Na het ontbijt maak ik een korte wandeling door het bos. De buitenlucht voelt fris aan, maar dat is eerder in vergelijking met de temperatuur van de afgelopen dagen dan hoe het afgezet tegen de tijd van het jaar daadwerkelijk is. Het is namelijk de hele maand september al te warm en een echte daling van de temperatuur lijkt er afgaand op de weersverwachting voor de lange termijn voorlopig nog niet in te zitten. Afgezien daarvan is het toch volop herfst. De bladeren van de loofbomen verkleuren en vallen af, het is nog maar iets langer dan twaalf uur per etmaal licht - vandaag vindt de herfstequinox plaats, en de grote trekvogels zijn weer aan hun trek naar het zuiden begonnen. Dat laatste wordt duidelijk wanneer mijn aandacht door het karakteristieke geluid van kraanvogels naar de lucht wordt getrokken. Hoog boven me zie ik een grote groep van deze gracieuze vogels - ik tel er ruim veertig - in een formatie die steeds weer van een V in een W en weer terug veranderd naar het zuiden vliegen. Ik blijf stilstaan en kijk de vogels na totdat ze uit het zicht zijn verdwenen. Daarna vervolg ik mijn weg naar huis, mezelf ondertussen afvragend wanneer het nu eens echt kouder gaat worden, wanneer het 's nachts weer gaat vriezen en ook zelfs even wanneer de eerste sneeuw gaat vallen. Zit daar iets van verlangen achter? Ja, dat is denk ik wel het geval...
Onderstaande foto van een viertal zwanen onderweg naar het zuiden maakte ik begin oktober 2013 toen het in september heel wat kouder was dan nu en het merendeel van alle kraanvogels, ganzen en zwanen al lang naar warmer oorden vertrokken was.
Onderstaande foto van een viertal zwanen onderweg naar het zuiden maakte ik begin oktober 2013 toen het in september heel wat kouder was dan nu en het merendeel van alle kraanvogels, ganzen en zwanen al lang naar warmer oorden vertrokken was.
Ik begrijp jullie! Ook ik heb dat verlangen, maar dan komt het verstand erbij en herinnert mij aan de pakken kleren die je moet aantrekken telkens je naar buiten gaat, de spekgladde wegen en paden als het even dooit tussendoor, de duisternis voor de sneeuw eindelijk begint te vallen. En dan denk ik dat het nog een beetje mag blijven duren zoals het nu is: ideale temperaturen om buiten klusjes te doen en om te wandelen in de prachtige herfstnatuur. De winter duurt lang genoeg!
BeantwoordenVerwijderenHai Hendrik,
VerwijderenEn wij begrijpen jou! Uiteraard hebben ook wij in de ruim elf jaar die we inmiddels in het Hoge Noorden wonen alles ook van de praktische kant leren bekijken. Diep in ons hart zijn we echter toch overtuigd romanticus gebleven!
Met hartelijke groet, Ben & Nicole
Dat is ook heel logisch: je moet een echte romanticus zijn om de ratrace te ontvluchten om rustig te gaan leven op het Zweedse platteland. Maar ik ben er van overtuigd dat het absoluut de juiste keuze was. Ik heb er alvast nog geen minuut spijt van gehad!
BeantwoordenVerwijderenKleurrijke herfstgroeten uit Örnsköldsvik
Hendrik
Inderdaad en ook wij hebben nog nooit spijt van onze keuze gehad!
VerwijderenHartelijke groeten terug, Ben & Nicole