Wanneer ik over de beek heen stap, fladdert er met een hoop kabaal rechts van me een vogel weg. Het is een middelgroot exemplaar, bruinachtig met lange poten en een lange snavel. Onmiskenbaar een houtsnip dus. Niet veel later fladdert er ook in de buurt van de bosrand een houtsnip voor mijn voeten op. Die zijn dus ook weer terug van weggeweest. Nu maakt één houtsnip nog geen lente, maar hoe zit het dan met twee?
Later lees ik in de krant dat in de buurt van Vansbro - iets verder naar het noorden in buurprovincie Dalarna - de eerste kraanvogels zijn gezien. En dat is - alhoewel vroeger dan normaal - wederom een lenteteken waar we niet omheen kunnen.
En dan de temperatuur. Die steeg voor de tweede dag op rij tot boven de tien graden, in de schaduw welteverstaan. In de zon was het beduidend warmer, we hadden zelfs heel even geen jas meer nodig. Het lijkt dus een goede dag om onze mutsen en handschoenen in de la op te bergen. En om onze winterlaarzen na enkele maanden trouwe dienst in de kast te zetten. Vanaf vandaag gaan we weer op schoenen door het leven en dát is het meest ultieme lentesignaal dat er is!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Bedankt voor het lezen van onze blog.
Je kunt hier een reactie achterlaten. Alle reacties zullen worden gelezen en, indien nodig, beantwoord. We stellen het op prijs als je je naam achterlaat, per slot van rekening zijn ook wij niet 'anoniem'. Reclame en off-topic reacties zullen niet worden geplaatst. Gebruik voor persoonlijke berichten het e-mailadres op de contactpagina.
Je reactie verschijnt niet direct op de blog. Deze wordt pas geplaatst nadat wij deze hebben gelezen.
Nogmaals bedankt en... vergeet niet van elke dag te genieten!