De weergoden blijven ons wat zon betreft niet bepaald verwennen. Op enkele zeldzame momenten na is een dik grijs wolkendek alles wat we de afgelopen weken aan de hemel te zien hebben gekregen. Toen er voor afgelopen woensdag eindelijk weer eens een onbewolkte dag werd voorspeld, hoefde ik dan ook niet lang na te denken. Ruim voor zonsopgang zat ik al in de auto, onderweg naar het noorden waar ik al enige tijd van plan was om een bescheiden berg te beklimmen. Rond half tien parkeerde ik de auto om de rest van de weg naar de voet van de berg te voet af te leggen. Het was toen nog niet helder, het zicht op de hemel - en de berg - werd geblokkeerd door een voor het oog ondoordringbare witte nevel.
Het was een paar graden onder nul en er stond een straffe wind. Ik was dus best blij toen ik me even bij een waarschijnlijk door een jager achtergelaten vuurtje kon opwarmen. Heel in de verte leek de wind trouwens piepkleine blauwe gaatjes in de witte nevel te blazen.
Naarmate de beklimming vorderde, trok de nevel steeds verder op. En toen ik in de buurt van de top kwam, begon ook de hoger hangende bewolking te breken. Plotseling kon ik in het oosten een groot meer zien liggen.
Het uitzicht vanaf de top. In het noordwesten een paar grote meren met daarachter enkele mooie witbesneeuwde toppen.
In het noordoosten was het wat minder. Daar deden tekenen van menselijke activiteit het gevoel van ongereptheid meteen weer verdwijnen.
Na ook de tweede top van de berg te hebben beklommen, begon ik aan de afdaling. Ongeveer halverwege kwam ik bij een schuilhut waar ik even pauzeerde om iets te eten en te drinken.
De zon scheen net onder het afdak door, dus zat ik lekker warm.
Daarna zette ik de afdaling voort. Mijn eindbestemming was het meer dat je op onderstaande foto - in het midden - in de verte ziet liggen.
Terug bij de auto en weer onder de sneeuwgrens.
Terwijl de zon alweer onder de horizon was verdwenen, reed ik terug naar huis. Langzaam op temperatuur komend en dankbaar dat ik van deze prachtige zonnige dag in de buitenlucht had mogen genieten.
Mooi! En het is echt apart dat je de sneeuwgrens zo duidelijk kunt zien.
BeantwoordenVerwijderenWelke berg heb je beklommen?
Hai Sandra,
VerwijderenMooi was het zeker. Maar om de rust en het ongestoorde karakter daar te behouden, hou ik liever voor me waar het precies was. Ik hoop dat je daar begrip voor hebt.
Met hartelijke groet uit het Hoge Noorden, Ben
Jammer, maar natuurlijk begrijpelijk! Ik kan me voorstellen dat je zo'n plekje liever niet met Jan en alleman deelt :) Hopelijk kun je er nog vaker genieten!
Verwijderen