Oeraluilen ringen

Normaal gesproken komen we tijdens onze wandelingen in de Zweedse bossen nauwelijks iemand tegen. Als dat één keer per jaar gebeurt, dan is het al veel. En dan komen we in het bos ineens een wel heel vreemd uitgedoste persoon tegen...

Maar nee, even serieus nu, dit is geen toevallige ontmoeting. We zijn samen met H. op pad om jonge Oeraluilen te ringen. We kennen H. inmiddels ruim twee jaar en sinds we er achter zijn dat het ringen van jonge uilen een van zijn hobby's is, hebben we op een mogelijkheid gewacht om dat een keer van dichtbij mee te maken. En nu is het dan eindelijk zover.

Wanneer we in de buurt van de nestkast komen, zien we de moedervogel in een iets verderop staande boom op wacht zitten.

H. heeft ter bescherming een dikke leren jas aan en een van een emmer gemaakte helm op zijn hoofd. Over het algemeen valt de moederuil je namelijk aan als je te dicht in de buurt van haar nest komt. Daar komt ze al aan...

Na de aanval van de moederuil te hebben weerstaan, haalt H. het jong - het is er slechts één, maar wel een al flink uit de kluiten gewassen exemplaar - uit de nestkast.

De moederuil zit dan alweer redelijk relaxt van een afstand toe te kijken.

Bij het ringen van de jonge uilen is het belangrijk dat de verstoring die dit met zich meebrengt zo kort mogelijk duurt. Dit betekent dat we de plek waar de nestkast hangt, zodra we klaar zijn direct weer verlaten.

Later op de dag vergezellen we H. naar een andere plek waar ook een nest met jonge Oeraluilen te vinden is. Daar laat de moedervogel ons met rust en kost het niet veel moeite om de twee jonge vogels uit de nestkast te halen en van een ring te voorzien. Deze jongen zijn overigens nog een stuk kleiner dan het jong dat in het nest zat dat we eerder op de dag bezochten.

En zo hebben we wederom iets nieuws, leuks en interessants meegemaakt!