Vliegtuigoverlast

Een van de zaken die ons verlangen om te emigreren behoorlijk aanwakkerde, was de vliegtuigoverlast die onze toenmalige woonplaats Castricum nadat de Polderbaan in 2003 in gebruik was genomen ten deel viel. We schreven daarover in ons eerste boek Naar de Noorderzon: "...maar met de opening van de nieuwe vijfde landingsbaan van Schiphol is het definitief gedaan met de rust in Castricum. Overdag is er met regelmaat sprake van geluidsoverlast en elke nacht worden we meerdere malen wakker van de laag overkomende vliegtuigen."

Het is dan ook de ironie ten top dat de tiende verjaardag van onze emigratie naar Zweden voor de inwoners van Castricum wordt 'gevierd' met een forse uitbreiding van het aantal nachtvluchten over deze gemeente richting de Polderbaan. Per vandaag is de noordoostelijke aanvliegroute naar de Polderbaan 's nachts namelijk gesloten en daardoor zal het nachtelijk vliegverkeer over Castricum - en daarmee de nachtelijke geluidsoverlast - behoorlijk toenemen.

 

Gelukkig hebben wij sinds onze verhuizing naar het Hoge Noorden geen last meer gehad van met veel kabaal laag over ons huis overkomende vliegtuigen. Met één uitzondering, maar die hadden we aan ons zelf te danken. Dat was toen Nicôle in de zomer van 2010 met iemand was meegvlogen om luchtfoto's van ons toenmalige huis in Lilla Laggåsen te maken.

Als je heel scherp kijkt, dan zie je Nicôle in het vliegtuigje zitten en mij in de linkerbenedenhoek van de tuin staan.