Piep - zoals we het vogelweesje inmiddels hadden gedoopt - is er niet meer. Onze inspanningen ten spijt is hetgeen Moeder Natuur van aanvang aan voor dit kleine vogeltje in petto had toch uitgekomen. Alhoewel we weten dat de kans dat Piep het uiteindelijk zou redden nooit groot is geweest, valt het verlies ons zwaar. Aan de andere kant zijn we blij dat we in de anderhalve week dat Piep bij ons was van zijn vertrouwen en aanhankelijkheid hebben mogen genieten.
In het begin ging het allemaal voorspoedig. Piep at gulzig en groeide langzaam maar zeker door tot iets wat steeds meer op een 'echt' vogeltje begon te lijken. De eerste dagen bracht hij binnenshuis door. Daarna mocht hij elke dag enkele uren naar buiten. In de bescherming van zijn kooi welismaar, maar daardoor toch in de gelegenheid om aan alle prikkels die daar zijn te wennen. Het buiten zijn deed Piep goed en het was mooi om te zien hoe hij de insecten die in zijn gezichtsveld voorbij vlogen aandachtig volgde.
Toen kwam de fase waarin Piep energiek zijn vleugels begon te testen. Het was tijd om hem meer ruimte te geven en dus mocht hij voor het eerst uit zijn kooi om te proefvliegen in de tuin. Een spannend moment. Zou het wel goed gaan? Zou hij nog terugkomen? Na enkele hupjes sloeg Piep zijn vleugels uit en maakte hij enkele korte vluchten. Het was veelbelovend en voor het eerst kregen we er vertrouwen in dat het goed zou komen. Na zijn laatste vlucht - die hem tot aan de bosrand bracht - kwam Piep uit eigener beweging naar ons terug huppen om eten te halen. Niets vreemds, want bij het zelfstandig worden van jonge vliegenvangers is vliegen fase 1 en zelf eten vangen fase 2.
We hadden echter te vroeg gejuicht, want de volgende dag bleek er iets mis met een van Pieps vleugels. Die hing er slapjes bij en Piep kon hem niet goed uitslaan. Wat hij ook probeerde, los van de grond kwam Piep niet meer. Wel ving hij die dag geheel zelfstandig twee vliegen, al moeten we er wel eerlijk bij vermelden dat deze letterlijk zijn bek invlogen. Voor de rest leverde Pieps gehup door het gras hem niks op en moesten we hem bijvoeren. Ondertussen baarde Pieps kwetsuur ons grote zorgen. Want als hij niet kon vliegen, dan zou hij geen eten kunnen vergaren en ook niet voor gevaar kunnen vluchten. Helaas genas Pieps vleugel niet en is het onvermogen om te kunnen vliegen hem vandaag noodlottig geworden.
Piep, het spijt ons dat het niet is gelukt. We zullen je missen.
Julie hebben je best gedaan, dat moet wel een goed gevoel geven. Jammer dat het niet is gelukt. Volgende keer lukt het vast!
BeantwoordenVerwijderenInderdaad, het geeft een goed gevoel dat we het hebben geprobeerd. Helaas is het toch niet goed afgelopen, maar een volgende keer zouden we het zeker weer proberen.
VerwijderenHe, jammer nu. Inderdaad een volgende keer wel een goede afloop.
BeantwoordenVerwijderenHet kan jullie ook niet aangerekend worden dat hij niet meer in leven is. Jullie hebben echt jullie best gedaan. Wel een leuk vogeltje trouwens!