Heerlijk dat de sneeuw nu eindelijk verdwijnt. En helemaal fantastisch dat alle beekjes weer beginnen te stromen en dat er overal grote plassen met water liggen. Ik ben namelijk gek op dat natte spul en durf best te bekennen dat ik dat 's winters heel erg mis. Dat leed is nu echter geleden en ik doe mijn uiterste best om de schade zo snel mogelijk in te halen.
In tegenstelling tot mijn baasjes, die om de plassen heen lopen, paradeer ik er zo veel mogelijk doorheen. Daarbij probeer ik geen plas te missen en zoek ik als het even kan de diepste plekken op. En als ik die heb gevonden, dan begin ik als een gek te graven. Terwijl ik verwoede pogingen doe om de kuil nog dieper te maken, vliegt de modder me om de oren. Het duurt dan ook niet lang voordat ik zeiknat ben en helemaal onder de prut zit. Wat voelt dat lekker en wat heb ik dat gemist!
Er gaat geen wandeling voorbij, zonder dat ik onder de modder thuiskom. Ook waar er geen plassen liggen, zijn de wegen namelijk bedekt met een dikke laag smurrie. Dus zelfs die enkele keer dat ik me inhou, blijf ik verre van schoon. Elke keer wanneer we weer thuiskomen, moeten mijn baasjes me grondig schoonpoetsen en afdrogen. Dat laat ik slechts onder luid protest toe. En als het me te lang duurt, dan probeer ik gewoon de handdoek te verscheuren. Ik doe daarbij overigens wel voorzichtig, want de komende weken zullen we elke handdoek nodig hebben.
Nog heel even en dan kan ik ook weer waar ik maar wil in het bos lopen. Lekker aan alles snuffelend en op zoek naar stokken om mee in het rond te rennen. Ik kan haast niet wachten!
 |
| Na al dat gewroet in de modder moet ik even goed uitrusten. |
