Auw!

Alhoewel ik altijd mijn uiterste best doe om het mijn baasjes naar de zin te maken, gebeurt het regelmatig dat ik voor onrust zorg en hun plannen in het honderd laat lopen. Wat gezondheid betreft ben ik nu eenmaal niet de sterkste en hoe klein het hoekje waarin het ongeluk verstopt zit ook is, ik weet het altijd wel te vinden.

Gisteren was het weer eens zo'n dag waarop ik geheel onbedoeld alles in de war schopte. Toen ik met het vrouwtje naar buiten ging om met de bal te spelen, dacht ik in mijn enthousiasme een stukje af te snijden. Ik lette daarbij echter niet goed op waar ik mijn linkerachterpoot neerzette, waardoor ik keihard mijn teen stootte. Auw! Dat deed goed zeer en toen ik na enkele hink-stap-sprongen ging zitten om aan mijn poot te likken, zat deze al helemaal onder het bloed. Ik besloot om het vrouwtje maar even naar mijn kwetsuur te laten kijken, want daar heeft zij inmiddels ruime ervaring mee.

Nou, dat viel dus niet mee. Toen het bloeden was gestelpt - en het bloed weggewassen - bleek mijn nagel in plaats van recht naar voren en naar beneden, een heel andere richting uit te wijzen: schuin naar links en omhoog, nog net niet helemaal in de tegenovergestelde richting van hoe het hoort. Ik kon aan het vrouwtje zien dat ze er niet gerust op was. Gelukkig kwam toen ook mijn andere baasje thuis, maar ook hij kon de kapotte nagel niet repareren. Na kort overleg pakte het vrouwtje de telefoon. Ja hoor, ik mocht weer eens naar de dokter. Nu zijn er overigens ergere dingen, want daar krijgen we altijd proefzakjes met hondenbrokken mee die ik dan als snoepjes op mag eten.

Bij de dokter gedroeg ik me keurig. Ze mocht gewoon aan mijn poten, tenen en nagels trekken om te controleren wat er aan de hand was. Zelfs toen ze aan de kapotte nagel zat, gaf ik geen krimp. Toen bleek echter dat deze - alhoewel hij compleet de verkeerde kant uit wees - nog wel muurvast zat. En dat was een probleem. Bijkomend probleem was dat de opereerdokter er niet was. Die is er pas vrijdag weer. Omdat het er ook niet op leek dat mijn teen gebroken is, besloot de dokter het tot vrijdag aan te kijken. Als ik geluk heb - ja, het volgende klinkt raar - is het kapsel van mijn nagel dan dusdanig ontstoken dat de dokter de nagel gewoon - wel even de kiezen op elkaar - los kan trekken. Heb ik echter pech, dan moet ik misschien onder het mes.

Ik hoop dus maar dat vrijdag zal blijken dat ik geluk heb. Tot die tijd heb ik een mooi verband gekregen. En geloof het of niet, ik heb al laten zien dat ik er prima mee kan rennen.