donderdag 31 juli 2014

Is het nog ver?

We gaan even terug in de tijd, naar afgelopen zondag om precies te zijn. Die dag kwam er aan het einde van de middag in sneltreinvaart een hevig onweer aanzetten. De lucht trok helemaal dicht en het daglicht maakte plaats voor een soort van schemerduister. In de verte klonk dreigend het geluid van luide donderklappen. Hoog tijd om met Jeanny een kalmerende autorit te maken. We waren slechts enkele kilometers van huis toen we een enorme hoosbui over ons heen kregen. Zelfs stapvoets rijdend en met de ruitenwissers in de snelste stand konden we de weg voor ons nauwelijks meer zien.


Het onweer trok gelukkig snel voorbij. Een half uur na de eerste bliksemflits en donderklap was er al niets meer te zien of te horen. Ook de regenbui was net zo kort als dat hij hevig was. Jammer, want de natuur had wel wat meer water kunnen gebruiken. Ondanks het feit dat het onweer alweer voorbij was, besloten we om de autorit via allerlei achteraf-weggetjes gewoon te vervolgen. En dat was geen straf, want daarbij we werden getrakteerd op vele prachtige 'plaatjes'.


Op huis aan rijdend, kwamen we nog een twintigtal collectief vakantievierende jongedames tegen. Zwaar bepakt en bezakt strompelden ze in enkele groepjes verspreid over de weg. Langzaam rijdend haalden we ze in. Onze vrolijk lachende gezichten en opgestoken handen werden door de meisjes niet met gelijke munt beantwoord. De meesten keken niet eens op en hielden hun blik star op een punt ergens in de verte gericht. Slechts één meisje keek opzij. Met holle ogen en een blik die het midden hield tussen vragend en wanhopig. Is het nog ver? Die vraag dachten we op haar gezicht af te lezen. "Nou," zei Nicôle toen we de meisjes in de spiegels van de auto zagen verdwijnen, "die zijn er voorlopig nog niet. Het is nog ver, heel ver." Gemeen hè?

maandag 28 juli 2014

Buitenkoken

Zoals onze trouwe lezers weten, is koken op houtvuur een van onze favoriete buitenbezigheden. We krijgen regelmatig vragen over de pan die daarbij zo fraai in beeld komt en daarom volgt hier wat meer informatie alsmede het recept voor de lekkere elandenstoofpot die we onlangs in deze pan maakten.

De Bogrács kookpan is gemaakt van duurzaam emaille. Dat materiaal heeft als voordeel dat het na gebruik zowel aan de binnen- als aan de buitenkant erg makkelijk schoon te maken is. De pan wordt met een ketting aan een driepoot boven het vuur opgehangen en kan voor veel verschillende doeleinden worden gebruikt. Het maken van soepen, stoofpotten en glühwein of de Zweedse variant glögg gaat allemaal prima met deze pan.

Enkele dagen voordat het vuurverbod werd afgekondigd, maakten we een stoofpot van elandenvlees en trechtercantharellen. We begrijpen dat deze ingrediënten in Nederland wellicht lastig te verkrijgen zijn, maar onze ervaring is dat het hieronder beschreven gerecht ook met rundvlees en de paddenstoelensoort shiitakes heerlijk smaakt.


Benodigdheden (voor vier personen): 800 gram vlees, een flesje of blikje donker bier, anderhalve deciliter zwarte bessensap, 1 deciliter soja, 2 bouillontabletten, naar smaak diverse soorten gemalen peper, 2 uien, bloem of maizena, twee en een halve deciliter slagroom, 100 gram paddenstoelen en 10 grote aardappels.


De bereidingswijze van het gerecht is als volgt. Snijd het vlees in blokjes en snipper de uien. Doe vervolgens het vlees en de uien in de pan. Voeg het bier, het bessensap, de soja en de bouillontabletten toe. Breng de inhoud van de pan aan de kook en laat deze anderhalf tot twee uur zachtjes pruttelen.


Haal dan het vlees en de uien uit de pan en leg deze op een bord. Bind de saus met bloem of maizena. Roer het geheel goed door zodat er geen klonten ontstaan. Je kunt het beste een zeef gebruiken om de bloem zo fijn mogelijk te krijgen en deze beetje voor beetje toevoegen. Op die manier zie je het direct wanneer de saus dik genoeg is.


