De afgelopen dagen maakten we een uitstapje naar de fjällen - Zweeds voor bergen die tot boven de boomgrens reiken. We maakten enkele mooie wandelingen, waarbij Jeanny ons verbaasde door het gemak waarmee ze de - voor haar leeftijd en doen - forse afstanden aflegde. Dat het daarbij ook nog eens steeg en daalde, maakte op haar niet echt veel indruk. Natuurlijk waren het tempo en de rustpauze's wel op onze oude dame afgestemd.
Onderweg genoten we niet alleen van het uitzicht, maar ook van de fraaie tekeningen van korstmos op de stenen en rotsblokken.
Tot groot plezier van onze hond kwamen we onderweg aardig wat plekken tegen waar ze zich even kon verfrissen.
Waar water is, zijn er padden. Deze forse jongen poseerde uitgebreid voor een foto.
Hoger in de bergen stond de hei al in bloei. De soort hieronder heet Lappljung - vrij vertaald Lapphei.
Uiteindelijk kwamen we, op zo'n negenhonderd meter boven zeeniveau, op de noordzijde van een berg zelfs nog in enkele overgebleven plakken sneeuw terecht.
Kort na het maken van bovenstaande foto, waren we echter aan de beurt voor een bijzonder onaangename ervaring en was het uit met de pret.
Wordt vervolgd...
Kom maar op met dat vervolg......ben benieuwd!!!
BeantwoordenVerwijderenDIT IS VERSCHRIKKELIJK! NOG ERGER DAN HITCHCOCK! EN WAT GEMEEN!
BeantwoordenVerwijderenIK WIL HET VERVOLG :-)
warme groet
en bedankt Ben
Dick
Hopelijk niet te onaangenaam...
BeantwoordenVerwijderenJa zeg dit is niet leuk hoor moeten we wachten voor de rest. grr
BeantwoordenVerwijderenBedankt voor de reacties. Het vervolg is inmiddels gepost en ook het laatste deel komt er aan...
BeantwoordenVerwijderen