Vliegverkeer

Alle nestkasten op en rond ons erf zijn bezet. En uit de activiteiten van oudervogels valt af te leiden dat overal de eieren zijn uitgekomen. Het is een drukte van jewelste, al die vogels die de hele dag door af en aan vliegen met lekkere hapjes om hun kroost te voeren. Lang geleden was intensief vliegverkeer boven onze woonplaats voor ons een van de redenen om Nederland vaarwel te zeggen. Nu zijn we daarentegen blij met de drukte in het luchtruim boven ons erf. Het kan verkeren!

 

Een van de nestkasten wordt gebruikt door een paartje bonte vliegenvangers. Hieronder vader vliegenvanger voordat hij de nestkast binnengaat.

En hier moeder vliegenvanger vlak voordat ze weer naar buiten komt.

Vervolgens blijven de oudervogels iets langer weg dan normaal. De jongen worden ongeduldig en gaan steed luider piepen. Uiteindelijk maken ze zoveel kabaal dat een van de buren - een koolmees - even komt kijken of alles wel in orde is. Een prachtig moment!

Feestmaal

Nog even terug naar eergisteren. Uiteraard - onze trouwe volgers weten dat - besluiten we de verjaardag van onze emigratie naar Zweden met een feestmaal van salade en boven open vuur geroosterde broodjes en chorizoworst. Ondanks de eenvoud van het maal is het 100% genieten. Het is prachtig weer, de stilte wordt alleen doorbroken door het vrolijke gekwetter van de op en rond ons erf verblijvende vogels en de herinnering aan de eerste avond van ons nieuwe leven in Zweden doet de rest.

Terwijl Nicôle voor de bereiding van het eten zorgt, ligt Jeanny braaf te wachten. Ook zij zal van het geroosterde brood haar deel krijgen.

Het is bijna tijd om op te scheppen, dus zet ik de borden vast klaar op de grond. Enkele tellen later valt mijn blik op de borden en zie ik dat er een heleboel zwarte stipjes op zitten.

Van dichtbij is het beter te zien.

 

En zo zien de 'stipjes' er van heel dichtbij uit. Wat een griezels!

 

Ik pak de borden op en blaas ze schoon. Dat kost geen enkele moeite, want de minuscule beestjes wegen helemaal niets. Dat is opgelost, denk ik en ik zet de borden weer terug op de grond. Binnen een paar tellen zitten deze echter weer helemaal vol met verstekelingen en ook een tweede schoonmaakpoging heeft geen resultaat. Kennelijk barst het van deze beestjes en zijn ze dol op de 'kleur' wit, want ergens anders zijn ze - hoe goed we ook speuren - niet te zien. Nou ja, dan doen we het vandaag maar zonder borden. De salade - goed nagekeken, geen beestjes - eten we uit de bak en voor de rest gebruiken we gewoon onze handen. En eigenlijk komt dat de kwaliteit van ons feestmaal alleen maar ten goede.

Een nieuwe toekomst

Vandaag is het precies negen jaar geleden dat we in Zweden arriveerden om aan een nieuw hoofdstuk in ons leven te beginnen. We kunnen het ons nog als de dag van gisteren herinneren.

 

Rond half tien 's ochtends rijden we in de haven van Göteborg van de Stena Germanica af. Voordat we van het haventerrein af kunnen, moeten we ons door een enorme alcoholcontrole heen worstelen. De bestuurder van elke vierde auto wordt door de politie gecontroleerd en verbazingwekkend veel van hen worden in een van de vele klaarstaande politiebusjes geladen om vervolgens te worden afgevoerd. Eenmaal Göteborg uit zetten we koers naar het noorden. Het is prachtig weer en dat draagt enorm bij aan het gevoel dat we een zonnige toekomst tegemoet gaan. De rust op de Zweedse wegen doet daar nog een schepje bovenop, wat een verademing in vergelijking met de drukte en chaos die we gisteren op de Nederlandse en Duitse wegen moesten trotseren. Inclusief twee tussenstops om Jeanny - en ook onszelf natuurlijk - wat beweging en sanitaire verlichting te geven, duurt de rit naar ons nieuwe huis in Lilla Laggåsen ruim zes uur. Onderweg halen we bij de makelaar ook nog een set sleutels op. De tweede set sleutels kunnen we volgens hem - alsof het de gewoonste zaak van de wereld is - onder de eerste struik rechts van de voordeur vinden waar deze door de vorige eigenaar van het huis is verstopt. En inderdaad, dat klopt. Nadat we enkele minuten in de tuin van het overweldigende gevoel van rust en ruimte - en van het prachtige getjilp en gefluit van de vogels - hebben genoten, gaan we het huis binnen. Het is helemaal leeg en net als wij klaar om aan een nieuwe toekomst te beginnen...

