woensdag 25 november 2015

Kerstsfeer

In de aanloop naar de kerst hebben we pak hem beet nog een maand te gaan, dus wordt het hoog tijd om een beetje in de sfeer te komen. Het komt dan ook heel goed uit dat een van de dingen die hoog op onze klussenlijst staat het weghalen van een grote spar is die onze schuur steeds meer aan het zicht ontneemt. Door die klus nu te klaren, slaan we twee vliegen in één klap. De spar verdwijnt én we krijgen een flinke hoeveelheid sparrentakken ter beschikking om kerstdecoraties van te maken. We hoeven niet lang na te denken en gaan voortvarend aan de slag.


Nadat we de omgezaagde boom van al zijn takken hebben ontdaan, halen we het allergrootste julbock-geraamte dat we hebben te voorschijn. Na enkele jaren van afwezigheid mag deze reus ons erf dit jaar weer opsieren. Al snel hebben we in de vorm van een met takken beklede romp en twee poten een aardig begin.


Een uur later begint onze creatie al aardig op een julbock te lijken.


Hier zie je hem vanaf de zijkant. Nu gaan we aan de slag met de kop, horens, manen en staart van 'het beest'. De spreekwoordelijke laatste hand en puntjes op de 'i' die verhoudingsgewijs toch nog aardig wat tijd kosten.


Het eindresultaat: een fraaie julbock die totdat volgend voorjaar de dooi invalt de wacht over ons erf zal houden!

 
Wil je zelf ook zo'n typisch Zweedse julbock maken? Kijk dan bij onze posts van december 2013. Daar beschrijven aan de hand van een meer bescheiden exemplaar precies hoe je dat kunt doen.

zondag 15 november 2015

Onze achtertuin

Flink wat slaaptekort gedurende de afgelopen week is er de oorzaak van dat we deze zondag later 'beginnen' dan voor ons gebruikelijk is. Desondanks verzuimen we echter niet om er na de lunch op uit te trekken voor een wandeling in wat we sinds onze emigratie naar Zweden met gepaste trots onze achtertuin plegen te noemen. Natuurlijk is het niet echt ónze achtertuin, maar dat maakt geen verschil. Gedurende de anderhalf uur die we op pad zijn, komen we namelijk helemaal niemand anders tegen. Heerlijk, wat een rust!

maandag 9 november 2015

Reset

Voor het eerst sinds we in 2005 zijn begonnen het wel en wee van ons leven in Zweden op onze blog met de wereld te delen, hebben we er behoefte aan om wat meer 'op onszelf' te zijn. Dat is een vreemd gevoel - iets wat we eigenlijk nooit hebben gehad, maar het is al enkele maanden latent aanwezig en heeft inmiddels de overhand gekregen. Zo sterk zelfs dat we hebben besloten om het bijhouden van onze blog een stukje op onze prioriteitenlijst te laten zakken. Dit betekent niet dat onze blog zal ophouden te bestaan, maar wel dat we daarop vooralsnog minder frequent zullen posten. Ook zullen we de deuren naar Noorderzon Actief en Noorderzon Advies dichttrekken. Na ons tien jaar lang op verschillende manieren met volle overtuiging en veel plezier met dit soort werkzaamheden bezig te hebben gehouden, vinden we het nu definitief tijd voor iets anders.
 
Dit alles is wat ons betreft overigens geen slecht nieuws. We hebben geen last van een depressie en zijn ook zeer beslist de weg niet kwijt. Integendeel, we hebben slechts onze koers verlegd en stevenen doelbewust op enkele nieuwe uitdagingen af. Dat kost echter behoorlijk wat tijd en energie en daarom hebben we de hierboven beschreven keuzes moeten maken. De ondertitel van onze blog blijft actueel, want ook nu zijn we wederom onderweg naar een ander leven. Wat er precies voor ons achter de horizon ligt, zul je vroeg of laat wel op deze blog kunnen lezen. Maak je overigens niet ongerust, we blijven gewoon op onze vertrouwde stek in Zweden!

woensdag 4 november 2015

Afscheid van onze pup

Sinds eind juli hebben jullie kunnen meebeleven hoe we enthousiast naar een nieuwe hond in ons leven onderweg waren. Vanaf het eerste moment dat we dat na het overlijden van Jeanny weer in overweging durfden te nemen totdat deze droom nog geen halve dag voordat we op weg zouden gaan om onze nieuwe pup op te halen ruw werd verstoord. Ook over de tweestrijd waarin we daarna kwamen te staan, hebben we geschreven en nu rest ons niets anders dan het einde van dit verhaal met jullie te delen. Helaas is het geen vrolijk einde.

We hebben namelijk besloten om van 'onze' pup af te zien. Dat was een vreselijk moeilijke keuze, maar volgens ons de enige juiste. De oorzaak van de jeuk en huidproblemen is namelijk nog steeds niet achterhaald en zelfs als deze wel duidelijk zou worden én onschuldig zou lijken, is een allergieprobleem niet volledig uit te sluiten. Bovendien tikt de tijd door en zouden we uiteindelijk een in onze ogen te groot deel van de levensfase waarin we de hond kunnen vormen, gaan missen. Al met al voelde het gewoonweg niet goed genoeg meer om verder te gaan.

Zo nemen we voor de tweede keer dit jaar afscheid van 'onze' hond. En alhoewel het deze keer iets anders ligt, doet het ons wederom enorm veel verdriet. De nieuwe kameraad die ons jarenlang enorm veel plezier en inspiratie zou gaan geven, is uit ons leven verdwenen en wij zullen wederom op zoek moeten naar de juiste weg in ons leven om verder te gaan. Gelukkig beseffen we ons ook nu dat we die uiteindelijk wel weer zullen vinden. Aan onze wil om te zoeken, positieve instelling alsmede onvoorwaardelijke steun en liefde voor elkaar is namelijk niets veranderd, die zijn door alles wat we - grotendeels samen met Jeanny - tijdens onze jaren in Zweden hebben beleefd stevig genoeg in ons verankerd!