Zomaar drie dagen...

Afgelopen dinsdag was het mooi lenteweer en van die gelegenheid maakten we gebruik om de eerste grote buitenklus van onze to-do-lijst voor dit jaar ter hand te nemen. We gingen voortvarend te werk en na een hele lange dag stevig zagen en kloven, konden we deze met een goed gevoel afvinken. De aanvulling voor onze voorraad brandhout ligt op een nette hoop te wachten totdat deze later dit jaar - gedroogd en wel - in het houthok of de schuur onderdak kan worden gebracht.

Het leek ons geen goed plan om onze spieren de gelegenheid te geven stijf te worden, dus maakten we woensdag een lange wandeling door de omgeving. De sneeuw is overal verdwenen en het eerste echte groen dat - afgezien van de bosbessenstruiken - overal was te zien, is dat van de aardbeienplanten.

Tot onze vreugde stelden we vast dat het rood peperboompje al in bloei staat.

Onderweg kwamen we ook dit mooie plaatje van met een dikke laag mos bedekte verrotte boomstammen tegen. Stel je eens voor hoe het er uitziet wanneer over enkele maanden op een hoogzomerse dag de zonnestralen slechts hier en daar door het dak van loofkruinen heenbreken...

En uiteraard ontbrak in de wegkanten het klein hoefblad niet.

Tja, volop zeer overtuigende signalen van het voorjaar zou je zeggen. Gisterochtend zag het er echter zo uit, gelukkig hadden we het versgekloofde brandhout op tijd afgedekt!