Zwaar

De gezondheid van onze pup houdt ons nog steeds enorm bezig. Hoewel de rode uitslag inmiddels zo goed als verdwenen is en ook de jeuk een stuk minder wordt, is het nog steeds niet duidelijk waardoor de problemen zijn ontstaan. Om daar achter te komen, wil de fokker volgende week een aantal kleine plekjes op de pup haar buik aanstippen met middelen waarvan hij vermoed dat die de boosdoener kunnen zijn. Als op een van deze middelen opnieuw een reactie volgt, in de vorm van jeuk of uitslag, staat de oorzaak in elk geval redelijk vast. Mocht er geen reactie volgen, dan moeten er verdere testen in de vorm van een bloedonderzoek worden gedaan. Het wachten valt ons zwaar en de spanning die dit met zich meebrengt al evenzeer. Desondanks bezochten we onze pup afgelopen woensdag nog een keer, om te constateren dat deze in elk geval enorm is gegroeid en een prachtige herder lijkt te worden.

Hoop doet leven

Hoewel de titel van deze post misschien suggereert dat we het over de gezondheidstoestand van onze pup hebben, schotelen we onze lezers iets heel anders voor. Natuurlijk duimen we nog steeds voor een goede afloop en volledig herstel van de door ons zo hevig gewenste viervoeter. Daarover valt nu echter nog weinig te zeggen. De afgelopen week brachten we veel buitenshuis door, al mijmerend over de pech die wij, maar vooral ook onze pup te verduren kregen. Tijdens een van deze 'gedachtenwandelingen' stuitten we op een onsmakelijke hoop, die ons in eerste instantie aan een uitgespuugde maaltijd van de Chinees deed denken. Een hond die bami had gegeten, iets in die trend. Toen we de hoop iets beter bekeken bleek deze niet uit bami te bestaan. De slierten werden gevormd door allerlei segmentjes. We hadden een heuse lintworm gevonden! Van afstand maakten we enkele foto's waarna we met een grote boog om de hoop heen liepen. Een bijzondere vondst, dat zeker, maar een fraaie was het niet. We besloten er echter maar de positieve kant van in te zien. Had de gastheer van deze lintworm, waarschijnlijk een vos, zijn uitwerpselen expres voor onze voeten gedeponeerd? Alsof hij daarmee wilde zeggen: kop op, houd moed? Hoop doet immers leven!

Een duivels dilemma

Gisteravond werd onze droom over een nieuwe viervoeter in ons leven ruw verstoord. Terwijl we ons er met een blij gevoel op verheugden om vandaag onze pup op te halen, ging de telefoon. Het was de fokker met een naar bericht. Afgelopen donderdag had onze pup last gekregen van hevige jeuk. Bij nadere inspectie bleken haar huid en poten behoorlijk geïrriteerd. Toen er vrijdag geen verbetering was opgetreden, was er meteen een dermatoloog geconsulteerd. Na bestudering van de verschijnselen alsmede het uitvoeren van enkele testen was het volgens de specialist het meest waarschijnlijk dat de jeuk werd veroorzaakt door contact met een te grote hoeveelheid was- of schoonmaakmiddel. Allergie was volgens haar onwaarschijnlijk, maar aan de andere kant ook niet 100% uit te sluiten. Enkele dagen medicijnen en twee weken lang twee maal daags wassen met een speciale shampoo zou de jeuk waarschijnlijk wel doen verdwijnen. Zo niet, dan was er toch iets anders aan de hand en zouden er aanvullende testen moeten worden gedaan.

Daar zaten we dan. Met Jeanny's allergieproblemen die ons leven zeven jaar lang in zeer grote mate hebben bepaald nog vers in het achterhoofd. En met de wetenschap dat we juist om die reden in eerste instantie hadden besloten om niet meer aan een nieuwe hond te beginnen. Totdat we uiteindelijk toch overstag gingen...

We stonden voor een duivels dilemma met een doorwaakte nacht als gevolg.

Uiteindelijk zijn we vandaag toch bij de fokker en onze pup op bezoek gegaan, maar wel nadat we de beslissing al hadden genomen dat we de pup niet mee naar huis zouden nemen. Met de bagage die we hebben, wilden we ons de onzekerheid en stress die dat met zich mee zou brengen niet op de hals halen. Want in wat voor een situatie zouden we verzeild raken als het dan onverhoopt niet goed zou komen?

Natuurlijk waren dat besluit en bezoek niet zo eenvoudig als het hierboven in enkele zinnen staat beschreven. En ook mag iedereen weten dat er behoorlijk wat tranen zijn gevloeid. Verder is het op dit moment voor ons gemoed echter het beste als we het kort houden. We hebben de deur nog niet helemaal dicht gedaan, maar gaan even kritisch aankijken hoe de situatie van onze pup zich ontwikkeld. Hopelijk komt het met haar snel weer helemaal goed. En hopelijk zijn wij er dan ook uit hoe we moeten omgaan met de tweestrijd waarin we nu verkeren.

Nog een viervoeter?

