb ik bij de kassa wijselijk mijn mond gehouden. Gezien het speciale menu hebben we Annika en Andreas - de vrouw en zoon van Anders die zelf in verband met een trainingskamp van huis is - uitgenodigd. We zijn erg benieuwd hoe die op de maaltijd van decoratiemateriaal zullen reageren.
Welnu, dat gaat niet zonder slag of stoot. Wanneer ik Annika en Andreas vertel wat er op het menu staat, gaan de wenkbrauwen van onze Zweedse vrienden bedachtzaam omhoog. Je ziet ze denken: nee, dit kan toch niet waar zijn? Dan kijken ze elkaar aan, om vervolgens in lachen uit te barsten: wat een grap, dat ze dáár ingetrapt zijn.
"Nee", verzeker ik ze echter, "het is helemaal geen grap."
En dan valt het kwartje. Dat blijkt echter moeilijk te verteren, want Ben en ik moeten praten als Brugman om onze vrienden er toe over te halen om ook maar één hap van "dat onkruid" te proeven. We houden echter voet bij stuk en nadat we zelf enkele grote happen hebben weggewerkt, durven ook onze vrienden een hapje te proberen. Ze beginnen met een stuk worst, dat ziet er tenminste nog enigszins vertrouwd uit. Mmm, dat smaakt niet slecht. Nu nog een stuk worst, maar dit keer met een klein beetje boerenkool er bij. Hé, dat is helemaal niet vies. Nog een keer proberen, nu met wat meer boerenkool en een stukje spek er bij. Jeetje, het valt eigenlijk best wel mee...
Zo komt, na de eerste voorzichtige happen, het tempo er uiteindelijk toch aardig in. En als de pan en borden niet veel later helemaal leeg zijn, geven onze vrienden toe dat die vreemde groente eigenlijk best lekker is. Ze hebben, alhoewel ze in eerste instantie hun twijfels hadden, prima gegeten. Dat zeggen ze tenminste. Nou, dat is mooi. Nu maar hopen dat ze niet achter onze rug om hele rare verhalen over onze eetgewoonten gaan vertellen.
 
Bovenstaande episode - ontleend aan Berichten uit Zweden 2007 - staat ons nog steeds helder voor geest. We blijven het verwonderlijk vinden dat iets voor ons zo vanzelfsprekends als het eten van boerenkool voor zoveel consternatie - en lol - kon zorgen. Inmiddels is er veel veranderd. We telen onze eigen boerenkool en onze Zweedse vrienden lijken het normaal te vinden dat we deze groente eten. Of zouden ze toch alleen maar doen alsof?

maandag 29 december 2014

Winnaars 2014

Mijn baasjes zijn druk met andere dingen, dus hebben ze mij gevraagd om met betrekking tot de bekendmaking van de post en foto van jaar even de honneurs waar te nemen. En natuurlijk doe ik dat graag. Nee, sterker nog, ik vind het een hele eer om dat voor ze te mogen doen! Het was trouwens nog aardig wat werk om de vele tientallen reacties - verreweg de meeste kwamen via de mail - op de rij te zetten. Maar goed, het is me gelukt en de einduitslag is bekend.
 
Voordat ik die bekend maak echter nog iets anders. Veel lezers schreven dat ze het moeilijk vonden om eenduidig een beste post of foto te kiezen. Ze waren bijzonder lovend over de grote variatie aan onderwerpen en vonden zovéél posts en foto's leuk. Zelfs ik kreeg complimenten voor mijn talent als schrijver! Ook was er een lezeres die er nu pas achterkwam dat er hier allerlei leuke activiteiten zijn te doen. Ze beloofde komend voorjaar langs te komen, gezellig hoor! Ten slotte mede namens mijn baasjes enorm bedankt voor jullie reacties en positiviteit.
 
En dan nu tromgeroffel, ja ik weet heus wel hoe het hoort...
 
Post van het jaar is... Boven de sneeuwgrens van 10 december, de beschrijving van een wandeling die veel lezers naar hun zeggen graag zelf hadden meegemaakt.
 
Een andere post die veel emoties heeft opgeroepen is Getroffen van 14 december, over onze recente ontmoeting met een hond die het in het leven heel wat minder goed heeft getroffen dan ik.
 