De eerste oogst

De eerste oogst is binnen! Maar niet uit onze moestuin natuurlijk. Dat zou namelijk duiden op een wat al te enthousiast gebruik van ongezonde groeibevorderende middelen. Nee, onze eerste oogst komt uit de voorraadkast van Moeder Natuur en bestaat uit een flinke berg brandnetels.

Heerlijk om lekkere en gezonde soep van te maken, kijk hier voor ons recept. En om samen met feta- of geitenkaas als bladerdeegvulling te gebruiken, kijk hier voor ons recept. Wij kunnen vandaag niet kiezen, dus maken we het allebei. Oei, wat ruikt het lekker in de keuken!

Bak nummer twee

Vandaag hebben we weer even flink gezaagd, geschroefd, gesjouwd, gegraven en gewoeld. Het resultaat mag er wederom zijn: bak nummer twee staat. Als toegift hebben we ook nog de eerste verdieping van een zogeheten aardappelkist in elkaar gezet, een ander experiment dat we gaan uitvoeren. Nu is het echt genoeg voor dit jaar, want anders mogen we ons moestuinproject niet meer bescheiden noemen.

Kijktoerisme

Ongeveer een maand geleden tipte ik het onderwerp al aan: kijktoerisme. En kondigde ik aan er 'binnenkort' iets meer over te schrijven. Dat moment is nu aangebroken. Na de publicatie van ons eerste boek Naar de Noorderzon in 2007 gebeurde er iets aparts. Steeds vaker zagen we geelgekentekende auto's langzaam over de normaal gesproken zo rustige weg langs ons huis in Lilla Laggåsen voorbij rijden. Om even later langs dezelfde weg - die immers doodlopend is - weer naar de 'grote' weg terug te rijden. Soms stopte de auto en stapten de inzittenden uit om naar aanleiding van ons boek een praatje te maken. Ook werden we af en toe op de meest vreemde plaatsen door wildvreemden aangesproken. "Ik ken jullie", was dan steevast de openingszin. Naarmate onze website drukker werd bezocht en zeker ook na de publicatie van ons tweede boek In het Hoge Noorden in 2008 nam de stroom met kijktoeristen alleen maar toe. Het was de prijs van de roem en we betaalden deze graag.

Pas twee jaar na het verschijnen van ons tweede boek begon de gestage stroom kijktoeristen weer af te nemen. En uiteindelijk deed het fenomeen zich nog slechts incidenteel in plaats van regelmatig voor en keerde de rust op de doodlopende weg langs ons huis terug. Begin 2012 verhuisden we van Lilla Laggåsen naar een plek dieper in het bos. Iedereen die daarna nog langs Lilla Laggåsen is gereden, hebben we niet gezien. Onze nieuwe woonplek ligt dusdanig diep in het bos dat deze vanaf de weg niet is te zien en daardoor kregen we op de koop toe onze privacy terug. Tenminste, voor even dan...

 

Nadat we vorig jaar ons derde boek Berichten uit Zweden 2007 publiceerden, is het kijktoerisme namelijk langzaam maar zeker weer op gang gekomen. En ook de recente publicatie van Berichten uit Zweden 2008 heeft ons alweer diverse bezoekers opgeleverd. Zo hadden we gisteren Ingrid en Wiebe op bezoek. Die kwamen niet alleen een gesigneerd exemplaar van ons nieuwste boek aanschaffen, maar trakteerden ons ook op een portie gezelligheid en enkele typisch Nederlandse lekkernijen voor bij de koffie en de thee. En op een assortiment zaadjes voor ons 'bescheiden' moestuinproject. Tja, die tweede bak zal er dus waarschijnlijk wel komen. Bedankt Ingrid en Wiebe!