Voeg daarna de slagroom - ongeklopt - aan de saus toe. Roer het geheel goed door en laat de saus even doorpruttelen zodat deze weer wat inkookt. Voeg dan de in plakjes gesneden aardappels en paddenstoelen alsmede het vlees en de uien toe. Laat het geheel nog een kwartier doorpruttelen.


Als de saus te dik wordt, dan kun je wat extra bessensap toevoegen. Als de saus te dun wordt, dan kun je deze met iets meer bloem of maizena binden. Wanneer de aardappels gaar zijn, dan is de stofpot klaar. En dan is het tijd om op te scheppen.


Een stevige, voedzame en lekkere maaltijd!


Eet smakelijk!


Voor meer informatie over Bogrács kookpannen en kooksets - die je natuurlijk niet alleen in Zweden, maar ook in Nederland (of waar dan ook) kunt gebruiken - verwijzen we graag naar de website van onze partner in buitenleven Zweden Relax.

zondag 27 juli 2014

Zo heet dat...

Wanneer ik in de auto ga zitten om Nicôle in Gustavsfors op te halen, word ik maar weer eens geconfronteerd met hoe warm het wel niet is. Ondanks het feit dat de auto half in de schaduw staat en dat de portieren en achterklep al een half uur open staan, voelt het alsof ik in een flink opgestookte sauna terecht ben gekomen. Dan zie ik in mijn linker ooghoek een mug aan komen vliegen. Het insect vliegt door het nog openstaande portier de auto in en ik maak aanstalten om het met een beweging van mijn hand weer naar buiten te manoeuvreren. Maar dat hoeft al niet meer. De mug valt namelijk pal voor mijn ogen uit de lucht om zo dood als een pier op het dashboard terecht te komen. Het is zo heet dat de muggen dood uit de lucht vallen. Een wat aparte variant op de uitdrukking dat het zo heet is dat de mussen dood van het dak vallen, schiet er door mijn hoofd. Ik sluit het portier, start de auto en zet de airco en ventilator op maximaal. Pas enkele minuten later is het in de auto enigszins uit te houden.

zaterdag 26 juli 2014

Een goede neus

Ik mag dan inmiddels oud en minder goed ter been zijn, maar met mijn neus is nog steeds niets mis. Een ree of eland ruik ik van verre en het spoor van bijvoorbeeld een vos prikkelt me ook uren nadat deze voorbij is gekomen nog in hoge mate. In deze tijd van het jaar is het echter met name de geur van een bepaald soort vogels en hun jongen die me regelmatig van het pad doet afwijken. Zachtjes sluip ik dan door de dichte begroeiing die de bodem bedekt om mijn baasjes heel voorzichtig op zo'n vogel attent te maken. Meestal blijft deze doodstil zitten. Slechts een enkele keer vliegt hij op en dan weet ik meteen dat ik in het vervolg nog voorzichtiger moet zijn. Mijn baasjes hebben me namelijk heel goed duidelijk gemaakt dat ik de rust van de dieren in het bos niet mag verstoren. En daar houd ik me gehoorzaam aan, behalve als het een vos betreft natuurlijk...

vrijdag 25 juli 2014

Vuurverbod

Sinds gisterochtend geldt er in de gehele provincie Värmland een vuurverbod. Dit betekent dat buitenshuis alle open vuur verboden is. De enige uitzondering hierop is een barbecue in de tuin, maar ook daarbij wordt op het in acht nemen van de grootst mogelijke voorzichtigheid aangedrongen.
 
Het vuurverbod komt geen dag te vroeg. Door de aanhoudende hitte en droogte is het risico op bosbranden inmiddels enorm groot. Afgelopen woensdag nog kon op slechts enkele kilometers bij ons vandaan een net begonnen bosbrand in de kiem worden gesmoord. De brand was waarschijnlijk veroorzaakt doordat de zaag van een kapmachine een steen had geraakt met vonken als gevolg. De bestuurder van de kapmachine had echter niets gemerkt en we hebben het aan de voorzienigheid te danken dat een toevallig voorbij komende bosopzichter het vuur ontdekte en kon blussen voordat het uit de hand liep.
 
