Wanneer ik een mand met brandhout sta te vullen, hoor ik ineens vanuit de naast het houthok staande spar de kenmerkende roep van een matkop klinken. Eerst komt het zeurende geluid nog hoog vanuit de boom, maar al gauw hoor ik dat de bron van het geluid daalt en dichter bij me in de buurt komt. Dan duikt het vogeltje op slechts enkele meters bij me vandaan tussen de takken op.
Met z'n kop enigszins scheef kijkt de matkop me brutaal aan, om vervolgens wederom een salvo zeurende kreten te lanceren. Van tak naar tak hoppend, herhaald het vogeltje dit ritueel totdat het zo dichtbij is dat ik het met gemak met m'n hand zou kunnen pakken. Aan vertrouwen heeft het geen gebrek.
Met het afscheid van de zwaluwen nog vers in m'n geheugen, is het net alsof de matkop me komt troosten. Alsof hij me komt vertellen dat hij er weer is, terug van z'n zomerverblijf diep in de bossen. En dat hij me de hele herfst en winter trouw gezelschap zal houden.
Een glimlach speelt om m'n lippen. Het is een bijna ontroerend weerzien.
Ik hoop dat er nog meer mensen zijn die net als ik een brok in mijn keel krijgen van dit stukje real life poëzie!
BeantwoordenVerwijderenIk heb zoiets hier ook, ondanks de drukte kan ik dagelijks zwanen voeren die precies weten wanneer, de eerste keer met veel blazen, nu eet hij uit mijn hand.
Dit zijn onschatbare cadeaus van moeder natuur.
Dick
Ik zit het eigenlijk net te denken:
BeantwoordenVerwijderen"Ik moet gewoon effe slikken van deze woorden....!"
En denk gelijk aan de afgelopen ochtenden toen ik vanuit mijn warme bedje de ganzen kan zien en horen overtrekken....prachtig.
Geen mooiere manier om te ontwaken!!!
Groet,
Caroline!
Dickie Dick & Caroline!: Bedankt voor jullie mooie woorden.
BeantwoordenVerwijderen