De afgelopen dagen ben ik samen met mijn baasjes veel op pad geweest. Met de auto reden we naar allerlei mooie plekjes waar we al een lange tijd niet waren geweest. Ook zetten we koers naar enkele geheel nieuwe bestemmingen.
Vervolgens brachten we steevast een groot deel van de dag in de buitenlucht door. We maakten - voor mijn doen - lange wandelingen, welke ik ondanks mijn ouder wordende lijf probleemloos mee trippelde. Ik genoot enorm van alle nieuwe luchtjes en het leek wel alsof de nieuwe indrukken me een enorme dosis extra energie gaven.
Op een gegeven moment werd ons pad versperd door de stam van een omgevallen boom. Het was een hindernis van formaat. Met een hoogte van bijna een meter zou het zelfs in mijn jonge dagen een uitdaging zijn geweest. Maar die dagen zijn voorbij en dus maakte één van mijn baasjes al aanstalten om me over de boomstam heen te tillen. En toen gebeurde het. Ik stelde mezelf voor dat ik gewoon over de hindernis heen sprong. Waarom ook niet? Ik draaide me om en liep een paar passen terug. Toen nam ik een korte aanloop en sprong met gemak over de barrière heen. Het voelde heerlijk. Trots keek ik achterom en zag hoe mijn baasjes verbaasd stonden te kijken.
Mijn lichaam mag dan oud en ziek zijn, maar mijn geest is nog jong en met een beetje wilskracht ben ik tot veel meer in staat dan je geneigd zou zijn van me te verwachten.
Dat heb je goed gedaan en wat zullen je baasjes trots op je zijn!
BeantwoordenVerwijderenNu kun je lekker uitrusten bij de kakelugn.
Wat een mooi verhaal, ik zit met tranen in mijn ogen.
BeantwoordenVerwijderenGoed gedaan Jeanny!
Marjoke & Mirjam:
BeantwoordenVerwijderenBedankt voor jullie lieve woorden.