Gistermiddag culmineerde de hitte - ruim 30 graden in de schaduw - in een hevig en langdurig onweer. In tegenstelling tot op andere plaatsen waar erg veel regen viel, bleef het in onze omgeving relatief droog. Ten gevolge van blikseminslagen ontstonden er in het noordelijke deel van Värmland in een tijdsbestek van slechts enkele uren zo'n twintig bos- en grasbranden welke gelukkig allemaal op tijd konden worden geblust. Ook de komende dagen blijft het nog extreem warm en de eerste regen van betekenis wordt pas in de loop van de volgende week verwacht.

dinsdag 22 juli 2014

Kultur i Tiomilaskogen

Tijdens het evenement Kultur i Tiomilaskogen - dat dit jaar op 24, 25 en 26 juli wordt gehouden - is minimaal één van ons dagelijks van 11.00 tot 17.00 uur aanwezig op Gustavsfors' Bygdegård. We verkopen daar niet alleen onze boeken, maar ook een assortiment aan hemslöjd dat Nicôle samen met haar vriendin Marga heeft gemaakt. Voor alles geldt: wie het eerst komt, die het eerst maalt en op is op. Ook als je ons alleen wilt ontmoeten, ben je natuurlijk van harte welkom.
 
Klik hier voor een kaart waarop je de locatie van en indien gewenst ook de route naar Gustavsfors' Bygdegård kunt zien.
 
Kijk voor andere mogelijkheden om ons deze zomer nog te ontmoeten op Kom naar de Noorderzon!

 
Marga en Nicôle bij een deel van hun 'huisvlijt'.

maandag 21 juli 2014

Dan maar de lucht in

Zoals we eerder al stelden, is ons moestuinproject een experiment. Natuurlijk hebben we ons van tevoren wel in het een en ander verdiept, maar deels volgen we ook de al doende leert men methodiek. Zo zijn we er inmiddels achter gekomen dat we beter één bak met pompoenen en één bak met andere groente hadden kunnen beplanten in plaats van beide bakken half om half. Dat doen we volgend jaar dus anders. Ook is nu duidelijk dat de ranken van de pompoenen wel heel erg veel ruimte nodig hebben om goed te kunnen uitgroeien. In en naast de bakken is daar eigenlijk niet voldoende plek voor en daarom hebben we na enige overpeinzingen besloten om ze dan maar de lucht in te leiden. We doen dat met behulp van een uit twee verdiepingen bestaand rek waar we in de toekomst indien nodig nog een extra verdieping op kunnen maken. Net als met de aardappelkist passen we hier dus hoogbouw toe. En nu maar afwachten of het gaat werken.

 
Goed nieuws: de aardbeienplanten zijn toch nog gaan bloeien!

zondag 20 juli 2014

Nederlanders in Zweden die blijven genieten

"Het zijn boeken voor mensen met emigratieplannen die willen uitzoeken of het Zweedse landleven echt bij ze past, voor mensen die al in Zweden wonen en herkenning zoeken, en voor dagdromers die de geur van een Zweeds naaldbos willen opsnuiven zonder ervoor te hoeven reizen."
 
Met deze mooie woorden eindigt het uitgebreide artikel over onze twee meest recente boeken - Berichten uit Zweden 2007 en Berichten uit Zweden 2008 - dat afgelopen donderdag in De Nieuwe Zweed verscheen. Het is een leuk artikel waar we iedereen graag naar verwijzen. Klik op de volgende link om het artikel te lezen: Nederlanders in Zweden die blijven genieten.

De wereld draait door

Moeten we er op onze blog iets over schrijven of niet? Dat was de vraag. Natuurlijk hield - en houdt - het gebeurde met vlucht MH17 ook ons op een bepaalde manier bezig. Aan de andere kant werd - en wordt - er al genoeg over gezegd en geschreven en is er weinig zinnigs dat wij daaraan kunnen toevoegen. We schreven er dus niet over, maar hielden wel even pas op de plaats. Het plaatsen van nog wat 'reclame' voor ons meest recente boek of een stukje met de titel Dan maar de lucht in - twee posts die we hadden klaarliggen - voelde even niet goed. De wereld draait echter gewoon door en daaraan kan niemand zich onttrekken. Zo is het leven en dus pakken ook wij onze berichtgeving vanuit het Hoge Noorden nu weer op.

donderdag 17 juli 2014

De zwarte lijst

Soms is er aanleiding om iets dat we al eerder op onze blog plaatsten op herhaling te laten gaan. En dat is ook nu het geval. Gisteren zagen we namelijk een auto waarvan het kenteken ons meteen deed denken aan een fenomeen waarover we enkele jaren geleden ook al berichtten: de zwarte lijst voor Zweedse kentekens.
 
