Vandaag precies zes jaar geleden reden we hier het pad op om ons permanent in Lilla Laggåsen te vestigen. Onze emigratie naar Zweden was daarmee een feit en ons 'nieuwe' leven stond op het punt te beginnen.
Nadat we de sleutels onder een struik hadden opgevist, konden we ons nieuwe bezit inspecteren. We troffen een leeg huis aan - zoals afgesproken - en twee schuren gevuld met een enorme hoeveelheid rotzooi. Dat laatste was dus niet volgens afspraak. Omdat onze eigen spullen pas enkele dagen later zouden arriveren, moesten we tot die tijd noodgedwongen in een leeg huis bivakkeren. Twee flinterdunne slaapmatjes, twee slaapzakken en een paar toilettassen vormen het enige door ons meegenomen comfort. Twee oude matrassen, evenveel gammele stoelen en een krakkemikkige tafel uit één van de schuren zouden onze inventaris voor de eerste dagen van ons leven in Zweden completeren.
Die eerste middag op onze nieuwe plek deden we niet veel bijzonders. Het was mooi weer en we lagen in de tuin in het gras te genieten van de rust en al het moois om ons heen. Later maakten we een vuurtje waarboven we onze eerste maaltijd hier bereidden: gegrilde chorizoworstjes en idem dito broodjes. Daarbij een salade en alles weggespoeld met een lekkere Lambrusco.
Onze trouwe lezers weten dat we het ritueel van onze eerste maaltijd hier inmiddels vijf keer hebben herhaald. En ook vandaag zijn we niet van plan om daarvan af te wijken. In het gras liggen en genieten van de warmte van de zon zal er dit keer echter niet van komen, want tot nu toe regent het pijpenstelen. Maar wat er ook gebeurt, straks maken we een groot vuur - of gaat de grill aan - om worstjes en broodjes te roosteren. Niets kan de viering van ons zesde jaar in Zweden in de weg staan en zeker niet een beetje regen.