Bij de foto's zijn een tiental mooie foto's met elk enkele stemmen ex aequo op de tweede plaats geëindigd. De foto hieronder is echter met grote afstand foto van het jaar geworden...


Wat een eer, gelukkig kunnen honden niet blozen! En nee, ik heb echt niet met de uitslag gesjoemeld. Bovendien weet ik zeker dat mijn baasjes volledig achter de keuze van juist deze foto staan.
 
Als eigen post van het jaar kozen mijn baasjes - in overleg met mij - Teamwork van 9 maart omdat daarin wordt verwoord en afgebeeld hoe we ons hier in het Hoge Noorden met heel veel plezier door het leven slaan: als team!

zaterdag 27 december 2014

Tragisch

Laat in de avond van eerste kerstdag zette een tragische gebeurtenis alles op zijn kop. Kort na elf uur ging de telefoon en vlak daarna werd maar weer eens duidelijk hoe vergankelijk het leven is. Even voor alle duidelijkheid: met Nicôle, Jeanny en mij alsmede met onze familie is niets aan de hand. Dat geldt echter niet voor een andere familie die ons bijzonder na aan het hart ligt en waarvan de leden in Zweden waren om gezamelijk de kerst te vieren. Eén van hen is helaas niet langer onder ons en dat is een enorm gemis. We doen ons best om steun te bieden en te helpen met het regelen van alle noodzakelijke praktische zaken. Vooral dat laatste blijkt namelijk erg lastig als het noodlot toeslaat wanneer je in een land verblijft waar een taal wordt gesproken die je niet goed beheerst...

Door het gebeurde vonden we het de afgelopen dagen niet gepast om enkele reeds geplande posts te plaatsen, al waren we daar door alle drukte waarschijnlijk ook niet eens aan toegekomen. Uiteraard pakken we de draad zo snel mogelijk weer op, maar voor nu vragen we even om begrip en geduld.
 

woensdag 24 december 2014

Onze eerste kerst in Zweden

Vele jaren - het lijkt wel een eeuwigheid - geleden maakten we tijdens onze eerste kerst in Zweden kennis met het typische Zweedse julbord - kerstbuffet - dat op julafton - kerstavond - op het menu van het gemiddelde Zweedse gezin pleegt te staan. Die koude decemberavond in 2005 genoten we bij onze Zweedse vrienden Mikael en Ewy voor het eerst van traditionele Zweedse lekkernijen zoals Janssons frestelse, gemarineerde zalm, gehaktballetjes, kerstham, ingelegde haring, een uitgebreid assortiment aan worstjes, bietensalade, met nepkaviaar gevulde eieren en ga zo maar door. Al dit lekkers werd naar goed Zweeds kerstgebruik weggespoeld met een grote hoeveelheid gedestilleerd en het eetfestijn werd afgesloten met ris à la Malta als dessert. Het was erg gezellig en een van de vele onderdompelingen in de Zweedse cultuur waarop Mikael en Ewy ons tijdens het eerste jaar van ons nieuwe leven in Zweden trakteerden, iets waarvoor we ze nog altijd erg dankbaar zijn.
 
De grootste verrassing die we destijds tussen de etenwaren van het julbord aantroffen, was voor ons een oude bekende: boerenkool. Helaas niet als lekkere stamppot met spekjes, maar als decoratie tussen de andere gerechten. Dat was natuurlijk aanleiding tot een interessant gesprek met onze Zweedse vrienden. En erg verhelderend bovendien. Toen begrepen we eindelijk de verbijstering van de cassière van de plaatselijke supermarkt toen Nicôle enkele weken daarvoor voor het eerst welgeteld één zak boerenkoolbladeren op de groente-afdeling aantrof, die meteen confisceerde en bij het afrekenen blij vertelde dat ze daar die avond eens even flink van zou gaan genieten. Net alsof je zou vertellen je dat een lekker maaltje sparrentakken zou gaan bereiden...

Wordt vervolgd...

 
Op bovenstaande foto uit de oude doos staan we aan de vooravond van onze eerste kerst in Zweden voor ons oude huis in Lilla Laggåsen.
 