De Nieuwe Zweed

Sinds kort is er een nieuw Nederlandstalig internetmedium waarop dagelijks verslag wordt gedaan vanuit Zweden. De focus ligt daarbij vooral op nieuws en emigratiegerelateerde onderwerpen. Het medium luistert naar de toepasselijke naam De Nieuwe Zweed en is een initiatief van Marc de Jong, een Nederlander die ruim zes jaar geleden naar Zweden emigreerde. We hebben even flink in De Nieuwe Zweed 'gebladerd' en zijn van mening dat deze 'krant' voor een breed publiek - van Zwedofielen tot wannebe emigranten - reuze interessant is. Neem een kijkje in De Nieuwe Zweed en oordeel zelf. Wij zeggen in elk geval: "Warm aanbevolen!"

 

Vandaag staat er in De Nieuwe Zweed een interessant artikel over een uitgebreid onderzoek dat de in Zweden woonachtige Nederlandse wetenschapper Marco Eimermann naar het emigratieproject van de gemeente Hällefors heeft uitgevoerd.

Gigant

Diep in een donker sparrenbos voert de wandeling ons langs een gevorkte berk. De basis van de stam splitst zich op ongeveer een meter boven de grond waarna de twee stammen verder omhoog richting het licht boven de sparrentoppen uit reiken. De berk is een gigant. Op het smalste deel heeft de stam een omtrek van maar liefst 299 centimeter. Als er iemand een berk weet te staan waarvan de stam een grotere omtrek heeft, dan houden we ons uiteraard aanbevolen...

Bescheiden - vervolg

Onlangs schreef ik over ons voornemen om dit jaar weer een bescheiden moestuin op te zetten. De zaailingen zijn inmiddels uit de kweekbakken overgeplant in grotere potjes en groeien als kool. Overdag staan ze buiten om af te harden, maar 's nachts moeten ze nog steeds naar binnen. Gelukkig wordt het risico op nachtvorst steeds kleiner zodat we ze binnenkort buiten in de aarde kunnen zetten. Ho, wacht even. Als je hier de groente en dergelijke plompverloren in de grond plant, dan hoef je op in het meest gunstige geval wat miniatuurgroente na geen oogst te verwachten. We moeten dus letterlijk en figuurlijk aan de bak. Het is even klussen, maar dan heb je ook wat.

Oordeel zelf...

Bloeiende bloemen zijn mooi. Maar soms wordt hun pracht overtroffen door hoe ze er op hun sterfbed uit zien, zoals bij het klein hoefblad het geval is. Oordeel zelf...

Luilekkerland

Net nu we bijna letterlijk in de vogels omkomen, raken we door onze voorraad zonnebloempitten heen. Nog een paar dagen en dan zullen zowel onze gevleugelde vrienden als onze huiseekhoorn voortaan weer zonder onze hulp hun dagelijkse eten bij elkaar moeten scharrelen. Natuurlijk hadden we dat moment graag nog wat uitgesteld, maar gelukkig is de natuur er klaar voor en daarom is het beter zo.

 

Wanneer ik na het bijvullen van de voederautomaten bij de schuur terugkom, hoor ik een vreemd geluid. Het komt uit de - inmiddels bijna lege - ton waarin we de zonnebloempitten bewaren. Ik kijk in de ton. Eerst zie ik niets, maar dan duikt er vanonder de pitten ineens een bruin muisje op. In de luttele minuten dat ik ben weggeweest, moet het diertje via de wand van de schuur naar de rand van de ton zijn geklommen. Om er vervolgens in te vallen en in luilekkerland te belanden.

Ik besluit het muisje zijn vrijheid terug te geven en schep hem met een schaal uit de ton. Hij blijft net lang genoeg in de schaal zitten om Nicôle de gelegenheid te geven een foto te maken. Daarna wipt hij over de rand om op een draf richting de houtopslag waaronder hij woont te verdwijnen. Het diertje zal zich de komende dagen nog wel een paar keer afvragen of hij dit nu echt heeft meegemaakt of dat hij het slechts heeft gedroomd...

