Twee gezichten

Afgelopen weekend liet het voorjaar twee gezichten zien.

Zaterdag was het koud, onstuimig en bewolkt. Ook viel er veel neerslag. Hier bij huis hoofdzakelijk als regen, maar slechts een kleine honderd kilometer verder naar het noorden als onvervalste sneeuw. En omdat wij toevallig dáár waren - en niet hier - kregen we de winter nog even op herhaling. Hoog in de heuvels kregen we een heuse sneeuwstorm te verduren welke in korte tijd overal een dikke laag sneeuw deponeerde. Alhoewel het een mooi gezicht was, vonden wij het in eerste instantie maar zo zo, maar Jeanny aan de andere kant, genoot met volle teugen. Helemaal door het dolle, rende ze - ondertussen de wildste bokkensprongen makend - door de sneeuw. Er leek geen einde aan haar energie te komen en toen ze uiteindelijk na een extra lange wandeling weer de auto in moest, leek ze zelfs behoorlijk teleurgesteld. Gelukkig duurde dat maar even, want ze viel al snel in een diepe slaap welke uren duurde. En in die tijd reden wij via de toeristische route weer naar huis. Achteraf gezien vonden ook wij de sneeuw natuurlijk prachtig. Want zeg nou zelf, wat is er mooier dan je dierbare hond zo te zien genieten?

Zondag was het prachtig weer. Er was geen wolkje aan de hemel te bekennen met als gevolg volop zon en een temperatuur welke een jas of iets dergelijks overbodig maakte. Het spreekt voor zich dat we het grootste deel van deze mooie dag in de buitenlucht doorbrachten. We grilden worstjes en bakten brood boven open vuur, bestudeerden van dichtbij - ze lijken aan onze aanwezigheid gewend te raken - de vele vogeltjes welke nog steeds bij onze voederapparaten komen eten en zaten verder gewoon lekker in het zonnetje.

Met het weer kan het dus behoorlijk verkeren, deze tijd van het jaar...