In Zweden worden de kentekens van auto's en motoren gevormd door een combinatie van drie letters gevolgd door drie cijfers. Daarbij worden niet alle lettercombinaties gebruikt. Een wijze commissie besluit met enige regelmaat welke combinaties buiten de boot vallen. Woorden en afkortingen waaraan aanstoot kan worden genomen of die de bestuurder in zijn of haar eer aantasten, komen op de zwarte lijst.
 
Op deze lijst staan zo'n 150 lettercombinaties. Voorbeelden daarvan zijn: APA, DUM, GAY en MAD. Je mag als bestuurder van een voertuig niet voor aap staan. Of voor dom, homo danwel dol, razend of gek worden versleten. Ook woorden en afkortingen als ETA, FAN, HOT, KUK, LSD, MUT, REA, SEX, SPY, USA, WAR, WTC en XTC zijn om diverse redenen niet op Zweedse nummerplaten te vinden.
 
Tot zover de herhaling. De lettercombinatie op onderstaand kenteken is volgens de Zweedse kentekengeleerden geen probleem. En dat is natuurlijk logisch ook, want voor een dergelijke aandoening gebruikt men in Zweden een andere afkorting dan in Nederland. Maar ondanks dat zouden wij toch niet graag in een auto met een dergelijk kenteken rond rijden. Jullie wel?

dinsdag 15 juli 2014

Lezers schrijven...

Inmiddels is 'deel vier' van ons emigratieverhaal ruim twee maanden leverbaar en hebben we daarop vele leuke en enthousiaste reacties gehad. Hieronder een bloemlezing die we graag willen gebruiken om iedereen die Berichten uit Zweden 2008 nog niet heeft gekocht, over de streep te trekken. Je kunt het boek rechtstreeks bij Amazon.de of via onze bestelservice bestellen. Het is ook mogelijk om het boek op ons adres in Zweden af te halen. Klik voor meer informatie over het boek en de verschillende manieren om het aan te schaffen op de afbeelding van de boekomslag in de rechterkolom van onze website.
 
"Ik heb weer genoten van jullie mooie, bijzondere ervaringen als landverhuizers. Het gaat er bij mij nog meer van kriebelen om ook landverhuizer te worden."

 
 
Alweer een vermakelijk en leerzaam boek. Ga zo door!

Ik heb jullie boek in één adem uitgelezen. Geweldig, ik kon niet stoppen met lezen. Bedankt daarvoor!

Ik heb weer genoten van jullie boek en kan haast niet wachten totdat het volgende uitkomt.

Op jullie website staan berichten van mensen die jullie boeken in één ruk uitlezen. Wij doen dat heel anders. Telkens als we in het weekeinde 's ochtends thuis zijn en genieten van een kopje koffie lezen we een klein stukje uit Berichten uit Zweden. Op die manier hebben we er heel lang plezier van. In combinatie met de berichten op jullie website krijgen we zo doorlopend leuk leesvoer uit Zweden!
 
Ik heb heerlijk in het zonnetje jullie boek zitten lezen en genoten van alle leuke verhalen en anekdotes. Super dat jullie zulke boeken schrijven zodat alle waardevolle herinneringen niet verloren gaan.

We hebben ook dit boek weer met veel plezier gelezen en hopen dat er nog vele zullen volgen.

Jullie Berichten uit Zweden 2008 in één adem uitgelezen! Hartelijk dank voor zoveel leesplezier!

maandag 14 juli 2014

Moestuinsucces

We blijven nog even bij het onderwerp eten. Gisteravond genoten we namelijk van het eerste moestuinsucces van dit jaar: winterpostelein! Het klinkt wellicht wat vreemd. Winterpostelein midden in de zomer, maar daar smaakte de allereerste uit onze moestuin geoogste groente zeer beslist niet minder om. Sterker nog, rauw verwerkt in een stamppot met aardappelen en gebakken spekjes staat deze groente wat ons betreft garant voor een heerlijk feestmaal. Daarnaast zijn er nog enkele andere manieren om winterpostelein te bereiden en gezien de hoeveelheid die daarvan nu nog in onze moestuin staat, kunnen we die binnenkort allemaal gaan proberen. En niet te vergeten, onze dank gaat nogmaals uit naar Ingrid en Wiebe die ons van een ruim assortiment aan zaadjes hebben voorzien.

