Uitje naar Glaskogen

Nu weten we het zeker, Jeanny is een echte kampeerhond.

Deze week trokken we er op uit om in en nabij het Glaskogen reservaat enkele mooie wandelingen te maken. Het werd een meerdaags verblijf waardoor we meteen in de gelegenheid waren om uit te proberen of onze hond de grote kampeerproef zou doorstaan. Nou, dat deed ze met vlag en wimpel. Slapen in de tent was - mede omdat we haar Bia bed hadden meegenomen - geen enkel probleem. Ik durf zelfs te stellen dat Jeanny het beste heeft geslapen van ons alledrie. Verder vond ze al het 'gedoe' om en bij de tent hartstikke interessant. En last but not least hebben we lekker gewandeld waarbij de 'vreemde' omgeving en het mooie weer er toe bijdroegen dat we het reuze naar onze zin hadden.

Wild kamperen, maar toch van alle gemakken voorzien. We hadden het rijk alleen.

Woensdag was ik omstreeks drie uur 's nachts al uit de veren. Ik maakte een stevige wandeling en was getuige van een prachtige zonsopkomst.

Onderweg terug naar onze kampeerplek, kwam ik langs een oude stenen muur.

Volgens het bordje had dit bouwsel nooit een echte functie gehad, maar was het ontstaan als gevolg van een soort van bezigheidstherapie.

Dit is wat er op het bordje staat.

Oude muur. Spikbruket - vrij vertaald de spijkerfabriek oftewel een smederij waar voornamelijk spijkers werden gemaakt - bij Lenungshammar werd in 1869 buiten bedrijf gesteld. Enkele jaren daarvoor was er al vrijwel geen werk meer. De chefs van de fabriek zeiden toen tegen de arbeiders: jullie mogen het bos ingaan en doen wat jullie willen. Als resultaat daarvan werd deze muur gebouwd.

Weer terug bij de tent, heb ik aan de oever van het meer anderhalf uur lang lekker in het zonnetje zitten lezen. Daarna was het tijd om een kampvuurtje te maken en het ontbijt voor te bereiden. Er zijn slechtere manieren om de dag te beginnen.