Procedureverandering emigratie naar Zweden

Tot voor kort moesten er in Zweden bij drie verschillende instanties formaliteiten worden afgehandeld om na emigratie naar dit mooie land officieel als inwoner van Zweden te worden geregistreerd. Om te beginnen was er de tweetrapsraket bij Migrationsverket en Skatteverket. Bij de eerste moest je je verblijfsrecht 'registreren' en bij de tweede moest je een persoonsnummer aanvragen. Bij beide instanties moest je middels min of meer dezelfde documenten en bewijsstukken aantonen dat je voldeed aan alle voorwaarden - die er in grote lijnen op neerkomen dat je je eigen broek kunt ophouden - om in Zweden te mogen wonen. Wanneer je door Skatteverket een persoonsnummer werd toegekend, was je officieel in het Zweedse bevolkingsregister geregistreerd. Vervolgens werd je automatisch geregistreerd bij Försäkringskassan, maar ging die in sommige gevallen het huiswerk van Skatteverket achteraf nog eens over doen.

 

Per 1 mei jongstleden is voor meeste categoriën van immigranten uit EU-landen de procedure bij Migrationsverket vervallen. Na emigratie naar Zweden is het enige dat ze nog moeten doen het aanvragen van een persoonsnummer bij Skatteverket - uiteraard moeten ze nog wel steeds aantoonbaar voldoen aan alle voorwaarden om zich hier te mogen vestigen. Na toekenning van een persoonsnummer zijn ze automatisch geregistreerd bij Försäkringskassen. Aparte aanmelding is niet nodig, maar zeker voor zelfstandige ondernemers is het aan te bevelen om contact op te nemen met Försäkringskassan om te controleren of die instantie nog aanvullende gegevens nodig heeft.

 

Meer informatie over deze materie vind je op de volgende Engelstalige pagina's van de websites van Migrationsverket, Skatteverket en Försäkringskassan.

 

Bestemming Zweden

Een handige, overzichtelijke en onmisbare hulp bij je emigratie naar Zweden!

 

Volle bak

We hebben enkele dagen met veel neerslag achter de rug. Maandagavond begon het te regenen, dinsdagochtend was alles met een dunne laag sneeuw bedekt en vanaf dat moment viel er nagenoeg onafgebroken een mengeling van regen en natte sneeuw. Al die tijd bleef het bij onze vogelvoederplaatsen - waarvoor de belangstelling van de vogels de laatste tijd toch al aardig terug liep - akelig leeg. De enige die geen verstek liet gaan en trouw zijn dagelijkse portie pitten kwam nuttigen, was de eekhoorn die hier inmiddels een vaste gast aan huis geworden is. Totdat het vandaag rond het middaguur stopte met regenen. Sinds die tijd strijken de vogels met tientallen tegelijk bij de voederplaatsen neer. Het is net alsof ze enkele dagen eten moeten inhalen en af en toe is het echt volle bak.

Boekpremière

Het was even aanpoten, maar dat was niet voor niets. Vanaf vandaag is ons nieuwe boek verkrijgbaar. De titel luidt Berichten uit Zweden 2008 en het is een vervolg op de drie boeken die we eerder over onze emigratie naar en ons leven in Zweden hebben geschreven. In dit vierde deel van de reeks hebben we een evenwichtige mix van korte verhalen en langere dagboekfragmenten bijeengebracht waarmee we ons verhaal op een goed te volgen en prettig leesbare manier met de lezer delen. Kijk voor meer informatie over ons nieuwe boek en hoe je dat kunt bestellen op Berichten uit Zweden 2008.

