Op het strand

Wanneer mijn baasje de deur van de auto open doet, hoor en ruik ik het al. Het geraas van de wind, het gebulder van de golven en de zilte zeelucht. We zijn bij het strand! Er gaat een golf van opwinding door me heen en als mijn baasje me niet had tegengehouden, dan was ik zo uit de auto gesprongen.

 

Voordat we naar Zweden verhuisden, kwamen we vaak op het strand. Daar kon ik - gek gemaakt door allerlei opwindende geuren en geluiden - naar hartelust rennen en ravotten. En nu ik dan na bijna acht jaar weer eens die oude maar o zo bekende sfeer proef, besef ik ineens dat ik deze best wel heb gemist.

 

Nadat mijn baasje me uit de auto heeft getild, gaan we strand op. De vermoeidheid van de jaren valt als bij toverslag van me af en voor even ga ik weer tekeer als de jonge hond die ik ooit was. Ik ren langs de waterlijn, loop te dollen met een stok, speel tikkertje met de strandvogels en rol lekker door een dode vis. Dat laatste stelt mijn baasje trouwens niet op prijs en komt me op een reprimande te staan. Mij deert dat echter niet, ik heb de middag van mijn leven!