dinsdag 28 januari 2014

Genieten

De afgelopen week eindigde met heerlijk winterweer. Het was wisselend bewolkt, er stond weinig wind, het vroor matig en bij tijd en wijle viel er wat poedersneeuw. Prima omstandigheden om van het buitenleven te genieten, hetgeen we dan ook volop deden. Zo groeven we bijvoorbeeld onze buitenkeuken uit om vervolgens broodjes en worstjes te roosteren. Zoals gebruikelijk smaakten deze weer heerlijk. Ook kreeg Jeanny de gelegenheid om lekker in de sneeuw te ravotten. Ze is nog steeds enigszins slecht ter been, dus beperkten we ons daarbij zo veel mogelijk tot grondgevechten.
 
Zondagavond sloeg het weer radicaal om. Er begon een bij vlagen onstuimige wind te waaien en de sneeuwkraan ging volop open. De sneeuwpret was over en we konden aan de bak met sneeuwruimen. En ja, ook dat is genieten hoor...

zondag 26 januari 2014

Weergaloos

Probeer het maar eens voor elkaar te krijgen om op een postzegel te worden vereeuwigd. Dat is niet makkelijk, zul je wellicht zeggen. Of zelfs schier onmogelijk misschien. Toch heeft onze vriend Anders Olsson nu ook dat kunststukje voor elkaar gekregen. Sinds vorige week prijkt de officieuze wereldkampioen in het bereiken van het onmogelijke namelijk trots op één van Zwedens nieuwe postzegels voor binnenlandse post. Een weergaloze 'prestatie' waarmee De IJzeren Man uit Hagfors de wereld wederom laat zien dat er geen grens is aan wat hij ondanks zijn handicap kan bereiken.


Wil je meer weten over Anders Olsson? Lees dan Er is geen grens!

vrijdag 24 januari 2014

Gespleten

We zijn gespleten. Wat? Heeft dat soms iets met onze emigratie naar Zweden te maken? Zijn we ten prooi gevallen aan een identiteitsverscheurende strijd tussen ons Nederlandse verleden en Zweedse heden? Nee, dat is niet waar ik op doel. Gelukkig heeft onze landverhuizing niet tot zulke innerlijke conflicten geleid. Sterker nog, we voelen ons nu eigenlijk Nederlands noch Zweeds. We voelen ons ook geen Europeaan overigens, om die vraag maar vast voor te zijn. Wat zijn we dan wel? Dat weten we niet echt. Niet meer in het hokje van een bepaald land te plaatsen in elk geval. En verder gewoon gelukkig met het feit dat we op een plek mogen wonen waar we elke dag weer kunnen genieten van rust, ruimte en alles wat Moeder Natuur ons voorschoteld. Dat zijn de dingen waar het ons om gaat, de plek zou overal kunnen zijn...

De gespletenheid waar ik op doel is van een heel andere aard. Deze komt voort uit het feit dat een deel van onze lezers via onze website op onze posts reageert en dat een ander deel dat via onze Facebooksite doet. Om het geheel te kunnen overzien, moeten we dus regelmatig switchen. We hebben echter wel het idee dat het een goede keuze was om onze blog ook op Facebook te zetten. Dat maakt het voor veel mensen namelijk niet alleen makkelijker om onze posts te volgen, maar ook eenvoudiger om daar snel en kort op te reageren. Dat was bijvoorbeeld bij onze recente post Boek versus e-boek duidelijk te zien.

woensdag 22 januari 2014

Zien doet volgen

Deze 'sneeuwengel' werd gemaakt door een Vlaamse gaai die zijn landing net niet helemaal goed had ingeschat. In plaats van op de voederplaats kwam hij in de diepe sneeuw terecht. Met dit fraaie resultaat.

 
Zijn er onder onze lezers - naast PJ en Caroline - trouwens nog andere enthousiastelingen die inmiddels ook een sneeuwengel hebben gemaakt?

maandag 20 januari 2014

Sneeuwengel

Sneeuw is een heel ander goedje dan het door de zomerzon opgewarmde zand op het strand. Ga er maar eens in liggen, dan kom je daar wel achter. Hoe we daar zo bij komen? Dat ligt voor de hand, want we maakten een sneeuwengel.

