De afgelopen weken hebben we ons best gedaan om het verlies van Jeanny te verwerken. We hebben veel gehuild, getroost, gerelativeerd en met dankbaarheid teruggekeken. Maar hoewel de momenten van verdriet in frequentie en heftigheid zijn afgenomen, plagen ze ons nog wel elke dag. En dat is natuurlijk helemaal niet vreemd, als je bedenkt wat Jeanny bijna twaalf jaar lang voor ons heeft betekend.
We beseffen echter ook hoeveel we nog wél hebben. Elkaar, mooie herinneringen, kracht, inspiratie en het vermogen om onze toekomst door middel van eigen keuzes grotendeels zelf te bepalen. Gelukkig kunnen we goed met elkaar praten en dat hebben we de afgelopen tijd dan ook veelvuldig gedaan.
De - inmiddels weer - lange wandelingen zijn anders dan voorheen. Ook in huis is het anders. Al Jeanny's spulletjes zijn opgeruimd en de vier plekken waar ze - altijd dicht bij ons in de buurt - placht te liggen, zijn leeg. Af en toe betrappen we onszelf erop dat we een blik op haar willen werpen of iets tegen haar willen zeggen. Maar nee, ze is er niet meer...
We zijn Jeanny enorm veel dank verschuldigd. Allereerst voor de onvoorwaardelijke liefde en vele mooie momenten die ze ons heeft geschonken. Maar ook voor het feit dat ze ons het beslissende duwtje heeft gegeven richting het besluit om met ons 'oude' leven in Nederland te breken. Zij deed ons besluiten om het niet alleen bij dromen te houden, maar om ook daadwerkelijk te emigreren en ons leven te veranderen. Ze heeft ons geleerd om ons tempo te verlagen en meer bij de dag te leven. En ze heeft ons geholpen om een connectie met de natuur te maken door niet alleen onze ogen, maar ook al onze andere zintuigen en last but not least ons inlevingsvermogen optimaal te gebruiken. Daardoor is ons leven wat het nu is en zijn wij wie we nu zijn.
We hebben geaccepteerd - er rest ons geen andere keuze - dat Jeanny niet meer in levende lijve bij ons is, maar tijdens onze verdere reis door het leven zal ze in onze gedachten altijd bij ons zijn...
Ben & Nicôle
Laggåsen, Zweden, 4 april 2015
Ik wens jullie veel sterkte! Ik weet dat het zal slijten maar toch.....het gemis zal altijd blijven.
BeantwoordenVerwijderenDank je wel!
VerwijderenMet hartelijke groet uit het Hoge Noorden, Ben & Nicôle
Hoi Ben en Nicôle, dat is net als anders weer prachtig omschreven.
BeantwoordenVerwijderenVriendelijke groet Bas en Debby
Dank jullie wel. Net als de vorige keren recht uit het hart...
VerwijderenMet hartelijke groet uit het Hoge Noorden, Ben & Nicôle
Het blijft ontroeren, telkens weer. Maar zoals altijd en bij iedereen gaat het leven ondanks alles door.... Mooi gedenkplekje overigens.
BeantwoordenVerwijderenJa, het leven gaat door. Dat doet het continu en dus ook nu. Dat weten we en daar zijn we bewust mee bezig. Tja, zo zijn we bij voortduring onderweg naar een ander leven...
VerwijderenMet hartelijke groet uit het Hoge Noorden, Ben & Nicôle
Ik ben er stil van....
BeantwoordenVerwijderenLiefs van Marijke