Vergeet niet om je keuze voor de post en foto van het jaar kenbaar te maken. Kijk voor meer informatie op Post en foto van het jaar. Alvast bedankt!

dinsdag 23 december 2014

Zwedens beste sporter aller tijden

Wie is Zwedens beste sporter aller tijden? Om die vraag te beantwoorden zette het Zweedse dagblad Dagens Nyheter in het kader van de viering van haar 150 jarig bestaan enkele van haar huidige en vroegere sportredacteuren aan het werk. Die kwamen met een lange lijst, oplopend van nummer 150 tot en met de allerbeste. En dat vanuit Zweeds perspectief welteverstaan. Een goede gelegenheid om je kennis van Zweedse sporters te testen. Aan de hand van de lijst zullen we er enkele belichten.

Nummer 150: Ronnie Hellström (geb. 1949). Keeper van het Zweedse voetbalelftal tijdens de WK's van 1970 en 1974. Werd tijdens het WK van 1974 - waarin Zweden vijfde werd - gekozen tot beste keeper van het toernooi.

Nummer 130: Jörgen Mårtensson (geb. 1959). Tweevoudig winnaar van WK-goud oriëntatieloop, een in Zweden grote sport.

Nummer 110: Ara Abrahamian (geb. 1975). Worstelaar die nog het bekendst is omdat hij tijdens de OS in Peking uit protest tegen de uitslag zijn bronzen medaille na de prijsuitreiking weer inleverde.

Nummer 90: Björn Waldegård (1943-2014). Rallycoureur die in 1979 het eerste officiële WK rally won.

Nummer 70: Nils Karlsson (1917-2012). Langlaufer en winnaar van negen van de tien Vasalopps waarin hij aan de start kwam.

Nummer 50: Magdalena Forsberg (geb. 1967). Langlaufster die omschakelde naar biathlon. Winnares van 6 wereldbekerwedstrijden, 6 keer WK-goud en 2 keer olympisch brons.

Nummer 30: Stefan Edberg (geb. 1966). Tennisser van wereldklasse met een goed gevulde prijzenkast, is vandaag de dag trainer van Roger Federer.

Nummer 10: Gert Fredriksson (1919-2006). De meest succesvolle kanoër die er ooit geweest is? Won vanaf 1948 tot en met 1960 maar liefst 8 olympische medailles waarvan 6 gouden. Was daarnaast ook nog goed voor 7 keer WK-goud.

Nummer 9: Peter Forsberg (geb. 1973). IJshockeyer met 2 keer WK-goud, 2 keer olympisch goud en 2 Stanley Cup titels op zak. Daarnaast 2 keer topscoorder in de NHL en één keer gekozen tot meest waardevolle speler van de NHL.

Nummer 8: Gunde Svan (geb. 1962). Een van 's werelds succesvolste langlaufers aller tijden. Onder andere goed voor 7 keer WK-goud, 4 keer olympisch goud en 5 overall Wereldbeker winsten.

Nummer 7: Ingemar Johansson (1932-2009). Veroverde in 1959 het wereldkampioenschap boksen zwaargewicht door een knockout zege op de Amerikaan Floyd Patterson. Won 26 van zijn 28 profwedstrijden, waarvan 17 keer op knockout.

Nummer 6: Caroline Klüft (geb. 1983). Was in de jaren na de eeuwwisseling vijf jaar lang alleenheerseres op de zevenkamp.

Nummer 5: Ingemar Stenmark (geb. 1956). Regeerde van 1976 tot en met 1980 het alpineskiën in disciplines slalom en reuzenslalom.

Nummer 4: Annika Sörenstam (geb. 1970). Geldt als 's werelds meest succesvolle golfster aller tijden.

Nummer 3: Jan-Ove Waldner (geb. 1965). Tafeltennisser die van 1989 tot en met 1998 een groot deel van de tijd de wereldranglijst aanvoerde, daarbij de Chinese hegemonie in het tafeltennis doorbrekend.

Nummer 2: Zlatan Ibrahimovic (geb. 1981). De eerste en tot dusver enige Zweedse voetballer die op wereldniveau meekan. Heeft in reactie op zijn tweede plaats laten weten dat "hij de nummer één, twee, drie, vier én vijf op de lijst hoort te zijn" en dat "tweede worden als laatste worden voelt".

Nummer 1: Björn Borg (geb. 1956). Een van 's werelds beste tennissers aller tijden. Schreef onder andere vijf keer op rij het prestigieuze Wimbledon op zijn naam (1976-1980). Met 9 van de 10 stemmen bijna unaniem gekozen tot beste Zweedse sporter aller tijden.

