Kouder - 3

Naast de muizen is er nog een ander dier dat heeft geprobeerd om zich in, of beter gezegd onder ons huis te vestigen.

Het begon allemaal op een avond zo'n twee weken geleden. Eerst hoorden we een vreemd geluid onder de keukenvloer en even later hoe er een ventilatierooster uit de fundering werd gedrukt. Nicôle pakte snel de zaklantaarn - lichtsterkte schijnwerper - en had door het raam naar buiten schijnend de indringer al gauw in een felle lichtbundel gevangen. Deze was iets groter dan een stevige kat, met een karakteristiek zwart-wit gestreepte kop. Juist, het was een das. Nu is dat geen dier dat je onder je huis wilt hebben, dus toog Nicôle naar buiten om het beest op een diervriendelijke manier weg te jagen.

De volgende ochtend heb ik het rooster weer in het ventilatiekanaal geplaatst, maar daarmee waren de kraakpogingen van de das nog niet voorbij. Avond na avond scharrelde het dier rond ons huis, joegen wij hem weg en gooiden we 's ochtends de kuilen op de plaatsen waar hij had geprobeerd om onder de fundering door te graven weer dicht. Gelukkig houden dassen niet van drukte rondom de plek waar ze wonen, of in dit geval in winterslaap denken te gaan, dus uiteindelijk heeft het dier zijn pogingen om ons huis te ondermijnen gestaakt.

Getuige de wroetplekken die we 's ochtends steevast vinden, scharrelt hij nog wel elke avond bij ons door de tuin op zoek naar wormen en larven. Dat vinden we echter niet erg. De das moet toch ergens voedsel vinden om z'n voorraad wintervet op te bouwen. En die gaten in het gras trappen we gewoon weer dicht.

Dassen zijn overigens erg 'nette' dieren. Ze graven greppeltjes om hun grote boodschap in te doen. Elke nacht komt er een 'hoop' bij en als de poepgeul vol is, dan graven ze een nieuwe. Op de foto hierboven zo'n dassenlatrine die we aan de rand van onze tuin in het bos vonden.