zondag 13 juli 2014

Heerlijk

Eindelijk weer eens een bewolkte, winderige en regenachtige dag. Heerlijk! We trekken er op uit en oogsten wat cantharellen en bosaardbeitjes. De cantharellen gaan waarschijnlijk de vriezer in, eerst bakken in hun eigen vocht natuurlijk. Een deel van de bosaardbeitjes verwerken we in een cake en van de rest maken we jam. Wat ruikt het lekker in de keuken!

vrijdag 11 juli 2014

Afscheid van Piep

Piep - zoals we het vogelweesje inmiddels hadden gedoopt - is er niet meer. Onze inspanningen ten spijt is hetgeen Moeder Natuur van aanvang aan voor dit kleine vogeltje in petto had toch uitgekomen. Alhoewel we weten dat de kans dat Piep het uiteindelijk zou redden nooit groot is geweest, valt het verlies ons zwaar. Aan de andere kant zijn we blij dat we in de anderhalve week dat Piep bij ons was van zijn vertrouwen en aanhankelijkheid hebben mogen genieten.
 
In het begin ging het allemaal voorspoedig. Piep at gulzig en groeide langzaam maar zeker door tot iets wat steeds meer op een 'echt' vogeltje begon te lijken. De eerste dagen bracht hij binnenshuis door. Daarna mocht hij elke dag enkele uren naar buiten. In de bescherming van zijn kooi welismaar, maar daardoor toch in de gelegenheid om aan alle prikkels die daar zijn te wennen. Het buiten zijn deed Piep goed en het was mooi om te zien hoe hij de insecten die in zijn gezichtsveld voorbij vlogen aandachtig volgde.


Toen kwam de fase waarin Piep energiek zijn vleugels begon te testen. Het was tijd om hem meer ruimte te geven en dus mocht hij voor het eerst uit zijn kooi om te proefvliegen in de tuin. Een spannend moment. Zou het wel goed gaan? Zou hij nog terugkomen? Na enkele hupjes sloeg Piep zijn vleugels uit en maakte hij enkele korte vluchten. Het was veelbelovend en voor het eerst kregen we er vertrouwen in dat het goed zou komen. Na zijn laatste vlucht - die hem tot aan de bosrand bracht - kwam Piep uit eigener beweging naar ons terug huppen om eten te halen. Niets vreemds, want bij het zelfstandig worden van jonge vliegenvangers is vliegen fase 1 en zelf eten vangen fase 2.


We hadden echter te vroeg gejuicht, want de volgende dag bleek er iets mis met een van Pieps vleugels. Die hing er slapjes bij en Piep kon hem niet goed uitslaan. Wat hij ook probeerde, los van de grond kwam Piep niet meer. Wel ving hij die dag geheel zelfstandig twee vliegen, al moeten we er wel eerlijk bij vermelden dat deze letterlijk zijn bek invlogen. Voor de rest leverde Pieps gehup door het gras hem niks op en moesten we hem bijvoeren. Ondertussen baarde Pieps kwetsuur ons grote zorgen. Want als hij niet kon vliegen, dan zou hij geen eten kunnen vergaren en ook niet voor gevaar kunnen vluchten. Helaas genas Pieps vleugel niet en is het onvermogen om te kunnen vliegen hem vandaag noodlottig geworden.

 
Piep, het spijt ons dat het niet is gelukt. We zullen je missen.

donderdag 10 juli 2014

Keizersmantel

Juni was de maand van de koninginnenpages. We hebben dit jaar uitzondelijk veel van deze prachtige vlinders gezien. Nu is echter de tijd van de keizersmantels aangebroken. En ook van die mooie grote oranje vlinders fladderen er thans veel meer dan gebruikelijk door de lucht. Dit jaar zijn de omstandigheden voor deze insectensoort kennelijk erg gunstig.


woensdag 9 juli 2014

Gulzigaard

Als je heel goed luistert, dan kun je hem horen knagen. De rups op onderstaande foto houdt er bij het verslinden van de bladeren van een van de struiken in onze tuin een enorm tempo op na. Bij elke hap zie je een stuk van het blad verdwijnen. Maar goed dat deze gulzigaard niet in onze moestuin zit!

