De afgelopen dagen ben ik meerdere keren gaan zitten om een stukje op de blog te schrijven, maar telkens dook er net voor de eerste toetsaanslag iemand op om m'n aandacht op te eisen. En alhoewel de blog wellicht anders deed vermoeden, gebeurde er hier wel degelijk een hoop.
Ook vanochtend had ik net aan m'n bureau plaatsgenomen, toen er op de deur werd geklopt. Wederom werden m'n goede bedoelingen in de kiem gesmoord.
Op de stoep stonden twee kennissen die me hartelijk begroetten, maar de spanning in hun stemmen gaf aan dat er iets mis was. Of wij vannacht ook bezoek hadden gehad? Nee, dat hadden we niet. Nou, zij wel en de kerstman was het niet geweest. Het tweetal bezit een vakantiehuis hier in de buurt. Vanaf aanstaande zaterdag hadden ze dat aan toeristen die hier de kerst komen vieren verhuurd. Toen onze kennissen vanochtend bij het huis aan kwamen om alles voor de gasten in orde te maken, stond hen een onaangename verrassing te wachten. Het toegangshek was opengebroken, de voordeur stond wijd open en zo'n beetje de helft van de inventaris was verdwenen. Vreemd genoeg - of juist niet - waren er naast enkele waardevolle zaken ook veel doodgewone gebruiksvoorwerpen ontvreemd. Omdat één van onze kennissen gisteren nog bij het huis was geweest, stond vast dat de inbraak afgelopen nacht moet hebben plaatsgevonden.
Na hun verhaal te hebben gedaan, vervolgens door Nicôle van koffie en koek te zijn voorzien en ruim een uur met de politie te hebben gebeld, vertrok het tweetal weer naar de plaats delict om daar de komst van de technische recherche af te wachten.
Nu de tekst tot zover is gevorderd, slaak ik bijkans een zucht van verlichting. Na de afgelopen dagen enkele mislukte pogingen te hebben gedaan, is het dan uiteindelijk toch gelukt om weer iets aan het virtuele papier toe te vertrouwen. Het is alleen jammer dat het zo'n 'waardeloos' verhaal is. Ik moet namelijk nog vermelden dat dit soort vervelende gebeurtenissen de laatste jaren steeds vaker voorkomen en ook steeds dichterbij komen. De vraag 'wanneer zijn wij aan de beurt' heeft al meerdere malen door ons hoofd gespeeld, met alle ongewenste onrust van dien.
Misschien heb ik jullie dit al een keer geschreven, maar wil het na jullie verhaal nog even schrijven.
BeantwoordenVerwijderenWij hebben kennissen in de omgeving Loka Brunn, aan de weg 205.
Jaren geleden, ze zijn beiden arts en verbleven in hun appartement in een Karlskoga.
toen ze in hun zomerverblijf kwamen, was heel veel tafelzilver etc. etc. gestolen.
Alles uit de erfenis van haar moeder.
Ze hebben daarna gelijk een alarminstallatie laten aanleggen.
Toentertijd schijnen het Roemenen geweest te zijn, want die waren al gesignaleerd in die buurt.
De daders zijn helaas nooit gevonden.
Misschien ook voor jullie een tip om een alarminstallatie te laten installeren.
Je wilt je kostbare spullen toch niet kwijt?
Nu hebben jullie Jeanny nog, maar die is ook niet meer de jongste. Waarschijnlijk weten ze wel dat er bij jullie een hond aanwezig is.
Ze zijn echt niet gek, die lui.
Succes, Wilma
Wilma:
BeantwoordenVerwijderenBedankt voor je bezorgdheid. Uiteraard doen we zo goed mogelijk ons best om onszelf en onze spullen te beschermen. We zijn ons er echter wel van bewust dat er grenzen zijn aan wat je kunt doen. Bovendien kun je niet al je doen en laten door zulk soort gespuis laten bepalen. Dan heb je geen leven meer terwijl dat nu precies is wat we wel willen hebben :-)