Afgelopen dinsdagavond werden we om iets voor half elf opgeschrikt door de knal van wat we voor een krachtige explosie hielden. We lagen net warm en wel in bed en omdat het huis nog stond hadden we niet veel animo om buiten - bij zo'n twintig graden onder nul - polshoogte te gaan nemen. Toen het verder stil bleef, waren we de knal alweer gauw vergeten en snel onderweg naar dromenland.
Inmiddels weten we dat wij niet de enigen zijn die eergisteravond iets hebben opgemerkt. De Zweedse media hebben namelijk uitgebreid verslag gedaan van vele getuigenissen van een enorme vuurbal die op het betreffende moment door het Värmlandse luchtruim suisde en vervolgens in de lucht ontplofte of ergens in de verte insloeg. Ook blijken er naar aanleiding van de klap van de vermeende explosie vele telefoontjes naar de politie en overige hulpdiensten te zijn gepleegd.
De meeste getuigen hebben het eensgezind over een reusachtige oranje vuurbal die een bijzonder sterk blauwwit schijnsel verspreidde. Velen zeggen ook dat het buiten erg licht werd, net alsof de maan ineens vele malen feller ging 'schijnen'.
Volgens deskundigen is de meest waarschijnlijke verklaring voor het fenomeen het neerstorten van een buitengewoon grote meteoriet - eentje die dus niet al in het buitenste deel van de dampkring is verbrand, maar veel verder is gekomen en wellicht zelfs op aarde is ingeslagen. Een verband met de Geminiden meteorenzwerm die - toeval of niet - vandaag haar hoogtepunt bereikt, is niet uit te sluiten maar wel onwaarschijnlijk omdat de brokstukken waaruit de Geminiden bestaan te klein zouden zijn om zo dicht bij de aarde te kunnen komen. Een andere verklaring kan overigens zijn dat het om de resten van een neerstortende sateliet ging.
Wat de verklaring ook is, er is hier in elk geval iets stevigs naar beneden komen. En gelukkig zonder schade aan te richten, maar dat zou natuurlijk ook anders kunnen zijn geweest. Met die gedachte in het achterhoofd hebben we gisteren en vandaag verschillende keren onze blik omhoog gericht. Klaar om te bukken!
Krijgt Alfred in het boek Nooit meer slapen van W.F. Hermans toch nog gelijk wat de meteorieten betreft.
BeantwoordenVerwijderenJemig Ben, je gelooft het niet, zie nu pas deze post! Op de bewuste avond gingen wij de honden nog uit laten op onze bult, en terwijl ik met de honden buiten sta en op Petra wacht roep ik naar haar "kijk wat een rare vallende ster, geen staart, en hij lijkt wel trager?!"En nu lees ik je post en dat is dan waarschijnlijk de zelfde neer dalende rots partij geweest... tjongen, wat een mens allemaal kan mee maken :-)
BeantwoordenVerwijderen