Toen ik weer goed was uitgerust en m'n avondeten had gehad, gingen we er nog een keer op uit. Dit keer lieten we de auto staan en liepen we over de weg naar Laggåsen. Nadat we daar een tijdje aan de oever van het meer hadden staan kijken - jammer genoeg mocht ik er niet in, namen we dezelfde weg terug.
Normaal gesproken valt er voor mij langs deze weg niet veel te beleven, maar nu was dat anders. Zo kwamen we om te beginnen een das tegen. Deze kwam uit het bos en had ons eerst helemaal niet in de gaten. Toen de das ons eenmaal hoorde, ging hij er bliksemsnel vandoor. Het is voor mij onbegrijpelijk dat een beest met zulke korte pootjes, zo snel kan rennen. Ik zou hem nooit kunnen bijhouden.
Even later kwamen we Gunnar en Träff tegen.
We moesten allebei netjes gaan liggen en kregen van m'n baasje een snoepje.
Daarna moest even de plaats in de roedel worden bevestigd.
Träff mag dan een gelouterde elandhond in de kracht van z'n leven zijn, maar ik ben nog steeds onbetwist de baas!
Toen dat eenmaal duidelijk was, mocht m'n baasje ons aanhalen. Ook Träff kwam ruimschoots aan de beurt. Ik vond dat prima, want ik ben nooit jaloers. Net als de snoepjes, mag ook de aandacht eerlijk worden verdeeld.
Je kunt je vast wel voorstellen, dat ik na deze mooie dag heerlijk heb geslapen.
JOH, wat een mooie buurhond heb jij... En wat gedraagt hij zich voorbeeldig. Indruk maken op de lekkere meiden denk ik!
BeantwoordenVerwijderenNu weet ik dat er in juni vlakbij jou een hele groep komt, een soort CHIPPENDALES onder de honden, ik verzeker je dat je die mooie Träff snel vergeet! Of toch niet!
Veel plezier jeanny :-)
oom Dick