zaterdag 18 januari 2014

Licht

Elke dag klimt de zon een stukje hoger boven de horizon en krijgen we er enkele minuten daglicht bij. En het feit dat er nu sneeuw ligt, maakt het vooral tijdens de dageraad en schemering een heel stuk lichter. Met de winterzonnewende alweer bijna een maand achter de rug, gaat het nu duidelijk de goede kant op. Vandaag stonden we rond het middaguur zelfs even in de directe straling van een waterig zonnetje. Het was nog niet veel, maar toch...

vrijdag 17 januari 2014

Winter

Koning Winter heeft flink zijn best gedaan om de achterstand in te halen. De afgelopen dagen sneeuwde het aan één stuk door. Pas gisterochtend klaarde het op en ging de sneeuwkraan dicht. Daarmee brak voor ons het moment aan om een grote sneeuwruimoperatie in gang te zetten. Het was flink aanpakken geblazen. Alles bij elkaar zijn we zo'n zes uur bezig geweest om ons erf en het pad naar de doorgaande weg weer begaanbaar te maken. Maar goed, je moet er iets voor over hebben om in zo'n prachtig winterwonderland te mogen wonen. Want zo mogen we het inmiddels wel noemen. Alles is onder een dikke laag sneeuw bedekt. En aangezien het volgens de weersverwachtingen voorlopig stevig blijft vriezen, lijkt het er op dat de winter nu eindelijk echt is begonnen.

woensdag 15 januari 2014

Boek versus e-boek

Gisteren viel uit de media te vernemen dat er in 2013 in Nederland ruim zestig procent meer e-boeken zijn verkocht dan in het jaar daarvoor. Dat is een enorme groei. Maar als je vervolgens weet dat in hetzelfde jaar slechts 4,6% van alle verkochte boeken een e-boek was, dan kun je tegelijkertijd de conclusie trekken dat het traditionele boek nog lang niet door het e-boek is verdrongen.
 
Het bovenstaande brengt ons vanuit het perspectief van onze boekenschrijfhobby tot de volgende vragen. Waar gaat jullie voorkeur naar uit, naar gedrukte boeken of naar e-boeken? En waarom? We zijn benieuwd naar jullie reacties. Reageren kan zowel via onze blog als via onze Facebookpagina. Alvast bedankt.

zondag 12 januari 2014

Sfeerbeelden

Ook vannacht viel er nog wat sneeuw, een mooie gelegenheid om er vandaag op uit te gaan en enkele sfeerbeelden van onze witte omgeving te maken.

 




 

zaterdag 11 januari 2014

Sneeuw!

Na een uitzonderlijk lange periode van zacht en warm weer, heeft Koning Winter dan toch eindelijk toegeslagen. Bij het openen van de gordijnen bleek de wereld niet groen maar wit. Een kleine tien centimeter is er gevallen, en dat betekende dat de sneeuwscheppen weer uit de schuur konden worden gehaald. Jeanny vond het geweldig en huppelde als een kind zo blij in het rond. Voor vanavond wordt nog meer sneeuw verwacht, dus met een beetje geluk mag ze morgen weer meehelpen met sneeuwruimen.


donderdag 9 januari 2014

Focus

Onze hond Jeanny kaartte het al aan: de laatste tijd posten we minder frequent op onze blog dan voorheen. Dat klopt en dat zal voorlopig wel zo blijven ook. Met opstartproblemen heeft dat echter niets te maken. En ook niet met schrijfmoeheid of iets dergelijks. Integendeel, sinds kort schrijven we juist veel meer dan normaal.

We hebben eind vorig jaar echter wel enkele keuzes gemaakt. Keuzes die ertoe hebben geleid dat onze focus voorlopig minder op onze blog zal zijn gericht. In plaats daarvan richten we ons primair op het welbevinden van onze hond. En op het afmaken van enkele boeken waaraan we al enige tijd geleden zijn begonnen. Twee dingen die - weliswaar om verschillende redenen - voor óns belangrijk zijn. Daarnaast moeten we het voor elkaar zien te krijgen om via ons bedrijf meer werk binnen te krijgen dan de afgelopen twee jaren het geval was. Want, ik schreef het al eerder, ook hier in Zweden gaat alleen de zon voor niets op...
 
Nee, even serieus nu. De afgelopen twee jaren hebben we het wat werk betreft bewust wat kalmer aan gedaan. Dat moet echter veranderen, want anders kijken we straks tegen de lege bodem van onze schatkist aan. En dat is met onze persioendatum nog vele jaren van ons verwijderd - als we überhaupt ooit nog pensioen krijgen - geen aanlokkelijk vooruitzicht.

dinsdag 7 januari 2014

Opstartproblemen

Deze post gaat niet - zoals de titel misschien doet vermoeden - over mijn baasjes die sinds het begin van het jaar minder frequent bloggen. Nee, deze post gaat over mij en de opstartproblemen die ík sinds enkele weken heb. "Opstartproblemen? Wat bedoel je daarmee?", zul je je wellicht afvragen. Welnu, dat zal ik uitleggen.

