Met grote passen lopen we door het veld. Nicôle voorop, dan Jeanny en ik sluit de rij. Het is net iets onder nul en de hemelsluizen staan open, een mix van ijzel en regen over ons uitstortend. Het is bitterkoud, maar desondanks lekker om buiten te zijn. Plotseling houdt Nicôle stil. Ze draait zich om en ik zie haar lippen zonder geluid te maken de woorden 'een vos' vormen. Dan bukt ze om Jeanny - die zoals gewoonlijk los loopt - aan de riem te doen. Terwijl Nicôle voorovergebogen staat, zie ik het dier staan. Zo'n dertig meter bij ons vandaan en met zijn kop fier omhoog. Het is een middelgroot exemplaar met een mooie volle vacht. Prachtig oranje met een witte bles. Slechts een fractie van een seconde staan we oog in oog. Dan gaat de vos er vandoor. Nog voordat Nicôle weer rechtop staat, is het dier al uit het zicht verdwenen. Nicôle en ik wisselen een blik van verstandhouding. Wat een mooi moment, onze dag kan niet meer stuk.
Dagboeknotitie, donderdag 14 november 2013
Dagboeknotitie, donderdag 14 november 2013
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Bedankt voor het lezen van onze blog.
Je kunt hier een reactie achterlaten. Alle reacties zullen worden gelezen en, indien nodig, beantwoord. We stellen het op prijs als je je naam achterlaat, per slot van rekening zijn ook wij niet 'anoniem'. Reclame en off-topic reacties zullen niet worden geplaatst. Gebruik voor persoonlijke berichten het e-mailadres op de contactpagina.
Je reactie verschijnt niet direct op de blog. Deze wordt pas geplaatst nadat wij deze hebben gelezen.
Nogmaals bedankt en... vergeet niet van elke dag te genieten!