Ben je geïnteresseerd in de hele lijst? Kijk dan hier.


Anders Olsson (geb. 1965), nummer 78 op de lijst. Zwemmer en triatleet met een functiebeperking. IJzervreter uit Hagfors wiens verhaal deels met het onze is verweven. Hoofdpersoon in het door ons van het Zweeds naar het Nederlands vertaalde boek Er is geen grens.
 
Vergeet niet om je keuze voor de post en foto van het jaar kenbaar te maken. Kijk voor meer informatie op Post en foto van het jaar. Alvast bedankt!

maandag 22 december 2014

Kerstgroet 2014

We wensen al onze lezers fijne en gezellige kerstdagen toe!


Vanuit het Hoge Noorden
Ben, Nicôle & Jeanny

Vergeet niet om je keuze voor de post en foto van het jaar kenbaar te maken. Kijk voor meer informatie op Post en foto van het jaar. Alvast bedankt!

zondag 21 december 2014

Midwinter

Het is midwinter, als we de laatste dag in aanloop naar de winterzonnenwende tenminste zo mogen noemen. Straks - kort na middernacht - zal de baan van de zon weer in ons voordeel veranderen en daardoor zal de heerschappij van de duisternis voorlopig ten einde zijn. Het komende halfjaar zullen de dagen alleen maar 'langer' worden. Een heerlijk vooruitzicht! Om dit te vieren hebben we buiten een groot vuur gemaakt met de bedoeling om dat tot aan het moment van de zonnewende te laten branden.
 

 
Vergeet niet om je keuze voor de post en foto van het jaar kenbaar te maken. Kijk voor meer informatie op Post en foto van het jaar. Alvast bedankt!

zaterdag 20 december 2014

Schaduwspel

Vlak voor de kortste dag van het jaar zijn onze schaduwen tot enorme lengte gegroeid. Op de zeldzame plekken waar de zon ons nog kan bereiken, strekken ze zich over vele tientallen meters uit. Op onderstaande foto - die ik vandaag rond het middaguur maakte - zie je van links naar rechts ondergetekende, Jeanny en Nicôle. Of beter gezegd, de schaduwen van...


Vergeet niet om je keuze voor de post en foto van het jaar kenbaar te maken. Kijk voor meer informatie op Post en foto van het jaar. Alvast bedankt!

vrijdag 19 december 2014

Post en foto van het jaar

We hebben jullie hulp nodig! Toen we na onze wandeling bij het meer Naren - zie de vorige post - door een zonovergoten wit landschap terug naar huis reden, kwam namelijk de gedachte bij ons op dat we wel eens zouden willen weten welke post en welke foto onze lezers het afgelopen jaar het leukst, interessantst en/of mooist vonden. Daarna heeft deze gedachte ons niet meer losgelaten en daarom schrijven we hierbij de verkiezing van de post en foto van het jaar 2014 uit. Waarom hebben we dat niet jaren eerder bedacht?

Maar goed, nu gaat het om het afgelopen jaar, dus neem even rustig de tijd om terug te kijken wat daarin allemaal de revue is gepasseerd. We hopen dat zo veel mogelijk lezers hun stem willen uitbrengen. Er zijn twee afzonderlijke categorieën: post en foto. Je kunt je keuze kenbaar maken als opmerking bij deze post, via onze Facebook pagina of door middel van een e-mail naar een van de e-mailadressen op de pagina Contact van onze website. Geef daarbij de naam en datum van de post en indien nodig een beschrijving van de foto aan. Stemmen kan tot en met zaterdag 27 december, daarna zullen we de uitslag - en onze eigen favorieten - bekend maken. Iedereen bij voorbaat alvast bedankt voor het meedoen!

woensdag 17 december 2014

Twee gezichten

Aan het einde van de ochtend nemen we langer pauze dan gebruikelijk om samen met Jeanny een wandeling bij het meer Naren te maken. De zon schijnt en het is zo'n vijf graden onder nul. Door de straffe wind is de gevoelstemperatuur echter beduidend lager. Wanneer we over de dam lopen, schotelt het meer ons twee gezichten voor. Aan de ene kant van de dam - in de zon en in de luwte - hangen er net boven het wateroppervlak een heleboel fraaie ijsbolletjes in het riet. Aan de andere kant van de dam - in de schaduw en in de wind - krijgt de vorst door de daar veel stevigere golfslag nog geen grip. Er is daar echter wel een bijzonder fraai schuimpatroon te zien. Het is lastig te bepalen wat mooier is...


zondag 14 december 2014

Getroffen

Na een lange dag in de buitenlucht zijn we met de auto onderweg naar huis. Mijn twee baasjes zitten voorin en ik lig achterin heerlijk in mijn mand te doezelen. De warmte van de kachel ligt als een deken over me heen. Wanneer we straks weer thuis zijn, krijg ik lekker te eten en daarna ga ik zo dicht mogelijk bij de houtkachel liggen. Wat kan een hond zich nog meer wensen?