Terwijl we de dagen naar zondag aftellen, verschijnt er nog een viervoeter op ons pad. Letterlijk welteverstaan, want dit vosje loopt tot aan onze voordeur en kijkt nieuwsgierig naar de kokosmat die onze bezoekers verwelkomd. Dan loopt het nog jonge dier een rondje om ons huis, om vervolgens nogmaals voor de deur te verschijnen. Zou hij soms op zoek zijn naar een leuke speelkameraad? Dan krijgt de vos lucht van de vetbollen, die we voor de vogels hebben opgehangen. Met een behendige sprong springt het dier op een grote steen, om wat extra overzicht over onze tuin te krijgen. Daarna struint het de vogelvoederplaatsen af en werkt daar snel de gemorste restjes van de vetbollen naar binnen. Dan verschijnt er een dappere ekster ten tonele, die het jonge diertje strijdlustig verjaagd. Wegwezen, dit is mijn voer, schijnt de vogel te willen zeggen. De vos begrijpt de boodschap en maakt zich uit de voeten. Niet veel later zien we hem schichtig vanuit de struiken naar de vetbollen loeren, maar de ekster is duidelijk de baas in onze tuin. Zijn luide krijs doet de jonge vos nogmaals verschrikt opspringen, en deze maakt nu dat hij echt wegkomt, met de ekster achter zich aan! Over niet al te lange tijd zullen de rollen waarschijnlijk zijn omgedraaid, maar vooralsnog is het 1-0 voor de ekster.

  

 

Vierde bezoek aan het T-nest

Afgelopen zondag brachten we ons vierde bezoek aan het T-nest. De pups waren enorm gegroeid ten opzichte van vorige week! Het kroost mocht met moeder Lazy in het weiland spelen, dat bij de fokker naast het huis ligt. Lazy ging helemaal uit haar bol en wist van geen ophouden met heen en weer rennen en dartelen. Door haar vrolijke gedrag werden de pups ook uitgenodigd tot uitbundigheid. Ze renden zo hard als hun korte pootjes hen konden dragen achter moeder aan, die vervolgens nog eens extra haar best deed om haar kinderen uit te dagen. Een heerlijk gezicht en we kunnen dan ook nauwelijks wachten tot het komende weekend. Dat zal tevens ons laatste bezoek zijn, want dan zijn de pups oud genoeg om met hun baasjes mee naar huis te mogen. We zijn nu dus echt aan het aftellen, nog heel even en we hebben weer een viervoeter in huis!

Herfstwandeling

Het is nog maar amper licht wanneer we voor een lange wandeling vertrekken. Het is bewolkt, nagenoeg windstil en enkele graden boven nul, prima omstandigheden voor een stevige herfstwandeling. We lopen ruim een uur over een langzaam stijgende slecht onderhouden weg. Dan houdt de weg op. Voor ons ligt een moeras, waar we behoedzaam doorheen stappen. Daarna beginnen we aan de beklimming van de heuvel die voor ons ligt. Het is een echte kuitenbijter en het duurt dan ook even voordat we in de buurt van het hoogste punt komen. Uiteindelijk is het zover en genieten we vanaf een hoogte van dik vijfhonderd meter van het uitzicht om ons heen.

We dalen een klein stukje af en komen in een hooggelegen moerasachtig gebied dat ingeklemd tussen enkele heuvels ligt. Aan de rand van een van de vele moerassen gaan we even zitten om iets te eten en te drinken.

Daarna gaan we weer verder. We blijven enkele uren op ongeveer dezelfde hoogte, onder de indruk van de totale stilte en het verlaten gevoel dat het landschap bij ons oproept.

In de loop van de middag dalen we weer af. We volgen een stelsel van moerassen en beekjes dat ons uiteindelijk bij een weg doet uitkomen. Die volgen we richting het uitgangspunt van onze wandeling. Al snel zien we uitwerpselen op de weg liggen. Er bestaat geen twijfel over dat er een dier met een vacht op het menu heeft gestaan. Waar we echter niet met zekerheid een uitspraak over durven doen, is of de uitwerpselen van een vos of een wolf afkomstig zijn...

Niet veel verder komen we nog een flinke 'hoop' tegen. Deze ligt op een verhoging en is overduidelijk van een vos afkomstig. Ook is duidelijk dat het dier dat deze uitwerpselen heeft achtergelaten in elk geval van een deels vegetarisch menu heeft genoten.

Dan zijn we weer terug op het punt waar we onze wandeling begonnen. Na in totaal meer dan acht uur op pad te zijn geweest, is het fijn om even rustig te kunnen zitten. Ik maak daarbij meteen van de gelegenheid gebruik om een stukje voor onze weblog te schrijven. Wel zo makkelijk, want nu zijn alle opgedane indrukken nog vers! Ben is ondertussen bezig om een vuurtje te maken. De inwendige mens moet namelijk ook worden versterkt en de broodjes en worstjes liggen al te wachten...

Escape from Alcatraz, grenzenloos presteren!

