Muggen vangen

Ik heb het enkele dagen geleden al aangekaart: het weer maakt een wat mindere periode door. Er valt veel regen en de temperatuur is een stuk lager dan we het grootste deel van de afgelopen twee maanden gewend waren. Het is zelfs zo sterk afgekoeld dat we al enkele keren 's avonds een vuurtje in de houtkachel hebben gestookt om de ergste kilte uit huis te verdrijven. Daarnaast heeft de omslag van het weer nog twee dingen teweeggebracht. Ook die heb ik allebei al gemeld: de paddenstoelen zijn gaan groeien en de hoeveelheid knotten en muggen is stevig toegenomen. Tja, ook dat laatste hoort bij het buitenleven. In de warmte van directe zonneschijn valt het allemaal nog wel mee. Maar in de schaduw of als het gewoonweg bewolkt is, dan is in beweging blijven het devies. Als je niet door een enorme hoeveelheid van deze insecten te grazen wilt worden genomen tenminste. Tot zover de inleiding van dit stukje.

"Zou jij zo lief willen zijn om even wat muggen te vangen?", vraagt Nicôle me met een vette glimlach op haar gezicht. Dat is lekker, nu mag ik alweer als levend aas fungeren! Ik ben echter de beroerdste niet, dus trek ik mijn schoenen aan om vervolgens naar buiten te gaan. Bij de beek achter ons huis is een drassig stukje - ideaal voor muggen, dus daar ga ik heen. Voordat ik tot tien heb kunnen tellen, komt er al een grote wolk van deze steekbeesten op me af vliegen. Nu is het zaak om snel te reageren. Met beheerste bewegingen graai ik één voor één een aantal muggen uit de lucht. Bijna elke poging is raak, maar ik heb dan ook al enkele keren 'geoefend'. Wanneer ik zo flink wat muggen heb verzameld, ga ik er vandoor. Het is de hoogste tijd ook, want een jeukend gevoel op mijn kin geeft aan dat ik in elk geval één mug compleet heb gemist. Binnen neemt Nicôle - wederom met een vette glimlach - de buit in ontvangst. "Dank je wel", zegt ze. Vervolgens gaat ze aan de slag om van de insecten een lekker maaltje te bereiden...