Plotseling hoor ik mijn baasjes praten. Ze hebben het over een auto die ze in de verte midden op de weg zien staan. De auto staat stil en dat vinden mijn baasjes vreemd. Ze vragen zich af wat er aan de hand is. Mijn baasjes minderen vaart, naderen de andere auto en zien dan ineens hoe deze er vol gas vandoor gaat. Dan zien ze half op de weg iets liggen. Een dier, hoor ik ze zeggen. En even later, een hond. Mijn belangstelling is gewekt. Ik ga er even goed voor zitten om alles te kunnen zien. Wanneer onze auto stil staat, begint de hond enthousiast met zijn staart te kwispelen. Maar hij staat niet op en dat is vreemd.


Zodra mijn baasjes uitstappen, komt de hond toch overeind. Hij kan echter amper staan en loopt met zowel een van zijn voor- als een van zijn achterpoten mank. En dan bedoel ik niet een beetje mank zoals ik, maar echt mank. Nadat de hond naar mijn baasje is gestrompeld, zakt hij midden op de weg in elkaar. Hij begint te rillen en voelt - dat hoor ik mijn baasje met een verontruste stem zeggen - ijskoud aan.

 
Terwijl een van mijn baasjes onze auto in de zijweg zet, tilt de andere de hond daarnaartoe en legt deze daar op haar jas neer. Dan inspecteren mijn baasjes de halsband van de hond. Daaraan zit een peil. Het is dus een jachthond, maar op zijn halsband ontbreekt van het telefoonnummer van zijn eigenaar elk spoor. Ik hoor mijn baasjes zich verontwaardigd hardop afvragen hoe iemand zo onnadenkend kan zijn om zijn jachthond hier - vele kilometers van de dichtstbijzijnde bebouwing verwijderd - los te laten zonder deze elementaire voorzorgsmaatregel in acht te nemen. Nu zitten ze hier met een mogelijk aangereden hond zonder dat ze de eigenaar daarvan kunnen waarschuwen.
 
Wat te doen? Mijn baasjes redeneren dat de eigenaar van de hond in elk geval in de buurt moet zijn. En dat die omdat hij op het peil kan zien dat de hond in de buurt van een weg is en zichzelf niet meer verplaatst snel poolshoogte zal komen nemen. Zijn hond zou namelijk wel eens een - in dit afgelegen en verlaten gebied niet ondenkbeeldig - probleem met wolven kunnen hebben of aangereden kunnen zijn. Maar nee, ruim een half uur later is er nog niemand opgedoken om zich over de hond te ontfermen.
 
Maar dan - net als een van mijn baasjes op het punt staat om de politie te bellen - horen we vanuit de zijweg het geluid van een auto. Zou de eigenaar van de hond er dan toch misschien aankomen? Nee, het is een oudere man die vlak voordat de meren echt zullen dichtvriezen nog een laatste keer is wezen vissen. Hij herkent de hond echter wel. Die is volgens hem van een politieagent(!) die net als hij in een dorp 15 kilometer verderop woont. De man pakt zijn mobieltje en begint te bellen. Uit flarden van het gesprek dat volgt, wordt het volgende duidelijk. Nee, de politieagent was zelf niet aan het jagen geweest. Hij had zijn hond aan iemand anders uitgeleend. Die was de hond 'kwijtgeraakt' en vervolgens naar huis gegaan. Ze waren ervan uitgegaan dat het allemaal wel goed zou komen. Nou, de hond was terecht. Prima toch?
 
