Het feit dat Jeanny volledig moest worden verdoofd, baarde ons best wel zorgen. Zo'n verdoving is namelijk - zeker bij een hond op leeftijd - nooit helemaal van risico ontbloot, maar gegeven de situatie hadden we geen andere keuze.
Nicôle en ik hadden afgesproken dat we samen bij Jeanny zouden blijven, totdat ze helemaal onder zeil was. Daarna zou Nicôle op de gang wachten, terwijl ik de ingreep van dichtbij zou volgen. Toen Jeanny helemaal in dromenland was, tilden we haar met vereende krachten op de behandeltafel. Vervolgens inspecteerde de dierenarts de nagel nogmaals, maar nu iets hardhandiger. De hoeveelheid bloed en pus die daarbij vrijkwam, was genoeg om Nicôle de kamer te doen verlaten.
De klus was snel geklaard. De nagel was door de ontsteking dusdanig los komen te zitten, dat deze makkelijk met een tang kon worden verwijderd. Eén beheerste draaiende beweging was voldoende om het beschadigde lichaamsdeel netjes van de teen te scheiden. Daarna was het slechts een kwestie van schoonmaken, ontsmetten en verbinden. In een mum van tijd lag onze hond met een mooi rood verband om haar poot op de behandeltafel en was het moment daar om Nicôle weer terug de kamer in te roepen. Met z'n drieën tilden we Jeanny van de tafel en legden we haar op een warme deken op grond. Nu moesten we wachten tot ze weer vanzelf wakker zou worden en dat duurde heel erg lang...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Bedankt voor het lezen van onze blog.
Je kunt hier een reactie achterlaten. Alle reacties zullen worden gelezen en, indien nodig, beantwoord. We stellen het op prijs als je je naam achterlaat, per slot van rekening zijn ook wij niet 'anoniem'. Reclame en off-topic reacties zullen niet worden geplaatst. Gebruik voor persoonlijke berichten het e-mailadres op de contactpagina.
Je reactie verschijnt niet direct op de blog. Deze wordt pas geplaatst nadat wij deze hebben gelezen.
Nogmaals bedankt en... vergeet niet van elke dag te genieten!