Bij het invallen van de duisternis loop ik over de gravelweg door het bos. Afgezien van het knarsen van de steentjes onder mijn schoenen is er niets te horen. Of het moet die ene vogel zijn die in de bossages langs de weg al een veilige plek voor de nacht dacht te hebben gevonden, maar nu door mij wordt opgeschrikt en er luid krijsend vandoor gaat. Dan kom ik bij het meer. Ik verlaat de weg en klauter door het bos naar de oever. Daar neem ik plaats op een grote steen en laat ik me door de absolute stilte overrompelen. Even later is de lucht zo ver afgekoeld dat het nog veel warmere water van het meer begint te verdampen. Langzaam vormt zich vlak boven het wateroppervlak een dunne op mist lijkende laag. Het is sprookjesachtig mooi, een moment om nooit te vergeten.
Prachtig, om stil van te worden.....
BeantwoordenVerwijderenEn dat is precies de bedoeling ;-)
VerwijderenLuisteren naar de stilte, hoe mooi kan dat zijn....Prachtige foto's, vooral de derde!
BeantwoordenVerwijderenHet is een van de mooiste geluiden die er zijn. Dank je!
Verwijderen