Het einde van het liedje is dat de oudere man de hond achter in zijn auto legt om hem mee naar 'huis' te nemen. En ook wij zetten onze thuisreis voort. Terwijl ik weer langzaam begin in te dommelen, hoor ik mijn baasjes zichzelf nog meerdere malen afvragen hoe mensen toch zo onverantwoord en onbetrokken met hun dieren kunnen omgaan. En ik, ik besef maar weer eens al te goed hoe ik het met míjn baasjes heb getroffen.

zaterdag 13 december 2014

Bestelgemak

De afgelopen tijd hebben we via de mail en reacties op onze posts weer enkele vragen over het bestellen van onze twee meest recente boeken Berichten uit Zweden 2007 en Berichten uit Zweden 2008 gehad. Sommige mensen vinden het lastig om deze via de Duitse webwinkel van Amazon te moeten bestellen en daar hebben we alle begrip voor. We vinden dat zelf namelijk ook niet ideaal, maar kunnen daar op korte termijn helaas niets aan veranderen. Op de iets langere termijn kan de recente komst van Amazon - met voorlopig alleen e-boeken - naar Nederland wellicht uitkomst bieden en daarnaast 'studeren' we ook nog op een andere oplossing.

Op dit moment zijn er drie mogelijkheden om bovenstaande boeken te kopen. Allereerst door deze zelf via de links op onze website bij Amazon in Duitsland te bestellen. Vervolgens kun je als dat je om wat voor reden dan ook niet past, gebruik maken van onze bestelservice waarbij je rechtstreeks aan ons betaalt en wij er voor zorgen je het/de boek(en) krijgt thuisbezorgd. Ga je voor het optimale bestelgemak? Stuur dan een e-mail naar een van de twee e-mailadressen die op de pagina Contact van onze website staan. We zullen dan zo snel mogelijk een e-mail met nadere informatie en betaalinstructies sturen. Wil je het/de boek(en) nog voor de kerst in huis hebben? Dan is het nu de hoogste tijd om te bestellen! Ten slotte is het - al is dat voor de meesten wellicht wat ver rijden - ook mogelijk om de boeken bij ons in Zweden te kopen, neem als je dat van plan bent echter wel eerst even contact met ons op om te checken of we thuis zijn en boeken op voorraad hebben.

vrijdag 12 december 2014

Op grote voet

Ondanks het feit dat het nog steeds - of is het alweer? - schemert wanneer we tegen het middaguur een wandeling maken, zie ik ze meteen. Voetafdrukken van een verre verwant. Ze lijken op die van mij, maar zijn vele maten groter. Terwijl mijn baasje ter vergelijking haar hand naast één van de afdrukken legt, ga ik zitten en kijk ik rustig toe.


Ja, het dier dat deze afdrukken heeft achtergelaten, leeft letterlijk op grote voet.

 
En kijk eens naar de paslengte, zelfs in mijn jonge jaren kwam ik hierbij nooit in de buurt. Deze dame of heer kan met groot gemak enorme afstanden afleggen!

woensdag 10 december 2014

Boven de sneeuwgrens

De weergoden blijven ons wat zon betreft niet bepaald verwennen. Op enkele zeldzame momenten na is een dik grijs wolkendek alles wat we de afgelopen weken aan de hemel te zien hebben gekregen. Toen er voor afgelopen woensdag eindelijk weer eens een onbewolkte dag werd voorspeld, hoefde ik dan ook niet lang na te denken. Ruim voor zonsopgang zat ik al in de auto, onderweg naar het noorden waar ik al enige tijd van plan was om een bescheiden berg te beklimmen. Rond half tien parkeerde ik de auto om de rest van de weg naar de voet van de berg te voet af te leggen. Het was toen nog niet helder, het zicht op de hemel - en de berg - werd geblokkeerd door een voor het oog ondoordringbare witte nevel.


Het was een paar graden onder nul en er stond een straffe wind. Ik was dus best blij toen ik me even bij een waarschijnlijk door een jager achtergelaten vuurtje kon opwarmen. Heel in de verte leek de wind trouwens piepkleine blauwe gaatjes in de witte nevel te blazen. 


Naarmate de beklimming vorderde, trok de nevel steeds verder op. En toen ik in de buurt van de top kwam, begon ook de hoger hangende bewolking te breken. Plotseling kon ik in het oosten een groot meer zien liggen.


Het uitzicht vanaf de top. In het noordwesten een paar grote meren met daarachter enkele mooie witbesneeuwde toppen.


In het noordoosten was het wat minder. Daar deden tekenen van menselijke activiteit het gevoel van ongereptheid meteen weer verdwijnen.

