Vreemde vogel

Eind december viel de eerste sneeuw en meteen daarna doken er enkele reetjes in het bos achter ons huis op. Moeiteloos wisten ze de plek te vinden waar we ze sinds we hier wonen met wat extra steunvoer door de voor hen lastigste periode van de winter heen helpen. Dit keer verscheen er echter ook een andere gast aan het buffet. Het was een vogel die we vanuit de verte op basis van vorm en formaat in eerste instantie niet in winterse omstandigheden konden plaatsen. Achteraf was dat niet zo vreemd. Want toen we de vogel in kwestie enkele dagen later wat beter konden benaderen, bleek het een kramsvogel te zijn en dat is een vogelsoort die we hier in de winter nog nooit hebben gezien.

Al snel had de kramsvogel de voerbak in bezit genomen. Zodra die was bijgevuld, viste hij er eerst zelf alles wat van zijn gading was uit alvorens de reetjes bij het voer te laten. En als de reetjes dan uiteindelijk stonden te eten, deed hij verwoede pogingen om ze weg te jagen. Het was een genot om naar te kijken. Aan de ene kant was er de stoere kramsvogel die middels duikvluchten en uitvallen vanaf de grond zijn best deed om zijn viervoetige concurrenten weg te jagen en aan de andere kant waren er de reetjes die overduidelijk niet wisten hoe ze met die vreemde vogel moesten omgaan. En als de voerbak dan uiteindelijk leeg was, nam de kramsvogel deze weer in bezit. In de linkerhoek ervan zat hij rustig te wachten tot we na verloop van tijd weer iets nieuws te eten kwamen brengen. Alleen tijdens de nacht verdween hij naar een voor ons onbekende plek om te slapen.

Naast een hoop plezier zorgde de kramsvogel bij ons ook voor gevoelens van zorg. Voor zover we weten is deze vogel namelijk niet goed bestand tegen extreme kou en kan hij als er sneeuw ligt ook geen voedsel meer vergaren. Het is niet voor niets dat we hier 's winters nog nooit zo'n vogel hebben gezien. Toch wist hij de eerste periode van strenge vorst goed door te komen. Schijnbaar onaangedaan zette hij zijn spel - want dat was het inmiddels geworden - met de reetjes voort. Zou de kramsvogel dan toch beter tegen de kou bestand zijn dan we dachten?

Maar nee, na de eerste gemeen koude nacht van de tweede periode van strenge vorst dook hij 's ochtend niet meer bij de voerbak op. Aan de kou bezweken? Door een roofdier gepakt? Of toch uitgeweken naar warmer oorden? We hopen natuurlijk op het laatste, maar moeten toch voor een van de andere mogelijkheden vrezen. De natuur is uitzondelijk mooi, maar tegelijkertijd ook bikkelhard. Tijdens de tweede periode van strenge vorst is ook het aantal andere vogels rond ons erf stevig geslonken...