In de twee weken die we zijn weggeweest, is het uitzicht vanaf onze 'werkplek' behoorlijk veranderd. Alle sneeuw is inmiddels verdwenen. En daardoor heeft de overheersend witte kleur waar we maandenlang tegenaan hebben gekeken, weer plaatsgemaakt voor het vertrouwde bruin en groen. Daarmee is wat dat betreft ook alles gezegd, want er is nog nergens uitlopend blad of gras te ontdekken. Dat was bij onze terugkomst eigenlijk wel een tegenvaller. Want toen we uit het al behoorlijk groen wordende Nederland weggingen, hoopten we stiekem dat we ook hier door een vleugje fris lentegroen zouden worden begroet. Maar nee, dat zat er niet in.
Ook moeten we het nu zonder de regelmatige bezoekjes van 'onze' reetjes doen. Het is natuurlijk alleen maar goed dat onze wintergasten weer dieper de bossen zijn ingetrokken, maar we zouden liegen als we zouden zeggen dat we ze niet missen. Wat dat betreft is er de afgelopen maanden een band gesmeed die veel sterker is dan alle voorgaande jaren het geval is geweest. We hopen dan ook van ganser harte dat we binnenkort hier of daar nog een glimp van deze dieren mogen opvangen, zodat we weten dat het goed met ze gaat.
De enige dieren die zich nog in grote hoeveelheden laten zien, zijn de vogels. Zij zijn bezig het laatste beetje van onze voorraad vogelvoer soldaat te maken. En voor de zekerheid wroeten ze ook met man en macht in de grote hopen schillen en doppen die overal over ons erf verspreid liggen. Want daartussen zou natuurlijk nog best wel eens iets eetbaars verscholen kunnen liggen.
Wonderlijk, je breekt hier je nek over de reeën...
BeantwoordenVerwijderenHet is onze ervaring dat er wat dat betreft soms enorme verschillen zijn. Niet alleen tussen verschillende plaatsen, maar ook op dezelfde plaats op verschillende tijden.
Verwijderen