Het is weer tijd om naar een artikel van onze hand in Grenzenloos Magazine te verwijzen. Dit keer gaat het over Anders Olsson, de officieuze wereldkampioen grenzenloos presteren uit Hagfors - de gemeente waar we wonen. Voor iedereen die onze blog al langer volgt, zal deze ijzervreter geen onbekende zijn. We hebben door de jaren heen namelijk al vele keren over hem en zijn soms aan het onwaarschijnlijke grenzende prestaties bericht.

In september 2011 zette Anders weer eens zo'n prestatie neer. In het ijskoude water van de Baai van San Fransico gaf hij op armkracht alleen vele goed getrainde valide zwemmers het nakijken hetgeen hem de bijnaam The Swedish Torpedo opleverde. Lees het hele verhaal hierover gratis online of ga naar Grenzenloos Magazine om het hele oktobernummer online te lezen of te downloaden.

 

De eerste nachtvorst

De ochtend waarop de eerste rijp getuigt van de richting de winter steeds kouder wordende adem van Moeder Natuur is elk jaar weer een bijzonder moment voor ons. Het is dan net alsof er een punt wordt gemarkeerd waarop er geen weg terug meer is. De zomer is slechts een vage herinnering, het is volop herfst, Koning Winter deelt de eerste plaagstootjes uit en het voorjaar is nog heel ver weg.

 

Wanneer ik nog voordat de stralen van de zon over de heuvel reiken naar buiten stap, zie ik het meteen. Alles is met een laagje rijp bedekt. Het gras, de van de bomen gevallen blaadjes, het plaatdak van de oude stuga en de auto, allemaal zijn ze verborgen onder een dun wit korstje. Ook de lucht voelt anders aan. De kou op de huid van mijn gezicht en handen brengt me ertoe de kraag van mijn shirt omhoog te zetten en mijn handen diep in mijn zakken te steken. Even later gaat er een rilling door mijn lijf - ik ben namelijk niet bepaald op de lage temperatuur gekleed, maar het voelt heerlijk aan.

Nadat ik de kou even op me heb laten inwerken, loop ik bij het huis vandaan. Ik volg het pad het bos in, stap over de beek en neem dan het pad dat slingerend naar een hoger punt op de heuvel leidt. Ook hier is alles om me heen met rijp bedekt. In het veld aan het einde van het pad houd ik stil. Het zal niet lang meer duren voordat de zon boven de heuvel uitstijgt en ik besluit om dat moment af te wachten. Even later wordt alles op de helling onder me door de zon belicht. Eerst alleen de toppen van de hoogste bomen, maar daarna zakt de scheidslijn van licht en schaduw razendsnel naar beneden. Vlak daarna sta ook ikzelf in de stralen van de zon en voel ik de temperatuur snel stijgen. Wanneer ik weer naar beneden loop, is de rijp bijna overal verdwenen.

Derde bezoek aan het T-nest

Afgelopen zondag brachten we ons derde bezoek aan het T-nest. Ten opzichte van de vorige keren was nu duidelijk te zien hoe de pups zich ontwikkelen. Twee zijn er redelijk gelijkwaardig terwijl de derde een heel ander type hond lijkt te worden. Over twee weken zijn de pups oud genoeg om het nest te verlaten. De spanning en het verlangen nemen toe!

Henning Mankell overleden

In de nacht van zondag op maandag is de bekende Zweedse schrijver Henning Mankell overleden. Mankell maakte vorig jaar bekend ongeneeslijk ziek te zijn en verscheen sindsdien niet meer in de openbaarheid. De auteur schreef openhartig over zijn ziekte longkanker in zijn autobiografie Kvicksand, dat naar het Nederlands is vertaald onder de naam Drijfzand. Mankell is 67 jaar oud geworden.

 

Mankell heeft vele misdaadromans op zijn naam staan, waaronder die van de serie over Kurt Wallander. Deze boeken, die zich afspelen in Ystad, zijn zowel verfilmd als in de vorm van een tv-serie uitgebracht. Het nieuwste boek van de Zweedse auteur wordt volgende week in Nederland uitgebracht onder de titel Zweedse laarzen.

 

Van de hand van Mankell zijn ruim veertig boeken verschenen, die zijn uitgebracht in meer dan veertig talen. In totaal zijn er meer dan 40 miljoen exemplaren van zijn boeken over de toonbank gegaan!

Herfst

Inmiddels koelt het bijna elke nacht tot dicht bij het vriespunt af en zijn dit de beelden die we tijdens onze ochtendwandeling krijgen voorgeschoteld.

Dauw in de spinnenwebben die werkelijk waar overal lijken te hangen.

Mist die in eerste instantie het zicht behoorlijk beperkt.

Hoger op de heuvel heeft de zon echter al vrij spel en worden de herfstkleuren van de bomen prachtig belicht.

 

Even later wordt de mist ook in de lager gelegen delen van de omgeving door de warmte van de zon verdreven. Amper een kwartier voordat we deze foto maakten, was er vanaf dezelfde plek nog nagenoeg niets van het meer te zien.