Berichten uit Zweden 2008

"Het zijn boeken voor mensen met emigratieplannen die willen uitzoeken of het Zweedse landleven echt bij ze past, voor mensen die al in Zweden wonen en herkenning zoeken, en voor dagdromers die de geur van een Zweeds naaldbos willen opsnuiven zonder ervoor te hoeven reizen."
- De Nieuwe Zweed over Berichten uit Zweden 2007 en 2008

Berichten uit Zweden 2008

Dagboek van twee landverhuizers

In mei 2005 emigreerden Ben en Nicôle Heerland naar Zweden. In hun eerdere boeken Naar de Noorderzon, In het Hoge Noorden en Berichten uit Zweden 2007 verhaalden ze al uitgebreid over hun emigratie en de enorme veranderingen die daardoor in hun leven plaatsvonden. In dit boek vertellen ze verder over hun avontuurlijke leven in het land van de midzomernacht. Een leven waar de sleur maar geen greep op krijgt en dat het duo in korte tijd meer verrassingen en uitdagingen voorschotelt dan de meeste andere mensen in een heel leven kunnen behappen.

Berichten uit Zweden 2008 is het vierde boek over ons leven in Zweden en het vervolg op onze eerdere boeken Naar de Noorderzon, In het Hoge Noorden en Berichten uit Zweden 2007. In ons vierde boek doen we aan de hand van een mix van korte verhalen en langere dagboekfragmenten verslag van wat we in het jaar 2008 beleefden. Zo wordt de lezer onder andere deelgenoot van onze - niet zo alledaagse - dagelijkse beslommeringen, bijzondere ontmoetingen, verhelderende inzichten, leuke en minder leuke ervaringen en tal van wetenswaardigheden over het leven op het Zweedse platteland.

Berichten uit Zweden 2008 is uitgegeven in eigen beheer en alleen te koop via de Duitse en Engelse webwinkels van Amazon. Als je het boek bij Amazon in Duitsland bestelt, dan is de verzending naar adressen in Nederland en België gratis.

Berichten uit Zweden 2008

Dagboek van twee landverhuizers

Auteur: Ben & Nicôle Heerland

Foto’s: Ben & Nicôle Heerland

1e druk mei 2014, 173 pagina's

ISBN 978-1499197068

Niet meer leverbaar

Reacties van lezers:

Ik heb weer genoten van jullie mooie, bijzondere ervaringen als landverhuizers. Het gaat er bij mij nog meer van kriebelen om ook landverhuizer te worden.

Alweer een vermakelijk en leerzaam boek. Ga zo door!

Ik heb jullie boek in één adem uitgelezen. Geweldig, ik kon niet stoppen met lezen. Bedankt daarvoor!

Ik heb weer genoten van jullie boek en kan haast niet wachten totdat het volgende uitkomt.

Op jullie website staan berichten van mensen die jullie boeken in één ruk uitlezen. Wij doen dat heel anders. Telkens als we in het weekeinde 's ochtends thuis zijn en genieten van een kopje koffie lezen we een klein stukje uit Berichten uit Zweden. Op die manier hebben we er heel lang plezier van. In combinatie met de berichten op jullie website krijgen we zo doorlopend leuk leesvoer uit Zweden!

Weer een 'kindje' om trots op te zijn!

Ik heb heerlijk in het zonnetje jullie boek zitten lezen en genoten van alle leuke verhalen en anekdotes. Super dat jullie zulke boeken schrijven zodat alle waardevolle herinneringen niet verloren gaan.

We hebben ook dit boek weer met veel plezier gelezen en hopen dat er nog vele zullen volgen.

Jullie Berichten uit Zweden 2008 in één adem uitgelezen! Hartelijk dank voor zoveel leesplezier!

Bescheiden

Na twee jaren van alleen maar in het wild oogsten zonder zelf iets op te kweken, gaan we dit jaar ook dat laatste weer proberen. Zie hier het begin van een bescheiden moestuin. In verband met de kou mogen de kweekbakken voorlopig binnen overnachten. Overdag staan ze - ijs en weder dienende - met een plastic kap erop buiten in de zon.

Groei en bloei

Langzaam o zo langzaam begint er meer te groeien en te bloeien. De eerste groene grassprieten duiken op, het blad van de loofbomen en struiken begint uit te lopen en ook aan de bosbessenstruiken begint zich weer blad te vormen. Nu nog flink wat regen om de enorme droogte te doorbreken en dan zal het groeiproces in een stroomversnelling komen. Hieronder enkele voorbeelden van wat we de afgelopen week zoal hebben gezien.