 

dinsdag 8 juli 2014

Toeval bestaat niet

Soms zijn dingen te toevallig om toeval te kunnen zijn. Door de jaren heen hebben we daarvan al vele voorbeelden 'verzameld'. Gisteravond kwam er weer één bij. Na het avondeten kregen we een korte maar hevige onweersbui te verduren. De bench achterin de auto is de enige plek waar Jeanny zich dan veilig voelt en dus was Nicôle een rondje met haar gaan rijden. Ondertussen vermaakte ik me thuis met het lezen van het dagboek dat een van onze trouwe lezers in 1991 over een door haar in Afrika gemaakte trektocht heeft geschreven. Leuk leesvoer, maar dat terzijde. Toen Nicôle weer thuiskwam, vroeg ze me om de televisie aan te zetten zodat het geluid daarvan eventuele klappen van het in de verte wegtrekkende onweer voor Jeanny zou maskeren. Uiteraard gaf ik aan haar verzoek gevolg.
 
De Nederlandstalige zenders waren allemaal gestoord - iets wat de laatste tijd schering en inslag is, dus zapte ik door naar de Duitstalige zenders totdat ik op ZDF Kultur terecht kwam waar juist een concert van The Doors werd uitgezonden. Sinds onze emigratie naar Zweden speelt muziek geen rol van betekenis in ons leven, maar vroeger behoorde de muziek van deze band tot mijn favoriete luistervoer. Tot Nicôle's ontzetting - zij is nooit een fan van deze band geweest - liet ik de televisie op het betreffende kanaal staan om me een dik uur lang in 'jeugdsentiment' te wentelen. Maar hoe zit het nu met dat toeval? Welnu, hier volgt de laatste zin die ik in het dagboek las voordat ik het weglegde om de televisie aan te zetten:
 
"De koele klanken van Jim Morrison en The Doors deden de nacht vergeten, maar bij het horen van mijn lievelingsmuziek verlangde ik opeens naar huis."
 
Ongelogen, echt waar.

maandag 7 juli 2014

Tropisch!

Een blik op de thermometer leert me dat het in de schaduw nog net geen 30 graden is. In de zon is het zeker zo'n 10 graden warmer. Gelukkig waait er een stevige bries, want anders zou het helemaal niet uit te houden zijn. 's Nachts koelt het amper af. Het kwik zakt dan tot iets onder de 20 graden en dus mogen we met recht van tropische omstandigheden spreken. Ook binnenshuis loopt de temperatuur aardig op. Zozeer zelfs dat het bijna onaangenaam is en af en toe komen we in de verleiding om de deur van de koelkast maar open zetten. Uiteraard doen we dat niet. We passen ons tempo aan en wachten rustig af tot het weer wat koeler wordt. Volgens de weersverwachting hoeven we daar de komende dagen echter nog niet op te rekenen.
 
Wat doen we dan zoal op zo'n snikhete dag? We plukken bloemen van de moerasspirea - deze staat twee tot drie weken eerder in bloei dan gebruikelijk - en maken daar een lekkere dorstlessende en geneeskrachtige siroop van. Kijk hier voor meer informatie en het recept.


We maken enkele foto's voor een volgster van onze blog die benieuwd was naar het tempo waarin alles in onze moestuin thans groeit. Dit is er één van.


We lezen, schrijven en knutselen wat. En we verplaatsen een deel van het brandhout van de hoop waar het ligt te drogen naar het houthok. Verder doen we het zoals eerder gezegd kalm aan en zoeken we zo veel mogelijk de schaduw op.


Ten slotte doen we enkele malen per dag ons best om zo veel mogelijk muggen en vliegen voor ons weesvogeltje te vangen. Er gaat immers niets boven vers voer zoals Moeder Natuur dat heeft bedoeld!

zaterdag 5 juli 2014

Tijd om te oogsten!