 
Na ook de tweede top van de berg te hebben beklommen, begon ik aan de afdaling. Ongeveer halverwege kwam ik bij een schuilhut waar ik even pauzeerde om iets te eten en te drinken.


De zon scheen net onder het afdak door, dus zat ik lekker warm.


Daarna zette ik de afdaling voort. Mijn eindbestemming was het meer dat je op onderstaande foto - in het midden - in de verte ziet liggen.


Terug bij de auto en weer onder de sneeuwgrens.


Terwijl de zon alweer onder de horizon was verdwenen, reed ik terug naar huis. Langzaam op temperatuur komend en dankbaar dat ik van deze prachtige zonnige dag in de buitenlucht had mogen genieten.

zondag 7 december 2014

Kersttrol maken

Op veler verzoek hierbij de uitleg hoe je de kerstmannetjes - of kersttrollen zoals wij ze noemen - die onlangs op onze blog te zien waren zelf kunt maken. Om te beginnen heb je een stevig blok hout nodig. Rond of vierkant, dat maakt niet uit, zolang het maar stevig rechtop blijft staan.


Plaats een flink aantal sparrentakken - of coniferentakken - rondom het hout en zorg dat de onderkanten daarvan iets uitlopen over de oppervlakte waarop je werkt. De uiteinden die aan de bovenkant uitsteken, knip je er later nog af.


Zo, het stuk hout is nu helemaal ingepakt en het is tijd om de takken vast te zetten met een stuk ijzerdraad.


Stevig vastsnoeren, zodat de takken niet loslaten!


De aan de bovenkant uitstekende takken knip je nu netjes op gelijke hoogte af. Laat de uiteinden iets boven het hout eindigen, deze geven later wat stevigheid in de muts!


De takken zijn nu afgeknipt én vastgesnoerd.


De hoogste tijd om de neus aan te brengen.


Om dit op de juiste hoogte te doen, kun je het beste eerst de muts over de takken plaatsen. Zorg dat je het ijzerdraad netjes onder de randen wegstopt. Ik heb voor de foto even de muts van een eerder gemaakte trol geleend, later leg ik je uit hoe je eenvoudig zo'n muts kunt maken.


Voor de neus kun je verschillende voorwerpen gebruiken. Ik heb onder andere trollenneuzen van aardappels en dennenappels gezien. Je zou ook kunnen denken aan appels of sinaasappels. Maar aangezien de vogels in onze tuin hebben bewezen dat ze van fruit houden, heb ik gekozen voor een minder aantrekkelijke variant.


Zet de neus vast met ijzerdraad, vlak onder de muts.


Nu nog even een muts maken. Ik heb een lapje rode stof uitgezocht dat mooi rond het 'hoofd' van de trol past. Met naald en draad heb ik de stof met wat snelle steken aan elkaar vastgenaaid. De bovenkant laat ik open.


Als je het echt netjes wilt doen, dan kun je de muts ook aan de bovenzijde dichtnaaien. Wie in het bezit is van een naaimachine kan het vast nóg veel netter doen!


Ik maak de bovenkant echter eenvoudig dicht met wat ijzerdraad en bind er vervolgens een mooi sierlintje omheen.


Dat zet ik vast met een lijmpistool, zodat je het ijzerdraad niet meer ziet. De muts is daarmee gereed en ziedaar, je kersttrol is klaar!

zaterdag 6 december 2014

Een bijzonder kado

Nadat we donderdag al werden verrast door de bezorging van een doos vol met sinterklaaslekkernijen, werd onze blijdschap gisteren nog groter toen de Postpiet even na het middaguur wederom luid toeterend zijn komst aankondigde. Voor de tweede dag op rij had hij een pakket voor ons dat vanuit Spanje via Nederland zijn weg naar het Hoge Noorden had gevonden. In het pakket een mooi gedicht, een viertal boeken en een selectie bijzonder goed uitgekozen sinterklaasbanket. Alleen de kruidnoten hebben - nee hadden, want de eerste zak is al op - we dubbel. Het is werkelijk waar hartverwarmend om zo verwend te worden en onze dank aan de goedheiligman is dan ook groot.
 
