Zaak gesloten

Gisteravond laat werd ons vermoeden definitief bevestigd. Vlak voordat we naar bed gingen, wierp Nicôle nog een laatste blik naar buiten. En daar zag ze aan de bosrand bij één van de vogelvoederplaatsen een beest over de grond scharrelen. Het was natuurlijk donker, maar in het schijnsel van de buitenverlichting was duidelijk te zien dat het een marter was.

Daarmee zijn wat ons betreft in één klap twee raadsels opgelost. Om te beginnen hebben we een verklaring voor het feit dat we hier nagenoeg geen enkele specht meer zien - iets waarover ik enkele dagen geleden al schreef. Bovendien is er nu eindelijk een verklaring voor het pindakaasmysterie waarover Nicôle vorige winter berichtte. Ook daarvoor hadden we toen al onze vermoedens, maar zonder tastbaar bewijs of tenminste sterke aanwijzingen kun je natuurlijk van alles verzinnen.

 

Deze winter hebben we overigens geen pindakaas aan de vogels gevoerd. Deze leken zich namelijk prima met zonnebloempitten, pinda's en vetbollen te redden. Daardoor was een echte herhaling van het pindakaasmysterie niet mogelijk, puur en alleen al omdat er überhaupt geen potten met pindakaas waren om te ontvreemden.

Een soort van herhaling was er echter wel, want enkele weken geleden begonnen er complete houders met vetbollen te verdwijnen. Eén keer vonden we zo'n verdwenen houder weer terug. Tientallen meters het bos in en - uiteraard - leeg. Twee andere keren waren we minder fortuinlijk. Ondanks intensief zoeken, vonden we toen niets meer van de verdwenen houders terug. Sindsdien bindt Nicôle de overgebleven houders stevig met ijzerdraad vast. En alhoewel we enkele keren hebben gezien dat er stevig aan was gesjord, is er - tot nu toe - nooit meer één verdwenen.

Als laatste bewijs heb ik vanochtend nog een foto gemaakt van de sporen die de marter gisteravond in de sneeuw heeft achtergelaten. En daarmee is de zaak gesloten.