Vanmiddag was Nicôle met een vriendin op pad en dus hadden Jeanny en ik het rijk alleen. En dát leek me een prima gelegenheid om eens iets totaal anders te doen dan 'normaal'. Om te beginnen even geen klusjes aan en om het huis. Vervolgens de computer uit en dus ook geen geschrijf. En tenslotte ook geen mooie wandeling door de natuur. Nee, gewoon even helemaal niets.
Samen met Jeanny ging ik op het erf in het gras liggen. Het was mooi weer. Zonnig, maar met een verfrissend briesje waardoor het goed uit te houden was. Het geruis van de wind werd met gemak overstemd door het getjilp, gefluit en gekwetter van ontelbare vogels in de bomen om ons heen. En nadat we ons een tijdje niet meer hadden bewogen, streek een deel van deze vogels in het gras om ons heen neer om te fourageren. Sommigen kwamen zelfs zo dicht bij dat we ze bijna konden aanraken. Terwijl de vogels druk in de weer waren, deed ik niets. Behalve genieten dan. Daarna sloot ik me bij Jeanny aan. Eén van haar favoriete bezigheden in de buitenlucht is dommelen en daar deed ik nu aan mee. Op mijn rug in het gras liggend en ondertussen met half gesloten ogen het fraaie wolkenspel aan de grotendeels blauwe hemel volgend.
Zo vloog de tijd, wonderlijk genoeg, voorbij. Toen kwam Nicôle weer thuis en was het - leg dit niet verkeerd uit - met de rust gedaan. En op haar vraag wat ik vanmiddag had gedaan, had ik een kort antwoord: niets.