Het begon op een dag toen ik plotseling niet meer op één van mijn achterpoten kon staan. Als ik deze belastte, dan deed dat enorm veel pijn. Ik kon slechts met moeite overeind komen. Telkens weer gleed de voorpoot schuin tegenover mijn niet functionerende achterpoot weg. En als ik dan eenmaal stond, moest ik eerst een flink aantal stappen hinken voordat ik enigszins normaal op alle vier mijn poten verder kon lopen. Mijn baasjes waren heel erg ongerust. Ze onderzochten de poot vele malen minitieus, maar konden geen uiterlijke kwetsuren vinden. Die waren er overigens ook niet. Ik kon heel duidelijk voelen dat de oorzaak van de pijn ergens anders zat, heel diep van binnen.

Toen de pijn na verloop van tijd niet minder werd, begon ook ik me ongerust te maken. Last van pijn had ik namelijk wel vaker gehad, maar nog nooit zonder dat deze na enkele dagen weer verdween. Daar kwam bovendien nog bij dat langzaam maar zeker alle kracht uit de betreffende poot verdween. Eenmaal in gang kon ik hem nog wel redelijk meebewegen, maar daar was dan ook alles mee gezegd.

Een bezoek aan de dokter was onvermijdelijk. Die onderwierp me aan een grondig onderzoek waarbij hij testte in hoeverre ik de gewrichten in mijn achterpoten nog soepel kon bewegen. Nou, laat dat soepel maar weg. Ik ben immers tien en een half en geen jonge hond meer! En laat de dokter nu tot precies dezelfde conclusie komen. "Jeanny, je wordt oud", zei hij tegen me. "Je gewrichten raken versleten en je hebt last van opstartproblemen." Goh, dat had ik nog niet door...

Om een lang verhaal kort te maken is de conclusie dat mijn problemen niet zijn te verhelpen. Mijn oude lijf wordt nooit meer jong en ik en mijn baasjes zullen met mijn ouderdomskwalen moeten leren leven. Ik krijg wat middelen die me moeten helpen om de pijn en ontstekingen zo lang mogelijk de baas te blijven. En dat is het. Wat moet ik er verder van zeggen? Leuk is het niet, maar ik zal het ermee moeten doen. Aan de andere kant is mijn geest gelukkig nog jong. En zolang mijn geest de baas is over mijn lijf, krijgt die me uiteindelijk wel in gang.

zaterdag 4 januari 2014

Een zegen

Het is nog steeds veel te warm voor de tijd van het jaar. Overdag is het rond de vijf graden en 's nachts vriest het niet. Het is overwegend bewolkt, de wind laat zich geregeld met al haar kracht gelden en er gaat geen dag voorbij zonder dat het ten minste enkele uren regent. Prima winterweer naar Nederlandse maatstaven misschien, maar hier in het Hoge Noorden nu niet bepaald op zijn plaats.
 
Toch zijn we diep van binnen wel blij dat Koning Winter juist nu zo lang verstek laat gaan. Allereerst hebben we daardoor een voor deze tijd van het jaar ongekende bewegingsvrijheid die ons de gelegenheid geeft om lekker door te gaan met allerlei klussen buitenshuis. Vervolgens kunnen we de tijd die we normaal gesproken aan sneeuwruimen kwijt zouden zijn nu aan andere nuttige dingen besteden.
 
Wat echter het zwaarst weegt is dat het ontbreken van kou en gladheid onze hond Jeanny op dit moment bijzonder goed uitkomt. Zij heeft namelijk al enkele weken behoorlijk last van één van haar achterpoten. En dat zou in combinatie met de zwakke voorpoot die ze altijd al heeft gehad én gladheid een behoorlijk probleem zijn. Nee, wat ons betreft is elke dag dat de winter later begint - en dus korter duurt - een zegen.

woensdag 1 januari 2014

Kracht

We wensen al onze lezers een voorspoedig en gezond 2014 toe!
 
En dat eenieder die over een ander leven droomt, de kracht zal vinden om die droom te kunnen verwezelijken...
 
Ben, Nicôle en Jeanny.