Na de wilgen staan nu ook de esdoorns volop in bloei.

Een mooi bloempje in de luwte van een oude schuur bij een verlaten boerderij. We hebben geen idee wat het is.

De stenmurkla - voorjaarskluifzwam - is de eerste paddenstoel van het seizoen. Deze nogal apart uitziende paddenstoel is potentieel dodelijk giftig, maar wordt door liefhebbers na stevig koken waardoor het gif zijn werking verliest als een delicatesse beschouwd. Het zou echter wel eens zo kunnen zijn dat het door koken onschadelijk gemaakte gif kankerverwekkend is en daarom wordt het eten van deze paddenstoel afgeraden.

Ten slotte beginnen ook de brandnetels weer te groeien. En dat is goed nieuws, want daardoor kunnen we binnenkort weer aan de brandnetelsoep!

Een hele eer...

Wat zie ik nu? Mijn baasjes hebben me alweer op de omslag van een boek gezet. Leuk hoor, maar dat hadden ze wel eerst even kunnen vragen. Zeker omdat ze dat de vorige keer ook al waren vergeten. Nou ja, zoals het een trouwe hond betaamt, zal ik wel weer met mijn poot over mijn hart strijken. En bovendien is het natuurlijk best een hele eer...

 

O ja, dat zou ik bijna vergeten. Van mijn baasjes moet ik melden dat de proefdruk van hun nieuwe boek binnen is en dat het heel binnenkort te koop zal zijn. Ze houden jullie op de hoogte.

Walpurgisnacht

In Zweden viert men op 30 april Valborgsmässoafton, of zoals we in het Nederlands zeggen Walpurgisnacht. Alhoewel er over de ontstaansgeschiedenis van deze viering vanuit 'het geloof' - of juist het ontbreken daarvan - veel te zeggen is, gaat het voor de hedendaagse Zweed bij de viering van Valborg nog maar om één ding: het verwelkomen van de lente. En ja, uiteraard wordt er op Valborg over het algemeen ook expliciet afscheid van de winter genomen. De viering zelf heeft niet bijzonder veel om het lijf. Men komt samen, de ceremoniemeester houdt een toepasselijke redevoering, soms worden er enkele lenteliedjes gezongen en ten slotte wordt er een groot vuur aangestoken.

Dit jaar waren de vooruitzichten voor de Walpurgisviering bijzonder goed. Het was al twee weken lang het mooiste weer van de wereld met soms zelfs temperaturen van boven de 20 graden. En ook gisteren genoten we wederom van een prachtige dag totdat het aan het einde van de middag begon te bewolken en de temperatuur een vrije val inzette. Toen we om 7 uur met de auto naar de hembygdsgård in Gustavsfors reden, was het nog maar amper boven nul, waaide er een gure wind en regende het zachtjes.

 

De hembygdsgård was op de leden van het organisatiecomité na nagenoeg uitgestorven. Ondanks het feit dat we tot nu toe al meerdere ijzig koude Walpurgisvieringen met een grote opkomst hebben meegemaakt, lieten de Zweden zich gisteren op hun beste manier van hun 'mooi weer' kant zien. Of beter gezegd: niet zien. Toen de ceremoniemeester de warmte van het café verliet om zijn toespraak te houden, stonden er bij de houtstapel slechts een handvol mensen te wachten. In het café bevonden zich ook nog wat mensen, maar die bleven wijselijk binnen. Pas toen het vuur al was ontstoken, kwamen enkelen van hen even in de deuropening kijken.

Ook wij hielden ons bezoek aan de 'festiviteiten' kort. Veel mensen om een praatje mee te maken, waren er immers niet. De verkoopster van drankjes en worstjes zal niet bepaald goede zaken hebben gedaan.

Toen we om 8 uur weer thuis kwamen, ging de regen over in natte sneeuw.

 

En vanochtend was ons erf bedekt met een dun laagje sneeuw. Koning Winter mag gisteren dan min of meer officieel zijn weggestuurd, goed geluisterd heeft hij niet!