De inhoud van het pakket bewees trouwens ook maar weer eens de waarheid van de veelvuldig door ons gebruikte uitspraak dat toeval niet bestaat. Gisterochtend stond Nicôle namelijk in de bibliotheek van Hagfors met het boek Otchum in haar handen. Ze nam het echter niet mee omdat ze al enkele andere dikke boeken had uitgezocht. En laat nu net dát boek een van de vier boeken in het pakket zijn! Even voor de duidelijkheid: zowel Nicôle als ik hadden nog nooit van dat boek gehoord en het er dus ook nog nooit met iemand over gehad. Is dat nu toeval? Of toch iets anders? Bijzonder is het in elk geval wel...

donderdag 4 december 2014

Dank u Sinterklaasje!

Hoewel heel Zweden inmiddels in de ban is van de naderende kerst - en ook wij de kerstversiering al uit de dozen hebben gehaald - hebben we vanmiddag toch even pas op de plaats moeten maken. Sinterklaas heeft ons namelijk ook dit jaar weer weten te vinden en liet via de postbode een pakket vol lekkernijen op ons adres bezorgen. En daar zijn we uiteraard erg blij mee! Zo stuurde de goedheiligman ons twee chocoladeletters, een zak taaitaai, een zak kruidnoten en een groot blik met  Hollandse drop. Dat laatste is iets waar Ben niet zo van houdt, maar ik des te meer! De kerstkransjes maken dus nog even plaats voor het sinterklaassnoepgoed. Heerlijk nostalgisch, en lekker bovendien. Daar gaan we van genieten de komende tijd. We vinden het erg attent dat de Sint ons nog steeds niet vergeten heeft. Daarom zeggen we bij deze dan ook welgemeend: Dank u Sinterklaasje!

Gevallen

Gisteren is de Zweedse regering gevallen. Na de verkiezingen van 14 september kreeg Zweden na twee mandaatperiodes door een centrumrechtse regering te zijn bestuurd een linkse regering. Deze kon aan de verkiezingsuitslag weliswaar een klein overwicht op de centrumrechtse alliantie, maar geen absolute meerderheid in de Zweedse Riksdag ontlenen. Sverigedemokraterna die met hun op het sterk verminderen van de immigratiestroom gerichte programma met bijna 13% van de stemmen de derde partij van Zweden werd, kreeg in de Riksdag de macht om door de centrumrechtse oppositie te steunen de roodgroene minderheidsregering te dwarsbomen.
 
Terug naar de dag van gisteren. Toen werd er in de Riksdag gestemd over de begroting voor 2015 en gebeurde er wat bijna iedereen al had zien aankomen. Om te beginnen kregen de begrotingsvoorstellen van de roodgroene regering geen meerderheid. En vervolgens werd met steun van Sverigedemokraterna een door de centrumrechtse oppositie ingediende alternatieve begroting aangenomen. Daardoor werd het voor de door Stefan Löfven voorgezeten roodgroene regering - omdat daar in de met de meerderheid van stemmen aangenomen begroting geen geld voor is - onmogelijk om de speerpunten van haar verkiezingsprogramma uit te voeren en kon de kersverse premier dan ook niet anders dan na amper twee maanden 'regeren' nieuwe verkiezingen uit te schrijven. Op 22 maart 2015 mag Zweden weer naar de stembus en het is maar te hopen dat de uitslag van díe verkiezingen Zweden niet nogmaals met een bestuurlijke impasse opzadelt.
 

woensdag 3 december 2014

Ommezwaai

Vandaag is het precies tien jaar geleden dat we onze handtekening onder het koopcontract van Lilla Laggåsen zetten. Met enkele pennestreken werd niet alleen ons voorgenomen vertrek uit Nederland definitief, maar kozen we er tevens voor om naar Zweden te emigreren. Dat betekende een enorme ommezwaai, want we droomden al jaren van een toekomst in Oostenrijk en waren daar amper drie maanden daarvoor nog op jacht naar woonruimte geweest. En eigenlijk waren we alleen maar in Zweden om ons te oriënteren, dat hadden we onszelf tenminste voorgehouden. Lilla Laggåsen veranderde dat echter allemaal radicaal. Op de foto's hieronder kun je zien hoe die prachtige plek er op die dag bij lag. Inmiddels wonen we alweer bijna drie jaar ergens anders, maar volgens ons kan het geen kwaad om op een dag als deze nog eens terug te kijken naar de plek waar het voor ons allemaal begon...