In de tuin verscheurt een oorverdovend gezoem de stilte. Ontelbare bijen en hommels vliegen af en aan. Nu alles volop in bloei staat, is het voor deze nijvere insecten tijd om te oogsten!

vrijdag 4 juli 2014

Het weesvogeltje

Wanneer ik de volgende ochtend met Jeanny voor haar ochtendwandeling naar buiten loop, is het eerste wat ik zie een jonge vliegenvanger die op nog geen meter van de deur in het grind zit. Jeanny lijkt het de normaalste zaak van de wereld te vinden, want ze gaat meteen rustig liggen zodat ik het vogeltje kan bestuderen. Daarna ga ik bij het nest kijken. Dat is helemaal leeg en de moedervogel en het andere jong zijn nergens te bekennen. Ik maak een korte wandeling met Jeanny en daarna gaan we weer naar binnen.

 
Daar breng ik verslag uit aan Nicôle en we besluiten wederom om - vanachter het keukenraam ditmaal - eerst aan te kijken of moeder vliegenvanger zich misschien toch nog om het jong bekommert. Dat blijkt echter niet het geval. Wel komen er verschillende vliegenvangers die in andere nestkastjes hun jongen grootbrengen een kijkje nemen, maar geen van hen doet ook maar iets om het eenzame jong te helpen. Telkens wanneer de jonge vogel toenadering zoekt, gaan ze er vandoor. Op de foto hieronder zie je linksboven een volwassen vliegenvanger die in een van de nestkastjes in onze tuin huist en rechtsonder het aan zijn lot overgelaten jong.
 
 
Een half uur later trekken we de conclusie dat het er voor het vogeljong niet goed uitziet en besluiten we met het drama van gisteravond nog vers in het geheugen om ditmaal wel een poging te doen om te helpen. We realiseren ons dat het zeker niet gegarandeerd is dat dit uiteindelijk succesvol zal zijn. Eerst moeten we het vogeltje totdat het kan vliegen in leven zien te houden en vervolgens moet het er dan ook nog maar in slagen om in de natuur zelfstandig zijn kostje bij elkaar te scharrelen. Zover is het echter nog niet. Vooralsnog zijn wij het die het diertje moeten voeren. En daar komt het 'muggen vangen' weer om de hoek kijken, want het weesvogeltje staat op een dieet van geprakt ei, geweekt hondenvoer en een voedzame mix van door ons speciaal voor dat doel gevangen muggen en vliegen.
 
 
 Gelukkig laat het vogeljong het zich tot nu toe allemaal goed smaken!
 

donderdag 3 juli 2014

Op het verkeerde been

Toen Nicôle afgelopen maandag na het avondeten met Jeanny in de tuin aan het spelen was, vond ze een vogeljong in het gras. Dat hupte daar luidkeels piepend in het rond. Uiteraard werd ik erbij gehaald om enkele foto's te maken. Nadat we het diertje eerst even van gepaste afstand hadden bestudeerd, kropen we dichter bij om een paar close-ups te maken.


Meteen sperde het vogeljong zijn bek wagenwijd open. Het dacht zeker dat ik zijn moeder was die iets te eten kwam brengen.


Ook Jeanny mocht even van dichtbij kijken. Ze was heel erg voorzichtig, maar voor de zekerheid had Nicôle haar stevig aan haar halsband vast.


Hier kwam het vogeljong hoogstwaarschijnlijk vandaan. In dit nest met bonte vliegenvangers zaten vanmiddag namelijk nog drie jongen in plaats van de twee die er nu nog te zien waren.

 
De vondst van kleine vliegenvanger plaatste ons voor een dilemma. Wat moesten we doen? De ladder pakken om het diertje terug in het nest te zetten, leek geen goed plan. Daarmee zouden we wel eens zo veel paniek kunnen veroorzaken dat vervolgens de twee andere jongen uit het nest zouden vallen. Bovendien vroegen we ons af of het vogeltje überhaupt wel uit het nest was gevallen. Of dat het er gewoon was uitgesprongen om de wijde wereld te verkennen. Het moment waarop dat te gebeuren stond, was namelijk behoorlijk dichtbij en jonge vliegenvangers worden nadat ze het nest hebben verlaten nog een tijdje door hun ouders op de grond verzorgd. We besloten om ons even terug te trekken en van afstand te kijken of de oudervogel zich wellicht om het jong zou bekommeren. En jawel, al snel dook moeder vliegenvanger op om het jong te voeren. Gerustgesteld besloten we om de dieren verder met rust te laten en de natuur haar gang te laten gaan. Dat is over het algemeen immers het beste.
 
Halverwege de avond ging Nicôle nogmaals met Jeanny naar buiten. Ze was al snel terug om me te halen. De kleine vliegenvanger lag met gestrekte pootjes in het gras. De levendigheid van enkele uren eerder was helemaal verdwenen en het vogeltje haalde nog maar heel licht adem. Voorzichtig pakte ik het diertje op, het voelde al helemaal koud aan. Ondanks het feit dat we al vele malen getuige zijn geweest van het keiharde leven in de natuur, voelden Nicôle en ik een bedrukt gevoel over ons heen komen. We hoefden het niet hardop uit te spreken, maar we dachten allebei - wellicht tegen beter weten in - zoiets als hadden we maar... Moeder Natuur had ons namelijk behoorlijk op het verkeerde been gezet en nu was het te laat. We namen het stervende vogeltje mee naar binnen en overlegden kort over of en hoe we het uit zijn lijden moesten verlossen. Zover kwam het echter niet, want binnen enkele minuten had het diertje in mijn hand zijn laatste adem uitgeblazen.
 
Wordt vervolgd...

woensdag 2 juli 2014

Muggen vangen

Ik heb het enkele dagen geleden al aangekaart: het weer maakt een wat mindere periode door. Er valt veel regen en de temperatuur is een stuk lager dan we het grootste deel van de afgelopen twee maanden gewend waren. Het is zelfs zo sterk afgekoeld dat we al enkele keren 's avonds een vuurtje in de houtkachel hebben gestookt om de ergste kilte uit huis te verdrijven. Daarnaast heeft de omslag van het weer nog twee dingen teweeggebracht. Ook die heb ik allebei al gemeld: de paddenstoelen zijn gaan groeien en de hoeveelheid knotten en muggen is stevig toegenomen. Tja, ook dat laatste hoort bij het buitenleven. In de warmte van directe zonneschijn valt het allemaal nog wel mee. Maar in de schaduw of als het gewoonweg bewolkt is, dan is in beweging blijven het devies. Als je niet door een enorme hoeveelheid van deze insecten te grazen wilt worden genomen tenminste. Tot zover de inleiding van dit stukje.

"Zou jij zo lief willen zijn om even wat muggen te vangen?", vraagt Nicôle me met een vette glimlach op haar gezicht. Dat is lekker, nu mag ik alweer als levend aas fungeren! Ik ben echter de beroerdste niet, dus trek ik mijn schoenen aan om vervolgens naar buiten te gaan. Bij de beek achter ons huis is een drassig stukje - ideaal voor muggen, dus daar ga ik heen. Voordat ik tot tien heb kunnen tellen, komt er al een grote wolk van deze steekbeesten op me af vliegen. Nu is het zaak om snel te reageren. Met beheerste bewegingen graai ik één voor één een aantal muggen uit de lucht. Bijna elke poging is raak, maar ik heb dan ook al enkele keren 'geoefend'. Wanneer ik zo flink wat muggen heb verzameld, ga ik er vandoor. Het is de hoogste tijd ook, want een jeukend gevoel op mijn kin geeft aan dat ik in elk geval één mug compleet heb gemist. Binnen neemt Nicôle - wederom met een vette glimlach - de buit in ontvangst. "Dank je wel", zegt ze. Vervolgens gaat ze aan de slag om van de insecten een lekker maaltje te bereiden...

dinsdag 1 juli 2014

Heerlijk buitenleven

Gisteren klaarde het rond het middaguur helemaal op. De bewolking brak open en de zon kreeg alle ruimte om de boel even lekker op te warmen. En dat kwam goed uit, want daardoor konden we van de eerste cantharellen van het jaar op een sfeervolle manier een lekker maaltje bereiden.


Eerst maakten we de cantharellen schoon om ze vervolgens in plakjes te snijden.

 
Daarna gingen ze boven open vuur in de koekenpan. De pan die we gebruikten, is niet voorzien van een anti-aanbaklaag dus moest er flink wat boter bij.

 
Toen de paddenstoelen goed doorbakken waren, voegden we een ei toe.

 
De hitte van het vuur deed de rest en al snel kon de etensbel worden geluid.
 
 

Bovenop een dikke snee brood smaakte de cantharellenomelet heerlijk. Volgens Nicôle was deze door de bereiding boven open vuur zelfs extra lekker!


Terwijl wij van ons eten genoten, lag de koekenpan als stille getuige van het heerlijke buitenleven op een grondige afwasbeurt te wachten.